Καινούργιες φιλίες!
Αθηνας ποβ
Μετα απο αυτο εφυγα απο την ταξη με δακρυα στα ματια και πηγα κατευθειαν στην τουαλετα. Δεν ηθελα να δει κανεις οτι εκλαιγα.
Αφου καθησα λιγο εκει με κλειδωμενη την πορτα και εκλαψα εριξα λιγο νερο στο προσωπο μου να μην φαινομαι κλαμμενη και βγηκα να παω για μαθημα.
Καθησα διπλα στην Νικολ η οποια πρεπει να καταλαβε οτι κατι εχω γιατι ρωτησε:
“να φανταστω δεν πηγε καλα η συζητηση σας ε;”
Κατεβασα το κεφαλι και ειπα ψιθυριστα και αδυναμα ενα “οχι”
Με αγκαλιασε χωρις να πει κατι γιατι ηξερε οτι το μονο που χρειαζομουν ηταν μια αγκαλια. Οι ωρες περασαν βαρετα και κουραστηκα χωρις να προσεχω.
Οταν χτυπησε κουδουνι για σχολασμα πηγα γρηγορα να φυγω ωστε να μην συναντηθουμε οταν θα ερχοταν και αυτη να παρει το αμαξι της απο το παρκιγκ (ηταν διπλα στην μηχανη μου)
Οταν εβαλα το κρανος και εβαλα μπρος την ειδα που ειχε πλησιασει αρκετα.
Φαινοταν λυπημενη αλλα ημουν και εγω. Ηθελα να ειμαστε μαζι. Γιατι την ηθελα πολυ.
Για μια στιγμη τα βλεμματα μας κλειδωθηκαν αλλα επειτα ανοιξα γκαζι και εφυγα γρηγορα.
Πηγα σπιτι με πεσμενη διαθεση και καθησα να διαβασω χωρις να φαω κατι μονο με εναν φυσικο χυμο για να μπορεσω να εχω ενεργεια. Διαβασα. Διαβασα πολυ για να ξεχασω λιγο τι εγινε τις τελευταιες μερες. Πηγα φοντηστηριο και μετα οταν εφτασα σπιτι πηρα τηλεφωνο τους γονεις μου. Ηθελα να ακουσω λιγο την μανα μου να της μιλησω. Μου ελειπαν.
“ελα αγαπη μου” ακουσα την φωνη της απο την αλλη γραμμη
“γεια σου μαμα” ειπα αδυναμα
“τι κανεις;” με ρωτησε
“δεν ειμαι πολυ καλα” ειπα σχεδον αθορυβα
“γιατι αγαπη μου εγινε κατι;”
“ναι”
“θες να μου πεις;”
Η μανα μου ηξερε οτι ημουν λεσβια οποτε δεν υπηρχε κατι να κρυψω. Βασικα εκτος το οτι ειχα ερωτευτει την καθηγητρια μου. Τι;! Οχι οχι δεν την ειχα.
Την ειχα;
“εγω... Μαμα στο σχ-” ενω αρχισα με σταματησε
“περιμενε αγαπη μου γιατι με ζητανε. Να σε παρω μετα;” δεν το πιστευω! Το παιδι της ειναι σκατα ετοιμο να κλαψει το εχει αφησει μονο του και μου λεει πως εχει δουλεια;
“οχι μην με παρεις. Μια χαρα ειμαι! Καλες δουλειες!” ειπα και της το εκλεισα
Πηγα στο δωματιο μου και εκλαψα. Εκλαψα μεχρι να αποκοιμηθω.
~πρωι~
Ξυπνησα με πεσμενη διαθεση και αφου εβαλα μια φορμα να ειμαι ανετη και τα υπολοιπα, χωρις να φαω κατι και χωρις να παρω κρανος πηρα την τσαντα μου και εφυγα.
Εφτασα στο σχολειο και περπατουσα με πεσμενο κεφαλι, οταν επεσα πανω σε καποιον. Πεσαμε και οι δυο κατω και οταν σηκωσα το κεφαλι μου ειδα μια κοπελα με την οποια ημασταν μαζι στα περισσοτερα μαθηματα.
“οχ χιλια συγνωμη Μαρινα” ειπα ενω επιασα καποια χαρτια που της ειχαν πεσει. Με κοιταξε και αρχισαμε και οι δυο τα γελια.
