Για πολύ καιρό σκεφτόμουν αυτά μου είπε η Σοφία και ευτυχώς ή δυστυχώς(θα το κρίνετε εσείς από τα επόμενα κεφάλαια) για πρώτη φορά άκουσα τη συμβουλή της αδερφής μου( επτεγματα ζωής όχι αστεία). Απέφυγα να κάνω σχέση με τον Σπύρο ή οποιοδήποτε άλλο ,αν και είχα επιλογές, γιατί ένιωθα ότι την καρδιά μου την είχα δώσει οριστικά και αμετάκλητα στον Άγγελο και αυτός την είχε πάρει μαζί του. Δεν είχα άλλη αγάπη(ειρωνία) μέσα μου να δώσω σε άλλο άνδρα. Την μόνη αγάπη που έδινα αφειδώς ήταν στην κόρη μου.

Όσον αφορά τη δουλειά, έμεινα στην εταιρία του Σπύρου όλη την υπόλοιπη ζωή μου, μπορούσαμε να επικοινωνούμε και να δουλεύουμε κάτι παραπάνω από αρμονικά. Συνεννοούμασταν όμως τέλεια και στα θέματα της Αγγελικής, δεν ξέρω πώς τα καταφέρναμε όλα τόσο καλά ξαφνικά. Λες και μας έριξαν κανένα ξόρκι ή κάτι. Αυτή η Αγγελική έκανε θαύματα με την ύπαρξή της, ήταν ένας πραγματικός άγγελος.

20 χρόνια και 3 μήνες μετά.

-"Δεν πρόκειται να σ'αφήσω να έρθεις έτσι." Είπε η Αγγελική με ύφος ψωνισμένου στυλίστα.

-"Γιατί καλέ τι έχω;" Τη ρώτησα και κοίταξα τη την άσπρη σκέτη μπλούζα μου, το τζιν μου και τα flat παπούτσια μου.

-"Κατα αρχήν, ΔΕΝ έχεις βαφτεί και οι μαύροι κύκλοι από τη δουλειά δεν σε κολακεύουν και πολύ. Επίσης, τόσα ωραία ρούχα και παπούτσια έχεις και θα φορέσεις ΑΥΤΆ; Ρε μαμά μπορεί να γνωρίσεις κάποιον εκεί, θες να σε δει έτσι;"

-"Σου έχω πει, δεν με ενδιαφέρει να γνωρίσω κάποιον."

-" Γιατί ρε μαμά; Δεν μπορώ να καταλάβω. Ο μπαμπάς έχει παντρευτεί, έχει κάνει παιδιά, εσύ γιατί όχι; Λοιπόν δεν το διαπραγματεύομαι, ή θα φορέσεις αυτά ή δεν θα έρθεις καθόλου." Είπε απαφασιστηκά και μου έδωσε κάτι ρούχα.

Αναστέναξα και πήγα να αλλάξω. Όταν τελείωσα τα βάσανά μου συνεχίστηκαν. Με έβαλε κάτω, με έβαψε και μου έφτιαξε και το μαλλί. Ήταν επίσημο, η κόρη μου έκανε τα πάντα για να με ξεφορτωθεί και να μη με φροντίζει στα γεράματα. Εσύ κάθεσαι και τα μεγαλώνεις και ποιο είναι το ευχαριστώ; Προσπαθούν με το ζόρι να σου βρουν γκόμενο. Όταν είμασταν και οι 2 έτοιμες ακούστηκε το κουδούνι . Άνοιξε η Αγγελική κατενθουσιασμένη και ακούστηκαν οι χαρούμενες φωνές των διδύμων.

-"Γεια σου Αντζελίνα μου" είπε χαρούμενος ο Σπύρος και της φίλησε το μάγουλο. "Έτοιμη για την μεγάλη παράσταση;" Η Αγγελική του απάντησε αγχωμένη και μου φώναξε να βιαστώ γιατί θα αργήσει. Βγήκα στο διάδρομο και όταν αντίκρυσα τον Σπύρο μου χαμογέλασε με ενθουσιασμό.

-"Πς μάνα και κόρη είστε και οι δυο κουκλάρες" Μου έκλεισε το μάτι. Τα δίδυμα, ο Αχιλλέας και ο Σέργιος έτρεξαν στην αγκαλιά μου.

