Δεν της εδωσα καιρο να απαντησει και εφυγα γρηγορα αλλα μπορεσα να δω καθως εστριψα ενα χαμογελο στο προσωπο της. Τελικα εφυγα απο το σχολειο αρκετα χαρουμενη με ολα οσα εγιναν. Οταν εφτασα σπιτι πηρα τηλ την Νικολ να της πω τι εγινε καθως τρωγα και μετα πηγα για διαβασμα. Στης 4 ειχα μαθημα δυο ωρες και μετα τενις αφου αυριο ειναι ο ημιτελικος. Ειχα αρκετο αγχος αλλα νομιζω θα τα καταφερω. Οι γονεις μου δεν θα ειναι εδω να με δουν και αυτο με σταναχωρει πολυ. Εχουν δει ομως ολους τους αλλους αγωνες. Τα πηγα πολυ καλα στην προπονηση και η προπονητρια μου μου ειπε οτι ειμαι ετοιμη για αυριο και οτι θα ερθουν αρκετοι να μας δουν. Θα φερει και η ιδια τρεις φιλες της και θελει να τις γνωρισω. Η αληθεια ειναι οτι εχω πολυ καλη σχεση μαζι της οποτε δεν μου φανηκε παραξενο. Γυρισα σπιτι και ειπα στην Νικολ να ερθει να κοιμηθει μαζι μου και να παμε μαζι στους αγωνες αυριο. Φυσικα και δεχτηκε.

"γεια σου σκατουλα!!!" μου ειπε με ενα χαμογελο καθως μπικε μεσα. Εκλεισα την πορτα και καθησαμε στον καναπε.

"εφερα πιτσα για να εχεις δυναμεις για αυριο"

Γελασα και πηρα ενα κομματι.

"λοιπον κανα νεο;" με ρωτησε με μπουκομενο στομα

"μπαα ειμαι λιγο αγχομενη για αυριο αλλα και χαρουμενη για οτι εγινε σημερα"

"οο ναι! Εχουμε τα κατορθωματα της Αθηνας" μου ειπε ειρωνικα.

"oh yea!" απαντησα καθως απλωθηκα στον καναπε.

Το βραδυ περασε ηρεμα με εμας να βλεπουμε ταινια και μετα στο δωματιο να κοιμομαστε.

~πρωι~

Ξυπνησα απο εναν σπαστικο παραξενο ηχο. Αλλα δεν ηταν του ξυπνητηριου. Οχχ οχι! Αρχισε τις μαλακιες παλι πρωινιατικα. Κατεβηκα κατω και την ειδα να χτυπαει ενα καπακι κατσαρολας με μια κουταλα ενω φωναζε:

"ΠΡΩΙΝΟ!!"

"σκασε μωρε!" ειπα καθως εβαλα τα χερια μου στα αυτια μου.

"αα ξυπνησες επιτελους; σαν μοσχαρι κοιμασε. Μιση ωρα τα χτυπαγα"

"ελα σου εφτιαξα πρωινο πλουσιο σε βιταμινες" συνεχισε

"αωω αγαπη ευχαριστω" την αγκαλιασα και εκατσα στο τραπεζι. Μου ειχε τοστ, φυσικο χυμο, καφε, φριγανιες με μελι, φρουτα και αλλα τετοια. Εφαγα αρκετα για να ανακτησω δυναμεις.

"παω να ετοιμαστω" ειπα ενω σηκωθηκα.

"ναι πηγαινε μην αργησουμε"

Φορεσα ενα συνολακι του τενις ειδικο, εκανα τα μαλλια μου αλογοουρα, φορεσα ενα καπελο γιατι εχει ηλιο και θα ειμαστε εξω, τα ειδικα παπουτσια μου και την ρακετα μου.

"που ειναι η πρωταθλητρια μου;" φωναξε η Νικολ καθως με ειδε και με αγκαλιασε. Τι γλυκουλα μωρε. Ξερει οτι εχω στεναχωρηθει που δεν ειναι εδω οι γονεις μου και προσπαθει να καλυψει το κενο. Αλλα παντα ετσι εκανε κιολας. Παντα με ενθαρρυνε.

Χαμογελασα και φυγαμε. Φτασαμε στο γηπεδο και ειδα οτι εχει αρκετο κοσμο. Οταν εφτασα στις θεσεις του προπονητη και του αθλητη ειδα την προπονητρια μου να μιλαει με τρεις κοπελες.

"αα Αθηνα ηρθες. Ελα να σου γνωρισω τις φιλες μου"

Αφησα τα πραγματα μου σε μια καρεκλα και σηκωσα το κεφαλι μου να δω τελικα αυτες τις κοπελες αλλα η μια μου φανηκε γνωστη.

