Εγώ τώρα υποτίθεται είμαι στο γραφείο και διαβάζω !

Αφήνω τα πετάλ και κατεβαίνω με φόρα την κατηφόρα όταν μπροστά και εκ δεξιών μου βλέπω μέσα στο σκοτάδι να αναβοσβήνει η πινακίδα 

" Η ΠΙΤΣΑ ΤΟΥ ΑΝΕΣΤΗ"

Και τότε θυμάμαι!

"Βρε εγώ έχω και μια δουλειά!"

στην οποία έπρεπε να πάω εδώ και δυο ώρες..βρε κάτι λεπτομέρειες

Σπινιάρω και τραβάω νοητό χειρόφρενο με φόρα έξω απο την είσοδο της πιτσαρίας. Αυτόματα ο κύριος Ανέστης πετάγεται έξω .

"Καλησπέεεερα κύριε Ανέεεστη" 

επιστρατεύω όλη την γλυκήτητα της υπάρξεως μου και του χαμογελώ ενώ ο κύριος Ανέστης με βλοσυρό ύφος στρώνει τις πέντε τρίχες που έχει στην κορυφή της γυαλιστερής φαλάκρας του.

"Απολύεσαι"

"Μα γιατίιιιιιι? επειδή ήθελα να ζητήσω μια αδειούλα δυο τρεις πέντε μέρες γιατί έχω να πάω να δω τον άρρωστο πατερούλη μου στο χωριό?"

Πεταρίζω και τα μάτια μου γλυκά .

Ανασηκώνει το τριχωτό φρύδι του σε μια καμάρα αμφισβήτησης και με κοιτά ακόμα πιο βλοσυρά

"Ο πατέρας σου εσένα δεν μου είπες πως πέθανε ? "

..κοίτα να δεις ένα μεγάλο στόμα που έχω..

"Η μητερούλα μου όμως ζει ακόμη και είναι και άααααρωστη.Πολύ!"

Μαμά συγνώμη αλλά εδώ διακυβεύεται το μέλλον της ανθρωπότητας. Πρέπει να πάω ταξίδι με τον Μήτσο και να απαυτώσω μια συνομωσία λυκάνθρωπων κατασκόπων.Τι να κάνω κι εγώ?

"Είπα. Απολύεσαι Νίκη. Δεν σηκώνει ανευθυνότητες ο Ανέστης"

Φτιάχνει και το μαλλί ξανά. Τις τρίχες δηλαδή.

"Μα κύριε Ανέστη ..εσείς που είστε τόσο καλός..έξυπνος.."

Τίποτα δεν πιάνει το βλέπω στα μούτρα του πάω για απόλυση.

"Τόσο..τόσο...ευγενικός"

Ούτε αυτό.

"Τόσο.." 

Κόμματια να γίνει. Ξέρω τι τον κάνει χαρούμενο . Τι να πεις..ο τύπος χαίρεται να του λένε οτι έχει ωραία πίτσα.

"Εσείς κύριε Ανέστη που έχετε την πιο ωραία πίτσα..την πιο ..την πιο λαχταριστή ..την βλέπεις και σου τρέχουν τα σάλια"

"Την έχω εεε?"

Τον βλέπω να γυαλίζουν τα μάτια του και η αναπνοή του να ανεβοκατεβαίνει γρήγορα.

"Μα εννοείται κύριε Ανέστη μας! βλέπω την πίτσα σας και το μόνο που σκέφτομαι είναι να ανοίξω το στόμα και να την καταβροχθίσω"

Τον βλέπω να κοιτά το στόμα μου μαγεμένος και δυο στάλες ιδρώτα να κυλάνε απο τις πέντε τρίχες της καράφλας ως το δασύτριχο φρύδι του

"Είσαι εσύ ένα θηλυκό...απο τα λίγα..καλά ..άκυρη η απόλυση..και να ξέρεις εγώ γουστάρω την γυναίκα παρθένα"

Κριντζάρω με το άσχετο αλλά δεν είναι της παρούσης

"Μμ..." λέω βαρύγδουπα λες και είπε φιλοσοφική ατάκα που δεν πιάνω και κουνάω το κεφάλι. Τον λοξοκοιτάω και τον βλέπω να χαμογελά τώρα ευτυχισμένα

"Λοιπόν θα την πάρω κύριε Ανέστη μας?"

"Όποτε θες " μου λέει αποφασιστικά

"Την παίρνω για πέντε μέρες τότε "

"Κάτσε ρε κορίτσι μου είμαι και πενήντα ετών να το πάμε σιγά σιγά"

Βάζω το πόδι στο πετάλ

"Πάω στην μανούλα μου είπαμε , τις θέλω μαζεμένες τις άδειες!"

Βλέπω το πρόσωπο του να ξαναγίνεται βλοσυρό αλλά πριν αλλάξει γνώμη , μαρσάρω και γίνομαι καπνός.

Ωραία τα τακτοποίησα εδώ! Σειρά έχει ο Μήτσος!

