ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο

Αυτός ο βήχας προήλθε από την Ζακλίν. Ω θεέ μου! Και νόμιζα ότι πριν είχα γίνει κόκκινη...

"Εχμ.. εε.. γει..γεια Ζακλίν" τραύλισα, κοιτώντας την άμμο, στην οποία ήμουν ξαπλωμένη πριν λίγο με τον Άγγελο.

Η Ζακλίν δεν φάνηκε και τόσο ξαφνιασμένη πάντως... Αλλά τότε το πρόσεξα. Ο Άγγελος είχε μείνει πίσω μου ακίνητος. Και η Ζακλίν ήταν στην ίδια κατάσταση. Υπήρχε τόση ένταση στα μάτια και των δύο, που ένιωθα πως γινότανε μια εσωτερική μάχη μεταξύ τους. Το πιο περίεργο όμως ήταν, πως η φύση έμοιαζε να συμμετέχει. Δεν φυσούσε πια αέρας, ούτε τα κύματα προκαλούσαν το χαρακτηριστικό τους θόρυβο και ακόμα κι ο ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από ένα μεγάλο γκρίζο σύννεφο, παρόλο που πριν λίγο στον ουρανό κυριαρχούσε μόνο το υπέροχο γαλάζιο κι ο φωτεινός ήλιος, κι ήταν και καλοκαίρι.

Ήταν σαν κάποιος να είχε πατήσει 'στοπ' και τα πάντα να είχαν ακινητοποιηθεί.

Άγγελος

" Τι θες εσύ εδώ;! φώναξε στο μυαλό μου η Ζακλίν.

"Αυτό που πρέπει, και το ξέρεις!"

"Χμ ας γελάσω! Πες μου, γιατί την κοροϊδεύεις;" ρώτησε, πλέον εξοργισμένη.

Δεν την κοροϊδεύω! Αλλά πρόκειται να της το πω.

"Ναι αυτό σε πείραξε εσένα. Το ότι της παριστάνεις την φίλη τόσο καιρό δεν το σκέπτεσαι!" της είπα ειρωνικά. Είμαι σίγουρος πως αν μιλάγαμε κάπου μόνοι μας, θα με χαστούκιζε.

"Δεν ξέρεις τίποτα για μένα! Ακούς; Τίποτα!" ούρλιαξε.

"Χα! Κι όμως Ζακλίν! Ξέρω ότι την κοροϊδεύεις. Το μόνο που σε νοιάζει είναι να ακολουθείς τις διαταγές του Όρεν, σαν καλή σκυλίτσα που είσαι" της είπα περιφρονιτικά. Αυτό ήταν. Θα με σκοτώσει εδώ και τώρα.

Αντίθετα όμως φαινόταν πολύ ήρεμη. Σήκωσε το φρύδι της και είπε: "Μήπως με μπερδεύεις με την Ορόρα;" πρότεινε.

Αυτό ήταν! Δυνατός αέρας άρχισε να φυσάει γύρο μας, αντάξιος της οργής μου. Σίγουρα τα μάτια μου είχαν γίνει γκρι. Και σίγουρα ήμουν τρομακτικός.

Γύρισα προς την Ιωάννα. Κοίταζε τριγύρω της σαστισμένη. Κι ενώ προσπαθούσε να καταλάβει τι συμβαίνει, το βλέμμα της έπεσε πάνω. Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα και τα μάτια της κοιτούσαν έντρομα τα δικά μου. Τη τρόμαξα, γαμώτο!

Η φωνή της, ένας αμυδρός ψίθυρος. Όμως εγώ την άκουσα.

"Άγγελε....;"

Ιωάννα

"Άγγελε;" ψιθύρισα τρομαγμένη. Τα.. τα μάτια του είχαν αλλάξει. Από γαλαζοπράσινα, είχαν γίνει γκρι, σαν το λύκου. Κοιτώντας τα ένιωθα πως είχα μπροστά μου 2 δίδυμα φεγγάρια.

Ήταν τρομακτικός έτσι, μα και όμορφος ταυτόχρονα. Αυτό το χρώμα. Είναι εξωπραγματικό.. όμορφο και τρομακτικό ταυτόχρονα. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω σε αυτό το θέαμα, και για αυτό μένω πετρωμένη στη θέση μου. Είμαι σίγουρη, ότι ο Άγγελος έχει αντιληφθεί την ταραχή μου. Ελπίζω αργότερα να μου εξηγήσει τι συμβαίνει, μα πάνω απ' όλα να μου πει τον λόγο που η Ζακλίν τον κοιτάει αυτή τη στιγμή με μίσος και το αντίστροφο. Πάω να κάνω ένα βήμα προς το Άγγελο, όμως ξαφνικά πέφτω κάτω. Δεν με ακούμπησε κανείς, ένιωσα μόνο μια δυνατή ριπή αέρα κι ενέργειας να με σπρώχνει και να με κρατάει στο κρύο χώμα. Κρύο; Μα αφού είναι καλοκαίρι!

Μια αστραπή με βγάζει βίαια από τις σκέψεις μου, και η καταρρακτώδεις βροχή, καλύπτει τα πάντα.

Το σκοτάδι με λούζει και μου προσφέρει καταφύγιο, και γαλήνη.

Πριν με καταπιεί εντελώς το μαυρο βελούδο του μυαλού μου τον άκουσα να μου φωνάζει:

"Οχι!" κι ύστερα..

***************************************
Δίπλα ειναι η Amy Jackson στο ρόλο της Ιωάννας ;)