“χαχ δεν πειραζει” απαντησε μεσα στα γελια της. Ηταν ομορφη κοπελα και ειχαμε μιλησει δυο τρεις φορες. Οχι βεβαια πιο ομορφη απο την Ελενα. Τι την σκεφτομαι αυτη ομως;
Μαζεψαμε ολα τα χαρτια και τα βιβλια που κρατουσε και σηκωθηκαμε.
Ενω μιλαγαμε χτυπησε το κουδουνι και συνειδητοποιησα οτι πρωτη ωρα ειχα με την Ελενα.
“θες να κατσουμε μαζι τωρα;” με ρωτησε
“ναι φυσικα”
Μπηκαμε μεσα στην ταξη και προσπαθησα να το παιξω πως ειμαι καλα οποτε αρχισα τα γελια με κατι που μου ελεγε η Μαρινα. Βασικα ειχε πολυ πλακα. Ολο αστεια ελεγε και εκανε.
Μπορουσα ομως να νιωσω τα ματια της Ελενας πανω μου. Την κοιταξα και εγω και μπορουσα να δω ζηλια. Χμ! Μου αρεσει να ζηλευει. Ειναι ακομα πιο σεξι και με αναβει.
Της χαμογελασα ψευτικα και καθησα στην θεση μου, διπλα στην Μαρινα.
Για να δουμε τι θα γινει! Οταν αρχισε το μαθημα ειδα πως το ειχα κανει στο φροντηστηριο οποτε δεν εδωσα και πολυ σημασια. Απ’οτι φαινοταν και η Μαρινα το ειχε κανει για ολο μου μιλαγε. Της μιλαγα και εγω φυσικα. Και εκει που μου ειπε κατι αστειο και αρχισα τα γελια καποιος μας διεκοψε
“μηπως θα θελατε να βγειτε εξω να τα πειτε καλυτερα κοπελες;” Ακουσα την Ελενα να μας ρωταει και αμεσως σταματησα να γελαω χωρις ομως να σταματησω να χαμογελαω, και την κοιταξα.
“συγνωμη” ειπα ψευτικα
Μπορεσα να διακρινω ποσο νευριασμενη ηταν. Χωρις να πει λεξη γυρισε στον πινακα και συνεχισε να γραφει.
Χαμογελασα και σταματησαμε για την ωρα να μιλαμε.
Οταν χτυπησε κουδουνι για εξω καθως περναγαμε απο την εδρα της και οι δυο μαζι με ρωτησε η Μαρινα
“θες να παμε σινεμα σημερα;”
Μα τι timing!
Ειδα πως το ακουσε η Ελενα γιατι με κοιταξε.
“ναι φυσικα. Να περασω να σε παρω κατα της 7 που αρχιζει μια ωραια;” ρωτησα και εγω με ενα χαμογελο.
Βγηκαμε εξω και πηγαμε στην Νικολ.
Και ετσι περασε οι ωρες. Ηθελα να παω σινεμα μαζι της ηταν πολυ καλη κοπελα.
Πηγα σπιτι και διαβασα. Ενω συμβαινουν ολα αυτα πρεπει και να διαβαζω 15 ωρες την ημερα αν θελω να περασω ιατρικη.
Οταν κοιταξα το ρολοι ειδα πως ηταν 6. Επρεπε να αρχισω να ετοιμαζομαι γιατι δεν ηταν κοντα το σπιτι της. Εκανα ενα γρηγορο μπανιο και εβαλα ενα ωραιο τζιν με μια μπλουζα, τα jordan μου και το μπουφαν μου. Κοντευαν τα χριστουγεννα και η μηχανη δεν βοηθουσε και τοσο.
Πηρα κλειδια και κρανος και πηγα προς το σπιτι της. Σφυριξα και μεσα σε 2 λεπτα βγηκε εξω.
"Γειαα!" Μου ειπε χαμογελαστα.
"Γεια! Ετοιμη;" ρωτησα καθως εβγαλα το κρανος μου.
"Ναι ναι"
"Φορα αυτο ομως πρωτα" της ειπα δινοντας το της. Οταν ημουν πρωτη λυκειου οδηγουσα μηχανακι και μοα μερα ενω πηγαινα βολτα με μια φιλη μου πεσαμε και δεν φοραγε κρανος ουτε αυτη ουτε εγω. Ευτυχως αυτη δεν επαθε τιποτα, μονο εγω λιγες γρατζουνιες. Για αυτο οποιος ανεβαινει στην μηχανη μαζι μου θελω να ειναι ασφαλης.
"Ευχαριστω" ειπε χωρις να ρωτησει γιατι. Το φορεσε και ανεβηκε πανω τυλιγοντας τα χερια της γυρω απο την μεση μου.
