"Α-αποθήκη όπλων? Τι εννοεί όταν γράφει όπλα? " ξεροκαταπίνω πολλαπλώς..έχουμε μπλέξει.."δηλαδή εδώ μέσα έχει αληθινά όπλα που σκοτώνουν? Θεούλη μου!"

Κάνω ένα βήμα δίπλα στον Δημήτρη και με αγριοκοιτάζει. Ούτε μια κουβέντα παρηγοριάς απο την στιγμή που μας έφεραν σηκωτούς στο τμήμα. Εντάξει τα έκανα θάλασσα. Αλλά να πάω και φυλακή ? 

"Σε αστυνομικό τμήμα είμαστε ρε Νίκη , όπλα έχει και αστυνομικούς. Μην κάνεις έτσι " 

Μόνο η Μαρία μου απαντάει οι υπόλοιποι ούτε να με φτύσουν. Εγώ φταίω που έπαιξαν ξύλο μέσα στο μαγαζί και μας μάζεψε η αστυνομία? 

Δίπλα μου  ο Δημήτρης είναι με σκισμένο πουκάμισο(παίρνω και μάτι την κορμάρα του), παραδίπλα οι  μπράβοι του μαγαζιού , πιο εκεί ο Βαγγέλης με μαυρισμένο μάτι, η Μαρία με κάτι γρατζουνιές , η Χαρά καθισμένη κάτω στο πάτωμα παίζει παιχνίδι στο κινητό και η ξινή βάζει κραγιόν και ο Λεωνίδας..έτσι τον λένε? τον πήρε το ασθενοφόρο. 

"Καλά και αυτός ο Λεωνίδας πολύ μυγιάγγιχτος μια μύτη του έσπασε ο Δημήτρης , πως κάνει έτσι? " λέω προς όλους αλλά κανείς δεν σχολιάζει.

Κοιτάω τον Δημήτρη. 

Ούτε να με φτύσει. Φαίνεται στραβωμένος.

Αχ. Σκατά τα έκανα.

"Υπάρχει περίπτωση  να υπέβαλλε μήνυση στον Δημήτρη, επομένως πάει αυτόφορω και θα τον κρατήσουν εδώ"

Κοιτάω την ξινή . Πως μπορεί να τα λέει έτσι ατάραχα?

"Μη..μήνυση?"

Βλέπω τον Δημήτρη να τραβά απο το δερμάτινο του το πακέτο του και να ανάβει τσιγάρο. Δεν τον βλέπω αγχωμένο. Τι σκληρό αγόρι έχω εγώ !!

"Μήπως να μην κάπνιζες? Η πινακίδα λέει οτι έχει όπλα μπορεί να έχει και εκρηκτικά  μέσα εκεί και να τιναχθούμε όλοι στον αέρα και-"

"Μπορείς να μην μιλάς για λίγο?"  με κοιτά σοβαρός . Το καλό είναι οτι μου μίλησε επιτέλους! Στο περιπολικό τόσα αστεία του έλεγα και δεν γέλασε ούτε μια φορά!

"Συ-συγνώμη Δημήτρη αλλά-"

"Κουβέντα"

Τρεμοπαίζει το χείλος μου έτοιμη να κλάψω. Είναι πολύ θυμωμένος μαζί μου. Αλλά κι εγώ που έφταιξα? τι τα ήθελα θεε μου τα φορέματα? τις γόβες? και τα δέκα σφηνάκια? 

Ο Βαγγέλης έρχεται δίπλα μου και περνά το χέρι του απο τον ώμο μου. 

"Μην στεναχωριέσαι ουρίτσα , ακόμη και μήνυση να φάγαμε αύριο θα είμαστε έξω. Και στην τελική θα του κάνουμε κι εμείς για σεξουαλική παρενόχληση. Δώσαμε όλοι κατάθεση πως έγιναν τα πράγματα.Ο αλήτης σε είχε κολλημένη πάνω στην μπάρα και επειδή δεν του έκατσες σε έβρισε"

"Εμ.." 

Αμάν θεούλη μου!