-"Θεία Αγάπη είθαι πολύ όμολφη" Είπε ο Αχιλλέας και ο Σέργιος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

-" Ευχαριστώ αγαπούλες μου" Δεν ξέρω γιατί αλλά τα δίδυμα με έλεγαν από πάντα "θεία" τους. Η αλήθεια είναι πως με τον Σπύρο μετακομίσαμε στην ίδια πολυκατοικία κι έτσι ήταν σαν να ήμασταν μια μεγάλη οικογένεια.

Κατεβήκαμε κάτω και μας περίμενε η γυναίκα του Σπύρου, η Φιόνα(στα Ιρλανδικά σημαίνει όμορφη και δίκαιη, ήξεραν τι έκαναν οι γονείς της) μια πανέμορφη κοκκινομάλλα με πράσινα μάτια και γοητευτικές φακίδες. Ήταν από την Ιρλανδία. Ο Σπύρος τη γνώρισε ένα καλοκαίρι στην Πάρο που είχαν πάει και οι δυο διακοπές. Την ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή και κατάλαβε ότι ήταν ο έρωτας της ζωής του, από τότε ήταν αχώριστοι.

* Να σημειωθεί ότι εκείνο το καλοκαίρι είχαμε πάει και εγώ και η Αγγελική μαζί του και όταν την είδε πήρε το παιδί γιατί "έτσι φαίνεται πιο γοητευτικός" και εμένα με παράτησε μόνη μου να κόβω βόλτες. Άντρες...*

Τέλος πάντων ήξερε λίγα Ελληνικά γιατί οι γονείς της ήταν φιλέλληνες και όταν έμαθαν ότι ερωτεύτηκε Έλληνα,την παρότρυναν να πάει να ζήσει εκεί, "να κυνηγήσει το μεγάλο έρωτα". Εγώ πιστεύω ότι απλώς ήθελαν να την ξεφορτωθούν για να μπορούν να κάνουν ανενόχλητοι τα ταξιδάκια τους(είχαν γυρίσει τη μισή Ευρώπη από τότε που έφυγε μόνιμα για Ελλάδα.)

Φτάσαμε στο θέατρο από τους πρώτους γιατί η Αγγελική ήταν μια από τους πρωταγωνιστές και έπρεπε να πάει νωρίς. Φυσικά εμείς ως γνήσια ελληνική οικογένεια, δεν ήταν δυνατόν  την αφήσουμε να πάει μόνη της και να πάμε εμείς αργότερα. Τα δίδυμα,που δεν είχαν ξαναπάει σε θέατρο, εκστασιάστηκαν όταν είδαν την τεράστια αίθουσα με τα πολλά καθίσματα. Με ανάγκασαν να κάτσω ανάμεσα τους οι δυο μπόμπιρες. Με λάτρευαν πάρα πολύ.

Όταν τελείωσε η παράσταση εγώ είχα πλαντάξει στο κλάμα από τη συγκίνηση που είδα το κοριτσάκι μου στην σκηνή, ο Σπύρος με κορόιδευε και γέλαγε με την αντίδραση μου, τα δίδυμα ανησύχησαν και η Φιόνα ήταν κάπως μπερδεμένη.
"It was... Κωμωντία right; comedy". Ο Σπύρος γέλασε ακόμα περισσότερο και τη φίλησε τρυφερά στο μέτωπο.

Καθώς πηγαίναμε προς το καμαρίνι πρώτη εγώ και πίσω μου οι άλλοι, είδα από μακριά έναν ψιλό άνδρα, πολύ γοητευτικό με ξανθές μπούκλες και καταγάλανα μάτια. Μαρμάρωσα. Δεν μπορεί.
-"Αγάπη τι..." Πήγε να πει ο Σπύρος αλλά μαρμάρωσε και αυτός από το θέαμα. Τον αναγνώρισε από φωτογραφίες.

-"Αγκάπη όλα καλά;" Ακούστηκε η μελωδική φωνή της Φιόνα που πάλι δεν καταλάβαινε τι γινόταν. Αγκάπη, τίποτα καλά.

Κοίταξα τον Σπύρο για να βεβαιωθώ ότι δεν έβλεπα πάλι οράματα, αν και είχα πόλλα χρόνια να δω. Με κοίταξε έντρομος και μου έγνεψε καταφατικά. Τέλεια, ή βλέπαμε και οι 2 οράματα ή ο Άγγελος είχε βρικολακιάσει.

-" Πήγαινε να του μιλήσεις" μου είπε.