Η τανια ηταν πολυ ωραια και μπορω να πω πως περασα πολυ ωραια.
Οταν την πηγα σπιτι και μου εδωσε το κρανος μιλησε πρωτη.
"Ευχαριστω πολυ για το δρομολογιο... περασα πολυ ωραια σημερα"
"Και εγω. Να ξανα παμε" απαντησα.
"Ναι φυσικα"
"Καληνυχτα" ειπα χαμογελαστα
"Καληνυχτα. Ξερεις θελω κατι να σου πω" ειπε γρηγορα για να μην φυγω
"Πες μου"
"Εμ εχω δει πως κοιταζεις την Ελενα και πως σε κοιταζει αυτη και ξερω οτι κατι παιζει. Καταλαβα οτι ηθελες να την κανεις να ζηλεψει. Αλλα μην φοβασε δεν προκειται να το πω σε καποιον"
Εμεινα! Καλε αυτη ολα τα πιανει! Πως το καταλαβε;
Χωρις να πω κατι την αγκαλιασα και επειτα της ψιθυρισα ενα "ευχαριστω"
"Ευχαριστω πολυ. Πραγματικα. Να ξερεις οτι δεν ειναι μονο κτι θελω να την κανω να ζηλεψει. Εισαι πολυ ενδιαφερον ατομο και θελω να κανουμε παρεα" συνεχισα
"Και εγω θελω. Και αν θες μπορω να μπω στον ρολο αν θες να την κανεις ακομα να ζηλεψει"
Το σκεφτικα για λιγο. Καλα θα ηταν. Δεν θα το παρατραβουσα ομως.
"Ναι θα ηταν καλη ιδεα. Θα με βοηθουσες. Αληθεια μπορεις;"
"Ναι καλε. Ξερω πως ειναι. Και εγω το ειχα κανει με το αγορι μου αλλα τωρα θα παιξω αλλο ρολο" ειπε κλεινοντας μου το ματι.
Τα ειπαμε λιγο ακομα και εφυγα. Ελπιζω να βοηθουσε λιγο αυτο. Γιατι ηθελα να δω αν πραγματικα νοιαζοταν για εμενα η Ελενα. Και απο οτι καταλαβα νοιαζοταν και αυτο με εκανε χαρουμενη.
Γυρισα σπιτι κατα της 11. Ομως ειχα πολυ διαβασμα και διαβασα μεχρι της 2. Μετα επεσα ξερη για υπνο με ενα χαμογελο στα χειλη. Αραγε θα παει καλα η αυριανη η μερα;
Το επομενο πρωι ξυπνησα με καλη διαθεση. Οχι και τελεια αλλα τουλαχιστον καλυτερη απο το χθεσινο πρωινο. Κοιταξα το κινητο μου και ειδα οτι καποιος μου ειχε στειλει μηνυμα. Ηταν η Μαρινα.
"Χειι μηπως μπορεις να περασεις να με παρεις απο το σπιτι. Εχασα το λεωφοριο και οι γονεις μου εχουν παει στην δουλεια"
Απαντησα ενα "φυσικα" και ετοιμαστικα γρηγορα για να προλαβω. Περασα απο το σπιτι και την πηρα.
Οταν φτασαμε οτι εβγαινε απο το αμαξι της... μαντεψτε ποια! Η Ελενα.
Μα τι συγχρονισμος και παλι!
Μας ειδε που φταναμε αλλα δεν καταλαβε ποια ηταν πισω που γιατι φοραγε το κρανος.
Οταν ομως το εβγαλε η Μαρινα τα ματια της Ελενας πεταξαν φωτια.
Η Μαρινα της ειπε καλημερα ενω εγω δεν μιλησα αλλα προχωρισα.
Ομως μπορεσα να ριξω μια ματια στο ποσο ομορφη ηταν καο σημερα η Ελενα. Την θελω ακομα περισσοτερο! Επιτηδες ντυνεται ετσι;
Τα μαθηματα ηταν δυσκολα σημερα και εδωσα προσοχη. Ενω στα διαλειμματα ημουν με την Νικολ και την Μαρινα που και που. Ειχε και αυτη τις κολλητες της.
Με την Ελενα δεν εγινε κατι. Δεν την ειχα και σημερα στο μαθημα οποτε δυο τρεις φορες την ειδα.
Οταν χτυπησε κουδουνι για το σχολασμα ο καθηγητης με κρατησε να μου δειξει κατι σε ενα γραπτο μου και να μου εξηγησει κατι. Η Νικολ και η Μαρινα εφυγαν οπως και τα υπολοιπα παιδια. Οταν τελειωσαμε πηρα τα πραγματα μου και πηγα προς το παρκιγκ.
