Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Μέσα σε μια βδομάδα κανονίστηκαν όλα. Ήθελαν να το κάνουν σε κλειστό οικογενειακό κύκλο, στον οποίο φυσικά ανήκα και εγώ. Παρ'όλο που δεν ήθελα να πάω έπρεπε γιατί η Σοφία το ήθελε. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να θέλει η νύφη να είναι η δίδυμη αδερφή της στο γάμο της. Ιδιοτροπίες που έχουν οι άνθρωποι... Τέλος πάντων ήταν η μέρα του γάμου και εγώ έμαθα από το γυναικολόγο μου ότι οι εξετάσεις μου ήταν θετικές. Ήμουν έγκυος στο παιδί του Σπύρου. Ναι γιατί δεν ήμουν ήδη αρκετά μπερδεμένη. Τι διάολο θα έκανα με το παιδί; Να το ρίξω δεν υπήρχε περίπτωση αλλά ούτε μπορούσα να γυρίσω στο Σπύρο. Το πιθανότερο σενάριο ήταν να το μεγαλώσω μόνη, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία θα ήμουν. Κρίμα όμως. Θα ήθελα το παιδί μου να μεγαλώσει με ένα ωραίο πρότυπο για τα ζευγάρια, όπως εγώ που μεγάλωσα με γονείς άκρως ερωτευμένους ακόμα και τώρα.

Ετοιμάστηκα για το γάμο προσπαθώντας να μην σκέφτομαι το παιδί ούτε πότε και πώς να το πω στους γονείς μου. Σίγουρα όμως δεν θα το έλεγα εκείνη τη μέρα. Έβαλα ένα ροζ φόρεμα στράπλες στενό στη μέση και ασύμμετρο κάτω, κοντό μπροστά και πίσω μακρύ μέχρι τον αστράγαλο. Έβαλα ασημένια πέδιλα και μακριά ασημένια σκουλαρίκια. Τα μαλλιά μου τα έκανα απαλές μπούκλες. Κατέβηκα στο σαλόνι να βοηθήσω και την αδερφή μου που ντυνόταν. Ήταν πραγματικά μια κούκλα. Τα μαλλιά της ήταν σε ρομαντικό κότσο αφήνοντας κάποιες μπούκλες να της χαϊδεύουν τους ώμους. Το νυφικό ήταν όπως ακριβώς το φανταζόμασταν μικρές. Άσπρο, στενό πάνω, στράπλες με διαμαντάκια και κάτω άνοιγε όπως στις πριγκίπισσες  που βλέπαμε μικρές στις ταινίες. Ήταν πιο όμορφη και από πριγκίπισσα. Βούρκωσα από τις τύψεις και τη συγκίνηση αλλά κατάφερα να μην κλάψω για να μη χαλάσει το μακιγιάζ. 

 Η τελετή έγινε σε ένα μικρό εκκλησάκι κοντά στη θάλασσα και κουμπάρος ήταν ένας κοινός γνωστό τους. Εγώ εκείνη την ημέρα τον γνώρισα. Ήταν ψηλός μελαχρινός με καταπράσινα μάτια που σε αναστατώνουν και μόνο που τα κοιτάς και ήταν υπερβολικά γοητευτικός αλλά και έξυπνος και αστείος. Μάλιστα με φλέρταρε διακριτικά στο αυτοκίνητο καθώς πηγαίναμε στην εκκλησία και η αδερφή μου, μου έκλεισε το μάτι πονηρά όταν κατάλαβε ότι κάτι παιζόταν. Ήμουν σίγουρη πως αν αυτός ο κούκλος μάθαινε ότι ήμουν έγκυος με άλλον θα σταματούσε όχι να με φλερτάρει, και να με κοιτάει ακόμα, γι' αυτό δεν έδινα σημασία. Ο γάμος τελείωσε και πήγαμε όλοι μαζί σε μια ταβερνίτσα με live μουσική για να το γιορτάσουμε. Ο Άγγελος ήταν σωστός κούκλος με το πουκάμισο και κάθε φορά που τον έπιανα να με κοιτάει έπινα μονορούφι το κρασί που είχα στο ποτήρι μου, "Μια αδερφή την έχω να μην πιω να γλεντήσω στο γάμο της;". Έτσι έλεγα στους γονείς μου που με κοιτούσαν κάπως περίεργα που είχα κατεβάσει μισό μπουκάλι κρασί. Στο μεταξύ ο κουμπάρος καθόταν δίπλα μου και με φλέρταρε όλο και περισσότερο. Κάποια στιγμή άρχισαν οι χοροί και φυσικά εγώ πρώτη μπας και ξεχάσω τη μοίρα μου. Εννοείται και ο κουμπάρος από πίσω. Χορεύαμε συνεχώς μαζί και έβρισκε κάθε τρεις και λίγο δικαιολογίες να έρχεται όλο και πιο κοντά μου. Εγώ από τη μία το απολάμβανα και από την άλλη μισούσα τον εαυτό μου. Ζαλισμένη όμως από το ποτό του έδειχνα κι εγώ πολύ ενδιαφέρον. 

