"Λοιπόν.." 

Ο Δημήτρης για τριακοστή φορά λέει " λοιπόν" αλλά δεν λέει τίποτα. Αν νομίζει πως θα τον βοηθήσω και θα του το κάνω εύκολο γελιέται. Ανακάθομαι πάνω στο κιόσκι ,κάνω τα πόδια μου οκλαδόν και τον κοιτάω ευτυχισμένα. Είναι φανερό πως ντρέπεται να μου ζητήσει να γίνω κορίτσι του. Έχει  ιδρώσει, ξεφυσά και είναι λες και τον έχει πατήσει νταλίκα από το άγχος. Ρε τι γλυκός είναι! Με έχει μεγάλη καψούρα τελικά. Να δεις αγχώνεται μήπως του ρίξω άκυρο!

"Εσύ πάλι γιατί χαμογελάς σαν το βλαμμένο?"μου λέει τελικά λες και του έβρισα την νταλίκα. Αλλά εγώ ξέεεεερωωωω...

Χαμογελάω ξανά.

"Γιατί να μην χαμογελάω? Η μέρα είναι όμορφη ..τα δέντρα είναι όμορφα .." ανασηκώνω τους ώμους αδιάφορα και του δίνω πάσα να συμπληρώσει πόσο όμορφη είμαι κι εγώ.

Σηκώνω το φρύδι μου και τον περιεργάζομαι γιατί δεν βλέπω να λέει κάτι. Αχ με το τσιγκέλι θα του τα βγάλω! Θα με σκάσει το νιώθω.

"Λοιπόν μαλακίες συμβαίνουν" μου λέει αποφασιστικά και χαμογελάω υπέρμετ..ρα...

Ορίστε?

"Τι εννοείς??"

"Εννοώ πως μαλακίες γίνονται "

Καλά ρήτορα δεν το λες.

"Χρησιμοποιησε και άλλες λέξεις " τον ενθαρρύνω για να μην τον χτυπήσω με το καπελάκι μου. Ο πωπός μου έχει ξυλιάσει . Χάθηκε να με πάει σε καμία καφετέρια να μου προτείνει να γίνω κορίτσι του? αφού το ήξερε πως θα κάνει δέκα ώρες να μου τα ξεφουρνίσει.

"Λέω μαλακίες γίνονται αλλά φταίς κι εσύ. Τι νόμιζες οτι θα γίνει όπως έσκασες μύτη στο σπίτι μου χθες?"

Τώρα αυτά τα άσχετα που βοηθάνε?

"Τι νόμιζα? πως θα κοιμάσαι όπως πάντα σαν αρκούδα σε χειμερία νάρκη και πως θα μπορούσα να διαφύγω από το σπίτι σου σαν αίλουρος. "

Με κοιτά ανέκφραστος.

"Σαν γάτα" συμπληρώνω και χαμογελάω και την ίδια στιγμή σηκώνεται πάνω , δηλαδή τι σηκώνεται, εκτοξεύεται σαν ελατήριο

"Πες γαμώ την παναχαική μου οτι θυμάσαι τι παίχθηκε χθες και δεν ξέρω πως να τα ξεφουρνίσω μια ώρα τώρα!" 

Μου φωνάζει κιόλας!

"Καλέ είσαι βλαμμένο?"

"Ασε τις μαλακίες ουρίτσα και είπες πως σαν την γάτα θα γλιστρούσες από το σπίτι. Την γάτα σίγουρα μας την έκανες χθες. Πόσο να αντέξω κι εγώ? Νιαου Δημήτρη κοιτα πως χορεύω, νιαου Δημήτρη και κοίτα τι ζαρτιέρες φοράω , εεεεε θα αμολούσε και ο Δημήτρης το ντόμπερμαν σε κάποια φάση !"

Εμ..

"Εμ..."

"Ε βέβαια δεν έχεις κάτι να πεις"

Γάτα?

