Ελενας ποβ

Σε λιγες μερες θα ερχοταν ο Κωνσταντινος από το ταξιδι και ημουν πολύ αγχομενη. Ειχαμε μιλησει από το τηλεφωνο πιο πριν και μου φανηκε πιο πληγωμενος από ότι θυμωμενος. Ναι, ηταν μαζι μου η Αθηνα όταν μιλησαμε, ευτυχως δηλαδη. Με ειχε καθησυχασει λιγο αλλα οι τυψεις δεν εφευγαν.

Ημουν στο σχολειο ετοιμη να κανω την τελευταια ωρα που ειχα με την Αθηνα και να φυγω. Μετα από αυτόν τον δυσκολο χειμωνα πραγματικα χρειαζομουν διακοπες. Ισως το καλοκαιρι παω καπου.

Μπορει να παρω και την Αθηνα μαζι μου…

Με την μηχανη οι δυο μας..

Ηταν τελεια ιδεα.

Από τις σκεψεις μου με εβγαλε το κουδουνι.

Η ταξη αρχιζε και γεμιζε παιδια παρολα αυτά δεν την εβλεπα πουθενα. Το μαθημα ξεκινησε και ακομα δεν ειχε ερθει. Ωσπου ακουσα ένα χτυπημα στην πορτα.

"συγνωμη που αργησα αλλα με ηθελε κατι ο κυριος διευθυντης" ειπε παιδιαστικα.

Χμ επρεπε να το παιξω αυστηρη

"ενταξει αλλα να μην ξανα επαναληφθει" απαντησα και όταν ειδα πως δεν μας εβλεπε κανεις, αφου εκαναν μια εργασια, της εκλεισα το ματι.

"ναι κυρια"

Κοκκινησε σαν πατζαρι και πηγε να κατσει στην θεση της. Αλλα αυτό το 'κυρια', οποτε το λεει  με αναβει και θελω να ορμηξω πανω της και να αρχισω να την φιλαω.

Σκασε Ελενα!

Εισαι μεγαλη γυναικα! Τι σκεψεις είναι αυτές;

Όταν τελειωσε η ωρα και εφυγαν τα παιδια, ειδα πως αυτή ειχε μεινει

"ευτυχως που εκατσες, ηθελα να σου πω κατι" μιλησα πρωτη.

Ηρθε πιο κοντα και αφου εκλεισε την πορτα ηρθε μπροστα στην εδρα.

"θελεις να ερθεις σπιτι μου;" ρωτησα.

Η ερωτηση μου την ξαφνιασε.

"φυσικα αλλα για τι;"

"αυριο ερχετε ο Κωνσταντινος και θελω να περασω άλλη μια μερα μαζι σου" με την απαντηση μου ξανα κοκκινησε και προσπαθησε να το κρυψει αλλα εγω ειχα δει την αληθεια.

"μπορεις να με παρεις; Γιατι δεν εχω την μηχανη αφου κανει κρυο" ρωτησε υστερα

"ναι φυσικα"

Μαζεψα τα πραγματα μου και φυγαμε. Στην διαδρομη ηταν αρκετα ησυχη οποτε ρωτησα

"εισαι καλα;"

"ναι απλα σκεφτομαι καποια πραγματα" απαντησε και γυρισε να με κοιταξει

"τι πραγματα;"

"τιποτα, γενικα"

Αν και τελειωσε εκει η κουβεντα μας ειδα με την ακρη του ματιου μου να κοιταει το μπουτι μου αφου ειχε ανεβει λιγο η κολλητη φουστα μου.

"τωρα ξερω ότι δεν σκεφτεσαι απλως γενικα" μιλησα και χαμογελασα στραβα μην περνοντας το βλεμμα μου από τον δρομο

"ναι οντως" τελικα παραδεχτηκε

"οποτε θα μου πεις τι σκεφτεσαι;" ξανα ρωτησα

"όχι γιατι δεν είναι κατι σημαντικο"

"φαινεται πολύ σημαντικο" πεισμωσα

"ναι αλλα δεν είναι" και θυμηθηκα οτι ειχε ξανα γινει αυτη η συζητηση περιπου τοτε που χτυπησε.

Αφου ειδα πως δεν επροκειτο να μου πει τα παρατησα και σε λιγο φτασαμε σπιτι.

Οταν μπηκαμε μεσα μπορεσα να δω πως ενιωθε αρκετα αβολα. Ηταν μαζεμενη και γλυκουλα!