"απο εδω η Ιωαννα, η Κατερινα και η Ελενα."

Τις κοιταξα ολες μια μια και οταν εφτασα στην τελευταια καταλαβα οτι ηταν η Αθανασιου.

Ναιπ η Αθανασιου.

Τελεια!

"γεια σου Αθηνα" μου ειπε ενω μου χαμογελασε παλι! Το χαμογελο της μπορει να πεθανει ανθρωπο. Ποσο ομορφη;

Φοραγε ενα τζιν με μια απλη μπλουζα και all star γκρι.

Δεν την ειχα ξανα δει ετσι.

Στο σχολειο φοραγε συνηθως φουστα. Αλλα και τα δυο της πηγαιναν τρελα.

Τα μαλλια της ηταν πιασμενα μια αλοογουρα και φοραγε γυαλια ηλιου.

"γ-γεια σ-σας" τραυλισα κοιταζωντας την.

"γνωριζεστε;" με ρωτησε η Χαρα (προπονητρια)

"ναι η Αθηνα απο εδω ειναι μαθητρια μου" απαντησε αυτη για λογαριασμο και των δυο μας.

Συγνωμη να ρωτησω κατι;

Τωρα αυτη ειναι σεξι, η αυστηρη, σκυλα καθηγητρια;

Που δεν χαμογελουσε ποτε;

Ή

Η σεξι, γλυκια, καλη καθηγητρια- φιλη της προπονητριας μου ή οτι αλλο σκατα.

Νομιζω μου αρεσει ακομα πιο πολυ. Αλλα αυτη την στιγμη ειχα ενα προβλημα.

Δεν μπορουσα να μιλησω. Δεν μπορουσα να βγαλω ουτε αχνα. Απο το σοκ

"αα τελεια. Λοιπον οι κοπελες θα δουν τον αγωνα και θα κατσουν εδω μαζι μου, κοντα σου. Δεν θελω να πανε στις κερκιδες"

"ν-ναι ναι δεν πειραζει. Ωραια"

"ελα να κανουμε λιγη προθερμανση" μου ειπε ενω πηγαμε στην μεση του γηπεδου. Αλλα πριν ξεκινησω πηγα να μιλησω στην Νικολ η οποια ηταν εξω απο το γηπεδο. Οποτε επρεπε να συνεννοηθουμε με διαχωριστικο το συρματοπλεγμα.

"το ειδες;" την ρωτησα σοκαρισμενη

"ναι. Omg"

"θα κατσει εκει μαζι μου"

"τελεια ρε. Αντε πηγαινε να σκισεις. Ειμαι εδω οτι κι αν χρειαστεις"

Της εστειλα ενα φιλι καθως απομακρυνομουν.

Καναμε λιγη προθερμανση και ξανα πηγα στην θεση μου να ξεκουραστω. Κατα τυχη η θεση μου ηταν διπλα απο την Αθανασιου.

"δεν ηξερα οτι παιζεις τενις... Και τοσο καλα μαλιστα"

"ου-ουτε και ε-εγω ηξερα οτι-" εκει το εκοψα γιατι καταλαβα τι μαλακια πηγα να πω.

"οτι ειμαι ετσι εξω απο το σχολειο ή και οτι χαμογελαω;" με ρωτησε χαμογελαστα αστειευοντας.

"-και τα δυο" ξανα τραυλισα.

"ναι αυτο ειναι λαθος. Στο σχολειο ειμαι αυστηρη οπως πρεπει αλλα εχω και εγω ζωη. Ουτε μπορω να ειμαι συνεχεια με φουστες και τακουνια. Δεν ειμαι και τοσο μεγαλη. Οσο για το αλλο εσυ δεν μου ειπες οτι μου παει;"

Δεν μπορουσα να πιστεψω στα αυτια μου. Συγνωμη δηλαδη τωρα αυτη μου μιλουσε ετσι; και χαμογελουσε; ενταξει τα εχω χασει!

"Αθηνα ειναι ωρα να πας" μας διεκοψε η Χαρα.

"ναι παω" ειπα ενω τα ειχα ακομα χαμενα. Επεσαν πολλα μαζι. Εβγαλα την ζακετα μου και πηρα την ρακετα στα χερια μου.

"καλη τυχη" μου ειπε η Αθανασιου

"ευχαριστω" απαντησα χαμογελωντας αμυδρα.

"και να θυμασε ειναι πολυ καλη. Πρεπει να εισαι συγκεντρωμενη. Αν εισαι 100% την εχεις!" μου ειπε η προπονητρια

Εγνευσα καταφατικα.

