Δεν περασαν περισσοτερες απο δυο μερες και καθως εβγαινα απο την ταξη επεσα παλι πανω της.

"οχ! Χιλια συγνωμη και παλι"

Μου χαμογελασε και ειπε

"την επομενη φορα θα ειμαι πιο πισω"

"με θελετε κατι;"

"ναι. Πρεπει να τελειωσουμετο προγραμμα για την εκδηλωση. Μονο αυτο και ειμαστε ετοιμοι"

"ωραια. Ειχαμε πει πως θα ερθετε σπιτι μου"

"ναι αλλα δεν ξερω, μηπως οι γονεις σου γυρισαν"

"δεν γυρνανε ποτε. Και να γυρισουν φευγουν αμεσως" ειπα ψιθυριστα αλλα αρκετα για να ακουσει και κατεβασα το κεφαλι μου.

Εβαλε τα χερια της στου ωμους μου και με κοιταξε τρυφερα. Οσο τρυφερα μπορεις να κοιταξεις και να χαμογελασεις σε καποιον. Θα προτιμουσα ενα φιλι! Μεγαλο!

"ε τοτε θα ερθω. Μην σε αφησω και μονη. Υπαρχουν και κινδυνοι"

"γιατι θα με προστατεψετε αν γινει κατι;" την ρωτησα ενω ενα διαβολικο, στραβο χαμογελο επαιζε στα χειλη μου.

"φυσικα" απαντησε

"μπαα δεν νομιζω. Πιο πιθανο ειναι να προστατεψω εγω εσας"

"χμμ ωραια τοτε. Εχω και σωματοφυλακα" με ειρωνευτικε

"ναι εχετε! Τα λεμε στις 6 σε αυτη την διευθυνση"

Της ειπα και της την εγραψα σε ενα χαρτακι.

"τα λεμε" απαντησε και γυρισε να φυγει.

Και ρωτω! Επιτηδες κουναγε ετσι τους γοφους της; ηθελε να με αναψει παλι; και πως θα σβησω;

"ξερω οτι με κοιτας. Και δεν θελω να ξερω που!"
Μου φωναξε απο μακρυα.
Χαμογελασα ενω τα μαγουλα μου πηραν ενα ροζο-κοκκινο χρωμα. Βγικα εξω στο προαυλιο και εψαξα για την Νικολ αλλα ενιωσα καποιον να με χτυπαει στον ωμο και γυρισα.

"εδω ειμαι μην με ψαχνεις" το σκατοπαιδο

"καλε γιατι εισαι σαν ντοματα και χαμογελας σαν χαζο;" συνεχισε

"εχω πολλα να σου πω" της απαντησα και της επιασα το χερι τραβωντας την να κατσουμε σε ενα παγκακι.

"συγνωμη πριν μου πεις τι εγινε μεσα σε 5 λεπτα που χτυπησε το κουδουνι να σε ρωτησω κατι"

Την εγνευσα. Εκανα το λαθος και την πηρα στα σοβαρα. Ποια; την Νικολ!

"γιατι καθομαστε; σχολασαμε. Δεν ξερω αν το καταλαβες. Αλλα βεβαια εχεις αλλου το μυαλο σου"

"εισαι χαζη!" ειπα και εκανα μια γκριματσα.

"πες μου τα γρηγορα γιατι εχω φροντηστηριο"

Της τα ειπα γρηγορα αφου δεν ηταν και πολλα και εφυγα με την μηχανη. Αλλα οπως περναγα εξω απο το παρκακι ειδα δυο γνωστες φατσες κοντα... Πολυ κοντα... Αρκετα κοντα για να πεις πως φιλιουνται. Εκοψα ταχυτητα και προσπαθησα να τις αναγνωρισω. Οταν το εκανα αμεσως γουρλωσα τα ματια μου.

Ηταν ο Μαρκος και η Βαρβαρα (αυτη που ειχα τσακωθει στην αρχη για οσους δεν θυμουνται)

Η αληθεια ηταν πως δεν με πειραξε το γεγονος οτι θα εχανα τον Μαρκο. Δεν με ενοιαζε. Αλλα ηξερα πως η Βαρβαρα το εκανε επιτηδες και ο αυτος την αφηνε.