Δεν ειχε ερθει πολλες φορες σπιτι μου γιατι ακομα και τα μαθηματα τα καναμε σπιτι της.

Η υπολοιπη μερα περασε με εμας να φτιαχνουμε κατι να φαμε και αφου παιξαμε σαν παιδακια στην κουζινα κατσαμε να δουμε μια ταινια, μιας και πριν λιγο την βοηθησα να διαβασει.

"Κανονικα δεν πρεπει να δουμε ταινια! Εχεις διαβασμα και οπου νανε πλησιαζουν οι πανελληνιες!" Την ψευτο μαλωσα

"Οο μωρε! Θελω να κανω ενα διαλειμμα! Ολο διαβαζω" παραπονεθηκε

"Ναι αλλα υποσχεσου μου οτι αυριο θα διαβασεις διπλα!"

"Χμ το υποσχομαι μαμα" απαντησε αστεια

Η λεξη 'μαμα' με εκανε να γελασω αλλα μετα καταλαβα πως δεν ειχε μια μανα που να της λεει αυτα που καποια αλλη τα λεει καθε μερα. Καποια μερα ισως μιλαγαμε για αυτο, οποτε ενιωθε ετοιμη.

Αφου βαλαμε να δουμε την ταινια ξαπλωσαμε στον καναπε, οχι αγκαλια ομως... ακομα σκεφτομαι ποσο επικινδυνο ειναι ολο αυτο...

Στην μεση της ταινιας αποκοιμηθηκα γιατι η μερα μου ηταν δυσκολη...

Μετα ενιωσα χερια να με σηκωνουν οπως την προηγουμενη φορα και να με πηγαινουν στο δωματιο μου.

Αφου με σκεπασε με φιλησε στο μαγουλο πιστευοντας πως δεν θα το καταλαβαινα, αλλα πως μπορω να μην το νιωσω; οταν νιωθω αυτα τα απαλα χειλη στο δερμα μου...

Ομως δεν κοιμηθηκε διπλα μου.. εφυγε και εκλεισε και την πορτα.

Ημουν αρκετα κουρασμενη για να σηκωθω και να την φερω πισω, αν και ηθελα να με αγκαλιασει, ηθελα την ζεστασια της...

Καποια στιγμη ξυπνησα και αφου ειδα πως δεν ηταν διπλα μου κοιταξα το ρολοι. Ηταν 2 το πρωι και ανησυχισα.

Σηκωθηκα και πηγα στο καθηστικο μηπως ηταν εκει.

Και ηταν εκει... οκλαδον στον καναπε και διαβαζε.

"Τι κανεις τετοια ωρα;" ρωτησα νυσταγμενα αφου νυσταζα πολυ.

Σηκωσε το κεφαλι της αποτομα.

"Με τρομαξες! Διαβαζα γιατι δεν ειχα υπνο" απαντησε ηρεμα

"Ελα, παμε στο κρεβατι, δεν κανει να διαβαζεις τωρα δεν θα τα θυμασαι, παμε να κοιμηθουμε" μιλησα ενω χασμουρηθηκα.

Χαμογελασε στην νυστα μου και σηκωθηκε πανω.

Μπηκαμε κατω απο τα σκεπασματα αλλα κρυωνα.

"Κρυωνω" παραπονεθηκα σαν μικρο παιδακι

Για απαντηση τυληξε τα χερια της γυρω μου και αμεσως ζεσταθηκα.

Κουλουριαστικα και πηγα πιο κοντα.

"Ενταξει τωρα; ψιθυρισε

"Ναι"

Το αρωμα της... το απαλο δερμα της.. και τοσα πολλα που με εκαναν να την ερωτευομαι...

Οχι οχι να την ερωτευομαι.. λαθος.. θα το ειπα πανω στην νυστα μου..

...Που με κανει να την θελω ακομα περισσοτερο.. ναι.. αυτο ηθελα να πω.

Το αλλο πρωι περασε με εμας να ετοιμαζουμε το σπιτι αφου σημερα θα ερχοταν ο Κωνσταντινος.

Ενω η Αθηνα εφτιαχνε μεσα το δωματιο εγω πηγα να φτιαξω το καθηστικο. Καθως μαζευα τα βιβλια που ειχε αφησει απο χθες ειδα το τετραδιο που ειχα δει την σημειωση που αρχιζε με “Αγαπητη κ. Αθανασιου”.