"ειι μην εχεις αγχος. Το εχεις κανει τοσες φορες" συνεχισε ακουμπωντας με ελαφρα στην πλατη.

Δεν απαντησα και πηγα να παρω θεση. Σερβιρα πρωτη και το σερβις μου ειναι πολυ δυνατο. Ξεφυσιξα βγαζωντας μαζι με τον αερα ολα οσα με προβληματιζαν. Την Αθανασιο, την Αθανασιου και την Αθανασιου... Καθως και λιγο τα υπολοιπα αλλα κυριως την Αθανασιου η οποια με κοιταζε απο την θεση της. Πεταξα την μπαλα και στη χτυπησα με δυναμη. Αρχισαμε να παιζουμε και μπορω να πω πως ηταν πολυ καλη. Αυτος ο αγωνας ομως ειναι σημαντικος και θα νικησω! Σε καθε ποντο χτυπαγαν και παλαμακια. Επαιζα καλα αλλα ειχα αφησει τις δυναμεις μου για το δευτερο <<ημιχρονο>>.

Υδρωμενη και αρκετα κουρασμενη καθησα στην καρεκλα καθως ηπια λεμαργα νερο.

"τα πας πολυ καλα ομως σε περναει. Ελα μωρε Αθηνα μπορεις!" με εμψυχωσε η Χαρα.

"ειναι πολυ καλη" ηταν το μονο μου ειπα

"ναι το ξερω αλλα εσυ εισαι καλυτερη"

Διπλα μου καθοταν η Αθανασιου χωρις να μιλαει.

Ξεκουραστικα και σηκωθηκα να φυγω. Καθως ομως γυρισα να αφησω την πετσετα μου ακουσα την γλυκια φωνη της

"μπορεις να τα καταφερεις!"

Της χαμογελασα και εφυγα. Ο αγωνας συνεχιστικε με διαφορα οτι την περναγα τωρα.

Ειχα σκεφτει οτι με κοιταει η Αθανασιου και επρεπε να ειμαι τελεια. Αλλα το γρουσουζεψα φαινεται γιατι καθως πηγα να χτυπησω μια μπαλια η ρακετα γυρισε προε το προσωπο μου χτυπωντας την μυτη μου δυνατα (συμβαινει στο τενις οχι μονο στην μυτη αλλα και σε αλλα μερη του σωματος). Δεν μπορουσα να αφησω ομως τον ποντο να παει χαμενος. Οταν τελειωσε, ο διαιτητης μας εδωσε 10 λεπτα διαλειμμα για την μυτη μου. Ετρεχε αιμα. Πολυ! Και ειχα γεμισει ολη.

"παιδακι μου πω τα καταφερες;" προσπαθησε να με κανει να νιωσω καλυτερα ενω εφερε χαρτι με νερο.

Καθησα στην καρεκλα και εγυρα πισω το κεφαλι μου βγαζωντας εναν δυνατο αναστεναγμο απο τον πονο.

"Ελενα σε παρακαλω βοηθησε λιγο την Αθηνα, εγω πρεπει να παω στον διαιτητη γιατι θελει να του πω αν ειναι καλα και μπορει να συνεχισει."

"δεν μπορω!" ηταν το μονο που ειπα.

"ναι μπορεις" ειπε η Χαρα καθως εφυγε. Πιστευε σε εμενα και αυτο σημαινε πολλα.

Η Αθανασιου κρατησε το προσωπο μου στα χερια της και το εβαλε να κοταει προς τα επανω για να μπορει να καθαριση την μυτη μου. Αχχ εχει τοσο απαλο δερμα. Ηθελα να κοιμηθω. Ηταν τοσο ωραια.

"οχ μωρε Αθηνα χαλια εγινες" μου ειπε καθως με κοταξε καταματα.

"δεν θα τα καταφερω"

"θα τα καταφερεις. Μετα θα σε παμε στο νοσοκομειο μην ανησυχεις. Σε παρακαλω, ξερω οτι μπορεις"

Μου εριξε λιγο νερο στο προσωπο ενω ειδα την Χαρα να ερχεται προς το μερος μας.

"ειναι ωρα να μπεις. Περασε ο χρονος"

Εγνευσα και πηγα να σηκωθω.

"δεν θα τα καταφερω" κλαψουρισα και στην Χαρα.

Με αγκαλιασε σφιχτα.

"ξερω οτι μπορεις. Ενας αγωνας ειναι μονο"

"μπορεις" συνεχισε.

Πηγα στην θεση μου και ψιθυρισα στον εαυτο μου.

"μπορω!"