Στο μυαλό μου ξαφνικά σκάνε αλυσιδωτές αντιδράσεις υπερσκέψεων.. Κομμάτια του παζλ απο χαμένες αναμνήσεις και όνειρα ξεπηδάνε και εναρμονίζονται σε ένα ολοκληρωμένο-

"Γάτα?"λέω ελαφρώς σοκαρισμένη γιατί έχω την εντύπωση πως-

"ΙΙΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΝΕΙΡΟ?"

Σοκ. 

Σοκ. 

Σοκ.

"Δηλαδή ..εγώ ..εσύ ...και.." καλά μην του τον δείξω , ξέρει ποιον εννοώ 

Παίρνω βαθιές ανάσες. Παίρνω ακόμη μεγαλύτερες ανάσες.

"Δηλαδή δεν θυμόσουν?"

Τον κοιτάω εκνευρισμένα ενώ είμαι στο όγδοο εγκεφαλικό

"Μου κάνεις πλάκα? δεν βλέπεις πως είμαι στο όγδοο εγκεφαλικό? θέλεις να μου πεις..θέλεις να μου πεις.."

Αντε να μπορέσω και να το πω

"Ναι?" μου λέει ανέκφραστα και βγάζει τσιγάρο. Το φέρνει στα χείλια του και κάθεται αεράτος στο κιόσκι με απλωμένα πόδια. Εμ βέβαια αυτός τι ζόρι τραβάει? 

"Θέλεις να πεις πως" κοιτάω δεξια και αριστερά. Ο καντινιέρης κοιτάει προς το μέρος μας. Χαμηλώνω τον τονο της φωνής μου και γέρνω προς τον Δημήτρη.

"Θέλεις να μου πεις πως ..έσκυψα?"

"Έσκυψες?" λέει σχεδόν αθώα και μου έρχεται να τον ποδοπατήσω. 

"Μην με αναγκάσεις να εκφραστώ περισσότερο" λέω αυστηρά και ξαφνικά ένα λοξό χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη του. Φυσάει τον καπνό προς τα πάνω και με κοιτά  δαγκώνει το χείλος του. Σκέφτεται.

"Δυο φορές" μου λέει ανέκφραστα.

Γουρλώνω τα μάτια μου. Θα μου πεταχθούν έξω τα κακόμοιρα.

"Εεε-εγώ σε ..σε...εσένα έσκυψα δυο φορές?" 

"Ναι"

Ξεροκαταπίνω. 

Κάθομαι κάτω. 

Αχ και δεν καπνίζω . Είναι μια καλή στιγμή να ξεκινήσω το κάπνισμα. Πίνω από τον καφέ μου ενώ βλέπω το γουρούνι της κολάσεως που εκμεταλλεύτηκε το απειρο και παρθένο στοματάκι μου να με κοιτά σαν να μη έγινε τίποτα και-

Αχ.

Αχ!

Καλέ,

Κρατάτε με.

Τον κοιτάω βαθυστόχαστα και τότε καταλαβαίνω

"Ρε Δημήτρηηη" νιαουρίζω ελαφρώς και φτιάχνω καλύτερα το καπελάκι μου.

Εντάξει ρε παιδιά είναι ολοφάνερο. Θέλει να με αποκαταστήσει. Είναι γενικά πολύ άντρας ο Μητσάρας μου. Εννοείται πως νιώθει και την υποχρέωση τώρα να με παντρευτεί. 

Κοιτάω το μπουφάν του και σκανάρω τις τσέπες του. Δεν βλέπω κανένα φούσκωμα, ίσως το κουτί με το δαχτυλίδι να είναι μικρό και να μη φαίνεται.

"Γιατί σε πήρε η χαρά ξαφνικά? εσύ δεν πέθαινες?"έχει γύρει στο κιόσκι και μόλις διόρθωσε τον μητσάρα του. Διακριτικά. έχει και τρόπους το αγόρι μου!!!

