Ακουστε το τραγουδι ενω διαβαζετε, το ρεφρεν ειναι τελειο και θα απολαυσετε καλυτερα στο παρτ!
~~~~

Αθηνας ποβ

Ετρεχα οσο πιο γρηγορα μπορουσα με την ελπιδα πως θα καταφερνα να δω απο που πηγε και ισως να τον επιανα.

Στο τελος απογοητευμενη που μου ξεφυγε και λαχανιασμενη πηγα πισω στο σχολειο να βρω την μανα μου και τη Ελενα.

Τις βρηκα να με περιμενουν ορθιες και φανερα ανησυχες αφου εφυγα γρηγορα και ξαφνικα.

"Που πηγες παιδι μου;" ρωτησε πρωτη η μανα μου

"Ειδα κατι φιλους και ηθελα να προλλαβω να τους χαιρετησω" ειπα ψεμματα και φανηκε να το πιστεψε αυτη αλλα η Ελενα που καθοταν πιο πισω σηκωσε το φρυδι της.

~~~~~

Τα μαθηματα δυσκολα, το διαβασμα και η πιεση πολλη αλλα δεν τα παρατησα ευκολα. Τα πηγα καλα στα τρια μαθηματα και το τεταρτο το εγραφα σημερα.

Με αγχος και παλι βαδιζα προς το σχολειο. Ειχα μιλησει με την Ελενα πιο πριν γιατι δεν μπροουσαν να μας δουν ολοι και παλι να μπαινουμε μεσα στο σχολειο μαζι.

Τα θεματα ηταν τοσο δυσκολα που δακρυσα καθως προσπαθουσα να τα λυσω. Απογοητευμενη μετα απο τρεις ωρες βγηκα με σκιμενο το κεφαλι. Οταν με ειδε η Ελενα ηρθε να μου μιλησει αλλα αμεσως την εσπρωξα αλαφρα και πηγα λιγο πιο περα βαζοντας το χερι μου στο προσωπο μου. Προσπαθουσα να ηρεμισω αλλα ταυτοχρονα μου ερχοταν η επιθιμια να φωναξω και τα κλαψω αφου ειχα κανει τοσο κοπο.. και αν δεν περναγα θα επρεπε να τα ξανα δωσω τον αλλο χρονο.. και δεν μπορουσα να ξανα περασω αυτο το μαρτυριο.

Καθησα σε ενα παγκαγκι με το προσωπο μου αναμεσα στα χερια μου τα οποια στεκονταν στα ποδια μου. Μετα απο λιγα λεπτα ενιωσα ενα απαλο αγγιγμα απο ενα χερι στον ωμο μου και καποιον να καθεται διπλα μου. Ηξερα πως ηταν Ελενα οποτε δεν εκανα ουτε καν τον κοπο να δω ποιος ειναι.

"Θελεις να μου εξηγησεις τι εγινε;" με ρωτησε γλυκα.

"Παμε σπιτι μου δεν ειναι οι γονεις μου.. με το αμαξι μου" απαντησα και σηκωθηκα. Κατευθυνθηκα προς το αυτοκινητο μου και οταν σιγουρευτικα πως η Ελενα με ακολουθουσε συνεχισα.

Στον δρομο υπηρχε ησυχια και κανεις δεν μιλαγε.

Σκεπτομενη ολα οσα εγιναν μεσα στην αιθουσα, τα θεματα.. εμενα σχεδον να τρεμω, επιασα τον εαυτο μου να βουρκωνει επικινδυνα.

Εσφυξα το τιμονι και τα δοντια μου προσπαθωντας να κρατησω τα δακρυα μου αλλα ηταν αδυνατο. Καυτα δακρυα κυλαγαν στο προσωπο μου καθως ενιωθα πληρη απογοητευση.

Μπορουσα να δω με την ακρη του ματιου μου την Ελενα να με κοιταζει αλλα δεν εδινα σημασια καθως κοιταζα τον δρομο. Φτασαμε στο σπιτι και χτυπωντας την πορτα του αυτοκινητου ανοιξα και καθησα στο δωματιο μου χωρις να με νοιαζει εκεινη την στιγμη τι θα κανει η Ελενα.

Ακουσα βηματα και μετα απο δευτερολεπτα εκανε την εμφανιση της απο την πορτα. Ηξερε πως σε τετοιες περιπτωσεις δεν επρεπε να μου μιλησει.. ηθελα χρονο να ηρεμισω και το καταλαβαινε. Ομως ειχα σχεδον ηρεμισει και καθησε στην ακρη του κρεβατιου κοιταζοντας με ενω ακουμπισε το ποδι μου απαλα.

"Πες μου τι εγινε" την ακουσα να λεει και γυρισα να την κοιταξω ισα ισα για να κλειδωθουν για λιγο οι ματιες μας.

