«Δεν θα μου πεις περισσότερες λεπτομέρειες; Από που είσαι; Τι θες δηλαδή; Να μου πεις ότι φύτρωσες ξαφνικά;»

«Φύτρωσα ,ναι. Σαν τα αγριόχορτα. Μπορείς να το πεις και έτσι.»

«Σαν λουλούδι φύτρωσες. Ίσως πρόσθετα και ένα επίθετο που να σε χαρακτηρίζει... Ατίθαση. Άγρια. Άγριο-λούλουδο!"

"Ότι να ναι..."

" Γιατί καλέ; Αφού σου ταιριάζει γάντι! Αγριολούλουδο.... Νομίζω υπάρχει και τραγούδι με αγριολούλουδο... κάτι....Πως πάει όμως; »

«Προτιμώ το θρυψαλάκι.»

«Δεν υπάρχει τραγούδι για αυτό."

"Ε και; Είμαι εγώ τσαγερό;"

"Ναι φυσικά και είσαι. Όλο θυμώνεις και ατμίζεις. Σαν τσαγιέρα."

"Δεν έχω άδικο ξέρεις όταν θυμώνω. Θα βάλεις άλλη μια ρακή;»

 "Αν δεν ήσουν τόσο αυστηρή δεν θα θύμωνες.  Είσαι αυστηρή και με τον εαυτό σου; Λες και μισείς την ίδια την ύπαρξη σου. Ποιος σε πλήγωσε τόσο πολύ;»

«Γιατί κάνεις τόσες πολλές ερωτήσεις; Αστυνόμος είσαι;"

«Σε σκέφτομαι συχνά...θα ήθελα να σε μάθω περισσότερο.»

« Σώθηκες τώρα. Ένα πράμα μπορώ να σου δώσω. Σε όλους το ίδιο δίνω. Δίχως δεσμεύσεις, δίχως υποσχέσεις.»

«Πραγματικά κάποιος σε πλήγωσε απίστευτα για να αντιδράς έτσι. Δεν θες να αγαπηθείς; Να ερωτευτείς;»

«Όλα αυτά μονάχα μπερδεύουν την ζωή σου. Γιατί να τα προτιμήσω; Βάλε άλλη μια ρακή. »

«Θέλω να σε φιλήσω.»

«Γιατί;»

«Είμαι σίγουρος ότι θα έχεις απίστευτη γεύση.»

«Μόνο ρακή έχω σε πληροφορώ.»

«Ωχ, τελείωσε το μπουκάλι. Αλήθεια αυτή είναι η τελευταία δόση. Την ήπιαμε όλη την μποτίλια.»

"Ποιος σου την έδωσε; Να πάμε να του ζητήσουμε άλλη μια."

"Ναι, να πάμε. Θα χαρεί ο κυρ Μανώλης όταν δει ότι μας άρεσε, ε;"

«Σίγουρα θα χαρεί. Αλήθεια, πότε θα προλάβεις να φτιάξεις το σπίτι αυτό; Αχούρι είναι. Εδώ θα την βάλεις να μείνει;»

«Ποια λες;»

«Την γιαγιά σου. Αλήθεια λες ότι δεν έχεις άλλο μπουκάλι;»

« Θα κοιτάξω εδώ στο ντουλάπι. Κάτσε. Μην φύγεις.»

«Η γιαγιά τελικά θες να μείνει εδώ; Καλύτερος είναι ο στάβλος.»

« Αχ! Βρήκα ένα ποντίκι στο ντουλάπι. Επιβεβαιώνεται η άποψη σου...Έχεις δίκιο ...σαν στάβλος είναι γαμώτο.»

«Ρακή βρήκες;»

«Μπα...την είχε πιει το ποντίκι.»

«Τώρα τι κάνουμε;»

«Δεν ξέρω. Εγώ πάντως θέλω ακόμα να σε φιλήσω.»

«Αρκείσαι στο λίγο. Θα σου έδινα περισσότερα αλλά φοβάμαι ότι στο κρεβάτι θα βρω ποντίκια.»

«Δεν έχω δει τίποτα τόσες μέρες! Ούτε ένα ποντίκι! Αλήθεια! Φιλάω σταυρό! Έλα να δεις.»

«Αν βρω έστω ένα θα τσιρίξω! Ιωσήφ..."

"Χμ;"

"Το σπίτι... μετακινείται.»

«Λες να γίνεται σεισμός;»

«Σσσς... κάνε ησυχία... να ακούσουμε.»

«Ιωσήφ έχεις κρεβάτι;»

«Ναι από όσο θυμάμαι.»

«Α, ωραία! Να το. Εγώ θα ξαπλώσω λίγο. Όλα γυρνάνε. Αυτό είναι καρουζέλ. Θα βάλεις τη γιαγιά σου να μείνει σε λουνα παρκ;»

«Σε στάβλο δεν είπαμε ότι θα μείνει;»

«Αχ, ναι. Αλλά θα της άρεσε και το λουνα παρκ. Ξανά σκέψου το. Οι γέροι ξανά γίνονται παιδιά. Ξαπλώνεις και εσύ; Περίμενε να γδυθώ.»

«Δεν μπορώ να σε περιμένω. Γυρνάνε όλα.»

«Ξεκίνησε η μπαλαρίνα; Κάνε πιο εκεί. Κάνει ζέστη. Μην μου κολλάς. Νευριάζω. »

«Θα με φιλήσεις για καληνύχτα;»

«Αμέ.»

«Αυτό που φιλάς... είναι το ξύλο του κρεβατιού.»

"...Αχ ναι..."

"..."

«Να στο δώσω το φιλί για καληνύχτα ...καλύτερα αύριο;»

«...Τι είπες;»

«...»