Κοιταξα προς το δωματιο για να δω αν η Αθηνα θα εβγαινε και αφου βεβαιωθηκα εσκισα αθορυβα την σελιδα και την εβαλα στην τσεπη μου για να την διαβασω αργοτερα. Μαζεψα τα πραγματα της και αφου τελειωσαμε μου εκλεψε ενα πεταχτο φιλι και εφυγε.

Το βραδυ ηρθε και το αγχος μου μεγαλωνε γνωριζοντας πως απο στιγμη σε στιγμη θα ερχοταν ο Κωνσταντινος. Οταν ακουσα την πορτα να ανοιγει ψιθυρισα στον εαυτο μου πως θα πανε ολα καλα και σηκωθηκα να τον κοιταξω.

“Γεια” ειπα αμηχανα

“Γεια” απαντησε κοφτα

“Πως ηταν το ταξιδι;” ρωτησα προσπαθωντας να απαλυνω την αμηχανια.

“Ελενα καλυτερα να μιλησουμε κατευθειαν” απαντησε κοιτωντας με στα ματια.

Κουνησα το κεφαλι μου θετικα και καθησαμε στον καναπε

“Πριν πεις κατι ασε με να μιλησω.. Το καταλαβαινω πως απο μικρη ενιωθες ετσι αλλα οι γονεις σου δεν σε αφησαν, το εμαθα απο την αδελφη σου. Ξερεις σε καταλαβαινω"

“Χαιρομαι πολυ που με καταλαβαινεις αλλα πως; ξερω πως οταν ησουν μικρος ειχες μια ερωτικη αποτυχια με μια Δημητρα” προσπαθησα να καταλαβω τι ακριβως μου ελεγε

Μου επιασε το χερι και με κοιταξε

“αυτο ειναι το θεμα.. Η Δημητρα κανονικα ηταν... Δημητρης”

Οο

“τι;” ρωτησα σοκαρισμενη

“ναι.. Οταν ημουν μικρος μια μερα φιλησα τον Δημητρη και προχωρησαμε... ξερεις... ομως μας επιασε ο πατερας μου.. Με βαρεσε και μου ειπε να μην ξανα τολμησω να αγκιξω αλλο αγορι παρα μονο κοριτσια..μετα μου εφερνε και μου γνωριζε συνεχεια κοπελες.. Το θεμα ειναι ομως πως στο ταξιδι μου αυτο ειδα τον Δημητρη στον δρομο και μιλησαμε.. Τοτε καταλαβα πως δεν μπορουσα να αρνηθω αυτο που ειμαι.. Αυτο που με πληγωσε περισσοτερο ηταν μου ειπε πως ειναι παντρεμενος με μια γυναικα και εχει παιδια.. Τοτε κατερευσα” τελειωσε και κοιταξε κατω λυπημενα..

Ουυ δεν το πιστευω πως ο Κωνσταντινος ειχε τοσο μεγαλο παρελθον.

Τον καταλαβαινα ομως και το αγκαλιασα για να τον ηρεμισω

“Κωνσταντινε σε καταλαβαινω.. Μην στεναχωριεσαι θα βρεις καποιον αλλον”

“Ναι βασικα ειναι ενα παιδι απο την δουλεια που εχουμε ερθει λιγο κοντα αλλα δεν ξερω ακομα” ειπε και χαμογελασε λιγο

Χαμογελασα και εγω.

“λυπαμαι που το εμαθες με αυτον τον τροπο αληθεα” προσπαθησα να απολογηθω

“δεν πειραζει.. Ο γαμος παντως ακυρωνεται μην ανησυχεις”

Η χαρα μου ηταν απεριγραπτη που τωρα πια ημουν ελευθερη αλλα ημουν καλα και με τον Κωνσταντiνο.

