Οι μέρες περνάνε, σαν σφαίρες πετάνε
Κι όσο πληθαίνουν, στον θάνατο βαίνουν
Μα όσο κι αν τρέξεις, όπου κι αν κρυφτείς
Όσο κι αν προσέξεις, μιαν άκρη θα βρεις
Απίθμενη, άχαρη και ατελής