Χθες βράδυ ανέβηκε κεφ αν δεν το είδατε! 

Tην επόμενη μέρα

Η Μαρία με κοιτάζει σκεφτική.

"Για να καταλάβω βρε Νικούλα εσύ είσαι ερωτευμένη με τον ξάδερφο σου?"

Γουρλώνω τα μάτια απο θυμό. Απο όλα όσα της είπα για τα χθεσινά αυτό βρήκε να σχολιάσει?

"Δεν είναι ξάδερφος μου ! Δηλαδή είναι ..αλλά είμαστε τέταρτα ξαδέρφια και το γκούγκλαρα δεν υπάρχει πρόβλημα μπορούμε να κάνουμε παιδιά"

Της λέω και την βλέπω να πνίγεται με τον καφέ της.

"Χριστός!" την κοπανάω μια στην πλάτη και με κοιτά με δακρυσμένα μάτια απο το βήξιμο.

"Εσύ είσαι πολύ ερωτευμένη δηλαδή σαν να λέμε"

"Το θέμα είναι πως αυτός ούτε του περνάει απο το μυαλό οτι νιώθω για εκείνον έτσι και επίσης χθες που γύρισε και τον περίμενα ως αργά ούτε να με φτύσει και σήμερα το πρωί εξαφανίστηκε  πάλι χωρίς να μου μιλήσει. Τον απογοήτευσα και νομίζει οτι είμαι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου "

Η Μαρία κλείνει το βιβλίο και το αφήνει στο τραπεζάκι. Υποτίθεται οτι την κάλεσα να διαβάσουμε , αλλά στα πρώτα πέντε λεπτά πάτησα τα κλάμματα, μετά πέντε λεπτά με ρωτούσε τι έχω και την επόμενη μια ώρα και δέκα λεπτά της έλεγα τι έγινε. Και είκοσι λεπτά της έλεγα πόσο καλός είναι ο Δημήτρης γιατί τον έβρισε αλλά μετά μου είπε να σκάσω γιατί την έπρηξα .

Είναι φίλη πάντως.

"Ξέρεις τι νομίζω? Πως η δικηγορίνα ,σου την είχε στημμένη. Ήξερε πως θα βγει απο την κουζίνα ο Δημήτρης , πως είχες γυρισμένη την πλάτη και δεν θα τον έβλεπες και σαν αγαθιάρα που είσαι, σου πάτησε όλα τα κουμπιά σου και αντέδρασες σαν μικρή ανόητη"

"Δεν είμαι αγαθιάρα"λέω παρεξηγημένα. Πάντα βρίσκω τον δολοφόνο στα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι πέντε κεφάλαια πριν τελειώσει η ιστορία.

"Κι επίσης για ποιό λόγο να το κάνει αυτό μια γυναίκα αν δεν ένιωσε κίνδυνο απο εσένα?"

Την κοιτάω με απορία. 

"Φοβήθηκε πως θα την χτυπήσω? Η αλήθεια είναι πως οριακά κρατιόμουν . Είχε και το πόδι της πάνω του και του τριβόταν στο τέτοιο του Μαρία!"

Την βλέπω να ξεφυσά και πίνει λίγο απο τον καφέ της. Την κοιτάω με κομμένη ανάσα.

"Πες καλέ! πεθαίνω" την παροτρύνω και της αφήνω κάτω τον καφέ

"Λοιπόν Νικούλα νομίζω οτι κατάλαβε οτι ο Μητσάρας, σου έχει υπερβολική αδυναμία"

"Αφού είμαστε και ξαδέρφια , νιώθει υποχρέωση στην θεία του και-"

"Τέταρτα ξαδέρφια ρε Νίκη , ποιος νοιάζεται τόσο για ένα τέταρτο ξαδερφάκι? Ο τύπος σε κοιμίζει τα βράδια για να μην φοβάσαι"

Το σκέφτομαι.

"Δεν ξέρω..δεν νομίζω να με βλέπει ερωτικά..όλο με κοροιδεύει οτι κανένας δεν θα με κοιτάξει ποτέ όπως είμαι"

Με κοιτά σατανικά.

"Σου γνώρισε ποτέ φίλο του ? να σου κάνει κανενα κονέ?"

Σκέφτομαι.

"Ε..λέει πως δεν είναι για εμένα γιατί είναι παρτάλια "

Την βλέπω να γυαλίζουν τα μάτια της.

"και κυκλοφορεί σχεδόν γυμνός μπροστά σου" συνεχίζει με το ίδιο συνομωτικό ύφος

"Ζεσταίνεται" λέω φυσικά και σηκώνει το φρύδι της πάνω

"Ή σε προκαλεί?"

"Εμένα?" 

