Το κορίτσι πήγε να συναντήσει τις πιο σημαντικές και αγαπημένες φίλες-μητέρες της στην μέση ενός λιβαδιού. Είχε απορία, περιέργεια αλλά και χαρά και ενθουσιασμό ταυτόχρονα για την ανακοίνωση που θα της έκαναν...

Βάδιζε καμαρωτή και τρισευτυχισμένη στο χορτάρι με το καπέλο του οποίου η κόκκινη κορδέλα -που υπογράμμιζε την κοριτσίστικη γλυκύτητα και χαριτωμενιά της - είχε ελευθερωθεί και με το μακρύ άσπρο-κίτρινο της φόρεμα να αγγίζει ελαχιστο βρεγμένο έδαφος απ την υγρασία του πρωινού. Δεν έβρεχε, άλλωστε σχεδον ποτέ δεν εβρεχε στο νότιο τμήμα του τόπου διαμονής της. Για αυτό, η κοπέλα ευχόταν ο ουρανός να στάλαζε λίγη ποσότητα νερού βροχής κάπου κάπου για  να καρποφορούν τα αγαπημένα αλλά καημένα της φυτά, δέντρα και άνθη. Για να μην ξεραίνονται και να μαραίνονται τόσο εύκολα με την πρώτη σηματοδότηση του μετοπώρου.

Ο ελαφρύς αέρας της ευτυχίας και της χαράς για τη ζωή, 'μαστίγωνε' το διάπλατα χαμογελαστό πρόσωπο της...
για αυτή την ώρα, για αυτά τα λεπτά...


[...]

« Δεν θέλω να με εγκαταλείψετε. Εμείς λειτουργούμε η μία για την άλλη, μάθαμε να στηρίζουμε και να βρισκόμαστε σαν τρεις φίλες, αδερφές και συγγενείς μαζί, πράγμα που δεν μπορούν οι άλλοι σε τέτοιο καίριο βαθμό  » έλεγε η Μαιρούλα καθώς έχωνε το κεφαλάκι της στην αγκαλιά των δύο γυναικών που καθόρισαν την ύπαρξη της με τρόπο καταλυτικό, ανατρεπτικό και πρωταγωνιστικό στην ζωή της... δεν κρατήθηκε από το να αγκαλιάσει σφιχτότερα την Ερατώ, να κλείσει τα μάτια της, να δακρύσει λυπημένα και να πάρει την μυρωδιά της λουλουδένιας θαλπωρής της ως την πολύτιμη εικόνα που πίστευε ότι έπρεπε να λαμβάνει. Τέτοια αύρα ήταν που έπαιρνε από την συγκεκριμένη γυναίκα η οποία τόνιζε τα μαλλιά και ελάχιστο μέρος της μπλούζας της με το άρωμα των μαργαριτών και της μανόλιας. Άρεσε τόσο πολύ στην Μαίρη που συνέδεσε αυτή τη μυρωδιά με την ζεστασιά και την εγκαρδιότητα από την πλευρά της Ερατούς και από κάθε άνθρωπο που τυχόν θα της προσέφερε το ίδιο στο μέλλον.

Η Ναυσικά παρατηρούσε τις δύο τους να αγκαλιάζονται και προτίμησε να παραγκωνιστεί λίγο πιο πέρα προκειμένου να κλάψει πιο άνετα και να βάλει το χέρι της μπροστά στο στόμα της για να εμποδίσει τους λυγμούς.

« Δεν σε αφήνουμε Μαίρη μου, απλώς φεύγουμε για ένα διάστημα. Ένα ταξίδι για να τακτοποιήσουμε κάποιες δουλειές, είναι αναγκαίο να γίνει. Σε αγαπάμε πολύ και τώρα θα μείνεις στα χέρια της λαίδη Ευμορφίας. Της καλύτερης και αξιόλογης ''μητέρας'' που αναλάμβανε χρέη φροντίδας, περιποίησης και εκμάθησης της διαγωγής ενός αξιοπρεπούς νεαρού κοριτσιού της μεγαλοπρεπούς και εκλεκτής κοινωνίας σαν εσένα » της εξήγησε με έμφαση η Ερατώ.

Όμως όλο και απομακρύνονταν, όλο και έφευγαν, όλο και την εγκατέλειπαν...

Η Μαίρη προσπαθούσε να τις φτάσει  τρέχοντας από πίσω τους, για να τις αγκαλιάσει μια τελευταία φορά...

Ωστόσο οι δύο γυναίκες διέσχιζαν τον δρόμο του μονοπατιού της εξοχής μέχρι που κατέληξαν να μην διακρίνονται ορατά. Χάθηκαν! Μια κουκίδα από νέφος ή μέσα από μια σύντομης διάρκειας ομίχλης έγιναν και έπειτα δεν ξαναφάνηκαν από εκείνη τη στιγμή. Η Μαιρούλα κοίταζε με μάτια ορθάνοιχτα από την έκπληξη, σάστισε και λυπήθηκε πολύ που δεν μπορούσε να τις αντικρίσει από αυτό το σημείο και μετά. 

Όποιο όρκο και υπόσχεση έδωσαν στο αθώο κορίτσι, δεν τηρήθηκε. Την άφηναν για κάποια άλλη ζωή, πεπρωμένο, σύμπαν, κόσμο... για ποιον τέλος πάντων την άφηναν;

Όμως η μικρή άρχισε να αποζητά πάλι την ελπίδα όταν βρήκε το όνειρο της αγάπης στην ύπαρξη ενός άντρα που μπήκε στη ζωή της...

Η Μαίρη σηκώθηκε ανάστατη αφήνοντας το μαξιλάρι της, καθώς πέρασε και αναχώρησε αυτή η συνολική εικόνα από το μυαλό της. Γιατί είδε τέτοιο αλλόκοτο όνειρο; Ήταν συμβολικό για κάποιο γεγονός που αντιμετώπιζε τελευταία στη καθημερινότητα της; Η Ερατώ και η Ναυσικά βρίσκονταν στο ίδιο σπίτι, στα διπλανά δωμάτια και δεν την άφησαν στη πραγματικότητα. Μπορούσε με βεβαιότητα να το πει μιας και κατευθύνθηκε μέχρι τις άλλες κάμαρες για να τις δει ...Ήταν ένα αρνητικό, απόκοσμο και μυθικό όνειρο και ευχήθηκε να μην το ζούσε ποτέ στη πραγματικότητα...θα άκουγαν το σύμπαν και ο θεός τις ευχές της και θα της ανταπέδιδαν όπως τα ήθελε;

Πιστεύετε είναι συμβολικό το όνειρο της Μαιρούλας; Δηλαδή ότι παρομοιάζει μια κατάσταση που ξεκίνησε πρόσφατα στη ζωή της; Θα περιμένετε να το ανακαλύψετε όσο κυλάει η ιστορία...

μετόπωρο(φθινόπωρο)