Το βραδυ κατσαμε μαζι και μιλησαμε φιλικα. Πραγματικα ισως και να ηταν ο καλυτερος μου φιλος.

~~~

Αθηνας ποβ

“Ο Κωνσταντινος ειναι γκει;” ρωτησα σοκαρισμενη λιγο δυνατα

“σσσς ρε Αθηνα πιο σιγα θα μας ακουσουν. Ασε με να σου εξηγησω το περισσοτερο”

Πηρε μια βαθια ανασα και μου εξηγησε τι εγινε.

Οο μαλακα! δεν το πιστευω

Ο Κωνσταντινος ηταν γκει και επειδη ο πατερας του τον εκρινε ασχημα το εκρυψε μεσα του.

Στον τελος η Ελενα τελειωσε ενω μου κρατουσε το χερι.

“και τωρα;” ρωτησα ελπιζοντας να πει αυτο που περιμενα

“ο γαμος ακυρωθηκε” με την απαντηση της ενα χαζο χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο μου.

“λοιπον, δεν πηγε οσο σκατα φοβομουν” απαντησα χωρις να σκεφτω.

Ξαφνικα με επιασε απο τον γιακα της μπλουζας μου και με τραβηξε προς το μερος της, ενω εφερε πιο κοντα το προσωπο της... Λιγα εκατοστα μας χωριζαν γαμωτο.

“Αλεξιου εισαι ακομα η μαθητρια μου και δεν σου επιτρεπω να μιλας ετσι στην καθηγητρια σου θρασυτατη νεαρα!" Μιλησε με ενα στραβο χαμογελο..

Και αμεσως ενιωσα κατι μεσα μου.. παλι! Αυτο που νιωθω τωρα συχνα..

Χαμογελασα σαν χαζη ενω σιγουρα κοκκινησα και απαντησα

"Χμ, αυτο ηταν σεξι"

Χαμογελασε διαβολικα και πηγε να απομακρινθει.

Ηθελα τοσο πολυ να την φιλησω αλλα ηξερα πως ηταν επικινδυνο εδω στο σχολειο και πως δεν ενιωθε ανετα..

Ομως δεν με ενιαζε..

Επιασα γρηγορα το πισω μερος του λαιμου της και κολλησα τα χειλη μας.

Χαμογελασε στο φιλι μας και με φιλησε πισω, κατι που με χαροποιησε ιδιαιτερα.

Οταν χωριστηκαμε χτυπησε το κουδουνι και καταλαβα πως επρεπε να φυγω οσο και αν δεν το ηθελα.

"Πρεπει να φυγω" ειπα λιγο λυπημενα

"Ενταξει.. καλο μαθημα" απαντησε χαμογελαστα.

"Α! Και κατι αλλο.. σημερα εχουμε μαθημα στο σπιτι μου" ειπα και της εκλεισα το ματι ενω εφυγα πριν προλλαβει να απαντησει αν και προσεξα πως κοκκινησε.

Εφυγα απο την ταξη και ηξερα πως αυτη η μερα θα παει καλα... πολυ καλα!

Ελενας ποβ

Αφου περασε η μερα ηρεμα και ωραια πηγα σπιτι.

Εμενα ακομα με τον Κωνσταντινο αν και ηξερα πως επρεπε να βρω ενα διαμερισμα καποια στιγμη. Ομως δεν τον ενοιαζε και πολυ οποτε δεν βιαζομουν ιδιαιτερα.

Το μεσημερι διορθωνα καποια γραπτα και τοτε θυμηθηκα το σημειωμα της Αθηνας.

Πηγα γρηγορα στο τζιν μου και το εβγαλα απο την τσεπη.

Καθησα στον καναπε και αφου εβαλα τα γυαλια μου διαβασα:

" Αγαπητη κ. Αθανασιου,

Δεν ξερω πως αλλιως μπορω να εκφρασω τα συναισθηματα μου μιας και δεν μπορω να το πω σε κανεναν αφου η σχεση μας ειναι περιπου μυστικη και πολυ περιπλοκη... ομως ειναι καποια πραγματα πανω σας που με κανουν να σας σκεφτομαι συνεχεια.. ο τροπος που περπατατε, το ποσο ομορφη εισαστε, ο τροπος που μιλατε, η φωνη σας, το αρωμα σας και πολλα μικρα πραγματακια που σας κανουν διαφορερικη. Οταν μπαινετε μεσα στην ταξη η διαθεση μου αλλαζει.. ακομα και αν ειμαι στεναχωριμενη, θυμωμενη, καταφερνετε να μου αλλαζετε την διαθεση μονο με την εμφανιση σας και οταν μιλαμε και ειμαστε ακομα πιο κοντα νιωθω μια χαρα και κατι μεσα μου που με τρομαζει λιγο, μπορω να πω. Αν και ειστε αυστηρη ξερω πως κρυβεται κατι αλλο κατω απο αυτη την αυστηροτητα.

