ΕΛΒΙΡΑ

Ημουν δεμενη σε μια καρεκλα.
Το δωματιο ηταν σκοτεινο. Δεν εβλεπα τιποτα.
"Αλινα" φωναξα αλλα τιποτα. Καμια απαντηση.
Δεν εβλεπα τιποτα. Δεν ηξερα που ειμαι.
"Λουκα"φωναξα αλλα παλι καμια απαντηση.
Που ειμαι; Τι θα μου κανει;
Καποια στιγμη ακουσα βηματα.
Μαλλον ηρθε.
Ξαφβικα στο δωματιο μπηκε φως, γιατι η Αλινα ανοιξε την πορτα.
"Γεια σου και παλι" μου ειπε.
"Συγνωμη που αργησα , βλεπεις ομως η φιλη σου σε εψαχνε και επρεπε να κανω μια σταση απο το σπιτι μου" ειπε.
"Μην την πειραξεις" της ειπα εγω αμεσως.
"Για την ωρα δεν θα παθει τιποτα. Αμα συνεχισει ομως ετσι. Δεν την βλεπω ζωντανη." Ειπε και αρχισε να γελαει.
"Γιατι τα κανεις ολα αυτα;" την ρωτησα.
"Για να νιωσει ο Λουκας οπως ενιωσα εγω. Να σε παρατανε ξαφνικα χωρις λογο." Ειπε
"Επισης με νευριαζεις τοσο πολυ. Εσυ ησουν ο λογος που εξ αρχης ο Λουκας δεν μπορουσε να με αγαπησει. Η καρδια του ηταν δικη σου και με νευριαζε αυτο" ειπε.
Μου αρεσε αυτο που ειπε αλλα αμεσως ξυπνησα και θυμηθηκα που ειμαι.
"Σε παρακαλω,σταματα αυτη την τρελα" της ειπα.
"Τρελα; Νομιζεις ολο αυτο ειναι τρελα" ειπε και με το οπλο ηρθε διπλα μου.
Το ακουμπησε στο μετωπο μου.
"Θα σε σκοτωσω βρωμοθυληκο" μου ειπε.
"Σε παρακαλω οχι" της ειπα.
Δεν ηθελα να πεθανω. Οχι τωρα που ενιωθα ζωντανη.
Αμεσως στο μυαλο μου ηρθε μια ιδεα.
"Δεν νιωθω καλα" ειπα και αρχισα να περνω γρηγορα αναπνοες.
Νομιζω μπορω να γινω πολυ καλη ηθοποιος.
"Τα σχοινια ειναι τοσο γερα και με πονανε." Ειπα και εκανα πως λιποθυμαγα.
Η Αλινα αμεσως αφησε το οπλο και προσπαθουσε να με ελευθερωσει.
Ειχε χασει τον ελεγχο.
Με ελευθερωσε.
Ξαφνικα ανοιξα τα ματια μου και επεσα πανω της.
Ηθελα να ζησω. Ολο αυτο το εκανα δυναμη.
Δεν την αφησα.
Προσπαθουσε να ελευθερωθει απο πανω μου αλλα εγω οχι.
Κολλημενη πανω της.
"Ασε με" μου ελεγε.
"Ποτε" της ειπα.
Παει να μου χαλασει την ζωη. Ποια νομιζει οτι ειναι.
" τον Λουκα τον αγαπαω" της ειπα.
Δεν θα της τον αφηνα.
Αυτη δεν θελει να τον κανει να πονεσει.
Να με ξεχασει θελει.
Ενιωσα οργη.
Της εδωσα μια μπουνια.
Ενιωθα οτι θα επαιρνε τον ελεγχο.
Αυτη μαλλον λιποθυμησε.
Σηκωθηκα γρηγορα πανω.
Κρατησα το οπλο και βγηκα προς  τα εξω.
Η πορτα παλι καλα ηταν ανοιχτη.
Ετρεξα γρηγορα.
Προσπαθουσα να βρω την εξοδο.
Τοτε ακουσα πορτα.
"Θα σε πιασω" μου ειπε απο τα σκοταδια.
Βγηκα γρηγορα εξω και αρχισα να τρεχω.
Δεν ηξερα που πηγαινα.
Το μονο σιγουρο ηταν οτι δεν θα γυριζα πισω.
Καποια στιγμη βγηκα σε εναν δρομο.
Δεν περναγε κανενα αμαξι.
Ή μαλλον περνουσε.
Εκανα σημα σε ενα αμαξι να σταματησει και μπηκα μεσα.
Ηταν ενας αντρας.
Του εξηγησα που θελω να παω.
Αυτος με κοιταξε απο πανω μεχρι κατω.
"Για μια τοσο ομορφη κοπελα" ειπε αλλα πριν προλαβει να πει κατι του εδειξα το οπλο μου.
"Θα με πας εκει που θελω" του ειπα.
Αυτος τα εκανε πανω του.
Μπηκα μεσα και φυγαμε.
Γρηγορα πριν ερθει
Το αμαξι ξεκινησε.
Στην διαδρομη δεν μιλουσε..ουτε μιλουσα.
Σκεφτομουν τον Λουκα.
Την Αμπι.
Δεν θελω να παθουν τιποτα.