Τραβιέμαι απο κοντά του αναστατωμένη και πάω καρφί στην Μαρία, με αγριοκοιτάζει αλλά δεν μασάω. Εδώ φυλακή θα πάω εδώ θα κολλησω?

"Να σου πω βρε Μαράκι.."

Την τραβάω και της ψιθυρίζω στο αφτί

"Λες να μου κάνει καμιά μήνυση ο Λεωνίδας για σεξουαλική παρενόχληση? Δεν πολυθυμάμαι αλλά νομίζω οτι ημουν λιγάκι επιτακτική μαζί του"

Την βλέπω να ξεφυσα.Ούτε αυτή μου μιλάει! Τι τους έκανα επιτέλους?

"Τι ξεφυσας ? εσύ τα φταις όλα αν θέλεις να μάθεις"

"Δεν σου είπα να μην πιείς τα άντερα σου?"

"Ε.."

Η πόρτα ξαφνικά ανοίγει και ένας δίμετρος εξηντάρης με μουστάκι και στολή βγαίνει και μας επιθεωρεί.

Κάθομαι με ίσια πλάτη  και παίρνω κουταβίσιο αθώο ύφος. 

"Λοιπόν ..όσοι εργάζεστε στο κλαμπ είστε ελεύθεροι. Επίσης η Χαραλαμπία Ιακώβου και Μαρία Τερπίδη μπορείτε να φύγετε δεν θα σας χρειαστούμε άλλο, απλά υπογράψτε την κατάθεση"

Η ξινή διορθώνει μαλλί και μπαίνει μπροστά.

"Τεταρτοετής της Νομικής Αθηνών, Αμαλία Γλυκοφρύδη, κόρη του γνωστού δημάρχου, χάρηκα"

"Πετάχτηκε ..και η δημαρχέσω" 

ο Δημήτρης με αγριοκοιτάζει. Γιατί καλέ τι είπα?Του έθιξα την γκόμενα?

"Θα ήθελα να με ενημερώσετε αν εκκρεμεί μήνυση για τον Δημήτριο Μορόνη και την Νικολέτα Μορόνη"

Η ζωή μου σταματά, η καρδιά μου, η ανάσα μου , η υπάρξη μου, θα πάω φυλακή, θα το μάθει η μάνα μου, ο μπαμπάς μου, οι ξαδέρφες μου, ο θείος μου ο-

ΑΜΑΝ.

Αν πάω φυλακή ...θα είμαι στο ίδιο κελί με τον Δημήτρη? 

"Συγνώμη στα κελιά σας έχετε διπλο ή μονό κρεβάτι?"

Ρωτάω ευγενικά αλλά κανένας δεν μου δίνει σημασία.

"Είστε ξαδέρφια απ'ότι καταλαβαίνω κύριε Μορόνη? "

"Σε καμία περίπτωση!"

Μπαίνω μπροστά και ο Δημήτρης με πιάνει απο τον μπράτσο και με επαναφέρει στην θέση μου

"Σταμάτα να μιλάς ειλικρινά, άσε την Αμαλία να βοηθήσει την κατάσταση"

Γιατί με κοιτά απειλιτικά?

"Μπορώ κι εγώ να ξεκαθαρίσω την κατάσταση ξέρεις "

Κοιτάω τον αστυνομικό. Θα προτάξω τα στήθη μου για τον άντρα που αγαπώ.

"Κύριε αστυνομικέ εγώ φταίω για όλα , για εμένα χτυπήθηκαν οι άντρες. Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη εμένα να βάλετε φυλακή"

"Σταμάτα .να .μιλάς" μου γρυλίζει βραχνά και σεξυ ο Δημήτρης αλλά δεν μασάω.Δεν είναι στιγμή να ερεθιστώ. 

"Για ..εσάς έγινε ο καυγάς?"

Ο αστυνομικός με τσεκάρει απο πάνω ως κάτω δύσπιστα

Αντε βρε βλάκα!

"Ήταν έγκλημα τιμής . Προστάτεψε την τιμή μου.Και την αξιοπρέπεια μου"

"Είστε ή δεν είστε ξαδέρφια κοπέλα μου?"

Αν πω όχι μήπως δεν πιάνεται για έγκλημα τιμής?

