ΕΛΒΙΡΑ

Την επομενη μερα δεν δουλευα.
Δουλευα Δευτερα Τεταρτη Παρασκευη και Σαββατο.
Ειχα χρονο λοιπον να ασχοληθω με μενα.
Καθησα στο μπαλκονι μου και ζωγραφιζα.
Ηταν πολυ ομορφη μερα.
Οταν ζωγραφιζω, ηρεμω.
Την ηρεμια μου,την χαλασε ο Λουκας.
Ακουσα ηχους απο διπλα και καταλαβα οτι και αυτος ηθελε να κανει το ιδιο με μενα. Βγηκε στο μπαλκονι του.
Γυμνος με την πετσετα του μπανιου τυλιγμενη γυρω του.
Ηταν γυμνασμενος και αυτο φαινοταν απο το κορμι του.
Ολες στο σχολειο εκοβαν φλεβες για παρτη του. Ετσι ακουγα να λενε.
Δεν του εδωσα σημασια. Συνεχισα να ζωγραφιζω.
Ειχα ζωγραφισει και εκεινον.
Φυσικα ποτε δεν το εμαθε.
Αυτο ηταν το δωρο μου για τα 2 χρονια σχεσης που ειχαμε.
Του αρεσε οταν ζωγραφιζα. Πιστευα οτι θα του αρεσει το δωρο μου. Θα ηταν μια τελεια εκπληξη.
Σταματησα να σκεφτομαι το δωρο και συνεχισα να ζωγραφιζω.
Ζωγραφιζα ενα τοπιο. Ενα γαληνιο τοπιο.
Ολη την ενεργεια που ειχα.. καλη ή κακη. Την χρησιμοποιουσα για να ζωγραφισω.
Ο Λουκας δεν ακουγοταν πια. Εφυγε ή με βλεπει.
Κοιταξα για ενα δευτερολεπτο προς το μερος του.
Το δευτερο.
Ξαφνικα το τηλεφωνο μου αρχισε να χτυπαει.
Αφησα το πινελο και το σηκωσα.
Ηταν η Αμπι.
"Καλημερα κουκλα μου,τι κανεις" με ρωτησε.
"Ζωγραφιζω εσυ;" της ειπα.
Πολυ χαρουμενη την ακουω.
"Στην δουλεια,ηρθε ο Νικος απο εδω. Μιλησαμε" μου ειπε.
"Μπραβο" της ειπα εγω. Χαιρομαι για εκεινη.
"Ναι,αυτο ηθελα να σου πω. Γεια" ειπε και το εκλεισε.
Μαλλον ηταν στην δουλεια και δεν μπορουσε να μιλησει.
Ο Λουκας ειχε φυγει απο το μπαλκονι.
Ειχε παει μεσα λογικα.
Συνεχισα να ζωγραφιζω.
Καποια στιγμη ακουστηκε κατι.
Μια συζητηση.
"Μωρο μου,ναι θελω καφε" ακουσα και τοτε μια κοπελα βγηκε στο μπαλκονι.
Προσπαθουσα να μην δωσω σημασια. Και συνεχισα να ζωγραφιζω.
Το εργο μου πια δεν ηταν γαληνιο.
Ηταν λαθος.
Το αφησα.
Η κοπελα εκατσε εκει που καθοταν ο Λουκας.
Ωστε ειχε προχωρησει πολυ με την ζωη του.
Σε νοιαζει; ακουσα μια φωνη στο κεφαλι μου να λεει.
Οχι, ας κανει οτι θελει.
Εφυγα απο το μπαλκονι.
Μου χαλασε το πρωινο.
Ωρα να μαγιρεψω.
Η ωρα περναει γρηγορα οταν μαγιρευω.
Καποια στιγμη το κουδουνι ακουστηκε. Μα καλα ποιος ηταν.
Πηγα προς την πορτα.
Κοιταξα και ειδα την κοπελα που ειχα δει πριν στο μπαλκονι.
Δεν θα ανοιξω.
Πηγα να φυγω αλλα..
Με ειδε
Επισης γιατι να μην ανοιξω. Εχω κατι να κρυψω;
Ανοιξα την πορτα.
"Γεια" ειπε αυτη.
"Γεια" της ειπα εγω.
"Με λενε Αλινα, επειδη μετακομισαμε χθες. Δεν εχω καποια υλικα για να μαγιρεψω. Μηπως εχεις εσυ;" με ρωτησε.
"Τι θες;" της ειπα αμεσως.
"Αλατι Βουτηρο" μου ειπε.
"Ελα μεσα" της ειπα.
Η Αλινα μπηκε μεσα.
"Κατσε στον καναπε και θα σου τα φερω" της ειπα.
" σε ευχαριστω παρα πολυ,με σωζεις" μου ειπε.
"Σιγα" της ειπα εγω.
Πηγα γρηγορα στην κουζινα και πηρα τα υλικα που ηθελε.
"Τι ωραια που μυριζει" ειπε αυτη οταν της εδωσα τα υλικα.
"Ναι μαγιρευω" της ειπα.
"Και εγω αυτο θα παω να κανω"μου ειπε.
"Παραξενο,χθες δεν σε ειδα καθολου" της ειπα. Περιεργο που δεν την ειχα δει. Μονο τον Λουκα ειδα,αυτη που ηταν ;
"Η αληθεια ειναι οτι σημερα ηρθα και μαλλον θα μεινω. Μενει το αγορι μου διπλα" μου ειπε.
"Α ωραια" της ειπα.
"Ναι,λοιπον πρεπει να φυγω γιατι θα γυρισει συντομα και θα πρεπει κατι να μαγιρεψω" μου ειπε.
"Καταλαβαινω" της ειπα.
Η Αλινα εφυγε.
"Και εμενα θα μου αρεσε να μαγιρεψω για το αγορι μιυ" ειπα.
Επαιζα με τα δαχτυλα μου και σκεφτομουν αυτο.
Εκανα εικονες τις σκεψεις μου.
"Βλακειες" ειπα μετα απο λιγο.
Μην ξεφευγεις Ελβιρα.
Εκατσα στο τραπεζι να φαω.
Ειχα μαγιρεψει κοκκνιστο.
Μου αρεσει παρα πολυ.
Οι ωρες μετα περασαν πολυ αργα.
Εκανα γυμναστικη και προσπαθησα παλι να ζωγραφισω.
Τελικα εφτιαξα αυτο που ηθελα και το προσθεσα στην συλλογη μου.
Αφηνοντας την ζωγραφια με τα αλλα.
Ειδα αυτο που ειχα κανει για τον Λουκα.
Το κρατησα στα χερια μου.
Ισως να ειναι σημαδι, μαλλον θα πρεπει να το πεταξω.
Το κοιταξα για λιγο. Το ειχα κανει με πολυ αγαπη.
Το ακουμπαγα και ενιωθα τα συναισθηματα . Εγινε με αγαπη.
Ομως... δεν υπαρχει πια αγαπη.
Επομενως δεν πρεπει να υπαρχει πια αυτος ο πινακας.
Εβαλα κατι γρηγορα επανω μου και βγηκα για να πεταξω τον πινακα.
Δεν τον πεταξα στον καδο που εχουμε ακριβως διπλα μας.
Πηγα σε αλλον.
Το αφησα απο εξω.
Δεν το εχω ξανακανει αυτο σε εργο μου. Με ποναει αλλα πρεπει.
Το αφησα και εφυγα για το σπιτι μου.
Δεν προκειται κανεις να δωσει σημασια στο εργο αυτο.
Μολις μπηκα σπιτι μου, εκατσα στον καναπε.
Ενιωθα καλα μεσα μου.
Μαλλον αυτο επρεπε να το κανω πιο νωρις.
Απο το απεναντι διαμερισμα δεν ακουγοταν τιποτα. Μαλλον δεν εχει παρτυ σημερα. Εχει και κατι καλο η αφιξη της Αλινας.
Αυτος ο καναπες ειναι τοσο καλος.
Νομιζω θα με παρει παλι ο υπνος.
Ανοιξα την τηλεοραση.
Επεσα σε μια εκπομπη, που ελεγε οτι η συντροφια κανει καλο.
Κοιταξα εμενα.
Μονη στον καναπε.
Η εκπομπη μου ελεγε ολα αυτα που δεν ειχα.
Δεν ειχα αγορι. Δεν ειχα συντροφια τα βραδια.
Μετα ηρθε μια κοπελα.
Μιλουσε για την ζωη της.
"Τον βρηκα ενα βραδυ και η ζωη μου αλλαξε" ελεγε.
"Βλακειες" ειπα και πηγα να αλλαξω το καναλι. Ομως..
"Δεν ειμαι μονη πια" ειπε.
"Αγαπαω και με αγαπαει"
Σταματα.
"Ειναι το αλλο μου μισο".
ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΙΠΑ.
Εκλεισα την τηλεοραση.

