Τρίβω το μπάνιο σχολαστικά , σκουπίζω το νεροχύτη με μια υγρή πετσέτα  , πλένω την λεκάνη με ζεστό νερό και-

Γυρίζω την  λοξή ματιά μου πάνω απο τον ώμο μου με δεξιοτεχνία κατασκόπου..

 και κοιτάω τον Δημήτρη.

 Είναι στην μέση του καθιστικού και κάνει κάμψεις . Το κορμί του είναι ελαφρά ιδρωμένο ενώ ακούγονται τα αγκομαχητά του σταθερά και βαθιά και νομίζω πως σε λίγο θα ακούσω να τραγουδάει ο Ρέμος

"..584..585..ΑΑΑΑΑΑΑΧ..586..έτσιιιι..587.." 

Οι μύες του έχουν ξεπροβάλλει σε όλο του το σώμα , μυρίζει ο αρρενωπός ιδρώτας του - ή τουλάχιστον το φαντασιώνομαι- βογγάει ακόμη μια φορά "αααααααα "αλλά όχι σαν βογγητό πόνου αλλά σαν να βλέπω ερωτική ταινία στο πορνχαμπ . 

Αχ. Παναγίτσα μου καλή . Εγώ φταίω τώρα που τα σκέφτομαι αυτά?

Και ενώ κοντεύει να πιαστεί το κεφάλι μου απο την περιστροφή, τα σάλια μου γοητευτικά αρχίζουν να τρέχουν απο το στόμα μου το οποίο έχει μισανοίξει απο το οφθαλμόλουτρο ,το βλέμμα του Μήτσου συναντιέται με το δικό μου.

Εμ..

Ούπς?

"Θέλεις κάτι και με κοιτάς?"

Εμ..

 Είμαι σίγουρη οτι είμαι αναψοκοκκινισμένη γιατί μόλις έκανα νοερά σεξ μαζί του σε όλες τις στάσεις που έχει επινοήσει το πιο δημιουργικό μυαλό του κόσμου.

"Ε..αμ.."

Έχει σταματήσει τις κάμψεις , χωρίς να αλλάξει στάση όμως, τα μπράτσα του είναι δίπλα απο το κορμί του έτοιμα να σκύψουν ξανά αλλά τα μάτια του τα έχει σηκωμένα σε μένα.

"Αχ"αναστενάζω γιατί τα έχω χαμένα πασχίζοντας να βρω κάτι να πω " ..τελείωσα" του λέω με μια ανάσα και για κάποιο λόγο μου χαμογελά λοξά. 

"Το μπ- μπανιο..το τελείωσα" Συμπληρώνω και χαμογελά τώρα τόσο πολύ που φαίνεται η υπέροχη λευκή οδοντοστοιχία του.

Τι νομίζει? οτι αυτόν κοιτούσα? άλλη δουλειά δεν είχα? μα πόσο αλλαζονικό γαιδούρι είναι !

"Τι γελάς ρε ηλίθιε? ευχαριστώ λεει ο κόσμος, μια ώρα καθαρίζω το μπάνιο σου" πετάω κάτω το σφουγγάρι και τον βλέπω να με κοιτά αινιγματικά

"Εγώ ακόμη δεν τελείωσα. Μου αρέσει να το πάω ως το τέλος "

και με αυτά τα λόγια τον βλέπω να αρχίζει το μέτρημα ξανά όπως και τις κάμψεις ..τα μαλλιά του είναι μπερδεμένα, απο το μέτωπο του στάζει ιδρώτας, το μποξεράκι του έχει ελαφρώς κατέβει και βλέπω τον σμιλεμένο κω-

ΝΙΚΗ ΞΕΚΟΛΛΑ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΚΑΡΦΩΝΟΜΑΣΤΕ ΛΕΜΕ

Ξεροκαταπίνω καθώς τον ακούω να αφήνει μια οργασμική ιαχή καθώς κάνει μια βαθιά κάμψη μεταφέροντας ρίγη ενός επερχόμενου αυτο-οργασμού σε όλο μου το είναι.

Αμάν κόσμε τι παθαίνω

Με κοιτάει. Ξανά.

"Σου αρέσει αυτό που βλέπεις?"

Μα τι αλλαζόνας!

"Ειλικρινά είναι πολύ παλιά η ατάκα" 

τον προσπερνάω με σηκωμένο κεφάλι λες και είμαι σημαιοφόρος στην παρέλαση και την στιγμή που πάω να τον πηδήξω για να τον προσπεράσω μου πιάνει τον αστράγαλο

"και που τις ξέρεις τις ατάκες αυτές ουρίτσα ?"

