ΕΛΒΙΡΑ

Η ΑΛΙΝΑ.
"Τι γινεται εδω;" ειπε και μαα κοιταξε.
Πρωτα εμενα και μετα τον Λουκα.
"Γι'αυτο χωρισαμε;" τον ρωτησε.
Εμεις σηκωθηκαμε και την κοιταζαμε.
"Με αγαπησες ποτε;" τον ρωτησε.
Ο Λουκας δεν απαντησε.
Αυτο σημαινε οχι.
Δεν μιλησα. Δεν μπορουσα να πω κατι.
Τοσο καιεο εκρυβα ολα αυτα που ενιωθα.
Δεν προκεται να νιωσω ασχημα τωρα γι'αυτα που νιωθω.
Οντως ο Λουκας ειναι το αγορι που ειμαι ερωτευμενη. Προσπαθησα πολλες φορες να πεισω τον εαυτο μου για το αντιθετο.
Εφυγα απο κοντα του για να μην με δει σε αθλια κατασταση. Αλλα βλεπω οτι και εκεινος δεν περασε καλα με το χωρισμο μας.
Οντως με αγαπαει.
Το ελεγα τοτε. Τωρα ομως βλεπω οτι ισχυει.
Εμενα θελει.
"Εσυ δεν εχεις να πεις κατι;" με ρωτησε.
"Θα παιξει μαζι σου" μου ειπε.
"Οχι" απαντησε αυτος αμεσως και μου κρατησε το χερι.
"Αληθεια;...της εχεις πει για την κοπελα απο το σχολειο σου" του ειπε.
Μαλλον λεει για μενα.
"Αυτη ειναι" απαντησε αυτος.
Αυτη με κοιταξε.
"Δεν μπορω να το πιστεψω." Ειπε.
Ηταν νευριασμενη. Το εβλεπα και το ενιωθα.
Οταν ειχα δει τον Λουκα τοτε στο παρτυ. Εβλεπα στα ματια μου θλιψη.. οχι οργη. Τωρα στα ματια της Αλινας βλεπω οργη.
Δεν ειπε κατι αλλο.
Εφυγε.
Δεν ξερω τι ηθελε εδω.
Ο Λουκας με εφερε κοντα του και με φιλησε στο κεφαλι.
"Το μονο που θελω ειναι , αυτο που λεγαμε στο σχολειο."
Να αγορασουμε σπιτι και να μενουμε μαζι.
Τον κοιταξα.
"Εχουμε δυο σπιτια αντι για ενα" του ειπα.
Αυτος γελασε.
"Σε αγαπαω και θα κανω τα παντα για να μην φυγεις απο κοντα μου" μου ειπε.
"Δεν θελω να ξαναφυγω απο κοντα σου" του ειπα.
Οντως δεν ηθελα. Ενιωθα τοσο κενη. Τοσο χαλια.
Τωρα βλεπω την διαφορα που ελεγε η κοπελα.
Νιωθω μια αλλη Ελβιρα.
Μονο με τον Λουκα νιωθω ολοκληρωμενη.
Με κανενα αλλο αγορι δεν νομιζω να ενιωθω ομορφα.
Μπορει να πληγωσαμε ο ενας στον αλλον.
Ομως δεν ζουμε ο ενας χωρις τον αλλον.
Ο Λουκας με φιλησε.
Πεσαμε στο πατωμα ενω φιλιομασταν.
Ημκυν χαρουμενη.
Ημουν χαρουμενη μετα απο πολυ καιρο.
Απο το πατωμα.. πηγαμε στο κρεβατι του.
Με κρατησε στα χερια του.
Με τον Λουκα ξαπλωσαμε στο κρεβατι.
Μπορει να μην εκανα σεξ το βραδυ οπως ελεγα.
Ομως κοιμηθηκα στην αγκαλια του ανθρωπου που αγαπαω.
Δεν μπορω να πιστεψω πως σε τοσες λιγες μερες αλλαξαν τοσα πολλα.
Δεν μπορω να το πιστεψω οτι κοιμαμαι με τον Λουκα αγκαλια..
Ειπαμε διαφορα για την ζωη μας οσο δεν  ειμασταν μαζι και ετσι μας πηρε ο υπνος.
Την επομενη μερα,ειπα στην δουλεια οτι ημουν αρρωστη.
Ο Λουκας ηθελε να περασουμε ολη την μερα μαζι. Συμφωνω.
Καναμε τοσα πολλα πραγματα μαζι.
Μαγιρεψαμε. Ζωγραφισαμε  παιξαμε.
Οτι σκεφτομουν για εμενα και το αγορι μου το καναμε με τον Λουκα.
Ενιωθα πολυ ομορφα. Ολα αυτα που ελεγα οτι ηταν βλακειες. Τα ηθελα τοσο πολυ στην ζωη μου και δεν το ηξερα.
Ημουν χαρουμενη. Ειχα ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια.
"Δεν ξερω καθολου να ζωγραφιζω" μου ειπε ο Λουκας.
