Άνοιξα τα μάτια μου και θυμήθηκα. Γαμώτο. Ήταν αλήθεια. Μετάνιωσα που ξύπνησα. Ήταν τόσο ωραία καθώς κοιμόμουν, είχα ξεχάσει τι είχε γίνει την προηγούμενη νύχτα, τι είχα δει, τι είχα ακούσει. Τώρα ξύπνησα και προσγειώθηκα και πάλι στην πραγματικότητα. Πήγα να σηκωθώ και ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ και την καρδιά μου άδεια. Κοίταξα το κινητό μου "20 αναπάντητες κλήσεις" και "25 μηνύματα". 10 κλήσεις και 15 μηνύματα από την Μάγδα και 10 κλήσεις και 10 μηνύματα από τον Σπύρο. Ηλίθιοι. Τα έσβησα όλα και κοίταξα την ώρα 8.30. Τέτοια ώρα υπό άλλες συνθήκες θα ήμουν στο δρόμο για το γραφείο. Αλλά όχι σήμερα. Όχι ποτέ ξανά. Έφτιαξα ένα καφέ και κάθισα να τον πιω στην κουζίνα. Έφερα την κούπα κοντά στο στόμα μου και ένιωσα την μυρωδιά της καραμέλας να με ταξιδεύει. Ένιωσα λίγο καλύτερα και άρχισα να πίνω γουλιά γουλιά αυτή την απόλαυση. Γύρω στις 9 αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο στο γραφείο, όχι το Σπύρο, εννοείται, αλλά την Φαίδρα για να μην ανησυχεί, που αποδείχτηκε να είναι η μοναδική μου φίλη. Πήρα το σταθερό και πληκτρολόγησα τον αριθμό.

-"Εταιρία τροφίμων "Biscottomania" Λέγετε παρακαλώ". Ακούστηκε η γλυκιά φωνή της Φαίδρας στα αυτιά μου.

-"Έλα Φαίδρα, η Αγάπη είμαι" Της απάντησα.

-"Έλα Αγάπη μου, τι συμβαίνει; Όλα καλά;"

-"Ναι μωρέ, είμαι λίγο άρρωστηκαι δεν θα μπορέσω να έρθω σήμερα από 'κει"

- "Ώπα; Δικαιολογίες Αγαπάκι; Τι έγινε; Γιορτάζετε ακόμα από χθες την επέτειο με τον Σπυράκο μην ανησυχείς θα τα..." Πριν προλάβει να τελειώσει μου έφυγε ένας λυγμός και έβαλα τα κλάματα. Δεν μπορούσα να το παίζω και άλλο δυνατή, λύγισα στη θύμηση ότι χθες θα κλείναμε 2 χρόνια σχέσης με τον Σπύρο και αυτός...

-"Αγάπη; Έγινε κάτι; Είσαι καλά; Να έρθω από εκεί;"

-"Όχι εντάξει δεν χρειάζεται, θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή. Είμαι καλά μην ανησυχείς."

Μετά από κανένα 10 λεπτό που προσπαθούσα να της το κλείσω γιατί μου έλεγε πόσο με νοιάζεται και ότι θα είναι δίπλα μου ό,τι και να χρειαστώ ακούστηκε το θυροτηλέφωνο και βρήκα μια καλή δικαιολογία να της το κλείσω.

-"Εμπρός;" Ρώτησα στο θυροτηλέφωνο. Από την κάμερα φαινόταν μόνο ένα τεράστιο μπουκέτο με τριαντάφυλλα. Κάνε Θεέ μου να μην είναι αυτός.

-"Γεια σας, από το ανθοπωλείο "Η άνοιξη"..." δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και του άνοιξα. Δόξα τω Θεώ είχε στείλει άλλον και δεν ήρθε αυτοπροσώπως.

Άνοιξα την πόρτα και περίμενα το ασανσέρ.Μόλις έδειξε 6 κινήθηκα προς το μέρος του.Βγήκε από το ασανσέρ ένα τεράστιο μπουκέτο με κόκκινα πανέμορφα τριαντάφυλλα και από πίσω φαίνονταν ελάχιστα κάτι ξανθές μπούκλες.

-"Γεια σας αυτά είναι για σας"Άκουσα μια μελωδική φωνή πίσω από τα τριαντάφυλλα.

-"Ευχαριστώ πολύ" Είπα και πήρα το στυλό που μου είχε δώσει για να υπογράψω. Μόλις τελείωσα με την υπογραφή άκουσα έναν πολύ δυνατό θόρυβο από πίσω μου. Όχι. Σκέφτηκα. Όχι, όχι,όχι, όχι. Γύρισα και αντίκρισα αυτό που φοβόμουν. Η πόρτα του σπιτιού μου είχε κλείσει από τον αέρα με μένα έξω, χωρίς κλειδιά, με τις πιτζάμες. Τέλεια. Η καταπληκτική πλοκή της ζωής μου γινόταν όλο και καλύτερη. Έβαλα τα κλάματα στη θέαση της κλειστής πόρτας που ήταν μόνο η αφορμή και κάθισα στη σκάλα. Ο άντρας με τις μπούκλες είχε σαστίσει.

