Ο Ιωσήφ την είχε προσέξει αμέσως με το που είχε περάσει την γυάλινη εξώπορτα του αεροδρομίου και είχε σταθεί για μια στιγμή μονάχα ανήσυχη για το προς τα που θα έπρεπε να κινηθεί. Και ποιος δεν θα πρόσεχε μια τέτοια γυναίκα αναρωτήθηκε φέροντας στην μνήμη του την εικόνα που παρουσίαζε η Ελβίνα όταν βγήκε έξω κρατώντας την βαλίτσα της ανά χείρας. Αρκετά ψηλή για γυναίκα, με μαύρα μακριά μαλλιά και έντονα ζυγωματικά. Λυγερόκορμη και αρκετά εντυπωσιακή με την τζιν πουκαμίσα της να πέφτει χαλαρά γύρω από το αδύνατο κορμί της. Θύμιζε περισσότερο μανεκέν και όχι τη συντηρήτρια που περίμεναν με αγωνία να συντηρήσει το μικρό ναό του χωριού τους. Φαινόταν τόσο σίγουρη στις κινήσεις της που όταν το πρόσωπο της συσπάσθηκε στιγμιαία από ανησυχία βλέποντας τους διαδηλωτές να ορμούν κατά το μέρος της πρόσκαιρα χάρηκε που έδειξε να διαθέτει και ανθρώπινη πλευρά . 

Βέβαια μετά ανησύχησε μιας και είχε εμπλακεί εν τω μέσω μιας διαδήλωσης και δίχως να το σκεφτεί είχε ορμίσει να την προστατέψει. Φαινόταν τόσο λεπτεπίλεπτη και εύθραυστη που του  γέννησε αυτόματα το αίσθημα της προστασίας. Κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε όταν άνοιξε το στόμα της και εξαπόλυσε τα θανατηφόρα πυρά της. Γιατί το στόμα της ήταν πολυβόλο. Χαμογέλασε αχνά ο άντρας αλλάζοντας ταχύτητα στο καημένο μεταφορικό τους όχημα. Όσο και αν αυτή η γυναίκα φώναζε ότι δεν χρειαζόταν κανένα είδους βοήθεια τα μάτια της έλεγαν το αντίθετο. Πιο πληγωμένο βλέμμα δεν είχε ξαναδεί ποτέ του. Τέτοια έκταση θλίψης και μοναξιάς καμουφλαρισμένη πίσω από ένα σκληρό βλέμμα δεν είχε ξανά αντικρίσει.

Ήξερε ποια ήταν εξαρχής. Ήταν ενήμερος από χθες το βράδυ που είχανε μαζευτεί στο καφενείο του χωριού και συζήταγαν τις εξελίξεις όπως συνήθιζαν να κάνουν κάθε βράδυ σχεδόν από την μέρα που είχε έρθει ο ίδιος στην Ακράτη . Ήταν και ο αγαπημένος του κυρ Μανόλης εκεί ,εκείνος που θα αναλάμβανε την ανακαίνιση του εξωτερικού μέρους του παλαιού ναού και προστάτη του χωριού τους όταν συζητήθηκε έντονα το όνομα της. Η εταιρεία της  τους είχε ενημερώσει με email ότι θα έφθανε αύριο με πτήση μέσω Ζυρίχης μια σπουδαία  συντηρήτρια έργων τέχνης και αρχαιοτήτων. Τους είχαν διαβεβαιώσει ότι η Ελβίνα Σέλινγκ ήταν απολύτως ικανή να φέρει εις πέρας το μεγαλεπήβολο έργο της αναπαλαίωσης του ποιο παλαιού ναού της περιοχής με ανυπολόγιστη αρχαιολογική αλλά και συναισθηματική αξία. Αυστηρή, εργατική, δίκαιη ήταν από τα λίγα που επίθετα που είχαν χρησιμοποιήσει στις διθυραμβικές κριτικές τους αν και κατά τη γνώμη του θα έπρεπε να είχαν αναφερθεί και στην ομορφιά της που ήταν απίστευτη.

Είχε φτάσει νωρίτερα γιατί είχε να παραλάβει από το λιμάνι το φορτίο με τα γουρουνάκια μιας και ο Αντώνης ο οδηγός του πολιτιστικού συλλόγου είχε αποφασίσει τελευταία στιγμή το πρωί να απεργήσει. Κανένας άλλος δεν ήταν διατεθειμένος να κατέβει με αυτές τις θερμοκρασίες στη πρωτεύουσα του Ηρακλείου και είχε πέσει σε αυτόν και αυτή η υποχρέωση λες και δεν του έφταναν οι υπόλοιπες. Πως είχε βρεθεί να μεταφέρει γουρούνια ήταν ακόμα απορίας άξιο. Η γιαγιά του θα γέλαγε σίγουρα το βράδυ που θα της τα εξιστορούσε από το τηλέφωνο. Ας όψεται όμως η νέα μονάδα ζώων που δημιουργούνταν στο χωριό και θα πρόσφερε την πολύτιμη ανάπτυξη που ζήταγαν. Και άλλα πολλά σχέδια είχε στο μυαλό του να υλοποιήσει και άλλα ήδη έτρεχαν όπως οι μονάδες παραγωγής ζώων , η δημιουργία αγροτικού ιατρείου για τους κατοίκους της ορεινής περιοχής , το εξιχρονισμένο τυροκομείο, η αναστύλωση του παλαιού ναού τους και τόσα άλλα που είχε όλη την καλή διάθεση να προσφέρει από την στιγμή που οι συμπολίτες του τον καλοδέχτηκαν, άκουσαν τις απόψεις του και του στάθηκαν έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη τους.