Η αληθεια ειναι πως δεν το εχει αλλα ...
Και παλι, μου αρεσει.
Εγω ζωγραφιζα μια καρδια με ολες τις αποχρωσεις του ροζ και του κοκκινου.
Νομιζω και ο πιο ηλιθιος ανθρωπος θα καταλαβαινε οτι ειμαι ερωτευμενη.
Μετα με τον Λουκα κατσαμε αγκαλια στον καναπε και ειδαμε ταινια.
Βαλαμε μια που βλεπαμε στο σχολειο.
Ηταν η αγαπημενη μας.
Τσιμπαγα τον εαυτο μου.
Δεν θελω να ειναι ονειρο ολο αυτο.
Δεν θα ηθελα να ξυπνησω.
"Τι κανεις, γιατι τσιμπας τον εαυτο σου" με ρωτησε.
"Φοβομουν , μην ολο αυτο ηταν απλα ενα ονειρο." Του ειπα.
Θα πονουσε πολυ αν ξυπναγα και ολα αυτα δεν υπηρχαν.
"Δεν ειναι ονειρο" μου ειπε. Με φιλησε και με κρατησε κοντα του.
Με τον Λουκα δεν θελαμε να τελειωσει αυτη η μερα.
Πρωτη φορα νιωθω οτι η μερα παει πολυ γρηγορα. Παντα προσπαθουσα να κανω πραγματα για να την κανω να παει γρηγορα. Να τελειωσει για να ερθει η επομενη.
Ο Λουκας καποια στιγμη εφυγε για να παει στο δωματιο του και γυρισε με ενα κουτακι στα χερια του.
"Αυτο ηθελα να στο δωσω οταν θα κλειναμε δυο χρονια. Εγω πηρα το δικο μου. Θελω να παρεις το δικο σου" μου ειπε.
Το ανοιξε. Ηταν ενα δαχτυλιδι.
"Δεν το πιστευω" του ειπα.
Ειχε τον αριθμο 2 και ηταν μεσα σε μια καρδουλα.
Ειναι πολυ ομορφο.
"Μου αρεσει παρα πολυ" του ειπα.
Το εβαλα στο δαχτυλο μου.
"Χαιεομαι που σου αρεσει" ειπε.
Με φιλησε.
Ειμασταν παρα πολυ ομορφα.
Ηταν λες και ειχαμε σταματησει το χρονο.
Και τωρα συνεχιζουμε απο την μερα που θα κλειναμε δυο χρονια.
Κοιταγα συνεχεια το δωρο του Λουκα.
"Μου αρεσε πολυ η ζωγραφια μου" μου ειπε.
"Επισης μου αρεσε το γραμμα" ειπε.
Ιιι ειχα ξεχασει το γραμμα που ειχα κολλησει.
Γι'αυτο εκανε κινηση.
"Στην αρχη νομιζα οτι δεν με ηθελες πια. Ειχα πληγωθει τοσο πολυ. Ηθελα ομως ακομα να σου μιλησω. Ο πινακας μου εδωσε δυναμη" μου ειπε.
"Χαιρομαι τοτε που το ξεχασα" του ειπα.
"Γιατι πεταξες τον πινακα;" με ρωτησε.
"Γιατι ειδα την Αλινα" του ειπα.
Οταν την ειδα. Καταλαβα οτι το παρελθον ειναι παρελθον . Ηθελα καπως να σταματησω τον πονο.
"Η Αλινα δεν ηταν κατι στην ζωη μου. Βγαιναμε για ενα χρονικο διαστημα. Μεχρι εκει" μου ειπε.
" το ειδα" του ειπα.
Φανηκε απο τον τροπο που μιλησαν μεταξυ τους.
Βαθια μεσα μου χαιρομαι λιγο γι'αυτο.
Αν ειχαν κατι.. μπορει να μην ημουν εδω αυτη την στιγμη.
Ο Λουκας με αγκαλιασε.
Μαζι κοιμηθηκαμε στον καναπε.
Δεν ημουν μονη πια.
Δεν υπηρχε πια μοναξια για μενα.
Ειχα τον ανθρωπο μου.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ.

Μαγιρευα στο σπιτι μου.
Ηθελα να κανω εκπληξη στον Λουκα.
Ειχαμε ψηλο τσακωθει για την συγκατοικηση. Εγω δεν ηθελα ακομα ενω εκεινος ναι.
Ηθελα να ημουν σιγουρη για αυτο το βημα.
Τωρα ειμαι.
Και θελω να του το πω με ενα ωραιο δειπνο.
Το κουδουνι χτυπησε.
Τοσο νωρις ηρθε;
Δεν το πιστευω.
Εγω ανοιξα.
"Νωρις.." πηγα να συνεχισω αλλα σταματησα.
Μπροστα μκυ δεν ηταν ο Λουκας αλλα η Αλινα.
"Αργησα για το παρτυ;" μου ειπε.
Στο χερι της κρατουσε οπλο.
"Μαζεψε τα πραγματα σου. Ωρα να παμε ενα ταξιδακι" μου ειπε.