"Εγραψα χαλια.. αυτο εγινε" απαντησα με νευρα και ξανα κοιταξα κατω

"Ενταξει" ηταν το μονο που ειπε πριν βγαλει τα τακουνια της και ξαπλωσει στο κρεβατι διπλα μου και με παρει αγκαλια.

"Τι κανεις;" ρωτησα στην αρχη παραξενεμενη

"Ξεκουρασου και μετα θα μου πεις αναλυτικα τα θεματα και θα υπολογισουμε τις μοναδες"

Το δεχτηκα αμεσως και πηγα πιο κοντα της ενω αυτη τυλιξε τα χερια της γυρω μου και με κρατησε κοντα της. Με το που ακουμπησε το προσωπο μου πανω της και μυρισα την μυρωδια της χαλαρωσα και ο θυμος μου εφυγε αφηνοντας τα δακρυα να ξανα τρεξουν.

"σσσς" ειπε και με εσφυξε φερνοντας με πιο κοντα της

"Ειμαι τοσο απογοητευμενη με τον εαυτο μου" ειπα μεσα στα δακρυα μου.

"Ξεκουρασου.. θα τα πουμε μετα.. ειμαι εδω.. δεν θα φυγω" απαντησε και μετα απο λιγο ενιωσα τα ματια μου να κλεινουν.

~~~
Ανοιξα σιγα σιγα τα ματια μου και με την ματια μου εψαξα να βρω την Ελενα μεσα στο δωματιο. Αφου σιγουρευτικα πως δεν ειναι μεσα στο δωματιο σηκωθηκα αργα με πεσμενη διαθεση και σχεδον σερνοντας τα ποδια μου κατεβηκα κατω.

Υπηρχε ησυχια και υπεθεσα πως εφυγε, κατι που με νευριασε ελαφρως καθως μου ειχε πει πως θα μεινει.

Πηγα στην κουζινα και αρχιζα να φτιαχνω κατι να φαω μεχρι που ακουσα βημματα και μια φωνη απο πισω μου:

"Ξυπνησες;"

Χαμογελασα στον εαυτο μου πριν γυρισω να την αντικρισω.

"Μμ" απαντησα και αφου κοιταχτηκαμε για λιγο συνεχισα να φτιαχνω το φαγητο μου.

"Θελεις να σου φτιαξω κατι;" προσφερθηκα.

"Οχι δεν πειναω" απαντησε και μετα απο καποια λεπτα καθησαμε στον καναπε.

Η διαθεση μου ηταν ακομα πεσμενη και φαινοταν γιατι το καταλαβε.

"Δεν χρειαζεται να στεναχωριεσαι.. εγραψες καλα σε ολα τα υπολοιπα και συμψηφιζονται.. αλλα εγω πιστευω πως εισαι λιγο υπερβολικη, επειδη θελεις το τελειο" ειπε πρωτη και καθησα λιγα λεπτα χωρις να μιλησω και επεξεργαστηκα τα λογια της, ομως δεν μου εδωσε χρονο να απαντησω καθως συνεχισε:

"Πρεπει παντα να εχεις και στο πισω μερος του μυαλου σου την αποτυχια.. στο πισω πισω μερος.. ετσι ωστε οταν γινει κατι θα το παρεις πιο μαλακα.. δεν μπορεις να βαδισεις στην ζωη σκεπτομενη οτι θα κερδισεις στα παντα και θα εισαι παντα αριστη και πρωτη γιατι αυτο ειναι λαθος" τα λογια της ηταν τοσο γλυκα που μπορουσα να καταλαβω πως το ελεγε απο καθαρο ενδιαφερον και αφου οι γονεις μου ποτε δεν με ειχαν συμβουλεψει το ειχα αναγκη.

Σκεφτηκα και τα τελευταια λογια της και επειτα μιλησα ηρεμα, σχεδον ψιθυριστα.

"Εχεις δικιο.. δεν μπορω να συνεχισω να πιστευω πως θα ειμαι στα παντα τελεια.. δεν γινεται" και κατεβασα το κεφαλι μου.

Σηκωθηκε και ηρθε διπλα μου αγκαλιαζοντας με απαλα ενω ψιθυρισε μεσα στα μαλλια μου:

"Ειμαι σιγουρη πως εχεις περασει, μην φοβασαι, ολα θα πανε καλα"

"Απλα ειναι.. πως απογοητευτικα, ειχα διαβασει.. ημουν ετοιμη" παραπονεθηκα.

"Το ξερω.. το ξερω αλλα συμβαινει, δεν ηρθε και το τελος του κοσμου, εχεις περασει" απαντησε.

Μετα καθησαμε απλα και μετρησαμε τις μοναδες για να δουμε περιπου ποσο καλα τα πηγα στο μαθημα αυτο.

~~~

Ημουν σπιτι και περιμενα μηνυμα απο την Νικολ για να μου πει τι ωρα αρχιζει το παρτι που θα εκανε η τριτη λυκειου.. κατι σαν αποχαιρετιστηριο.