Οταν εφτασα στην πολυκατοικια μου.
Του ειπα ευχαριστω και συγνωμη.
Βγηκα απο το αμαξι και ετρεξα στα διαμερισματα μας.
"ΛΟΥΚΑ ΛΟΥΚΑ" Φωναζα.
Εφτασα στον διαδρομο.
Δεν βγηκε κανεις.
Οχι...
Ετρεξα γρηγορα στο δικο μου.
Η πορτα ηταν ανοιχτη.
Μπηκα μεσα.
Το μερος ηταν οπως το ειχα αφησει.
Δεν ηταν  κανενας εδω.
Πηγα να βγω αλλα καποιος με προλαβε.
Ηταν ο Λουκας.
Μαλλον καποιος με ακουσε.
Εκλαψα.
Αφησα το οπλο να πεσει κατω.
"Που ησουν;" με ρωτησε.
"Μεγαλη ιστορια" του ειπα και τα ποδια μου ενιωσα να μην με κρατανε.
Αυτος ηρθε αμεσως κοντα μου και με κρατησε.
Του εξηγησα τα παντα.
Ειχε νευριασει.
Τον εβλεπα.
Προσπαθουσε βεβαια να το κρυψει.
"Ολα καλα" του ειπα.
Ειμασταν παλι μαζι.
"Ειμαστε μαζι" του ειπα.
"Οχι για πολυ" ειπε η Αλινα.
Ποτε ηρθε.
Μας σημαδεψε με ενα αλλο οπλο.
Μα καλα ποσα εχει.
"Τωρα θα τελειωσουν ολα." Ειπε.
"Αλινα τι κανεις;" της ειπε ο Λουκας.
Δεν με αφησε στιγμη.
Ημουν στην αγκαλια του.
"Εσεις το προκαλεσατε αυτο, θα σας σκοτωσω και τους δυο" ειπε.
Δεν υπηρχε σωτηρια. Δεν μπορουσαμε να κανουμε τιποτα.
Κρατησα γερα το χερι του Λουκα.
Αν πεθενα, θα ηθελα να ειμαι μαζι του.
Δεν θα ηθελα να πεθανω μονη σε ενα σκοτεινο δωματιο.
"Μην το κανεις" της ειπε ο Λουκας.
"ΣΚΑΣΕ. ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ. Επρεπε να με ειχες αγαπησει" του ειπε.
"Λυπαμε, δεν προκειται να το εκανα ποτε" ειπε.
"Βλεπεις οτι κραταω οπλο;" του ειπε.
" θα πεθανεις πρωτος" του ειπε.
Μπηκα αμεσως μπροστα του.
Οχι. Δεν προκειται να το αφησω.
"Δεν το πιστευω. Τι γλυκουλα. Προσπαθεις να τον σωσεις" ειπε και αρχισε να γελαει.
"Οχι" ειπε αυτος.
"Πειτε αντιο τοτε,γιατι ζωντανη δεν θα φυγετε απο εδω μεσα" ειπε η Αλινα.
"Παμε στοιχημα;" ρωτησε μια κοπελα.
Ηταν η Αμπι.
Η Αλινα εφαγε μια τηγανια στο κεφαλι.
Ηταν πολυ δυνατη.
Δεν θα ηθελα να ειμαι στην θεση της.
Τωρα σιγουρα λιποθυμησε. Θα ειναι θαυμα αμα εζησε.
Η Αμπι μας κοιταξε.
Εγω φιλησα τον Λουκα.
Ο Νικος ηρθε και αυτος πισω απο την Αμπι.
"Δεν προκειται ποτε να αμφιβαλλω αυτα που λες" της ειπε .
"Και πολυ καλα θα κανεις" του ειπε αυτη.
"Εισια εδω" μου ειπε ο Λουκας.
Συνεχισαμε να φιλιομαστε.
"Θελω να συγκατοικησουμε" του ειπα.
Ηθελα να το ξερει. Τοσα περασαμε γι'αυτο το ζητημα.
Αυτος χαμογελασε και με αγκαλιασε.
Ολα μετα κυλησαν ομορφα.
Ηρθε η αστυνομια να παρει την Αλινα.
Η Αμπι και ο Νικος πηγαν σπιτι τους για να... δεν θελω να ξερω.
Εγω μαζευα τα πραγματα μου για να παω στον Λουκα.
Μαλλον αυτος τα μαζευε.
Εμενε μου ειχε δωσει οδηγιες να μεινω στο καναπε μου.
Ελεγε οτι θα επρεπε να ηρεμησω. Μετα απο αυτη την μερα.
Ειχα κατσει και τον παρακολουθουσα.
Μιλαγαμε και λεγαμε διαφορα.
Λεγαμε για την ζωη που θα εχουμε μαζι.
Ειναι μεγαλο βημα να μεινουμε μαζι.
Δεν το ειχαμε σκεφτει τοτε... ομως τωρα το κανουμε πραξη.
Τον αγαπαω και με αγαπαει.
Αυτο μου αρκει για να παρω τρελες αποφασεις μαζι του.
Με θελει και τον θελω πολυ.
Και αυτο. Τιποτα δεν μπορει να το αλλαξει.
Ουτε ενας χωρισμος.. ουτε μια τρελη με οπλο