Τι να κάνω; Εγώ; Να του μιλήσω; Μου κόπηκαν τα πόδια, η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει υπερβολικά γρήγορα. Έμφραγμα πάθαινα ήμουν σίγουρη, ήμουν και σε επικίνδυνη ηλικία, άστα να πάνε. Ο Άγγελος πλησίαζε και μάλλον δεν με είχε δει. Ο Σπύρος με έσπρωξε ελαφρά προς το μέρος του κι εγώ, σαν γνήσια γκαντέμο, στραβοπάτησα και έπεσα πάνω του.

-" Συγγνώμη" του είπα απίστευτα αγχωμένη. Πρώτη φορά έπρεφτα πάνω σε φάντασμα. Πάλι καλά που δεν πέρασα από μέσα του, θα έπεφτα φαρδιά πλατιά στο πάτωμα και άντε να με μαζέψουν μετά.

Ο Άγγελος γύρισε αδιάφορα να δει ποιος είναι αλλά όταν κοίταξε τα μάτια μου κοκάλωσε και αυτός. Με αναγνώρισε αμέσως ο άτιμος, αλλά και εγώ, 20 χρόνια μετά ,κι όμως έμοιαζα ακόμα με παιδούλα.

-"Αγάπη...;" Ψιθύρισε.

-"Άγγελε?" Είπα απορροφημένη από τη γαλάζια ματιά του. Είχε την ίδια επιρροή πάνω μου όπως 20 χρόνια πριν.

-"Hello! Με λένε Φιόνα, I'm Αγκάπης friend." Είπε η Φιόνα σε μια κρίση κοινωνικότητας. Ο Άγγελος της χαμογέλασε και της έδωσε το χέρι του. Παρατήρησα το πρόσωπο του. Τα μαλλιά του είχαν αρχίσει να ασπρίζουν κάνοντας τον ακόμα πιο γοητευτικό ενώ κάποιες αχνές ριτίδες έκαναν την εμφάνισή τους.

-"Γεια σας. Είμαι ο Πέτρος". Η Φιόνα έγνεψε ευχαριστημένη ενώ εγώ με το Σπύρο κοιταζόμασταν απορημένοι. Τι εννοεί είναι ο Πέτρος; Τον κοίταξα με νόημα και μου είπε "Πάμε να τα πούμε κάπου ήρεμα;" Ήμουν έτοιμη να του απαντήσω θετικά όταν είδα την Αγγελική να έρχεται έχοντας αλλάξει ρούχα.

-"Άντε πού είστε τόση ώρα;" Ρώτησε κάπως ενοχλημένη. Ο Άγγελος-Πέτρος την κοίταξε και μαρμάρωσε. Η Αγγελική ξαφνιάστηκε αλλά βιάστηκε να συστηθεί. " Γεια σας. Αγγελική" Όταν άκουσε το όνομά της με κοίταξε, κατάλαβε γιατί την ονόμασα έτσι. Εγώ κοίταξα κάτω και κοκκίνισα. Ναι 47 χρονών γυναίκα κοκκίνισα σαν 17χρονη.

Κάποια βασανιστικά δευτερόλεπτα σιωπής πέρασαν και με έλουζε κρύος ιδρώτας. Όλα ήταν τόσο... Περίεργα... Ο Σπύρος,ευτυχώς, έσωσε την κατάσταση. Κοίταξε όλους τους άλλους εκτός από μένα και τον Άγγελο και είπε "Κερνάω βάφλες, θέλετε;" τα δίδυμα εκστασιάστηκαν το ίδιο και η μητέρα τους που χειροκρότησε με ένα πλατύ χαμόγελο. Τον ενθουσιασμό τον πήραν από τη μάνα τους, σίγουρα. Η Αγγελική κατάλαβε τι παιζόταν και καθώς έφευγε έβγαλε κατι από την τσάντα της, μου ψιθύρισε "Καλά να περάσεις" και έβαλε στο χέρι μου διακριτικά αυτό που πήρε από την τσάντα της. Κοίταξα το χέρι μου και παραλίγο να λιποθυμήσω. Μόλις η κόρη μου μου είχε δώσει προφυλακτικό και μου είπε να περάσω καλά; Και πιο σημεντικό. Η κόρη μου είχε πρόχειρα προφυλακτικά στην τσάντα της;;;;;;.

Αφού έφυγαν κοίταξα τον Άγγελο και περίμενα να μου πει κάτι.