Η παράσταση έχει ξεκινήσει και τα παιδιά κοιτάνε μαγεμένα τις γιγαντόκουκλες. Η διευθύντρια μου κάνει νόημα να πλησιάσω.

-Είναι στην αυλή ο πρόεδρος, εδώ όλα είναι υπό έλεγχο, δεν μας χρειάζονται κάτι.Πηγαίνουμε? μου λέει και γνέφω θετικά. Φοράω ένα μπλε φόρεμα κι έχω τα μαλλιά μου λυτά. 

Και μακριά. 

Καθώς περπατάμε προς την αυλή βλέπω μια ανδρική φιγούρα , ενός γύρω στα τριάντα κάτι, να στέκεται όρθιος με την πλάτη γυρισμένη σε εμάς. Φοράει ένα μπλέ ακριβό κουστούμι. Φαίνεται πολύ  μυώδης και το σώμα του είναι στητό, με ανοιχτές πλάτες.  Κοιτά ψηλά την πλαγιά. Προς στιγμή νόμισα πως θα έβλεπα τον Δημήτρη, αλλά αυτό το αντρικό σώμα ξεκάθαρα ανήκει σε άλλον. Το νιώθω απο τον αέρα που εκπέμπει. Έχει διαφορετική ενέργεια και σίγουρα άλλο κορμί.

Ασυναίσθητα φτιάχνω τα μαλλιά μου.  Και παίρνω μια μεγάλη ανάσα. Ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω απο άγχος ..νόμιζα οτι..τέλοσπάντων . Όλα καλά.

Περπατάω ανάλαφρα προς εκείνον , έτοιμη για την γνωστή ξενάγηση. Την έχω κάνει πολλές φορές , όταν κάποιος απο τους χρηματοδότες του ιδρύματος έρχεται. Κρατά ένα μισάωρο συνήθως , τους ξεναγώ στους χώρους , τους αναφέρω τις ανάγκες του ιδρύματος και τους αποχαιρετώ.

-Κύριε Μερεμή! λέει η διευθύντρια και σε δεύτερα κοκκαλώνω στην θέση μου.

Οοο σκατά..δεν ήμουν ετοιμη γι αυτό...είναι...είναι εκείνος? 

Το μυαλό μου αρνείται να σκεφτεί το οτιδήποτε, οι παλμοι μου αυξάνονται και νιώθω πως τρέμω. Θέλω να ηρεμήσω το σώμα μου..αλλά είμαι σίγουρη πως έχω κοκκινίσει..για όνομα είμαι τριαντα πέντε χρονών γυναίκα και νιώθω σαν έφηβη..απλά..πρέπει επειγόντως να ηρεμήσω..μήπως είναι συγγενής του? Αφού..αφού δεν μοιάζει απο πίσω με εκείνον!

Γυρνά απότομα και τον βλέπω να μου χαμογελά γοητευτικά. 

Έχω μείνει να τον κοιτάω σαν χαζή.

Χριστέ και κύριε ποιός γκόμενος είναι αυτός?

Δηλαδή..αυτός..αυτός...δεν είναι το αγόρι που..

Νιώθω σαν να βλέπω έναν άλλο άντρα..και είναι ένας απίστευτα σεξυ ..και..

Εντάξει ..έχω χαζέψει. Ωραία πρώτη εντύπωση του έκανα.

Βασικά δεν είναι πρώτη ..υποτίθεται οτι γνωριζόμαστε ..αλλά..νιώθω σαν να τον βλέπω πρώτη φορά.

Τα δυο λακάκια έχουν ξεπροβάλει στα μάγουλα του. Απέναντι μου στέκεται ένας απίστευτα γοητευτικός , σέξυ, σοβαρός άντρας. Το βλέμμα του είναι σπινθηροβόλο. Με πλησιάζει και μου δίνει το χέρι του. Η χειραψία του σταθερή και δυνατή. Η φωνή του..βαθιά..σαν να οργώθηκε απο χιλιάδες εμπειρίες. Τόσο διαφορετική φωνή..

-Κυρία Απέργη χαίρομαι που σας γνωρίζω, η Αλεξάνδρα μου έχει μιλήσει για την αφοσίωση στο έργο σας.

