Στο τελος νικησα και οταν το ειπε ο διαιτητης ετρεξα πανω στην Χαρα και την αγκαλιασα σφιχτα ενω ειδα την Αθανασιου να μου χαμογελαει. Μετα απο λιγο μπηκε και η Νικολ μεσα και με αγκαλιασε.

" αα ρε σκατο νικησες παλι" μου ειπε ενω με φιλησε στο μαγουλο

Της χαμογελασα και πηγα να παρω τα πραγματα μου να φυγω σιγα σιγα. Αλλα με σταματησε η Χαρα.

"που πας;" με ρωτησε

"σπιτι μου;"

"οχι οχι παμε πρωτα στο νοσοκομειο. Η μυτη σου ειναι χαλια. Εχει μελανιασει και τρεχει ακομα αιμα."

"πφφ" δεν μου αρεσουν και πολυ τα νοσοκομεια και αν δεν υπαρχει σημαντικος λογος δεν παω.

"μπραβο Αθηνα ηξερα οτι μπορουσες να τα καταφερεις" με εβγαλε απο τις σκεψεις μου η Αθανασιου.

Οοο ναι!

"ευχαριστω" της ειπα με ενα χαμογελο.

Αν και ειχαμε ερθει λιγο πιο κοντα, εννοω εκτος σχολειου ηταν και παλι απομακρη. Ειμαι σιγουρη οτι κατι κρυβει. Μηπως ερωτικη απογοητευση ή κατι τετοιο.

Πηγα με την Νικολ και την Χαρα στο νοσοκομειο.

Σκατα

Εχω ενα σιδερακι πανω απο την μυτη μου και λιγη γαζα απο πανω για να μην φαινεται ενω για να μην φυγει εχουν κολλησει την γαζα στα μαγουλα μου. (δεν ξερω πως αλλιως να το εξηγησω). Ευτυχως δεν ηταν κατι σημαντικο αλλα με ποναει και πρεπει να το κρατησω 1 μηνα.

Γυρισα σπιτι και ειδα πως ηδη η ωρα ειναι 5 το απογευμα. Ημουν πολυ κουρασμενη και πηγα για υπνο. Ξυπνησα στης 7 και διαβασα μεχρι της 9. Εφαγα κατι, ειδα λιγη τηλεοραση και επεσα για υπνο. Ημουν πολυ κουρασμενη.

~πρωι~

Ξυπνησα απο εναν αλλο διαφορετικο θορυβο.

Της πορτας

Με νευρα σηκωθηκα να ανοιξω.

Ηταν η Νικολ

"τι θες;" την ρωτησα ριχνωντας της ενα δολοφονικο βλεμμα.

"ηρεμισε κοπελια. 11 ειναι η ωρα."

"ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ" της φωναξα

"για αυτο. Μην χασεις ολο σου το πρωι στο κρεβατι. Ντυσου να παμε για πρωινο"

Πηγα να μιλησω αλλα με διεκοψε

"δεν ακουω κουβεντα. Πανω τωρα!"

Ξεφυσιξα και πηγα να ετοιμαστω. Ακομα με ποναγε πολυ η μυτη μου.

Πηγαμε σε μια καφετερια και παραγγειλαμε καφε και κατι να φαμε.

"λοιπον τι εγινε χθες με την Αθανασιου;" με ρωτησε

"τιποτα το σπουδαιο αλλο απο ενα μικρο σοκ που επαθα στην αρχη"

"ναι ρε μαλακα. Τελειως διαφορετικη εξω απο το σχολειο"

"ναι ειναι αλλα συνεχιζει να ειναι ψυχρη. Δεν ξερω αλλα κατι της εχει συμβει. Ειμαι σιγουρη"

"σαν τι;"

"μπορει να την προδωσε το αγορι της"

"ή το κοριτσι της" ειπε η Νικολ

"ναι" ηταν το μονο που ειπα.

Εφερα την εικονα της στο μυαλο μου. Ηταν τοσο ομορφη... Και με τις φουστες και με τα τζιν.

Οσο για το χαμογελο της. Σιγουρα φοραγε σιδερακια δεν εξηγηται αλλιως. Το ηξερα γιατι φοραγα και εγω.

Μου αρεσει.

Ναιπ μου αρεσει πολυ!

Η υπολοιπη μερα περασε βαρετα με εμενα και την Νικολ να κανουμε βολτες με την μηχανη και σπιτι διαβασμα μαζι.

Ανυπομονουσα να την δω αυριο.

Το πρωι ηρθε γρηγορα και σηκωθηκα με δυσκολια αφου νυσταζα και με ποναγε η μυτη μου. Ντυθηκα με ενα απλο τζιν, μια κοντομανικη και τα ασπρα all star μου. Εφαγα λιγο και ηπια καφε. Πηρα την ζακετα, το κινητο μου, την τσαντα και το κρανος και εφυγα. Εφυγα και στον δρομο ειδα το γνωστο αυτοκινητο.

Το δικο της.

Χαμογελασα και γκαζωσα να φτασω πρωτη.

Καθως εβγαζα το κρανος παρκαρε και αυτη διπλα μου.

"καλημερα" την χαιρετησα πρωτη με ενα χαμογελο.

"καλημερα" μου ειπε.

Σκετο

Ξερο

Δεν ειπα τιποτα αλλα η διαθεση μου επεσε κατευθειαν.

Της εκανα κατι;

Πολλα ερωτηματα με βασανιζαν αλλα δεν μπορουσα να την ρωτησω.