Τον κοιτάω γοητευτικά στα μάτια . Δαγκώνω τα χείλη μου και χαμογελάω σούπερ σέξυ.

"άντε πες το να τελειώνουμε" του λέω ντροπαλά και νιώθω πως κοκκινίζουν τα μάγουλα μου. 

Αχ θα δω το αγόρι μου με γαμπριάτικο κουστούμι..καλοκαιρινος γάμος στο χωριό! αχ λατρεύω τους γάμους στο χωριό. Βέβαια εγώ δεν θέλω κλαρίνα θα βάλω τραπ καλύτερα. 

Ξεφυσά.

"Ε..και συγνώμη"

μου λέει σοβαρός και σκύβει το κεφάλι κάτω σαν αγόρι που έκανε σκανταλιά.

"Καλά μην ζητάς συγνώμη, μεγάλοι άνθρωποι είμαστε και αυτά συμβαίνουν Δημήτρη.μου." 

"Έτσι ακριβως Νίκη! εμένα προσωπικά πόσες φορές μου έχει συμβεί να ήξερες!"

Καλά την βλακεία που πέταξε ας την προσπεράσω, δεν θα συζητήσω τώρα οτι έχει πάρει όλο τον γυναικείο πληθυσμό της χώρας

"Και η ωριμότητα είναι να αντιλαμβανόμαστε τα βαθύτερα αίτια που συμβαίνουν ..αυτά ..τα πράγματα.." τον βοηθάω και λίγο γιατί μέχρι να μου κάνει την πρόταση θα γίνω παγάκι

"Για  το σκύψιμο ακόμη μιλάμε?"με κοιτά προβληματισμένος

"Σκάσε μου το χαλάς "

Χαμογελάω παρόλαυτα γλυκά και συνεχίζω

"Και αφού αντιληφθούμε πως το αίτιο που συμβαίνουν αυτά είναι ο παράφορος ατελείωτος έρωτας κάνουμε τις σωστες κινήσεις για το μελλον"

Με κοιτά σοβαρός.

Πολύ σοβαρός.

Και δαγκώνει το χείλος του.

Που σημαίνει οτι επεξεργάζεται τα δεδομένα. 

"Ναι?" τον ενθαρρύνω να μου πει και αυτός κάτι

"Δηλαδή το έκανες γιατί είσαι παράφορα και ατελείωτα ερωτευμένη μαζί μου?" 

Γιατί με κοιτάει έτσι?

Σαν να προσγειώθηκε τούβλο στο κεφάλι του?

"Οοοοχιιιι" νιαουρίζω ακόμη μια φορά " εσύ είσαι κουτούτσικο παράφορα ερωτευμένος και ατελείωτα να προσθέσω και προφανώς δεν κρατήθηκες χθες και μου την έπεσες"

"ΟΡΙΣΤΕ?"

Σηκώνεται πάνω σαν κοκόρι και σηκώνομαι πάνω κι εγώ

"Τι εννοείς ρε? Εσύ μου την έπεσες "

"Όχι εσύ μου την έπεσες" λέω χαμογελαστα αλλά ήδη τα δόντια μου τρίζουν. Γιατί απλά δεν παραδέχεται πως πεθαίνει για μένα και πως θέλει τα παιδιά μου?

"Όχι εσύ ήρθες ντυμένη..ας μην το σχολιάσω καλύτερα..και ξεκίνησες να κάνεις νιαου νιαου και εγώ τι σκατά να κάνω? είχα πιεί κιόλας"

Αρχίζει και με εκνευρίζει.

Φουντάρω πάνω του και αρχίζω να ψάχνω τις τσέπες του να βρω το δαχτυλίδι.

"Ξεκαβάλα γαμώ τι κάνεις?"

Κατσικώνομαι πάνω του και χώνω τα χέρια μου πάντου

"Αν αυτό νομίζεις πως με ανάβει κάνεις λάθ...εεεεεπ βγάλε το χέρι σου απο εκεί!!!"