Με κοιτά γοητευτικά..κι έχω πάθει πλάκα..εντάξει ο Δημήτρης μου ήταν κουκλι..αλλά ο άντρας που είναι μπροστά μου..δηλαδή..

Τι σκέφτομαι?

-Κύριε Μερεμή τίποτα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αν δεν είχαμε την αρωγή του ιδρύματος σας, λέω και χαμογελάμε και οι δυο .

Εντάξει δεν έχω χάσει ακόμη τις φωνητικές μου χορδές.

Τον τσεκάρω απο πάνω ως κάτω.

Και πιάνει το βλέμμα μου.

Με τσεκάρει και αυτός απροκάλυπτα απο πάνω ως κάτω.

Χαμογελάμε και οι δυο.

Τι σκατά..

Φλερτάρουμε?

Γιατί δεν είπε οτι με γνωρίζει? 

Καλύτερα βέβαια..δεν θέλω μπροστά στη διευθυντρια πολλά πολλά.

Προχωράμε στο εσωτερικό χώρο του ιδρύματος. Κάνει διάφορες ερωτήσεις για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, για τις δραστηριότητες , για τις ανάγκες του ιδρύματος.

Έχω χαλαρώσει και του απαντάω όσο καλύτερα γίνεται. Φαίνεται οτι πραγματικά τον ενδιαφέρει το έργο του ιδρύματος. Δεν δείχνει άγχος..ή κάτι τέτοιο..βασικά αν μας έβλεπε κάποιος δεν θα καταλάβαινε οτι γνωριζόμαστε. Μου μιλά ευγενικά και στον πληθυντικό.

Έχω ήδη φαντασιωθεί πως είναι χωρίς το κουστούμι του.

Τυχερή αυτή που τον χαίρεται. Ο άντρας είναι θεός..τι θεός..και οι δωδεκα θεοί του ολύμπου μαζί.

Με την άκρη του ματιού μου σαρώνω το κορμί του. Οι γλουτοί του διαγράφονται σφιχτοί κάτω απο το ύφασμα του παντελονιού του. Κόλαση. Απλά κόλαση.

Με πιάνει που τον κοιτάω και μου χαμογελά. Του ανταποδίδω το χαμόγελο και συνεχίζουμε το περπάτημα. 

Και για κάποιο λόγο δεν ντρέπομαι που με πιάνει να τον τσεκάρω. Νομίζω το διασκεδάζει. Κι εγώ το διασκεδάζω..

Τι σκατά? Ειλικρινά..αν μου έλεγε κανείς σήμερα το πρωι οτι θα έβλεπα τον Δημήτρη ..και ..θα φερόμασταν έτσι θα γελούσα..!

Η Αλεξάνδρα έχει λιώσει και αυτή να τον κοιτά. Την καταλαβαίνω.

Είναι πολύ παράξενο, αλλά ο άντρας αυτός, δεν είναι το 23χρονο αγόρι που συζητώ κάθε βράδυ μαζί του νοερά. Σκέφτομαι επίσης πως θα ήταν ένα φιλί απο αυτόν τον άντρα και ανατριχιάζω.

Τον πιάνω να κοιτά το στήθος μου. Μου χαμογελά γοητευτικά  και του χαμογελώ κι εγώ.

 Γενικά πέφτει πολύ χαμόγελο.

 Γενικά υπάρχει μια περίεργη αίσθηση.

 Αν και μέσα μου ξέρω ποιός είναι..όταν τον κοιτάζω βλέπω μια αχαρτογράφητη ήπειρο. Είμαι σίγουρη πως το νιώθει και αυτός .Με κοιτά έντονα. Σαν να μην αναγνωρίζει αυτό που βλέπει. Είμαι επίσης σίγουρη πως περιμέναμε να έχει η πρώτη μας συνάντηση άλλη ατμόσφαιρα αλλά απροσδόκητα νιώθω έντονα μόνο οτι ένας απίστευτος άντρας με φλερτάρει. 

-Έχετε επισκεφτεί ξανά το ίδρυμα μας κύριε Μερεμή? λέει η διευθύντρια. Έχει έξι μήνες που προσελήφθη στο ίδρυμα γι αυτό και δεν ξέρει την ιστορία μου με τον Δημήτρη.