το ύφος του αλλάζει και ανακάθεται στα γόνατα , το κεφάλι του φτάνει ίσα στο ..-κέντρο της θυληκότητας μου?μα πόσο κομψά σκέφτομαι- και αφήνω μια μεγάλη ανάσα οπτικοποιώντας κάθε τσόντα που έχω δει στην ζωή μου.

Ερωτική ταινία ήθελα να πω.

"Τι σκέφτεσαι και κοκκίνισες?" μου λέει και με πλησιάζει κι άλλο. Μισανοίγει τα χείλη του και έχει ένα περίεργο σκανδαλιάρικο αγορίστικο ύφος.

"Καθάριζα το βρωμόμπάνιο σου εδώ και πόση ώρα γι αυτό κοκκίνισα και επίσης με περιμένει ο Στέφαν να ..."

Με κοιτά και γουρλώνει τα μάτια με το που ακούει το όνομα και ναι νομίζω πως μόλις αυτός κοκκίνισε. Καθόλου δεν τον χωνεύει ενώ είναι πολύ καλό παιδί ο Στέφαν.

Αχ να του πω οτι πάω να κάνω σεξ μαζί με τον Στέφαν? τότε θα του φύγει κάθε υποψία οτι τον θέλω!το τέλειο ξεκάρφωμα!

"Γιατί το έκοψες την παναχαική μου? μίλα τι θα κάνεις με τον αλήτη την μαλακία μου?"

Αλλά δεν θα ήταν σωστό ως προς το Στέφαν να τον χρησιμοποιήσω..

Καλά. Θα τον χρησιμοποιήσω λίγο.

"Θα δούμε ταινία αγκαλίτσα" χαμογελάω με χαμόγελο μοιραίας γυναίκας- καλά απο τότε που φιληθήκαμε έχω ανέβει λεβελ- και ενώ πάω να φύγω με πιάνει απο τον καρπό, μου γυρίζει το κορμί ξεφωνίζω απο την έκπληξη και  ακούω ένα σφύριγμα στον αέρα ενω το χέρι του προσγειώνεται στον κώ-

"ΑΑΑΑΑ ΠΟΝΕΣΕ ΑΥΤΟ ΗΛΙΘΙΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ?"

Με κοιτάζει σοβαρός και δαγκώνει το χείλος του.

"Είσαι ..είσαι.." μουρμουρίζει  καθώς σηκώνεται πάνω και φεύγει προς το δωμάτιο του χωρίς να μου πει τι είμαι. Είναι και κότα!

"ΚΟΟΟΟΟΤΑ" του φωνάζω θριαμβευτικά και πάω να ανοίξω την πόρτα όταν ακούω τα βήματα του γρήγορα να έρχονται ξανά προς εμένα" ΚΟΤΑ ΕΕΕ? ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΤΑ"ακούω την απειλητική του φωνή  και μπαίνω σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Θα ξεχάσω που τον ακολουθούσα μικρή σε όλο το χωριό και επειδή δεν τον άφηνα σε χλωρό κλαρί με τις ξινές που κυκλοφορούσε , καταλήγαμε να με κυνηγάει γύρω απο την βρύση του χωριού για να με πνίξει?

ΑΜΑΝ ΘΑ ΦΑΩ ΞΎΛΟ

Και εξαφανίζομαι τρέχοντας στις σκάλες.

Του την έσκασα!

(..)

"ΦΙΛΑΡΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ "

"ΚΑΛΑ ΣΤΕΦΑΑΑΑΝ"

Φωνάζω μέσα απο την αποθήκη καθώς την ίδια στιγμή χάνω την ισορροπία μου πάνω στην ξύλινη καρέκλα που βρίσκομαι και ένας τόνος απο χαρτόκουτες πέφτουν πάνω μου.

"Ά.ουτ.ς"

Προσπαθώ να απεγκλωβιστώ απο τον σωρό πραγμάτων που έχουν πέσει πάνω μου -για όνομα πόσα πράγματα έχει φυλαγμένα ο Στέφαν- και παίρνει το μάτι μου μια αποκριατική ολόσωμη δερμάτινη στολή -μαύρη με καρφιά και ασορτί κουκούλα- αχ είναι ίδια σαν αυτή που φοράει ο pink lover! θα μπορούσα να ντυθώ μπάτμαν με αυτή..μμμ..- την πετάω στην άκρη , απομακρύνω απο πάνω μου παλιές φωτογραφίες, ένα κουτί με  προφυλακτικά που φωσφορίζουν στο σκοτάδι, ενα ξερό φυτό που μυρίζει σαν τον Στέφαν- ρίγανη είναι?- και την καμπαρντίνα!

"Άψογα. Την βρήκα"

Την ξεχωρίζω απο το χαμό και την ίδια στιγμή ένα κουτί κιτρινισμένο απο το χρόνο κατρακυλά και πέφτει απο το πιο ψηλό ράφι ,ενώ όλο το περιεχόμενο του αδειάζει στα πόδια μου. 