Στο αεροδρόμιο είχε φτάσει νωρίς και είχε ρωτήσει για την άφιξη της πτήσης της συντηρήτριας τους. Τον είχαν ενημερώσει ότι θα έφτανε στην ώρα του το αεροσκάφος όπως και έγινε. Ευτυχώς ήταν η μοναδική πτήση εκείνη την ώρα που περίμεναν με ελάχιστους επιβάτες ενός γκρουπ ηλικιωμένων όπως τον ενημέρωσαν. Και οι λιγοστοί επιβάτες αποβιβάστηκαν όλοι και αναχώρησαν με ειδικό λεωφορείο για το κέντρο της πόλης με την κυρία Ελβίνα να έχει την εντολή να παραμείνει στην είσοδο όπου θα την παραλάμβανε οδηγός συγκεκριμένος που θα την μετέφερε στο χωριό τους.

Όταν την είδε να προβάλει από την γυάλινη πόρτα του αεροδρομίου και να στέκεται εκεί τα είχε χάσει. Μόλις είχε ολοκληρώσει ένα κατάβρεγμα των μικρών γουρουνιών με το φόβο του καψίματος της επιδερμίδας τους και τίποτα και κανείς δεν τον είχε προετοιμάσει για το άκρως θηλυκό πλάσμα που είχε δει να εμφανίζεται. Στην αρχή δεν πίστεψε ότι αυτή θα μπορούσε να είναι η συντηρήτρια που περίμεναν αλλά όταν την είδε να κοιτάζει προβληματισμένη τριγύρω και κανένας άλλος να μην την πλησιάζει κατάλαβε ότι εκείνη περίμενε αυτόν. Και ένοιωσε τέτοια χαρά που δεν θα το ξεχνούσε ποτέ. Και την πλησίασε να συστηθεί σωστά όταν την είδε να χάνεται μέσα σε ξένα αντρικά σώματα και ακόμα δεν μπορούσε να πιστέψει το ξαφνικό αίσθημα κτητικότητας που του γεννήθηκε, τον αντάριασε και είχε ορμήσει να την προστατέψει.

Και όταν την είχε κρατήσει... Όλα τα άνθη του νησιού του δεν παράβγαινα σε ευωδία από αυτή του κορμιού της. Και ένοιωσε το σώμα του να ξυπνά και να ζητά τα πάντα της. Το βλέμμα της περισσότερο κοφτερό από παγόβουνο θα είχε κάνει κάποιον άλλον να την αφήσει αμέσως από την αγκαλιά του. Όχι όμως εκείνον. Από μικρός ο Ιωσήφ ήταν ένα ζωντανό πλάσμα γεμάτο ενέργεια. Η μητέρα του έλεγε συνεχώς ότι ήταν ευλογημένος. Είχε δυο υπέροχους γονείς και ένα ακόμα αδερφό. Ήταν μια φυσιολογική οικογένεια, αγαπημένη τις περισσότερες ώρες της μέρας. Γιατί όταν το βράδυ μαζευόντουσαν στο σπίτι τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν κάνοντας τους γονείς τους να αγανακτούν με τα παιδιάστικα καμώματα τους.

Προσπάθησε να κοιτάξει την συνεπιβάτισσά του και χαμογέλασε στραβά. Είχε χωθεί ολόκληρη πίσω από την μοναδική βαλίτσα της με μια έκφραση απόλυτης αηδίας στο πρόσωπο. Εμ βέβαια, η πριγκίπισσα ήταν ευρωπαία, στα σαλόνια που γύριζε όλοι ευωδίαζαν ακριβά γαλλικά αρώματα και όπως ήταν φυσικό δυσφορούσε με την μυρωδιά των καημένων των ζωντανών που μετέφερε στη καρότσα του αγροτικού αυτοκινήτου. Αλλά όταν απολάμβανε στα εκλεπτυσμένα εστιατόρια τα πιάτα που περιείχαν χοιρινό τότε φυσικά δεν ένοιωθε καμία αποστροφή .

Μια λάμψη σκανδαλιάς φώτισε το βλέμμα του Σήφη. Αν ήταν η γιαγιά του και ο αδελφός του εκεί θα το αναγνώριζαν αμέσως και θα τίθενται σε επιφυλακή. Της κυρίας της χρειαζόταν ένα μάθημα. Κάτι που θα το θυμόταν σε ολόκληρη τη ζωή της σκέφτηκε και ψαχούλεψε τη θήκη που είχε η πόρτα του αυτοκινήτου ανασύροντας αυτό που έψαχνε ενθουσιασμένος.