Μετα πηγα στο σχολειο να χαιρετισω τους καθηγητες μου αφου δεν θα τους εβλεπα ξανα.

Μπηκα στο γραφειο και τους ειδα ολους μαζεμενους να βαζουν βαθμους, οπως και η Ελενα.

Σιγα σιγα αγκαλιαζα εναν εναν ξεχωριστα, ενω με τους αγαπημενους μου μιλαγα και λιγο.

Τελος εφτασα να αγκαλιασω την Ελενα και χαμογελωντας στραβα την αγκαλιασα σφυχτα ενω το χερι μου κατεβηκε λιγο πιο κατω μιας και δεν ηταν κανεις απο πισω της.

"Ειχα μια πολυ καλη χρονια μαζι σου Αθηνα.. κριμα που δεν θα μεινεις κιαλλο.." ειπε πρωτη οταν χωριστηκαμε.

"Και εγω ειχα μια πολυ καλη χρονια μαζι σας κυρια, μαλιστα θα μου λειψει και το μαθημα σας... αλλα θα σε βλεπω συχνα" απαντησα πονηρα.

"Εχεις ενα κλειδι, χρησιμοποιησε το" ειπε και χαμογελασε.

Καθησα και μιλησα λιγο με τον διευθυντη και επειτα εφυγα.

Στον δρομο για να παω στο παρκιγκ να παρω την μηχανη μου ειδα την Ελενα να φευγει και τρεχοντας λιγο την εφτασα.

"Που πας;" ρωτησα

"Σπιτι.. εσυ;"

"Θα παω απο την Νικολ γιατι σημερα εχει ενα τελευταιο παρτι η τριτη λυκειου και θα παμε μαζι" απαντησα.

"Αα ωραια.. θα ειναι και αυτη η.. Μαρινα;"

"Μμ μπορει" απαντησα και χαμογελασα στην ζηλια της.

"Δεν χρειαζεται να ζηλευεις.. με εσενα ειμαι ερωτευμενη" συνεχισα και μολις το ακουσε γυρισε και με κοιταξε χαμογελωντας μου γλυκα.

"Ενταξει τοτε.. απλα να προσεχεις.. μην πιεις πολυ"

"Δεν θα πιω"

~~~

"Ετοιμη για το τελευταιο παρτι ως μαθητριες;" ρωτησε στα αστεια η Νικολ πριν μπουμε στο κλαμπ.

"Ναι ειμαι" απαντησα και γελασα.

Η μουσικη δυνατη, παιδια χορευαν και εβλεπα σχεδον με δυσκολια.

Παιρνοντας στο ποτο μου αρχισα να χορευω μεχρι που υδρωσα και ηθελα να παω τουαλετα.

"Παω στο μπανιο" φωναξα στην Νικολ για να με ακουσει και εφυγα.

Εφτιαξα λιγο το ελαχιστο μακιγιαζ μου και επλενα τα χερια μου οταν ακουσα θορυβο απο πισω μου.

Με ταχυκαρδια κοιταξα αλλα δεν ηταν κανεις και για αλλη μια φορα συνειδητοποιησα πως δεν ημουν μονη μου..

Ανοιξα γρηγορα την πορτα του μπανιου και βγηκα εξω ξεροντας πως με ακολουθουσε.

Βρηκα ενα δωματιο και μπηκα γρηγορα μεσα. Ανοιξα το κινητο μου και πηρα τηλεφωνο αμεσως την Ελενα. Οταν το απαντησε ακουστηκε ανησυχη.

"Αθηνα; τι εγινε;"

"Ελενα καλεσε γρηγορα την αστυνομια στο σπιτι σου" απαντησα

"Γιατι; εισαι καλα;"

"Κανε γρηγορα! Κλεινω.. σε αγαπαω" ειπα στο τελος πριν κλεισω.

Αφου βγηκα απο το δωματιο εσπρωχνα τα παιδια ωστε να μπορεσω να φυγω απο το κλαμπ.

Οταν τα καταφερα αρχισα να τρεχω αφου ακουγα βηματα πισω μου.

Λαχανιασμενη κατευθυνομουν προς το σπιτι της Ελενας και προσευχομουν η Ελενα να με ειχε ακουσει και να την ειχε καλεσει.

Σχεδον πριν φτασω τα βηματα απο πισω μου σταματησαν και ελατωσα ταχυτητα.

Προσπαθουσα να βρω την αναπνοη μου οταν ειδα να φωτα ενος αμαξιου να πλησιαζουν επικινδυνα... να πλησιαζουν, να πλησιαζουν... να πλησ-

~~~

Παει και αυτο το παρτ.. συγνωμη που αργισα αλλα δεν ειχα και πολυ εμπνευση. Οπως προ ειπα η ιστορια τελειωνει.. θα υπαρξουν περιπου δυο κεφαλαια ακομα και ισως βαλω καποιο μπονους ;)

Θα τα πουμε στο αλλο κεφαλαιο..

Φιλακια xxx