Ήταν 9.30 η ώρα και ήμουν έτοιμη. Είχα φορέσει ένα πράσινο στενό φόρεμα που έδενε στο λαιμό και άφηνε έξω την πλάτη μου. Μου άρεσε πολύ αυτό το φόρεμα, πήγαινε πολύ με τα πράσινα μάτια μου και τη σταρένια επιδερμίδα μου. Βάφτηκα ελαφρά και άφησα τις μακριές μπούκλες μου επιμελώς ατημέλητες. Κοιτάχτηκα στο καθρέφτη. Μου άρεσε αυτό που έβλεπα, θυμήθηκα
αυτό που μου είχε πει και κοκκίνισα "Θέλω να σε δω με φόρεμα". Μήπως όμως δεν έπρεπε να φορέσω φόρεμα; Δεν θέλω να νομίζει ότι είμαι από τις κοπέλες που ό,τι τους λέει το κάνουν. Μήπως καταλάβει ότι μου αρέσει; Μήπως αυτουνού δεν του αρέσω; Λες να με βλέπει φιλικά; Κι αν είναι γκέι; Είναι πολύ καλός για να είναι ελεύθερος ΚΑΙ στρέιτ; Είναι όμως ελεύθερος; Αν δεν είναι; Αν έχει μια γυναίκα και τρία παιδιά; Δεν θέλω να χαλάσω μια οικογένεια. Αλλά πάλι, μπα, δεν νομίζω, δεν είδα βέρα. Όμως μπορεί να τη βγάζει για να ψαρεύει γκόμενες. Πφφ τόσες πιθανότητες. Κάνε Θέε μου να μην είναι μαφιόζος! Να βγω τουλάχιστον ζωντανή από αυτή την ιστορία. Βεβαία και παντρεμένος να είναι μπορεί να μην την βγάλω καθαρή, αναλόγως φυσικά και τη γυναίκα. Τις παράλογες σκέψεις μου διέκοψε το θυροτηλέφωνο. Κοίταξα την ώρα ,9.45. Γιατί ήρθε τόσο νωρίς;

-"Άγγελε;" Τον ρώτησα.

-"Έλα Αγάπη, είσαι έτοιμη; Ξέρω ότι είναι νωρίς αλλά ήθελα πολύ να σε δω και δεν μπορούσα να περιμένω." Ένιωσα να λιώνω σιγά σιγά.Ας μην είναι βιαστής, ας μην είναι βιαστής.

-"Ναι έτοιμη είμαι κατεβαίνω." Είπα, έβαλα την αγαπημένη μου κολόνια. Ήταν ένα ελαφρύ αλλά ταυτόχρονα μεθυστικό άρωμα, δροσιστικό και γλυκό. Πήρα και την τσάντα μου και κατέβηκα. Μόλις τον είδα ένιωσα την καρδιά μου που είχε παγώσει από χθες το βράδυ να αρχίζει να ξαναχτυπάει, τώρα πιο δυνατά από ποτέ άλλοτε. Εκείνος με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και εγώ προσπαθούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να μην αρχίζω να ουρλιάζω από την ντροπή. Για λίγη ώρα δεν μιλούσε, απλώς με κοίταζε. Το ίδιο έκανα κι εγώ. 

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο του το οποίο μύριζε το άρωμα του που με πήγε κατευθείαν στο παράδεισο, με υπνώτισε και με μάγεψε. Έβαλε μουσική, ευτυχώς γιατί δεν είχα ιδέα τι θα έλεγα σε όλη τη διαδρομή και ξεκίνησε. Η διαδρομή δεν κράτησε πολύ και σταματήσαμε σε ένα πολύ ωραίο και ρομαντικό θα έλεγα χώρο, χωρίς πολύ κόσμο και ωραία μουσική. Φάνηκε να ξέρει όλους τους σερβιτόρους και μας έδωσαν το τραπέζι με την καλύτερη θέα. Ακρόπολη. Ήταν τόσο ονειρική εκείνο το βράδυ, με το φως της πανσέληνου να τη στολίζει.

-"Σου αρέσει εδώ;" Με ρώτησε γεμίζοντας το ποτήρι μου με ένα ακριβό κρασί της επιλογής του.

-"Είναι υπέροχα" Του αποκρίθηκα και χαμογέλασα.