Προχωρησα και συνάντησα την Νικολ λιγο πιο περα. Πριν καν μιλησω μου ειπε

"καλε αυτη τι επαθε; χθες δεν ηταν μια χαρα;"

"ναι αυτο αναρωτιεμαι και εγω. Της ειπα καλημερα και μου απαντησε ξερα"

"ισως να ειναι κυκλοθυμικη"

"ισως" απαντησα.

Οι ωρες περασαν αργα. Δυσκολα τα μαθηματα, πολλες ασκησεις και διαβασμα. Τελευταια ωρα ειχα φυσικη.

Ωραια.

Χτυπησε κουδουνι για μεσα. Μπήκα στην ταξη και καθησα στην θεση μου περιμενοντας την δω να μπαινει. Ηρθε και καθησε και η Νικολ διπλα μου χωρις να πει κατι. Μετα από λιγο μπήκε και αυτη. Καθε φορα πιο ομορφη. Καθησε στη εδρα και μιλησε με αυστηροτητα

"βγαλτε μια κολλα χαρτι"

Τεστ. Ευτυχως ειχα διαβασει. Μας ειπε τις ερωτησεις και αρχισαμε να γραφουμε. Τα ηξερα ολα εκτος απο την τελευταια ασκηση. Εσπαγα το κεφαλι μου αλλα δεν μπορουσα να την λυσω.

"τελειωσε ο χρονος. Μαρια μαζεψε τα σε παρακαλω"

Μετα απο αυτο συνεχισαμε κανονικα το μαθημα. Τιποτα παραξενο. Ομως εμενα μου φαινοταν παραξενο γιατι μου φερεται ετσι. Να μου πεις δεν γιναμε και κολλητες αλλα.. Πολυ γρηγορα χτυπησε κουδουνι για εξω. Την αλλη ωρα ειχα κενο αλλα θα επρεπε να περιμενω την Νικολ για να φυγουμε μαζι. Πηγα και μιλησα λιγο με τον Μαρκο. Εχουμε απομακρυνθει λιγο. Μου φαινεται οπου νανε θα χωρισουμε αλλα δεν με νοιαζει.

Οταν χτυπησε κουδουνι για μεσα καθησα λιγο σε ενα παγκακι. Συντομα ομως πιάστηκα και ειπα να κανω μια βολτα. Καθως προχωραγα ακουσα λυγμους μεσα σε μια αδεια. Μπήκα μεσα αργα και προσπαθησα να βρω απο που ερχονταν οι λοιγμοι.

Εκει ηταν. Σε ενα θρανιο με κατεβασμενο κεφαλι και λογικα εκλαιγε αφου ακουγοταν και τρανταζοταν ολο το σωμα της. Πηγα προς το μερος της αθορυβα και της επιασα ελαφρα τον ωμο. Σηκωσε το κεφαλι της και με κοιταξε φοβισμενη. Τα ασπρα μπλε μεγαλα ματια της ειχαν γινει κοκκινα και με κοιτουσαν.

"κυρια γιατι κλαιτε;" την ρωτησα οσο πιο γλυκα μπορουσα ενω καθησα στα γονατα μπροστα της για να ειμαστε στο ιδιο υψος μια και ηταν σκυφτη.

¨κλεισε την πορτα" μου ψιθυρισε, εκανα γρηγορα οτι μου ειπε και ξανα γυρισα παιρνοντας την αρχικη μου θεση

"κυρια σας παρακαλω μην κλαιτε. Θελετε να μου εξηγησετε τι εγινε;" την ρωτησα χαμηλοφωνα και γλυκα παλι.

Δεν μιλαγε και σκέφτηκα κατι που θα την βοηθουσε και σιγουρα το χρειαζοταν.

Μια αγκαλια.

Την αγκαλιασα και προς μεγαλη μου εκπληξη με αγκαλιασε και αυτη βαζοντας το κεφαλι της στον ωμο μου. Αρχισε να κλαιει πιο δυνατα. Δεν μιλαγα. Θα την αφηνα να ηρεμισει και μετα θα βλεπαμε.

Μετα απο λιγο εκανε προς τα πισω και την ρωτησα

"νιωθετε καλυτερα;"

Μου εγνευσε

"θελετε να μου πειτε τι εγινε;" την ξαναρωτησα

Εφτιαξε λιγο την φουστα της, ρούφηξε την μυτη της και με αυστηρο παλι τονο μου ειπε χωρις να με κοιταει στα ματια.

"οχι ειμαι καλα, μπορεις να πηγαινεις"

Τι στο διαολο;

Μολις τωρα δεν εκλαιγε αγκαλια μου;

Με πληγωσε αυτο που ειπε και το καταλαβε και η ιδια. Εβγαλα ενα πακετο χαρτομαντιλα και το αφησα στο θρανιο διπλα της ενω ειπα

"πολυ καλα. Γεια σας"

Ουτε καν την κοιταξα και εφυγα. Μετα από λιγο χτυπησε και το κουδουνι και επιτελους μπορεσα να φυγω.

~~~~~~~~

Γεια σας!!! Πρωτα απο ολα χαιρομαι παρα πολυ που διαβαζεται την καινουργια ιστορια μου. Σημαινει πολλα για εμενα. Δευτερον για οσες\ οσους διαβαζουν την αλλη ιστορια μου να ξερετε οτι θα βαλω συντομα παρτ και χιλια συγνωμη που εχω αργησει. Τελος μου αρεσει πολυ που γραφετε σχολια. Θελω να μου λετε τι σας αρεσει και τι οχι καθως και τις εντυπωσεις σας. Τα λεμε στο επομενο παρτ!!,

Φιλακια xxx