Η ιστορία αφιερωμένη στις αναγνώστριες που επέμεναν να μην κατεβάσω την ιστορία . Επιμένω οτι δεν είναι καλή..αλλά αφού την θέλατε..

Πρώτη Κυριακή

-Κύριε Μερεμή ο ζήλος σας είναι..αξιοθαύμαστος , έχετε απίστευτο ..απίστευτο ταλέντο

Είναι ανάμεσα στα πόδια μου και έχω λιώσει. Τα βογγητά μου αντιλαλούν σε όλη την πλαγιά.Είμαστε κρυμμένοι στο σημείο που ως έφηβοι παίζαμε ερωτικά παιχνίδια. Η γλώσσα του διαγράφει υπέροχους κύκλους πάνω στην κλειτορίδα μου και τα δάχτυλα του με πιέζουν στα σωστά σημεία. 

-Μην φωνάζεις κορίτσι μου , ακούγεσαι ως κάτω στο ίδρυμα

-Μη μιλάς συνέχισε..του λέω και του πιέζω το κεφάλι προς τα κάτω. Είναι θεός και λιώνω. Επίσης στα πρώτα δέκα λεπτά που συναντηθήκαμε σταματήσαμε την συζήτηση και ξεμοναχιαστήκαμε στην πλαγιά. Αυτό κάναμε και όταν ήμασταν μικρά! Το ακράτητο είχαμε και τότε..είναι τόσο ρομαντικό όλο αυτό..

-Κυρία Απέργη πως τα πάω?

Με κοιτά και γλύφει τα χείλια του..είναι ο πιο υπέροχος γοητευτικός σεξυ άντρας του πλανήτη και τον έχω ανάμεσα στα πόδια μου. ο θεε τι ζω.. φοράει ακόμη το κουστούμι του..εγώ πάλι ..με έγδυσε στα πρώτα δυο λεπτά που με έριξε στο χώμα

-Λιγότερες κουβέντες κύριε Μερεμή και περισσότερη πράξη περιμένω απο εσάς!

Του απαντώ αυταρχικά και με υπακούει αυτόματα χωρίς να εγκαταλείψει το λοξο γοητευτικό του χαμόγελο.

"Ευχαρίστως κυρία Απέργη ..αφού το θέλετε τόσο"

--------------------------------

Δεύτερη Κυριακή

-Κυρία Απέργη τον λατρεύω αυτό τον θάμνο..νομίζω βλέπω την πλαγιά και ερεθίζομαι..

-Κου γω!

-Τι είπες?

Απελευθερώνω το στόμα μου και λέω καθαρά

-Κι εγώ!

Συνεχίζω ακάθεκτη. Το αγόρι μου είναι ιππότης . Πριν με βάλει να τον προσκυνήσω στα γόνατα μου έστρωσε το σακάκι του για να μην πονέσουν τα ποδαράκια μου. Είναι υπέροχος. Και τεράστιος.

-Βάλε και λίγο δόντια Μέλι..

-Νόμιζα οτι δεν σου άρεσε να σου τον δαγκώνω!

-Ξέρεις τι λένε..όπως μάθεις απο μικρός....ΑΟΥΤΣ!

-Το παραξήλωσα?

-..όχι ..μου αρέσει...συνέχισε.. είσαι απίστευτη ΑΟΥΤΣ ΓΑΜΩ ΟΧΙ ΚΙ ΕΤΣΙ  ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ

Ακόμη δεν έχουμε συζητήσει τίποτα για το παρελθόν μας. Δεν νιώθω την ανάγκη. Ούτε αυτός νομίζω. Το μόνο που μας νοιάζει είναι να ξεμοναχιαστούμε. Οι ορμές έχουν χτυπήσει κόκκινο αν και ακόμη δεν έχουμε ολοκληρώσει. Το πάμε αργά.

Άλλωστε στο δεύτερο ραντεβού είμαστε.

--------------------------

Πέμπτη Κυριακή

-Αααααα το φώς μου..στραβώθηκα..θα μείνει ανεξίτηλη η εικόνα στο νου μου! λέει ο Αντώνης και μας γυρνά πλάτη.