"Μα τι σαβούρα φυλάει αυτός ο ανθ..ρω..πος?"

ψελλίζω την τελευταία λέξη καθώς στα πόδια μου έχει ανοίξει ένα διαβατήριο , το όνομα δεν το αναγνωρίζω αλλά η φωτογραφία είναι ..

"..της διαβολογιαγιάς..γιατί ο Στέφαν έχει διαβατήριο της διαβολογιαγιάς?" το παίρνω στα χέρια μου τελείως μπερδεμένη και το φυλλομετρώ. έχει σφραγίδες απο όλο τον κόσμο ..το όνομα όμως δεν είναι της διαβολογιαγιάς..εκείνη την λένε..Βεατρίκη Θασεφάη και εδώ το όνομα είναι ..Μαντώ Κλασόρχη..τι συμβαίνει?

Σκύβω και κοιτάω το εσωτερικό του κουτιού και βλέπω πως υπάρχουν και άλλα διαβατήρια. Ξεροκαταπίνω. Κάτι δεν πάει καλά.

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ

Ξεροκαταπίνω.

"ΝΙΚΗ"

Η φωνή του Στέφαν με κάνει να αναπηδήσω και γρήγορα με το πόδι μου σπρώχνω το κουτί με τα διαβατήρια κάτω απο το σωρό.

Εμφανίζεται στο άνοιγμα της πόρτας και κοιτά ανέκφραστος τα πεταμένα πράγματα

"άκουσα θόρυβο"

"Ναι..χαχαχα...χίλια συγνώμη..έπεσα..χααχαχα ..θα τα διορθώσω όλα όμως"

Αποφεύγω να γελάσω ξανά σαν την χαζή και μου επιβάλλω ένα ανάλαφρο ανυποψίαστο μειδίαμα

"Μμμ.." τον ακούω να μουγκανίζει καθώς το βλέμμα του επικεντρώνεται στην αποκριάτικη στολή του μπάτμαν.

Γυρίζει και με κοιτά αναστατωμένος.

"Τέλεια στολή. Αν θελήσω να ντυθώ μπάτμαν να μου την δανείσεις"

Τον βλέπω να χαμογελά ανακουφισμένος. Γιατί ανακουφίστηκε?

"Εννοείται"

"Ωραία"

Κοιτά το χαμό της αποθήκης

"Να σου πω..βλέπω βρήκες την καμπαρντίνα που ήθελες..πάρτην και άσε τα πράγματα όπως είναι. Θα τα διορθώσω εγώ. Σου το χρωστάω άλλωστε κάνεις όλες τις δουλειές στο σπίτι"

Τον βλέπω να παίζει το σκουλαρίκι της γλώσσας του και το πράσινο μάτι του γυαλίζει περίεργα.

"Είσαι καλός. Ευχαριστώ!"

"Φεύγω άργησα" μου λέει και βγαίνω απο την αποθήκη. 

"Κι εγώ ετοιμάζομαι να πάω για καφέ με την Μαρία"

"Οκ φιλάρα μου"

"Οκ μπρο" λέω άνετα χτυπώντας του μια μπουνιά στο μπράτσο. 

Με κοιτά σοβαρός.

Χαμογελάω σαν την χαζή.

Χαμογελά κι αυτός.

Και φεύγει.

ΤΕΛΕΙΑΑΑΑ

Με ταχύτητα φωτός τρέχω στην πόρτα και περιμένω να ακούσω τα βήματα του στην σκάλα. Ακούω τον ήχο της σιδερένιας εξώπορτας να κλείνει και μετά κλειδώνω. Τρεχω στην αποθήκη και βγάζω απο το σωρό το κουτί με τα διαβατήρια. Υπάρχουν και άλλα μέσα διαβατήρια.

Μμμμμμμμμ..

Φοράω την καμπαρντίνα και ανασηκώνω το πέτο . Κάθομαι κάτω και παίρνω το επόμενο διαβατήριο στα χέρια μου .

ΑΜΑΝ.

Κοιτάω την τρίτη φωτογραφία ξανά και ξανά και απλά τα έχω χαμένα. Τα μάτια μου έχουν γουρλώσει, οι σφυγμοί μου έχουν ανέβει και τα μικρά φαιά κύτταρα του εγκεφάλου μου αρχίζουν να δουλεύουν με ταχύτητα.

"Γιατί έχει το διαβατήριο αυτό? τι συμβαίνει?"

Στο τρίτο διαβατήριο υπάρχει η φωτογραφία της γιαγιάς Μυρτούλας. Και καταλαβαίνω πως στα χέρια μου κρατάω ένα μεγάλο και περίπλοκο μυστήριο.