 Γνωριστήκαμε λίγο καλύτερα, γιατί το πρωί την περισσότερη ώρα έκλαιγα και του έλεγα για τον Σπύρο. Έμαθα ότι είναι 28, ένα χρόνο μεγαλύτερος μου, το ανθοπωλείο είναι της μητέρας του που λατρεύει τα λουλούδια και το έχει πιο πολύ σαν χόμπι αφού ο πατέρας του έχει μια εταιρία που κατασκευάζει μπισκότα, την πιο κερδοφόρα στην Ελλάδα και σε όλα τα Βαλκάνια για την ακρίβεια. Πολύ καλύτερη από την "Biscottomania". Του αρέσει να αθλείται και κάνει κολύμβηση. Και μισεί τα junk food και τα γλυκά. Όταν το είπε αυτό παραλίγο να πέσω από την καρέκλα. Μα έλεγα και εγώ δεν μπορεί, δεν θα έχει ούτε ένα κουσούρι; Ούτε ένα; Πώς θα έβγαινα εγώ με τέτοιο άνθρωπο; Βασικά δεν είναι άνθρωπος αυτός, εξωγήινος είναι! Μα να μην του αρέσουν τα γλυκά; ΤΑ ΓΛΥΚΆ; Τέλος πάντων, το αγνόησα γρήγορα το κουσούρι αυτό γιατί μου είπε ότι είναι ελεύθερος και πριν 6 μήνες χώρισε με μια κοπέλα που τον πλήγωσε πολύ, ήταν μαζί 2 χρόνια. 

-"Τώρα είσαι καλά; Εννοώ το έχεις ξεπεράσει;"Πες ναι, πες ναι, πες ναι.

Γέλασε, σαν να άκουσε τη σκέψη μου.

-"Ναι τώρα είμαι καλά. Κατάλαβα ότι δεν αξίζει. Εσένα πιστεύεις ότι θα σου πάρει αρκετό καιρό να τον ξεπεράσεις;"

Δεν ξέρω γιατί αλλά μου φάνηκε ότι καιγόταν πολύ να ακούσει την απάντηση μου.

-"Δεν ξέρω, αλλά κάτι μου λέει πως ναι" Το χαμόγελο του έλαμψε και με ζάλισε. Ο συνδυασμός της πανσέληνου, της φωτισμένης ακρόπολης, των λαμπερών αστεριών, που φάνηκαν να λάμπουν πιο πολύ από κάθε άλλη νύχτα και του κάτασπρου και ερωτεύσιμου χαμόγελου του με έκαναν να νιώθω απίστευτα συναισθήματα που δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν. 

Είπαμε διάφορα άλλα, γελάσαμε πολύ και συνειδητοποίησα ότι πέρα από το κομμάτι του αθλητισμού και της διατροφής είχαμε πολλά κοινά, τόσα που δεν το πίστευα. Είχα αρκετές ενδείξεις ότι δεν είναι μαφιόζος, ούτε βιαστής, ούτε τίποτα παράνομο τέλος πάντων. 

-"Αχχ είσαι τόσο όμορφη, αυτά τα μάτια σου σαν σμαράγδια είναι, τόσο πολύτιμα και λαμπερά." Μου είπε κάποια στιγμή καθώς με κοίταζε μες τα μάτια και μου χάιδευε το πρόσωπο. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές είχα ακούσει κοπλιμέντα για τα μάτια μου αλλά πρώτη φορά ένιωσα τέτοια πεταρίσματα σε όλο μου το σώμα, τέτοια ανατριχίλα και τόσο κάψιμο στα μάγουλά μου.

-"Ευχαριστώ πολύ."Του είπα. Ελπίζω να μην ακούστηκα εντελώς σαν χαζοχαρούμενο. Η αλήθεια είναι ότι εκείνη τη στιγμή ήθελα να κάνω το χαρούμενο χορό του snoopy αλλά συγκρατήθηκα.

 Μετά από αρκετή ώρα με γύρισε σπίτι και με άφησε στην πόρτα. Ήταν gentleman, δεν έκανε καμία κίνηση, αφού ήξερε τη συναισθηματική μου κατάσταση. Πήγα στο σπίτι έκλεισα την πόρτα και τότε ήμουν ελεύθερη να κάνω το χορό μου ανενόχλητη. Πήρα ένα μαξιλάρι το έβαλα στο πρόσωπό μου και φώναξα με όλη μου τη δύναμη. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη. Αλλά δεν έπρεπε να βιαστώ. Έπρεπε να ξεκαθαρίσω τα συναισθήματα μου για τον Σπύρο. Αλλά μου φαινόταν τόσο περιττό. Όσο κι αν έλεγα ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του όλο αυτό το καιρό, ποτέ αυτά τα δυο χρόνια δεν ένιωσα αυτό που μέσα σε λίγες ώρες με έκανε να νιώσω ο Άγγελος. Ναι μου άρεσε πολύ ο Σπύρος, ήταν ψηλός, γυμνασμένος, μελαχρινός  και ένιωθα ασφάλεια μαζί του (τόσο ηλίθια ήμουν) αλλά ποτέ δεν ένιωσα αυτό το κάτι που τώρα κάνει το στομάχι να γεμίζει πεταλούδες. Όπως και να έχει όμως δεν μπορώ να πάω από τη μία σχέση στην άλλη, δεν θέλω να κάνω τα ίδια λάθη. Ο Άγγελος φαίνεται πολύ καλή περίπτωση και δεν θέλω να βάλω πάλι το μαγικό ταλέντο μου και να τα καταστρέψω όλα.

 Έπεσα στο κρεβάτι και κοίταξα το ταβάνι. Αχχ αυτό το άρωμά του...