Σταματησα την μηχανη στην αλλη ακρη του δρομου και τους φωναξα για να τους τραβιξω την προσοχη

"ειι πιτσουνακια!" αφου με αναγνωρισαν κοιταξα τον Μαρκο

"εμεις τελειωσαμε" και εφυγα

Πηγα σπιτι με μια μικρη χαρα αφου δεν μου αρεσε. Εγω αλλη ηθελα! Εφτιαξα μια κουπα καφε χωρις να φαω τιποτα, δεν ειχα ορεξη και πηγα να διαβασω.

Διαβαζα, διαβαζα, διαβαζα και καποια στιγμη κοιταξα το κινητο μου για την ωρα. Ηταν ηδη 5:30. Κατεβικα γρηγορα κατω να ετοιμασω και να φτιαξω λιγο το σπιτι. Πολυ γρηγορα ακουσα ενα χτυπημα στην πορτα.

Ειχε ερθει! Ψυχραιμια δεν εγινε κατι! Μονο ενιωσα κατι μικρες μαλακισμενες πεταλουδες και ενα κωλο αγχος.εφτιαξα λιγο τα ρουχα μου και ανοιξα.

Εκει ηταν! Ποσο πιο ομορφη; χαμογελωντας γλυκα. Ειχε χαλαρωσει αρκετα απο τοτε που την γνωρισα.

"γεια" μιλησε πρωτη και τοτε καταλαβα οτι καθομουν και την κοιταγα σαν χαζη. Τα μαγουλα μου ξανα κοκκινησαν και προσπαθησα να το κρυψω

"γεια σας. Περαστε μεσα" με επιασε η ευγενια μου.

"βλεπω σου αρεσει περισσοτερο ο πληθυντικος" με πειραξε καθως μπικε μεσα ριχνοντας μια ματια στο σπιτι.

"οχι δεν ειναι αυτο απλα δεν το εχω συνηθησει ακομα"

"καλα αλλα αν σου αρεσει να με φωναζεις με το επωνυμο μου μπορεις"

"προτιμω το Ελενα."

Μου χαμογελασε και επειτα ρωτησε

"πολυ ωραιο το σπιτι σου. Που θα κανουμε το προγραμμα;"

"ευχαριστω και μπορουμε να παμε στο δωματιο μου που εχω το λαπτοπ ή εδω στην τραπεζαρια. Που θελεις;"

"εμ παμε στο δωματιο σου να το δω κιολας."

"θελετε να πιετε κατι; ή να φατε;"

"εμ ναι μηπως εχεις χυμο;"

"ναι μισο λεπτο." ειπα καθως πηγα προς την κουζινα

Νομιζα πως ηταν στο σαλονι αλλα οταν ακουσα την φωνη της πισω μου καταλαβα πως με ειχε ακολουθησει.

"και τι προκειται να σπουδασεις;"

"μικροβιολογια"

" Αα τοσο ψηλοι στοχοι. Μπραβο κανεις φροντηστηρια;"

" ναι αλλα θα παω μαλλον σε αλλο γιατι δεν ειναι και πολλοι καλοι οι καθηγητες εκει"

Και τοτε μου ηρθε η ιδεα

"μηπως κανετε εσεις μαθημα;" ρωτησα ελπιδοφορα

"χμ κανω αλλα θα το σκεφτω πολυ αν θα κανω σε εσενα. Δεν σε συμπαθω και πολυ"
Ολο με πειραζει

"α ωστε ετσι; και εγω που νομιζα πως ειμαι η καλυτερη σας μαθητρια"

"ουτε καν" ειπε ενω κοιταξε καπου αλλου κανοντας την αδιαφορη. Αλλα ηξερα καλυτερα πως ημουν η αγαπημενη της μαθητρια. Μακαρι βασικα

"ναι ναι καλα. Παρτε το χυμο σας και παμε πανω" απαντησα δινωντας της το ποτηρι και προχωρωντας μπροστα για να της δειξω τον δρομο αλλα και για να κουνησω προκλητικα τον κωλο μου ελπιζοντας να τον κοιταξει και να την αναστατωσει. Ειμαι κακια αλλα δεν θα με αναβει μονο αυτη. Αλλα αν ειναι straight;

Οταν ομως ενιωσα τα ματια της στο κατω μερος του σωματος μου χαμογελασα. Μπορει ομως να ειναι και λεσβια.