Κατεβαίνω απο πάνω του και κοιτάω τα χέρια μου. 

"Κλειδιά.. τσιγάρα...και..προφυλακτικά?"

"Τι ήθελες να έχω?"

"ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΡΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ?"¨

"ΠΟΙΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΜΟΥ?"

"ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΗΛΙΘΙΕ"

"Ε?"

Με κοιτά λες και του ήρθε ουρανοξύστης στο κεφάλι

"Τι ε ρε κάθαρμα και εκμεταλλευτή? δεν θα με αποκαταστήσεις?"

"Για μια πίπα γαμώ?"

"ΔΥΟ ΗΛΙΘΙΕ"

"Τι λες ρε Νίκη αμά ζητούσα σε γάμο κάθε μια που έσκυβε στον Μητσάρα θα ήμουν ως τώρα.." 

Σκέφτεται την λέξη. 

"Πολύγαμος είναι η λέξη ηλίθιε!" βγάζω το καπελάκι μου και τον χτυπάω

"Γιατί ρε με έφερες εδώ πάνω?"

"Για να σου πω ο μαλάκας συγνώμη μήπως?"

Μου πιάνει το καπελάκι και το κρατά ψηλά. Πηδάω να το φτάσω αλλά είναι και δυο μέτρα

"ΔΩΣΕ ΡΕ ΤΟΚΑΠΕΛΑΚΙ ΜΟΥ" φωνάζω καθώς χοροπηδάω σαν τον μπαγκς μπάνι για να το πιάσω

"Γιατί εσύ θέλεις να σε παντρευτώ?" μου λέει ήρεμα αλλά το χέρι δεν λέει να το κατεβάσει κάτω

"ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ ΒΛΑΚΑ"

Σταματάω να χοροπηδάω . Σταυρώνω τα χέρια μου και τον κοιτάω όσο πιο ήρεμα και μοιραία μπορώ.

Ειλικρινά τελευταία ευκαιρία του δίνω.

"Μήπως θέλεις εσύ?να .."

"Γάμο?" με κοιτά καθώς τα φρύδια του συνοφρυώνονται

"Ναι" απαντάω ψύχραιμα

Και τότε γελάει

"Ρε ουρίτσα σύνελθε . Αυτός ο άντρας γίνεται να ανήκει σε μια?"

Α! τον ! Μαλάκα!

"Και γιατί με έφερες εδώ πάνω ρε βλαμμένε? για να μου πεις πως θέλεις χωρίς να με παντρευτείς να είμαστε μόνο σεξ μπαντις?"

"Τι είναι αυτό?"

Δεν ξέρει και αγγλικά πανάθεμα τον!

"Να απαυτωνόμαστε αλλά να είμαστε φίλοι"

Γελάει

"Γιατί να το κάνω αυτό μαζί σου ρε ουρι-"

Τον κλωτσάω στο γόνατο και λυγίζει στα δύο. Αρπάζω το καπελάκι μου και τρέχω.

"ΠΟΥ ΠΑΣ ΓΑΜΩ?" 

Τρέχει απο πίσω μου κουτσαίνοντας

"ΟΠΟΥ ΘΕΛΩ "

"ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΓΑΜΩ ΘΥΜΩΝΕΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΜΩΡΟ . ΓΙΝΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΡΙΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΡΟΝΗ"μου φωνάζει και τρελαίνομαι

Σταματάω απότομα . Γυρίζω πίσω και τον βλέπω να σταματά και αυτός

"Καλά. Πάω να κάνω εξάσκηση στις επικύψεις με άλλους"

"ΤΙΙΙΙΙΙ?" το ουρλιαχτό του κάνει δεκάδες πουλιά να πετάξουν τρομαγμένα από τα κλαδιά του δέντρου

"Η ΞΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝΗ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΕΤΟΙΑ"

Ε τώρα του λες τίποτα για την νταλίκα του ή δεν του λες?