"Εσένα ρε Νίκη αλλά υποσυνείδητα σε προκαλεί. "

Οι ελπίδες μου αναπτερώνονται.

"Λες ρε Μαρία να με θέλει υποσυνείδητα και να μην το έχει καταλάβει?"

"Ναι ρε..στανταράκι..και χθες γιατί νομίζεις οτι θύμωσε? επειδή του έθιξες την ξεπέτα? επειδή σε άκουσε να λες οτι είναι οτιναναι . Αυτό δεν του άρεσε "

Το σκέφτομαι 

"Λες?"

Το κινητό μου δονείται και βλέπω πως έχω μήνυμα απο τον φίλο μου τον pinklover69.

"Τι κοιτάς?" μου λέει η Μαρία καθώς μπαίνω στο πορνχαμπ στα εισερχόμενα.

"Ιου την ανωμαλία μου,τσόντα με στρέητ?"

Την αγαπώ αλλά είναι ρατσίστρια με τους στρέητ. 

"Όχι μου έστειλε μήνυμα ο φίλος μου εκείνος που σου είπα οτι γυρνάει ερωτικές ταινίες. Του έγραψα τι έγινε χθες "

"Και τι λέει το ανώμαλο καθίκι?"

Ετεροφοβική . 

Ξεφυσάω. " Και με άντρες έχει μια τσόντα"

"Πες έτσι να ανέβει ο τύπος στην εκτίμηση μου"

"Λέει πως είναι μαλάκας κι εγώ .." προσπαθώ να μεταφράσω αλλά τα αγγλικά του παίζει να είναι πιο χάλια απο τα δικά μου " και πως έχω ένα λουλούδι της ερήμου ..ανάμεσα απο τα πόδια μου που πρέπει κάποιος να ποτίσει?..μπορεί να κάνω λάθος στην μετάφραση"

"Ωραίο αυτό θα το λέω στην Χαρά .Θα την στείλω"

"Και με ρωτάει και πότε έχει δρομολόγιο πάλι ο Δημήτρης"

"Αυτό γιατί το ρωτάει? "

"Γενικά με ρωτάει διάφορα για τον Δημήτρη. Υποθέτω για να καταλάβει περισσότερο την ψυχολογία του και να με βοηθήσει " ανασηκώνω τους ώμους μου καθώς του γράφω πως ο Δημήτρης θα φύγει  σε λίγες μέρες στην Ελβετία.

Ο Δημήτρης δεν είναι τυχαίος νταλικιέρης. Το αφεντικό του συνεργάζεται με διάφορες πρεσβείες του εξωτερικού. Τον φορτώνουν δέματα και τα παραδίδει σε διάφορες πρεσβείες του εξωτερικού. Θεωρείται σαν διπλωματικός νταλικιέρης , αφού στα τελωνεία ποτέ δεν του κάνουν έλεγχο γιατί έχει σήμανση της πρεσβείας!Καμαρώνω για εκείνον.

Την ίδια στιγμή ακούω το κλειδί στην πόρτα.

"ΕΡΧΕΤΑΙ" αναφωνώ ψιθυριστά 

"Παίξτο ήρεμη και όμορφη Νίκη"

Κάνω σταυροπόδι και κοιτάω το κενό.

"Σαν χαζή κάνεις " 

"Σταμάτα" την χτυπάω με το βιβλίο και σταματάω να αναπνέω

Ο Δημήτρης μπαίνει..

Φοράει τα ορειβατικά του, ένα ξεβαμμένο τζην χαμηλοκάβαλο , μια μαυρη μπλούζα-την αγαπώ αυτή την μπλούζα του είναι μικρή και όταν σηκώνει τα χέρια του φαίνονται οι κοιλιακοί του- και το δερμάτινο του. Τα μαλλιά του είναι μπερδεμένα, τα χείλη του υπέροχα και ..

Αισταδιαλα. Πάλι αυτή?

"Καλησπέρα  κορίτσια" η ξινή μας χαμογελά συγκρατημένα και μου έρχεται να την μπουφλίσω. 

Ο Δημήτρης βγάζει το δερμάτινο του και ρίχνει τα κλειδιά του στο κομοδίνο με φόρα.

"Όλα καλά?" μου λέει αλλά το ύφος του είναι αυστηρό. Είναι ξενερωμένος μαζί μου. Πεθαίνω. Πότε θα μιλήσουμε? Να πέσω κάτω στα πόδια του να τα φιλήσω?

"Καλά εσύ?"

Με κοιτά λοξά και με προσπερνά χωρίς να μου απαντήσει . Τον βλέπω να σκύβει στο έπιπλο της τηλεόρασης και να ψάχνει κάτι.Το εσώρουχο hugo boss εμφανίζεται και τον κοιτάω με λατρεία.