Εκει ειδα την Ελενα η οποια προσπαθουσε να βαλει μπροστα το αμαξι της. Αλλα απ'οτι φαινοταν δεν επαιρνε... ηταν και καλο αμαξι. Πηγα στο παραθυρο της και της το χτυπησα. Το ανοιξε και την μιλησα.
"Θες να σε παω εγω;" ρωτησα
"Οχι δεν χρειαζεται θα παρει"
Χαμογελασα στο πισμα της και περιμενα να δω αν θα παρει.
Δεν πηρε ομως.
"Σε ξανα ρωταω. Θελεις;" με ενα στραβο χαμογελο
"Οχι θα περπατησω"
"Καλα. Αλλα ειναι μακρια το σπιτι σου" απαντησα ανασηκωνοντας τους ωμους μου.
Ανεβηκα στην μηχανη και πηγα να βαλω το κρανος οταν η φωνη της με διεκοψε.
"Περιμενε... θα ερθω! Δεν εχω αλλη επιλογη"
Χαμογελασα και ηρθε πιο κοντα μου ετοιμη να ανεβει. Ευτυχως φοραγε τζιν.
"Περιμενε. Μην εισαι τοσο βιαστικη. Βαλε το κρανος" απαντησα χαμογελαστα.
"Μου φαινεται χαρηκες που δεν επερνε μπροστα το αμαξι μου"
"Ναι πολυ! Τωρα βαλτο" απαντησα ηλικρινα μην σταματωντας να χαμογελω.
"Εχεις και αλλο;" ρωτησε
"Οχι γιατι;"
"Εσυ τι θα φορεσεις;" με ξανα ρωτησε
"Προτιμω οτι και να γινει να το παθω εγω παρα εσυ. Δεν θα το συγχωρεσω ποτε στον εαυτο μου" απαντησα γλυκα.
Και τοτε μαλακωσε. Μου χαμογελασε γλυκα και φορεσε το κρανος. Ανεβηκε και περιμενα να νιωσω τα χερια της γυρω απο την μεση μου. Αλλα δεν τα ενιωσα. Ειναι σκληρο καρυδι η ατιμη.
"Αν δεν πιαστεις θα πεσεις" την προηδοποιησα γελωντας
"Οχι μια χαρα ειμαι. Δεν προκειται να πεσω"
Χμ.. ετσι εισαι;
Εβαλα μπροστα και ανοιξα ξαφνικα γκαζι κανοντας την να παει προς τα πισω και επειτα φρενο αποτωμα για να ερθει πανω μου. Και τοτε τυλιξε τα χερια της γυρω απο την μεση μου τελικα.
Γελασα δυνατα και μου εδωσε μια μικρη μπουνια στην κοιλια.
"Σκασε γιατι θα κατεβω"
"Ναι ναι" απαντησα ενω ξεκινησα.
Δεν ξερω αν υπαρχει καλυτερο αισθημα απο το να νιωθω τα χερια της γυρω μου. Χαμογελουσα να ηλιθια γιατι ενιωθα πολυ χαρουμενη.
Οταν φτασαμε εξω απο το σπιτι της μου εδωσε το κρανος.
"Ευχαριστω" ειπε τελικα χαμογελωντας.
"Τιποτα. Πως θα παρεις το αμαξι; μηπως θες να σε παω καπου;"
"Θα παρω την οδικη βοηθεια να το παρουν και αφου το φτιαξουν να μου το φερουν. Εχω συμβολαιο."
"Α οκ! Εμ καλο μεσημερι" ειπα αμηχανα.
"Καλο μεσημερι" ειπε χαμογελωντας γλυκα.
Και ετσι απλα εφυγα. Μου λειπει ρε γαμωτο! Μου λειπει το αρωμα της, η γευση των χειλιων της, το αγγιγμα της.
Μου λειπει!
Αλλο και ενα παρτ. Συγνωμη που αργησα αλλα εχω παθει και μια μικρη καταθλιψη που ανοιξαν τα σχολεια... τι μικρη; τεραστια! Αφηστε κανεις δεν μπορει να με παρηγορισει. Αλλα τεσπα. Σας ξανα λεω χαιρομαι πολυ που διαβαζατε την ιστορια μου. Και θελω να ξερω τι σας αρεσει και τι οχι.
Τα λεμε στο επομενο παρτ!
Φιλακια xxx
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top