Δεν με πάει καρδιά να το ξεστομίσω

Η Μαρία μου χτυπά αγκωνιά

"Ξύπνα !"

"Ε..ναι..κάπως..μακρινά βέβαια! Απο αυτά που μπορούν να κάνουν και παιδιά αν το θελήσουν"

Κοιτάω με την άκρη του ματιού μου τον Δημήτρη και τον βλέπω να με κοιτάζει..περίεργα..

Δεν ήξερε οτι τα τέταρτα ξαδέρφια μπορούν να τεκνοποιήσουν? Μόνο εγώ το γκούγκλαρα?

"Αν το θελησουν φυσικά.." συμπληρώνω ενώ τον κοιτάω  και συνεχίζει να με κοιτά περίεργα. Και έντονα!

Ρε λες να καρφώθηκα?

"Που τα συγκεκριμένα δεν θα το θελήσουν διότι ο άνθρωπος είναι βλαμμένος κύριε αστυνομικέ μου και ..αυτά" το έσωσα?

Πέφτει σιωπή.

"Αλλά όχι και για να παει φυλακή"

Καλύτερα τώρα?

"Σταματα .να.μι.λας"

Εντάξει μάλλον τώρα δεν μου γρύλισε σέξυ ο Δημήτρης. 

Καλά σκάω.

"Συγνώμη θα μπορούσα να σας μιλήσω?"

Ο υπέροχος άντρας μου μπαίνει μπροστά και κοιτά σοβαρός στα μάτια τον αστυνομικό.

"Η μικρή είναι ξαδέρφη μου και την πρόσβαλλε ο τύπος στο κλάμπ και τον χτύπησα. Τα κατέθεσα και στον συνάδελφο σας. Σας παρακαλώ μόνο για κάτι, η Νίκη λιποθύμησε πριν στο μαγαζί  είναι άπειρη στο ποτό, δεν είναι καλά, επιτρέψτε της να φύγει με τις φίλες της. Το ζήτησα και απο τον συνάδελφο σας και ενώ συμφώνησε έχει περάσει ήδη μια ώρα και δεν την άφησε να φύγει. Έχει δώσει την κατάθεση της, για ποιό λόγο να την κρατάτε εδώ?"

Τον αγαπώ.

Ο αστυνομικός με κοιτάζει

Σιγά μην φύγω!

"Μια χαρά είμαι κύριε αστυνομικέ δεν πάω πουθενά να με βάλετε φυλακή με τον Δημήτρη!"

Ο Δημήτρης ούτε να γυρίσει να με φτύσει που αυτοθυσιάζομαι αλλά για κάποιο μυστηριώδη λόγο βλέπω πως σφίγγει τις μπουνιές του σαν να είναι έτοιμος να παίξει ξύλο.

"Την έκοψα παιδί μου οτι είναι μεθυσμένο . Τι να κάνεις..σε καταλαβαίνω ..η τιμή της οικογένειας είναι ιερό πράγμα αλλά αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να σπάμε τις μυτες των άλλων"

"Έχετε δίκιο, αναλαμβάνω πλήρως τις ευθύνες μου. "

"Τελικά εκκρεμεί μήνυση?"

Η ξινή πάει δίπλα στον Δημήτρη και εκείνος γνέφει θετικά.

Πεθαίνω!

"Ναι . Αλλά μόνο για τον κύριο Μορόνη. Οι υπόλοιποι μπορείτε να φύγετε"

"ΔΗΜΗΤΡΗΗΗΗ" πέφτω πάνω του και τον αγκαλιάζω

"ΘΑ ΠΑΣ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑΑΑΑ"

Κλαίω στην αγκαλιά του καθώς η ξινή με τραβά απο κοντά του, αλλά έχω δυνατά χέρια γιατί μικρή στο χωριό έβγαζα τις πατάτες απο το χωράφι , με έστελνε η μάνα μου για τιμωρία   και επειδή έφαγα πολλές τιμωρίες..έχω δυνατά μπράτσα τέλοσπάντων.

Τον κρατάω γερά και συγχρόνως τον μυρίζω και λιγάκι.