-Πολύ παλιά , όταν ήμουν παιδί. Ερχόμουν τις Κυριακές. Αλλά σχεδόν δεν θυμίζει τίποτα το μέρος. Όλα φαίνονται απροσδόκητα πολύ..αλλαγμένα..λέει και μου χαμογελά. Του χαμογελάω κι εγώ. 

Σίγουρα απροσδόκητα πολύ αλλαγμένα..

Η Αλεξάνδρα σταματά απότομα.

-Μελίνα , ο κύριος Μερεμής εκτός φυσικά απο την ξενάγηση , μας επισκέφτηκε και για έναν πιο ευαίσθητο λόγο. Όπως γνωρίζεις ο κύριος Μερεμής είναι μόνιμος κάτοικος Αμερικής και ήρθε με σκοπό να υιοθετήσει ένα απο τα κορίτσια μας.

Πρώτον μου είναι περίεργο να μου μιλά κάποιος ξένος για τον Δημήτρη. Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τίποτα για τον ..κύριο Μερεμή.. Δεύτερον χαίρομαι που εξελίχθηκε σε έναν τέτοιο άνθρωπο , η γυναίκα του είναι τυχερή.

-Είναι αξιέπαινο..του λέω ειλικρινά.

-Χρόνια το σκέφτομαι, αλλά τώρα το πήρα απόφαση. Έφτασε η κατάλληλη στιγμή, μου λέει και χαμογελά. Χαμογελάω κι εγώ. 

Και τι δεν θα έδινα για μια νύχτα με αυτόν τον άντρα . Και ένα πρωινό καπάκι. Και μια ζωή βασικά θα έλεγα αλλά η κυρία Μερεμή δεν θα ήταν τόσο χαρούμενη γι αυτό. Ήθελα κι εγώ να υιοθετήσω αλλά..

-Η Μελίνα θέλει να υιοθετήσει κι εκείνη, λέει η Αλεξάνδρα.

-Να που βρήκαμε το πρώτο μας κοινό! μου λέει και χαμογελάμε. 

Εντάξει διαφήμιση colgate γίναμε.

-Δυστυχώς ο νόμος είναι ακόμη άκαμπτος και δεν επιτρέπει σε μονογονεικές την υιοθεσία , συμπληρώνει η Αλεξάνδρα.

-Δεν είστε λοιπόν παντρεμένη? μου λέει γοητευτικά.

-Όχι..δεν το θέλησα ποτέ. 

Αυτή την φορά χαμογελώ εγώ πρώτη.

-Ο κύριος Μερεμής έχει το ίδιο πρόβλημα, αλλά ως αμερικανός πολίτης θα παρακάμψει αυτό το σκόπελο, λόγω ευνοικής νομοθεσίας. Είναι και καθηγητής στο Harvard άλλωστε!

Λέει η Αλεξάνδρα και για κάποιο λόγο συγκρατούμε και οι δυο ένα γέλιο.

-Δεν παντρευτήκατε κύριε Μερεμή?του λέω έκπληκτη. 

Πώς δεν τον καπάρωσε καμία τον θεο?

-Δεν το θέλησα. Ως τώρα. Αλλά σίγουρα θέλω η κόρη μου να έχει μητέρα. Κι εγώ σύντροφο, λέει και ανάβει τσιγάρο.

Γουρλώνω τα μάτια. Καπνίζει??

-Καπνίζετε ? μου λέει και μου προσφέρει ένα.

-Όχι ευχαριστώ , έχω χρόνια να καπνίσω, του λέω και με κοιτά στα μάτια γοητευτικά καθώς αφήνει τον καπνό απο μέσα του να γλιστρήσει. Περιττό να πω τι πρόστυχα αρχίζω να σκέφτομαι. 

Ξέρω απο τώρα τι θα κάνω το βράδυ μου..ενώ τον σκέφτομαι...

-Όμως πρέπει να ακολουθηθεί μια διαδικασία κύριε Μερεμή. Τουλάχιστον για δυο μήνες θα πρέπει εβδομαδιαίως να κάνετε συνεδρίες με την Μελίνα , η οποία είναι εκείνη που επίσημα θα δώσει την συγκατάθεση της αν έχετε την ψυχολογική επάρκεια να υιοθετήσετε. Φυσικά είναι τυπικό το θέμα , είμαι σίγουρη πως η Μελίνα θα συναινέσει.

