Τον ουρανό το μαύρο σαν κοιτώ 

χάνομαι στ'απέραντο σκοτάδι

Και ξάφνου αρχινά μια μελωδία

Αρχινά μια μελωδία που με κάνει και θαρρώ

Πως είσ' εδώ

Τον ουρανό το μαύρο σαν κοιτώ 

Μια χρυσαφένια λάμψη το σκοτάδι σκορπά

Καθώς την αγγελική μορφή σου παίρνει

Το μαύρο χάνεται

Η λογική πεθαίνει 

Καθώς σε αντικρίζω

Τανγκό χορεύεις με τους αγγέλους

Κι αντηχεί παντού το γέλιο της χαράς σου

Αντηχεί μεσ' την σπασμένη την καρδιά μου

Αντηχεί μεσ' την παγωνιά της νύκτας σαν ουράνια μελωδία

Σαν ουράνια μελωδία που δάκρυα στα μάτια γεννά

Τον ουρανό το μαύρο σαν κοιτώ 

Απαλά τα χέρια σου κουνάς 

Καθώς φεύγεις και στα ουράνια πετάς

Κι εγώ ψηλά κοιτώ 

και σ'αποχαιρετώ

Κάνω μονάχα μιάν ευχή 

Προτού να ξεψυχήσω

Την καρδιά σου να αγγίξω