Μπικαμε στο δωματιο μου και καθησαμε στο γραφειο μου ανοιγοντας το λαπτοπ.

Εκει που εγραφα στον υπολογιστη μου τραβιξε την προσοχη οταν ειπιε λιγο απο τον χυμο της και επειτα εγλειψε τα χειλη της με την γλωσσα της. Παλι προκλητικα. Γαμωτο!

"εγινε κατι;" με ρωτησε με ενα στραβο διαβολικο χαμογελο.

"ο-οχι γιατι;" τραυλισα

"γιατι σταματησες να γραφεις"

"κ-κατι μου τραβιξε την προσοχη"

"αα!" εκανε με ενα χαμογελο. Λες να με καταλαβε; μπραβο Αθηνα!

Πριν γυρισω το βλεμμα μου στον υπολογιστη την ειδα να χαμογελαει κρυφα.

Η ωρα περναει πολυ γρηγορα. Και ποσο μαλλον οταν ειμαι μαζι της.

Ειχε παει 8 και επιτελους τελειωσαμε.

"λοιπον θα δουμε ταινια και να παραγγειλω κατι να φαμε;" ρωτησα

"ναι γιατι οχι;"

"μηπως εχεις κατι αλλο να κανεις;" την ρωτησα

"οχι. Παρασκευη ειναι"

Κατεβικαμε κατω και καθησε στον καναπε ενω εγω πηγα να παρω τηλ για σουβλακια αυτη την φορα.

Περιμεναμε να ερθουν τα φαγητα και μετα να δουμε την ταινια τρωγοντας. Οποτε πιασαμε την κουβεντα για να περασει η ωρα. Βασικα αυτη αρχισε

"λοιπον. Απο οτι καταλαβα τα εχεις με τον Μαρκο"

"τα ειχα" την διορθωσα

"τι;" ρωτησε μπερδεμενη

"χωρισαμε"

"Α! Λυπαμαι"

"δεν πειραζει. Ετσι και αλλιως δεν μου αρεσε" ειπα ειλικρινα

"αλλο δειχνατε στο σχολειο" αναφεροταν στο φιλι

"βασικα ποτε δεν μου αρεσε αλλα εγινε κατι και αναγκαστικα."

"καταλαβαινω"

"αληθεια;" παραξενευτικα

"ναι μου ειχε και τυχει και εμενα"

Την μικρη μας κουβεντα διεκοψε το κουδουνι.

Σουβλακια!!!

Εβαλα την ταινια καθως αρχισαμε να τρωμε.

Η ταινια ηταν αρκετα ωραια αν και την ειχα ξανα δει. Υπηρχε ησυχια και μονο οι ηθοποιοι ακουγονταν για αρκετη ωρα.

Οταν πια τελειωσε σηκωθηκα να βγαλω το dvd.
"λοιπον εγω πηγαινω. Ειναι και αργα και ειμαι κουρασμενη" ειπε

"ναι ναι" της χαμογελασα και πηγαμε προς την πορτα.

Πριν φυγει της ειπα

"τα περασα πολυ ωραια. Ειστε καλη παρεα"

"ασε τα κοπλιμεντα Αλεξιου (το επωνυμο μου)δεν προκειται να σου κανω μαθημα"

"δεν ειναι κοπλιμεντο. Αληθεια περασα πολυ ωραια. Οσο για τα μαθηματα στο τελος θα δεχτεις"

"στα ονειρα σου. καληνυχτα" που να ηξερε!

"Καληνυχτα Ελενα" γυρισε και εφυγε και εγω εκλεισα την πορτα.

Δευτερα παλι! Τοσο γρηγορα. Ολο το σαββατοκυριακο διαβαζα και μετα πηγαινα τενις. Ευτυχως εχω και αυτο. Οπου νανε εχω και τον τελικο και το σιδερο ειναι ακομα στην μυτη μου. Θα το βγαλω σε 2 μερες.