-Αυτό αφήστε να το κρίνει η κυρία Απέργη. Ελπίζω να σας εντυπωσιάσω κυρία Απέργη.

-Είμαι σίγουρη πως θα το προσπαθήσετε αν και δεν νομίζω πως θα κουραστείτε πολύ.

-Το ελπίζω κυρία Απέργη..είμαι ..ανυπόμονος όταν θέλω κάτι.

-Καταλαβαίνω πλήρως το αίσθημα κύριε Μερεμή..

Εντάξει..φλερτάρουμε..πεθαίνω..

-Λοιπόν αφού εβδομαδιαίως πρέπει να παρουσιάζομαι..πως σας φαίνεται η μέρα Κυριακή?

Προσπαθώ να μην γελάσω.

Πάνε χρόνια που τον περίμενα κάθε κυριακή να έρθει στο ίδρυμα. Το καταλαβαίνει και μου χαμογελά καθώς φυσά τον καπνό.

Ρε τον άτιμο..με παίζει!

-Ναι είναι μια καταπληκτική μέρα ..

-Καταπληκτικά..

-Ωραία!

-Ε..τα λέμε κυρία Απέργη την επόμενη Κυριακή λοιπόν..

-Ναι, θα σας περιμένω..

-Κι εγώ θα περιμένω..ως τότε , λέει και μου πιάνει το χέρι. Το φιλάει ενώ δεν παίρνει τα μάτια του απο τα μάτια μου.

-Γοητευμένος..

-Επίσης, του λέω και χαμογελάμε και οι δυο.

Εκτός απο την Αλεξάνδρα, η οποία ξενέρωσε..

-

Παρακολουθώ την παράσταση..

Δηλαδή τι παρακολουθώ την παράσταση...έχω τρελαθεί να τον σκέφτομαι..δεν ξέρω ..νόμιζα οτι γενικά ..θα ήταν λίγο αμήχανο..και θα συζητούσαμε το παρελθον όταν θα τον έβλεπα..αλλά το μόνο αμήχανο ήταν που ήμουν ερεθισμένη και δεν μπορούσα να το κρύψω!

Εντάξει πρέπει να κάνω μια βόλτα να ηρεμήσω.

Απομακρύνομαι απο την παράσταση και βγαίνω στο προαύλιο χώρο..βλέπω ένα ακριβό αυτοκίνητο παρκαρισμένο..είναι του Δημήτρη άραγε? Δεν έφυγε ακόμη?

Περπατάω προς την πλαγιά ..εκεί που ..κάναμε διάφορα με τον Δημήτρη..

Είναι ήρεμα εκεί..και θέλω λίγη ηρεμία.

Να σκεφτώ τι έχει γίνει και-

"Κυρία Απέργη"

Κοκκαλώνω .

Η φωνή ..

"Κύριε Μερεμή"

Γυρίζω και τον κοιτάζω. Έχει βγάλει το σακάκι του κι έχει μείνει μόνο με το πουκάμισο . Έχει διπλώσει τα μανίκια και μοιάζει ακόμη πιο σεξυ.

"Νομίζω οτι χάθηκα"

Μου λέει και γελάω.

"Κύριε Μερεμή..πραγματικά χαθήκατε?"

Με πλησιάζει με τα χέρια στις τσέπες. Δείχνει σίγουρος για τον εαυτό του. Εκπέμπει μια αύρα κύρους και εξουσίας και μια αυτοπεποίθηση τόσο γοητευτική που με κάνει να νιώθω ρίγη σε όλο μου το κορμί. Μπροστά μου είναι το απόλυτο αρσενικό.

"Καλά λέω ψέμματα . Δεν χάθηκα"

Μου απαντά με αλλαζονικό ύφος και μου χαμογελά λοξά. 

"Τότε?" του απαντώ κι εγώ στο ίδιο στυλ αλλά η αλήθεια είναι πως ο τρόπος που με κοιτάζει με κάνει να αποδιοργανώνομαι. Το βλέμμα μου χωρίς να το θέλω σαρώνει το γραμμωμένο κορμί του. Ήταν πάντα γυμνασμένος αλλά τώρα το σώμα του είναι ακόμη πιο σμιλεμένο με όγκο στα πιο ωραία σημεία. Πρέπει να τον κοιτάω σαν χαζή και είμαι σίγουρη πως το καταλαβαίνει γιατί το βλέμμα του γίνεται ολοένα πιο αινιγματικό. Κάτι μου λέει πως δεν σκέφτομαι μόνο εγώ πονηρά.