-"Εμμ... συγγνώμη,είστε καλά;"

-"Ναι, ουυ δεν βλέπεις; Έτοιμη να χορέψω Τσιφτετέλι είμαι" Είπα ειρωνικά. Έπεσε σιωπή για λίγο και μετά άκουσα ένα βροντερό γέλιο από την πλευρά του. Για κάποιο λόγο άρχισα να γελάω και εγώ. Δεν ήταν τόσο αστείο αυτό που είπα αλλά με είχε παρασύρει αυτό το γλυκό γέλιο. Μετά επανήλθα στην πραγματικότητα και ξανά έβαλα τα κλάματα. Ήμουν για λύπηση. Αυτός σοβάρεψε.

-"Συγγνώμη που γέλασα πριν." Είπε και κάθισε δίπλα μου. Τον κοίταξα και είδα δυο καταγάλανα πανέμορφα μάτια να με κοιτάνε και να μου χαμογελούν. Χάθηκα μέσα στο απέραντο γαλάζιο και ξέχασα ό,τι υπήρχε γύρω μου.

-"Είστε καλά; Θέλετε μήπως...;"

-"Είμαι μια χαρά, ευχαριστώ. Μπορείτε να πηγαίνετε τώρα θα καλέσω έναν κλειδαρά"

-"Έχετε κινητό πάνω σας;" Ρώτησε εύλογα ο άνθρωπος και συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ούτε κινητό. τον κοίταξα και άρχισα να βουρκώνω ξανά.

-"Αχχ σας παρακαλώ μην αρχίζετε πάλι, είναι κρίμα μια τόσο όμορφη κοπέλα σαν εσάς να κλαίει." Έσπρωξε τα μαλλιά που είχαν πέσει στο πρόσωπο μου προς τα πίσω και εγώ κοκκίνισα ολόκληρη. Του χαμογέλασα όσο περισσότερο μπορούσα. Εκείνος γέλασε και φάνηκε να λάμπει όλο του το πρόσωπο.

"Ακούστε τι θα κάνουμε. Υπάρχει κάποιος άλλος που να έχει κλειδιά για το σπίτι σας;" Με ρώτησε ευδιάθετος.

-"Ναι" Είπα και έδειξα με το χέρι μου το απέναντι διαμέρισμα."Η σπιτονοικοκυρά μου, αλλά είναι στη δουλειά και θα γυρίσει μετά τις 2"

Κοίταξε το ρολόι του, σκέφτηκε για λίγο και φάνηκε να του ήρθε μια πολύ καλή ιδέα γιατί φαινόταν πανευτυχής. Με κοίταξε με ενθουσιασμό.

-"Θα μπορούσα να καλέσω κλειδαρά και να φύγω αλλά υπάρχουν 2 προβλήματα. 1 δεν θέλω να σας αφήσω μόνη σας στην κατάσταση σας και 2 έτσι θα έχανα την ευκαιρία να μάθω ποιος πλήγωσε τόσο πολύ έναν πανέμορφο πλάσμα που να το κάνει να κλαίει επειδή έκλεισε μια πόρτα. Και είχε και το θράσος να σας στείλει και λουλούδια, γιατί βάζω στοίχημα πως ο ίδιος που σας πλήγωσε σας έστειλε και τα λουλούδια.2 χρόνια σε αυτή τη δουλειά, οι περισσότεροι πελάτες μας έχουν λερωμένη την φωλιά τους. Τέλος πάντων, σας προτείνω αν συμφωνείτε να έρθετε μαζί μου που έχω να κάνω άλλες δυο διανομές και μετά να σας κεράσω ένα καφέ. Έτσι κι αλλιώς εγώ είχα ρεπό σήμερα κανονικά αλλά προέκυψαν 3 έκτακτοι πελάτες οπότε μόνο αυτό έχω να κάνω. Λοιπόν τη λέτε;"

Αυτό δεν τον περίμενα. Έμεινα να τον κοιτάω για λίγο. Λες να είναι κανένας βιαστής; Να θέλει να πουλήσει τα όργανα μου στη μαύρη αγορά; (Ναι αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό όταν μου ζητάει κάποιος να πάμε για καφέ) Μπαα δεν νομίζω, το μπλουζάκι του είναι όντως από το μαγαζί που μου είπε και δεν φαίνεται μαφιόζος. Άραγε οι μαφιόζοι μοιάζουν όντως με αυτούς που δείχνουν στις ταινίες; Αναρωτιέμαι...

-"Λοιπόν;"Με ξαναρώτησε και με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

-"Ναι εντάξει"Του αποκρίθηκα. Τι είχα να χάσω; Ένα σπλήνα; Μια καρδιά; Σιγά.

-"Άγγελος. Μου επιτρέπεται να σας μιλάω στον ενικό;" Μου έτεινε το χέρι του και μου χαμογέλασε πλατιά. Τα έχασα για άλλη μια φορά.

-"Αγάπη και φυσικά.Όπως θες" του απάντησα και του ανταπέδωσα το χαμόγελο.

Γειαααα:-) Είναι η πρώτη ιστορία που γράφω οπότε να είστε επιεικείς μαζί μου πλζ :-) Επίσης τα κεφάλαια δεν θα αργούν να ανεβαίνουν. It's a promise!!