Ειστε σημαντικη για εμενα και ελπιζω ακομα και αν δεν νιωθετε το ιδιο με εμενα να μεινετε διπλα μου, θα ειναι δυσκολο για εμενα αλλα δεν θελω να σας χασω τελειως.. γιατι πολλοι εχουν ερθει και εχουν φυγει ετσι απο την ζωη μου.

Δεν ξερω αν αυτο ειναι μια ερωτικη επιστολη ή μια εξομολογηση αλλα νιωθω την επιθυμια να εκφρασω τα συναισθηματα μου μιας και σας σκεφτομαι συνεχεια και δεν μπορω να τα πω πουθενα..

Με αγαπη η μαθητρια σας,
Αθηνα

Μεχρι το τελος ειχα βουρκωσει ξεροντας οτι ηταν μια κρυφη εξομολογηση.

Τα συναισθηματα, ολα αυτα που εγραφε ηταν τοσο γλυκα, μου ζεστεναν την καρδια και ηθελα τοσο πολυ να ειμαι μαζι της αλλα ηταν επικινδυνο.. ωστοσο θα προσπαθουσα.. δεν θα την αφηνα ποτε το ειχα παρει αποφαση.

Μου εφτιαξε ακομα περισσοτερο την διαθεση αυτο το γραμμα και με συγκινησε γνωριζοντας οτι νιωθει ετσι.

Το απογευμα πηγα σπιτι της για το μαθημα.

Πηγα να χτυπησω αλλα ηταν ηδη ανοιχτη η πορτα οποτε μπηκα μεσα και ακουσα μια φωνη απο την κουζινα.

"Ειμαι στην κουζινα κλεισε την πορτα και ελα απο εδω" ετσι και εκανα.

Οταν πηγα στην κουζινα ειδα πως ετοιμαζε καφε και κατι να φαμε, βασικα να φαω

"Γεια" ειπε χαρουμενη

"Γεια" ειπα στον ιδιο τονο

"Ελα παμε πανω" πηρε τον δισκο και πηγαμε στο δωματιο της.

Εφερε αλλη μια κατεκλα και καθησαμε στο γραφειο της.

Καποια στιγμη ενω της εξηγουσα κατι απο το μαθημα μου επεσε το στυλο και εσκιψα να τον παρω, οπως και αυτη.

Αγκιξα το χερι της και σηκωσα το βλεμμα μου για να συναντησω το δικο της.

Χαμογελασε γλυκα αλλα και αμηχανα οπως και εγω.

Ειμασταν πολυ κοντα και τα χειλη μας ηταν ετοιμα να ενωθουν, μεχρι που ακουστηκε το χτυπημα του κινητου μου απο μηνυμα..

Απομακρυνθηκαμε και μιλησαμε αμηχανα

"Ε το κινητο μου"

"Ναι και εγω θελω να παω να φερω κατι"

Ομως οταν σηκωθηκαμε και οι δυο κοιταχτηκαμε για λιγο και μην αντεχοντας αλλο επιασα και την φιλησα.

Ξεχασαμε και το κινητο και το δηθεν πραγμα που ηθελε να παρει.

Φιλιομασταν ωσπου καποια στιγμη ενιωσα κατι σκληρο απο πισω μου και καταλαβα πως ηταν το κρεβατι.

Με ξαπλωσε και ανεβηκε πανω μου.

Εως τωρα οσες φορες και αν ειχαμε φιληθει δεν ειχε ζητησει ποτε προσβαση στον στομα μου και ουτε και εγω.. μεχρι που το εκανε πιανοντας μου και τον κωλο.

Φιλιομασταν με παθος και σιγα σιγα κατεβηκε στον λαιμο μου.

Απετυχα να κρατησω εναν αναστεναγμο μου και επειτα μιλησα ψιθυριστα.

"Αθηνα"

Σηκωσε το κεφαλι της μετανιωμενη και φοβισμενη πως ειμαι νευριασμενη που προχωρησε.

Αλλα δεν ημουν.

"Σ-συγνωμη.. εγω.. το παρατραβιξα" προσπαθησε να απολογηθει.

"Οχι δεν ειμαι θυμωμενη.. απλα.. εισαι σιγουρη; το εχεις ξανα κανει;" ρωτησα

Και χαμογελασε σκιβοντας και ψιθυριζοντας μου στο αυτι

"Μην φοβασαι, μπορω να σου διξω αν το εχω ξανα κανει, παρα να σου πω"

Και ενωσε τα χειλια μας σε ενα παθιασμενο φιλι πριν προλαβω να απαντησω αλλα και να σκεφτω...