-Αφού ξέρεις Αντώνη οτι αυτός είναι ο δικός μας θάμνος!λέει αυστηρά ο Δημήτρης. Με τρελαίνει όταν παίρνει το αυστηρό του ύφος. Και όταν μιλάει για δουλειές έχει αυτό το ύφος και προσκυνάω. Κυριολεκτικά..

-Βρείτε ένα δωμάτιο για όνομα! Έχουμε και παιδιά εδώ! Τι θα γίνει με αυτό το χάλι? τι φετιχισμός είναι με αυτή την πλαγιά? μεγάλοι άνθρωποι είστε όχι έφηβοι 

-Αφού δεν φαινόμαστε !λέμε με μια φωνή.

Α ! σ' αυτό συμφωνούμε..είναι νωρίς για να προχωρήσουμε την σχέση μας..άκου δωμάτιο..Ακόμη δεν είπαμε αν θα έχουμε σχέση..γνωριζόμαστε..

--------------------------------------------

Ένα μήνα μετά

Ο Δημήτρης κάθεται απέναντι μου. Φοράει ένα ακριβό κουστούμι και φαίνεται σοβαρός. Τρώει λίγο αν και αυτός επέμενε να με φέρει σε αυτό το χλιδάτο εστιατόριο.

"Γιατί τόσο σοβαρός σήμερα Μερεμή?"

Με κοιτά σιωπηλός και τρώει μια μπουκιά απο το φαγητό μου.

Μπορεί να συναντιόμαστε εδώ και καιρό με τον Δημήτρη αλλά ποτέ δεν συζητήσαμε για την φύση της σχέση μας. Το πρώτο καιρό βρισκόμασταν μόνο στο ίδρυμα αλλά τελευταία είμαστε αχώριστοι και έξω απο αυτό. Βασικά δεν ξεκολλάμε ο ένας απο τον άλλον. Χωρίς να το συζητήσουμε εγώ πλέον κοιμαμαι κάθε βράδυ σπίτι του. Έχω πάει κάποια πράγματα μου εκεί που σιγά σιγά αυξάνονται. Όλα μας βγαίνουν φυσιολογικά. 

Κανένας απο τους δυο δεν αναφέρει το παρελθον. Όχι απο φόβο..νομίζω οτι είμαστε γεμάτοι απο το παρόν. Απο τον έρωτα που ζούμε. Οτι έγινε έγινε. Και οτι συμβαίνει το απολαμβάνουμε απίστευτα πολύ. Είμαστε ευτυχισμένοι. Απόλυτα.

"Μέλι..ήθελα απο καιρό να σου πω οτι.."

Αφήνει κάτω το πηρούνι. Με κοιτά σοβαρά μέσα στα μάτια . Σοβαρεύω κι εγώ.

"Ξέρεις οτι σε αγαπάω Μελίνα ?"

Είναι η πρώτη φορά που μου το λέει..

Η τελευταία φορά ήταν πριν δέκα χρόνια.

Τον κοιτάζω ήρεμα και του παίρνω το χέρι μέσα στο δικό μου. Και φυσικά το ξέρω. Το νιώθω. Του γνέφω καταφατικά.

"Κι εγώ σ'αγαπάω Δημήτρη. Το ξέρεις αυτό έτσι?"

Μου χαμογελά διάπλατα.

"Το ξέρεις Μέλι επίσης οτι..δεν θα επιτρέψω να φύγεις δεύτερη φορά απο κοντα μου?"

Του γνέφω θετικά. 

Δεν το σκέφτηκα στιγμή. Είμαι ερωτευμένη παράφορα. Είναι ο άντρας μου.

"Άρα το μόνο μας πρόβλημα είναι ..αν θα είναι το καλοκαίρι ή το χειμώνα Μελίνα "

Τον κοιτάζω μονάχα μια στιγμή με απορία ενώ βλέπω καθαρά στο πρόσωπο του την συγκίνηση του.

Το χέρι του χάνεται στο εσωτερικό της τσέπης του και απο μέσα ξεπροβάλλει ένα μικρό βελούδινο κουτί. Το αφήνει μπροστά μου .

"Μου αρέσουν οι καλοκαιρινοί γάμοι" απαντάω και συγκινημένη ανοίγω το κουτί αντικρίζοντας το πιο όμορφο διαμαντένιο δαχτυλίδι. 