"Νίκη ήθελα να σου πω όσον αφορά χθες" η ξινή με πλησιάζει αλλά όχι πολύ

"πως σε συγχωρώ και δεν έγινε κάτι. Καμιά φορά οι άνθρωποι παρεκτρεπόμαστε και κάνουμε πολύ άσχημα λάθη αλλά δεν σου κρατάω κακία"

Ο Δημήτρης σηκώνεται πάνω και κοιτά ανέκφραστα την ξινή. Μετά κοιτά εμένα.

Εγώ κοιτάω την Μαρία.

Η Μαρία σκανάρει την ξινή.

Η ξινή διορθώνει το κραγιον της.

"Εσύ δεν θα πεις κάτι?" μου λέει τέρμα σοβαρός ο Δημήτρης.

"Ε.."

"Εξινος την μαλακία μου. Σου είπε πως σε συγχωρεί για την χθεσινή καφριλιά σου"

Τα μάτια του γαλανά και πανέμορφα με κοιτάζουν θυμωμένα.

"Συγνώμη ξιν-..ε..Αμαλία και ευχαριστώ..που με συγχώρεσες?" κοιτάω τον Δημήτρη

"Όχι σ'εμένα. Σ'αυτήν"

"Συγνώμη και ευχαριστώ. " λέω στην ξινή με σοβαρό ύφος και μου χαμογελά.

"Δεν πειράζει. Άλλωστε μπορεί να γίνουμε και ξαδέρφες κάποτε. Συμβαίνουν αυτά σε μια οικογένεια"

Η βλαμμένη τόνισε το ξαδέρφες μόνο για να με εκνευρίσει. 

Ο Δημήτρης πάει να της πει κάτι αλλά το κόβει.

Βλακα.

Και βλαμμένη.

"Πάμε μέσα" 

της κάνει νόημα και πάει στο δωμάτιο του. Απο πίσω ακολουθεί η ξινή. Αλλά πριν μπει μέσα γυρίζει και μου χαμογελά ειρωνικά.

"Τι μαλάκω είναι αυτή" ακούγεται η Μαρία απο δίπλα και την σκουντάω. Βλέπουμε την ξινή να χαμογελά περισσότερο και μπαίνει στο δωμάτιο.

"Τι ηλίθια" μου λέει η Μαρία και τρέμω ολόκληρη. Δεν βλέπει ο Δημήτρης τι υποκρίτρια  είναι επιτέλους? Αν και απο κορμί σκίζει. Είδες κώλο που έχει? Καρδιά "

"Δεν βοηθάς"

Ανοίγω το βιβλίο και το κοιτάω.

"Ξεκίνα να διαβάζεις" της λέω

"Πάμε ρε για καφέ . Τι κάνουμε εδώ έξω?"

"Μαζοχιζόμαστε. Διάβασε!" της λέω ψιθυριστά και κοιτάω το βιβλίο.

"Το έχεις ανάποδα" με σκουντάει και η Μαρία.

Σκασίλα εδώ πεθαίνω !

Κοιτάω τα γράμματα του βιβλίου.

Τα κοιτάω και τα ξανακοιτάω. 

Κοιτάω την Μαρία.

"Πάμε να φύγουμε " μου ξαναλέει αυστηρά

"ΑΧ ΑΧ"

ακούω την ξινή να βογγάει

Κοιτάω την Μαρία με απόγνωση

"Πάμε για καφέ τώρα Νίκη"

"Ακούς?" της λέω 

"Κουφή είμαι?"

"ΝΑΙ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ"

"Καλά κατευθείαν της το έχωσε ο μπήχτης?" 

"Σκασε ρε Μαρία"

"Πάμε για καφέ" με τραβάει 

"ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ "

"Επίτηδες τσιρίζει. Ούτε η Χαρά δεν κάνει έτσι που στο γλύψιμο δεν με πιάνει καμία"

"Δεν βοηθάς"

"ΑΑΑΧ"

"ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΤΌΣΟ ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ"

Η Μαρία με κοιτά θριαμβευτικά.

"Τον άκουσες?"

"Ναι" 

Κλαίω.

"Γιατί να μην φωνάζει η άλλη? γιατί είναι υποσυνείδητα ερωτευμένος μαζί σου και δεν θέλει να σε πληγώσει"

"Λες?" κλαίω λιγότερο.

"Ναι. Και πάμε για καφε έξω . Τέρμα ο μαζοχισμός. Θα σου πω εγώ πως να  κάνεις τον Μητσάρα να τρέχει απο πίσω σου "

Με παίρνει απο το χέρι  και με τραβολογά  έξω απο το σπίτι.