 Κάποια στιγμή αποχώρισα για να πάω στο μπάνιο και με την άκρη του ματιού μου είδα να με ακολουθεί ο Άγγελος. Ήξερα ότι αυτό δεν θα τελείωνε καλά. Όταν μπήκα μέσα, ήρθε και αυτός, έκλεισε και κλείδωσε την πόρτα. Μα και αυτοί. Ολόκληρη ταβέρνα, τόσο μικρό μπάνιο; Να χωρίζουν τις αντρικές από τις γυναικίες τουαλέτες μόλις κάτι μέτρα; Με κοίταξε από κάτω προς τα πάνω και το βλέμμα του κόλλησε στα χείλη μου. Με άρπαξε από τη μέση και με φίλησε όπως δεν με είχε ξανά φιλήσει ποτέ κανείς. Δεν ξέρω αν έφταιγε το κρασί, η εγκυμοσύνη ή το φιλί αλλά ένιωθα το κεφάλι μου να γυρίζει σαν τρελό. Δεν άντεξα και ανταπέδωσα το φιλί. Συγγνώμη Σοφάκι μου. Μετά από λίγη ώρα που είχαμε φτάσει στο παράδεισο με αυτό το βαθύ και μεθυστικό φιλί απομακρύνθηκε λίγο και μου είπε χωρίς να με αφήσει από τα χέρια του.

-"Δεν μπορώ να σε βλέπω με άλλον" .

-"Καλώς ήρθες στον κόσμο μου. Η ζωή μου μέσα σε μια πρόταση" του απάντησα ψιλο ειρωνικά.

-"Πάμε να φύγουμε, τώρα σε παρακαλώ, μαζί σου θέλω να είμαι." μου είπε καθώς μου χάιδευε το λαιμό. Αυτό δεν ήταν δίκαιο, δεν ήταν καθόλου δίκαιο, δεν έπαιζε σωστά.

 Ενώ το μυαλό μου ούρλιαζε να τον χτυπήσω και να αρχίζω να τρέχω, η καρδιά μου χτυπούσε υπερβολικά δυνατά και ένιωθα την αδρεναλίνη στα ύψη, τον κοιτούσα και προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου να πει όχι. "όχι Αγάπη, όχι. Δεν το πιστεύω ότι το σκέφτεσαι καν αυτό. Είναι ο άντρας της αδερφής σου, παντρεύτηκαν σήμερα." Έλεγα και ξανά έλεγα στον εαυτό μου, τελικά το μόνο που κατάφερα να πω ήταν "Πάμε". μου χαμογέλασε και με φίλησε δυνατά.

-"Μισό λεπτό" Του είπα. Μπράβο Αγάπη, παρ'το ΄πίσω τώρα. Ήμουν περήφανη για τον εαυτό μου.

-"Τι;"

-"Είμαι έγκυος στο παιδί του Σπύρου." Καλό επιχείρημα, μπράβο.

 Με κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα έκπληκτος αλλά μετά απάντησε:

-"Δεν με νοιάζει, ας το μεγαλώσουμε μαζί, πάμε να φύγουμε" μου είπε και μου χάιδεψε το αριστερό μάγουλο.

 Δεν άντεχα άλλο να παλεύω με τον εαυτό μου. Δεν μπορούσα. Ήταν ο έρωτας της ζωής μου, το ήξερα, το ένιωθα. Δεν μπορούσα να αρνηθώ, ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου. Ευχήθηκα η αδερφή μου να με συγχωρούσε κάποια στιγμή και οργανώσαμε το σχέδιο. Εγώ θα έβγαινα πρώτη και θα χόρευα κανένα 20 λεπτο. Μετά θα έκανα ότι δεν αισθανόμουν καλά και ο Άγγελος θα προσφερόταν να με γυρίσει πίσω για να φέρει επί τη ευκαιρία και ένα δώρο που είχε πάρει για τη Σοφία. Θα πηγαίναμε σπίτι τους θα γράφαμε ο καθένας από ένα γράμμα στη Σοφία και τους γονείς του και μετά θα πετάγαμε για Αγγλία με το πρώτο αεροπλάνο. Τα πράγματα μας θα τα παίρναμε άλλη στιγμή.

 Όλα, ευτυχώς ή δυστυχώς έγιναν σύμφωνα με το σχέδιο. Στο αεροπλάνο έβριζα τον εαυτό μου και την τύχη μου που με έφεραν σε αυτό το σημείο.Ο άντρας που κοιμόταν (Ναι πρόλαβε και κοιμήθηκε στα πρώτα 5 λεπτά το γαϊδούρι) δίπλα μου, ήταν ο άντρας της αδερφής μου. Εγώ ήμουν έγκυος στο παιδί ενός άλλου. Τι στο καλό θα κάναμε; Πώς το έκανα εγώ αυτό στην αδερφή μου και την οικογένεια μου; Ο έρωτας τελικά σε αναγκάζει να κάνεις πράγματα που ξεπερνούν τα όρια σου, σε εξωθεί σε απίστευτες πράξεις που μπορεί να πληγώσουν τους γύρω σου, και συνεπώς κι εσένα τον ίδιο. Χάνεις δικούς σου ανθρώπους, αν αυτοί προσπαθήσουν να σε λογικεύσουν και χάνεις και τον ίδιο σου τον εαυτό.Δεν αναγνωρίζεις πλέον ποιος είσαι, στο καθρέφτη είσαι ένας άγνωστος. Ένας άγνωστος που παραδόθηκε στο συναίσθημα και καταστράφηκε. Γιατί ο έρωτας μπορεί να καταστρέψει τα πάντα, εσένα, τους αγαπημένους σου, τη σχέση που έχεις μαζί τους και όλη σου τη ζωή. Είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις αλλά μπορεί να γίνει το πιο καταστροφικό και πικρό. Αλλά μόνο αν έχεις ερωτευτεί μπορείς να ισχυριστείς ότι έχεις ζήσει.