Συρθηκα απο το κρεβατι και πηγα στην ντουλαπα μου. Πρεπει να παω και για ψωνια δεν εχω ρουχα. Βρικα καποια, πλυθηκα, εφαγα, πηρα τα πραγματα μου και εφυγα. Δεν μπορουσα να ειμαι σε ενα αδειο σπιτι. Ηθελα τους γονεις μου. Αλλα το συνηθιζω. Μπορω να κανω αλλιως;

Πηγα στο σχολειο μπικα για μαθημα.

Στην τεταρτη ωρα βγηκαμε εξω για γιαλειμμα και εκει που μιλαγα με την Νικολ ακουσα μια ειρωνικη φωνη απο πισω μου.

Η Βαρβαρα

"λυπαμαι πολυ Αθηνα που τα χαλασες με τον Μαρκο αλλα απο οτι φανηκε βρικε καλυτερη"

Τι στο διαολο; πως γινεται να ειναι τοσο χαζη και ψωναρα;

"δεν πειραζει Βαρβαρα μου. Εψαχνε μια με πιο χαμηλο επιπεδο. Για αυτο και βρικε εσενα" της απαντησα.

Νυριασε.

"βρε αι στο διαολο που θα μιλησεις εσυ καριολα"

Παει γυρευοντας

"μιλησε η πουτανα. Αι παρατα με παιδακι μου και πηγαινε κατσε σε καποιον! Τι με ενοχλεις συνεχεια;"

Και τοτε μου ηρθε μια μπουνια στα μουτρα. Στην μυτη μου. Εκει που θα εβγαζα το σιδερακι σε 2 μερες μαλλον θα κανω σε 2 μηνες.

Φυσικα και δεν το αφησα ετσι. Της εδωσα και εγω μια. Ααα το φχαριστηθηκα. Ηταν και δυνατη.

Αλλα δεν ηταν τοσο ευκολο. Απο το πουθενα εμφανιστηκε ο Μαρκος και της πηρε το μερος ο πουστης.

"τι κανεις ρε;!" μου ειπε και με εσπρωξε δυνατα

Δεν θελω και πολυ. Του εδωσα και αυτου μια μπουνια. Σιγα που θα φοβηθω. Πηγαινα και μποξ μικρη.

Και αντι να παλευω με την Βαρβαρα παλευα με τον Μαρκο. Ηταν και δυνατος.

Την παρεα μας βεβαια συμπληρωσε ο διευθυντης που ερχοταν με γρηγορο βημα και απο πισω του η Ελενα, που φαινοταν ανησυχη και η Νικολ η οποια την εξηγουσε μαλλον τι εγινε.

Προσπαθησαν να μας χωρισουν και οταν χωριστηκαμε μας ειπαν να παμε στο γραφειο και οι τρεις.

Οπως πηγαιναμε ημουν μπροστα οταν καποιος ηρθε απο πισω μου και μου εδωσε μια κλωτσια ή μια δυνατη μπουνια στα πλευρα και στην κοιλια. Εκεινη την ωρα δεν καταλαβα τι απο τα δυο ηταν αλλα μονο οτι το εκανε η Βαρβαρα και εβαλε ολη της την δυναμη.

Επεσα κατω κρατωντας την κοιλια μου. Ακουσα φωνες και οταν κοιταξα πανω ειδα να ερχεται η Ελενα τρεχοντας ενω ο διευθυντης φωναζε στους αλλους δυο.

Πηγε να με πιασει αλλα τοτε ολα θολωσαν και λιποθυμησα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Χει!! τι κανετε; ελπιζω να σας αρεσε το παρτ αν και το εκανα πιστευω αρκετα δραματικο. Θελω να σας ξανα ευχαριστησω που διαβαζετε τις ιστοριες μου και θα βαλω παρτ στην αλλη συντομα και νατι τελευταιο, δεν ξερω τι εχει παθει το wattpad μου και οταν διορθωνω λαθη δεν τα αποθηκευει για αυτο συγνωμη για τυχον λαθη. Τα λεμε στο επομενο παρτ!!
Λοβ για!!! <3