Κάποιοι έρωτες..θέλουν τον χρόνο τους. Αλλά όταν έρθει η στιγμή τους, όλα μοιάζουν υπέροχα σωστά.

Σηκώνω το ποτήρι μου ψηλά.

"Πίνω στα είκοσι χρόνια αγάπης μας..με την ευχή να .."

Πατάω τα κλάματα. Δεν μπορώ να τελειώσω την φράση μου. Κλαίω με λυγμούς. 

"Έλα εδώ αγάπη μου" χτυπά το χέρι του στο γόνατο του και πάω και κάθομαι πάνω του. Μου φιλά τα δάκρυα και μετά σμίγει τα χείλη του πάνω στα δικά μου.

"Τώρα ξεκινά το πιο όμορφο ταξίδι αγάπη μου" μου ψιθυρίζει καθώς περνά το δαχτυλίδι στο χέρι μου.

Δυο μήνες μετά

-Τα μελανόμορφα αγγεία είναι διάτρητα απο οπές 

Ο Δημήτρης γυμνός μου διαβάζει την διάλεξη που θα δώσει σε ένα μήνα .

-Αχ φόρα και γυαλιά ρε μωρό μου 

-Πού να τα βρώ ? Δεν  έχω μυωπία ρε Μελίνα

-Ν' αγοράσεις! Συνέχισε..

Σκύβω και τον παίρνω στο στόμα του.

..πλέον μένουμε στο ίδιο σπίτι...

-Τα μελανόμορφα αγγεία..άουτς!

-Το είπες αυτό!

-Καλά παρακολουθείς και τι λέω?

-Μα υποτίθεται πως είμαι φοιτήτρια που σου τον παίρνω στο στόμα για να με περάσεις στο μάθημα! αυτό δεν σύμφωνήσαμε οτι θα παίξουμε?

-Ναι αλλά θα περάσεις το μάθημα γιατί δέχτηκες να τον πάρεις στο στόμα σου. δεν χρειάζεται να με διορθώνεις, τον έχεις σίγουρο το βαθμό ρε μωρό μου με τέτοιο ταλέντο στο στόμα

-Ε όχι κύριε Μερεμή  να μην μάθουμε και κάτι..? Είμαι εύκολη αλλά αγαπώ και την γνώση!

-Ε..δηλαδή αλήθεια να συνεχίσω για τα μελανόμορφα? 

Με κοιτά σοβαρός καθώς τον γλύφω απαλά. Ανοίγει αυτόματα το στόμα του και ακούγεται το σέξυ βογγητό του

-Ναι.. οπωςκαιδήποτε θα έρθω και σε διάλεξη σου..

Τον παίρνω όλο.

-Να ξέρεις θα σε κόψω σε πολλά μαθήματα Απέργη παιδί μου..έχεις να γονατίσεις πολύ για να πάρεις πτυχίο

-------------------------

Πέντε χρόνια μετά

-Πόσο έχουμε ακόμα?

-Η Ντόρυ δραπέτευσε απο το ενυδρείο 

-Ένα τέταρτο το έχουμε χαλαρά μωρό μου 

 Συνεχίζει να κινείται ρυθμικά μέσα μου.

-Μαμααααααααααα!

-Ντύσου Δημήτρη!

-Τι σκατά αφού τώρα απελευθερώθηκε!

-Έβαλες dvd να παίζει ?

-Ε...τηλεόραση..

-Ρε Δημήτρη έχει διαφημίσεις..

-Το βράδυ ραντεβού!

-Έρχεται η μανούλα μωρό μου!

-------------------------------

Αργά το βράδυ

-Σκέφτεσαι ποτέ την Βαρκελώνη?

-Τα πρώτα χρόνια Μελίνα συνέχεια..ένιωθα θυμό και μετά θλίψη και μετά θυμό και μετά μόνο αγάπη..και έρωτα..και γενικά..είμαι άνθρωπος που σκέφτομαι το παρόν.

-Ήρθες για εμένα εκείνη την ημέρα στο ίδρυμα?

-Μμμ..

-Αν δεν σου έλεγε ο Ορέστης οτι άκουσα το όνομα σου και έκλαψα , δεν θα ερχόσουν..