ΠΑΡΕΛΘΟΝ

"Νομιζω ο Λουκ με αγαπαει." Της ειπα και εκεινη γελασε.
"Μπραβο!!!" Ειπε.
"Πια δεν ειμαι μονη" της ειπα.
"Ειδες;...χαμογελας" ειπε.
"Με αγαπαει και τον αγαπαω" ειπα.

ΤΕΛΟΣ.

"Οχι" ειπα.
Κρυφτηκα.
Αυτη η κοπελα μου θυμισε πολυ εμενα.
Την αδυναμη Ελβιρα. Ενα ζωο. Ενα ηλιθιο πλασμα.
Γιατι ενιωθα οτι ειχα αναγκη κατι.
Ενιωθα οτι δεν ηθελα την μοναξια.
Σκεφτομουν για πολλα λεπτα τι νιωθω.
Γιατι νιωθω ετσι.
Κατεληξα στο συμπερασμα.
"Δεν χρειαζεται να ειναι σχεση. Να ξερω τον αλλον για να πολεμησω την μοναξια" ειπα.
Εστειλα μηνυμα στην Αμπι οτι θελω να βγουμε το βραδυ.
Δεν πιστευε αυτα που της εγραφα.
Ειναι η αληθεια ομως.
Θα πολεμησω την μοναξια μου.
Θα κανω σεξ.