"Ξέχασα κάτι και δεν μπορώ να περιμένω ως την επόμενη κυριακή"

Τον κοιτάζω απορημένα καθώς με πλησιάζει επικύνδυνα. Φοράει ένα εθιστικό άρωμα.

"Τι ξέχα-"

Δεν προφταίνω να μιλήσω γιατί την επόμενη στιγμή , βρίσκομαι με την γλώσσα του μέσα στο στόμα μου, δεν πολυσκέφτομαι τι γίνεται, βογγάω στο στόμα του και του τραβάω τα μαλλιά ενώ με γλύφει τα χείλια και τον δαγκώνω , με το χέρι του μου σηκώνει το φόρεμα..και..

Όπα.

Κάνω ένα βήμα πιο μακριά.

"Δεν κάνω σεξ στο πρώτο ραντεβού"

Με κοιτά αλαζονικά.

Βασικά μαζί του κάνω αλλά μην νομίζει οτι είμαι και καμία εύκολη. Διορθώνω το φόρεμα μου μηχανικά και νιώθω τα μάγουλα μου να φλέγονται. Νιώθω λες και είμαι 15 ξανά. Η καρδιά μου χτυπά δυνατά και νιώθω να φουντώνω σε απίστευτα μέρη.

"Καλά" ανασηκώνει τους ώμους σχεδόν αδιάφορα. Θα τον βαρέσω. Παρά είναι άνετος και με τρελαίνει. Πολύ με τρελαίνει . 

Υπερβολικά πολύ.

"Πάντως δεν είμαστε σε ραντεβού κυρία Απέργη , δεν θυμάμαι να σου ζήτησα κάτι τέτοιο"

Δεν με ψαρώνει λέμε..

"Ωραία..τότε ζητησε μου ραντεβού, αφού το θέλεις"

Γελάει. Γελάει καθώς τα υπέροχα λακάκια του διαγράφονται στο υπέροχο πρόσωπο του.

"Γι αυτό δεν με πήρες απο πίσω?"

Του λέω τέρμα αποφασιστικά καθώς μου αγγίζει τα χειλη με το αντίχειρα του. Μπορώ και εγώ να είμαι άνετη.

"Πάντα ανυπόμονη κυρία Απέργη"

Γουρλώνω τα μάτια.

"Εσύ με φίλησες πρώτος και-"

"Σταμάτα να μιλάς" με διατάζει με αυστηρό ύφος και καταπίνω την φράση που ήμουν έτοιμη να ξεστομίσω. 

Με τραβά κοντά του και με ξαναφιλά με πάθος. To φιλί του έχει γίνει πιο ώριμο , νιώθω πως με χειρίζεται με ένα τελείως απρόβλεπτο τρόπο, νιώθω το χέρι του να χαμηλώνει στην μέση μου και επειτα να ανεβαίνει στην πλάτη μου . Όπου με αγγίζει μου αφήνει ρίγη , νιώθω να τρέμει το κορμί μου σαν να με αγγίζει άντρας για πρώτη φορά . 

"Αχ Δημήτρη..τι μου κάνεις" ψιθυρίζω αναστατωμένη μέσα στην αγκαλιά του καθώς τα χείλη του με διεκδικούν με μανία, το χέρι του μπαίνει κάτω απο το φόρεμα μου και μου χαιδεύει τους γλουτούς παίζοντας με την δαντέλα του εσωρούχου μου.

"Ακόμη τίποτα κυρία Απέργη..αλλά έχω στο μυαλό μου πολλά" μου γλύφει το λαιμό μου καθώς γέρνω προς τα πίσω. 

Είμαι επίσημα στον παράδεισο. Και στην κόλαση.

Ως το βράδυ θα φιλιόμασταν σαν ερωτοχτυπημένοι έφηβοι .

Όταν με αποχαιρέτησε μου είπε πως θα τα πούμε την επόμενη κυριακή.

Μα είναι πολλές μέρες ως τότε! Αφού το θέλει να με δει νωρίτερα ! Είμαι σίγουρη!Γιατί να περιμένουμε ως τότε?

Θα με σκάσει το νιώθω!!