-Βοήθησε οτι έμαθα οτι με ήθελες ακόμη απελπισμένα.

-Μμμμ..

-Βοήθησε και η πριγκίπισσα.

-Τι εννοείς? την είδες?

Ανασηκώνομαι στο λεπτό και τον κοιτάω στα μάτια. Ποτέ δεν μου το ανέφερε αυτό.

-Ναι. Μια ώρα πριν με πάρει τηλέφωνο ο Ορέστης και να μου πει για σένα, έδινα διάλεξη στο αμφιθέατρο. Είδα μέσα στο πλήθος μια έφηβη με χρυσά δαχτυλίδια και μάτια βαμμένα μπλε. Με κοιτούσε και χαμογελούσε. Κανείς άλλος απο τους φοιτητές δεν έδειχνε να την παρατηρεί. Εγώ όμως ήξερα. Ένιωσα ποιά είναι. Και κατάλαβα οτι ήταν ένα σημάδι. Κάτι μου έλεγε. Όταν μετά απο λίγο άκουσα τον Ορέστη να μου λέει πόσο συγκινημένη ήσουν..που ..άκουσες το όνομα μου..κατάλαβα..

-Τι?

-Οτι αυτό που για χρόνια δεν έπαιρνα απόφαση να κάνω , είχε φτάσει η ώρα..

-Ποιό?

-Αφού ξέρεις..να σε διεκδικήσω..ποτέ δεν σε ξεπέρασα..ήσουν κομμάτι μου..σου μιλούσα μέσα στο νου μου καθημερινά Μέλι..ποτέ δεν έπαψα να είμαι ερωτευμένος μαζί σου

-Και?

-Τι θέλεις κυρία Μερεμή να μάθεις?

Με φιλά τρυφερά στα χείλη

-Κυρία Απέργη είναι το όνομα μου.

Τον φιλάω κι εγώ .

-Έστω..

-Σε απογοήτευσα όταν με είδες? αγχώθηκες..?πως ένιωσες?

-Βασικά το περίμενα κορίτσι μου πιο συγκινητικό, ήμουν πολύ αγχωμένος η αλήθεια είναι , ήθελα όλα να πάνε καλά , αλλά με το που σε είδα μόνο ένα πράγμα σκεφτόμουν έντονα.

-Οτι μ' αγαπάς ατελείωτα?

-Οτι θέλω να σε πηδήξω ατελείωτα.

-Μμμμ..

-Εσύ τι σκέφτηκες?

-Μμμμ..

-Το ίδιο ε?

-Μμμ..

-Να σου πω αγάπη μου , μια και μιλάμε για σεξ, ξέρεις τι σκέφτομαι να σου κάνω?

-Τι?....

-----------------------------------------

Δυο μέρες μετά

-Η μικρή είναι κολυμβητήριο 

Με σπρωχνει στον τοίχο και με εγκλωβίζει στην αγκαλιά του

-Πόσο χρόνο έχουμε Δημήτρη ?

-Σαράντα λεπτά και σου πήρα κάτι..

-Τι δημήτρη?

-Στολή Indiana Jones..θα εξερευνώ ένα μυστηριώδη ναό και θα σε βρίσκω δεμένη μέσα εκεί..αλλά πριν σε λύσω ..θα σου κάνω-

Γενικά παίζουμε πολύ με τον Δημήτρη. -

-Έχει και μαστίγιο η στολή?

-Ναι Μελίνα εννοείται! Άκου..εσύ θα είσαι δεμένη, εγώ θα έρθω να σε σώσω και-

Κατεβάζω μούτρα.

-τι έγινε κορίτσι μου ? Γιατί μούτρωσες?

-Εγώ θέλω να είμαι ο Indiana Jones!

-Kι εγώ ποιός θα είμαι ρε Μελίνα?

-Ο βοηθός μου και θα σε τιμωρώ οταν δεν θα με υπακούς.

-Αυτό το παίξαμε χρόνια πριν..

-Ε και? Αφού το θέλεις..
του λέω  πονηρά και χτυπάω το μαστίγιο στον αέρα.

-------------

ΤΕΛΟΣ
+++++++++++

---------------------------------

-