"Άφησε τον άνθρωπο δεν φτάνει που τον έμπλεξες??" η αγγούρω με τραβά ξανά αλλά ο Δημήτρης με τραβά κοντά του

ΦΑΤΗΝ ΒΛΑΜΜΕΝΗ

"Μπορώ να έχω ένα λεπτό με την ξαδέρφη μου κύριε αστυνόμε?"

"Ναι παιδί μου"

Κοιτάω την ξινή και κρατιέμαι να μην της βγάλω γλώσσα.

Με παίρνει απο τον ώμο ο Δημήτρης καθώς μου τρίβει την πλάτη ελαφριά , με πάει στην πέρα γωνία που δεν μας ακούει κανείς, με στήνει στον τοίχο και και κατεβάζω το βλέμμα.

"Νίκη.." η βαθιά του φωνή με κάνει σαν μαγεμένη να κοιτάξω τα μάτια του. Η γαλανή ματιά του πεφτει σαν ίσκιος ανακουφιστικός στις καυτές ..στις προβληματισμένες αγωνίες μου

"Νίκη πως νιώθεις? ζαλίζεσαι?"

Ο χρόνος σταματά ..εκεί έξω απο την αποθήκη όπλων, είμαι εγώ κι εκείνος και ο έρωτας μας, ο παράφορος και μεθυστικός αγιάτρευτος έρωτ-

-καλά ο δικός του υποσυνείδητος αλλά θα του τον σηκώσω..εμ ξυπνήσω εννοώ- 

"Είμαι καλά Δημήτρη μου" του λέω καθώς με την αντίστροφή του χεριού του μου αγγίζει το μάγουλο μου, νιώθω ρίγη να διαπερνούν το κορμί μου, όπως κάθε φορά που απο τα δώδεκα μου που ανακάλυψα οτι είμαι ερωτευμένη με τον Δημήτρη μου παθαίνω τα ίδια ρίγη 

Με χαιδεύει απαλά και έρχεται ένα βήμα πιο κοντά σε εμένα. Το δερμάτινο του αγγίζει το φορεματάκι μου, όλες οι ιστορίες που έχω διαβάσει στο γουατπαντ ξυπνάνε μέσα μου και νιώθω πως θα μου πει "πήδα !" και θα πηδήξω πάνω του θα τον αγκαλιάσω με τα πόδια μου γύρω απο την μέση του και θα με πηδήξει άγρια απέραντα δίχως τελ-

"Τι σκέφτεσαι?μην αγχώνεσαι όλα θα πάνε καλά, αύριο θα με αφήσουν να βγω"

Η βραχνή φωνή του χαιδεύει το αφτί μου καθώς ρίχνω μια θριαμβευτική ματιά στην ξινή που ξενέρωσε να μας κοιτά.. δίπλα της  η Μαρία μου κάνει το σήμα της νίκης .. η Χαρά χαίρεται γιατί μάλλον πέρασε πίστα στο παιχνίδι της στο κινητό..ο Δημήτρης πλησιάζει τα χείλη μου.. εγώ τρέμω..

"Απλά να θυμάσαι ..όταν έρθω σπίτι το πρωι.. Νίκη..σου υπόσχομαι.."

Η καρδιά μου χτυπά δυνατά  μισανοίγω τα χείλη μου καθώς οι καυτές ανάσες μας μπλέκονται σε ένα παθιασμένο ταγκό πάθους..

"Βρες τρύπα να χωθείς γιατι υπόσχομαι θα σε γαμήσω στο ξύλο"

ΕΕ...

Ξεροκαταπίνω.

Τον κοιτάω και δαγκώνω το χείλος μου.

Με κοιτά νευριασμένος.

Έχει δίκιο όμως. Ε ναι έχει δίκιο το αναγνωρίζω! Λίγα έκανα?

"Γάμησε με . Το αξίζω" λέω όσο πιο σταθερά μπορώ και αυτόματα ο Δημήτρης πισωπατά.

Και με κοιτάζει και περίεργα!

Μμμμ...θα του τον σηκώσω εγώ τον έρωτα να μην με λένε ουρίτσα! 

Αισταδιαλα..Νίκη ήθελα να πω.