Απλά πρέπει να τον πείσω να με πάρει μαζί του . Είναι κρίσιμο και πολύ σημαντικό να τον ακολουθήσω στο ταξίδι. Εκτός οτι πρέπει να ανακαλύψω τι κρύβουν στην νταλίκα , πρέπει να παρακολουθήσω τους υπόπτους στο εξωτερικό και να δω που κάνουν παράδοση. Όταν θα έχω ξεσκεπάσει όλο το δίκτυο κατασκοπείας θα καλέσω τα κανάλια και θα αποκαλύψω την ιστορία. Και μετά...ε..καλά ..θα γίνω τόσο διάσημη ντετέκτιβ που μέχρι και την ζωή μου θα κάνουν ταινία. Στο νέτφλιξ!

Σιγουρεύω το όχημα στο πίσω μέρος της αυλής, δεν θέλω να με δει το κτίριο οτι επέστρεψα , καλύτερα να αγνοούν τις κινήσεις μου και μπαίνω σβέλτα στην πολυκατοικία. Στο πρώτο όροφο είναι το διαμέρισμα του Στέφαν και ακριβώς απέναντι της γιαγιας Μυρτούλας. Κόβω ταχύτητα και χαμηλώνω το κορμί μου για να μην με δουν απο τα ματάκια της πόρτας τους , και περπατάω λες και έχασα μόλις ζωή στο σούπερ Μάριο .

Ανεβαίνω έπειτα στο  δεύτερο και στα τέσσερα περνάω μπροστά απο το σπίτι της Θασεφάης και καταλήγω στην πόρτα του Μητσου.

Βγάζω τα κλειδιά μου και χωρίς να σηκωθώ χώνω το  κλειδί μέσα στην τρύπα της πόρτας όταν -

"Σοβαρά τώρα?"

Ο Μήτσος στέκεται απο πάνω μου και με κοιτά που είμαι στα τέσσερα.

Φοράει μια πράσινη μπλούζα της ομάδας του και απο κάτω ένα τζην ξεβαμμένο . Τα μαλλιά του είναι αρκετά χτενισμένα-πράγμα παράξενο -και μυρίζει άρωμα. Τα χείλη του ανοίγουν ελαφρώς και νομίζω πως δεν έχω δει τίποτα πιο σεξυ σε όλο τον πλανήτη γη. Μην σου πω και σε όλο το σύμπαν.

Ξεροκαταπίνω και χαμογελάω.

"Για να καταλάβω ..θα κάνεις την γατούλα για να με πείσεις να έρθεις ? γιατί ξεκινάς πολύ άσχημα εγώ δεν γουστάρω μια και-" του κόβω το αυταρχικό ύφος καθώς τον σπρώχνω και βιαστικά σέρνομαι στο σπίτι του στα τέσσερα κλωτσώντας πίσω μου την πόρτα.

Δεν είμαστε να μας ακούει η Θασεφάη τι λέμε.

Πετάγομαι πάνω σαν ελατήριο και στρώνω πάνω μου καλύτερα την μπλούζα που φοράω. Έχει πάνω μια τεράστια πίτσα μαργαρίτα και απο κάτω λέει η πίτσα του Ανέστη.

"Δεν έχω ανάγκη να σου νιαουρίσω για να με πάρεις μαζί σου , τι με πέρασες σαν τις ανόητες που κυκλοφορείς?"

"Δεν κυκλοφορώ ανόητες!" μου απαντά παρεξηγημένα.

Κοίτα που του θίξαμε και τις ..και τις ..άντε να μην βρίσω!

"Στο θέμα μας" τον επαναφέρω στο φλέγον ζήτημα και πάω καρφί στην κουζίνα.Βλέπω τα άπλυτα στο νεροχύτη και τρελαίνομαι. 

"ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΘΑΡΟ" 

Φωνάζω ενώ ανοίγω την βρύση και βάζω το στόμα μου απο κάτω και πίνω νερό.

"Πάρε ένα μέσα απο το νεροχύτη ρε Νίκη"

Καλά..δεν θα παντρευτούμε? θα τον στρώσω εγώ αυτόν!

"Λοιπόν" κάνω άκρη τα βρώμικα πιάτα στο πάγκο και ανεβαίνω πάνω του. 

"Θέλω πολύ να έρθω μαζί σου, βασικά όχι μαζί σου , απλά θα κάθομαι σε μια άκρη , ίσως στην καρότσα απο πίσω και ειλικρινά θα ήθελα ένα ταξίδι στην Αυστρία γιατί πρέπει επειγόντως να πάω καθώς έχω άμεσο ενδιαφέρον για..την ..σχολή μου...καθώς.."

Τον βλέπω να έχει σταυρώσει τα χέρια του μπροστά στο στέρνο του και να αφήνει τον όγκο του σώματος του να πέσει στο κάσωμα της πόρτας. Με κοιτά με απάθεια.

Θα τον πείσω! δεν παραιτούμαι!

"Καθώς στην Αυστρία είναι η γενέτειρα του Πιαζέ ο οποίος ήταν διάσημος παιδαγωγός και έχει ένα μουσείο παιδαγωγικής και εγώ όπως ξέρεις σπουδάζω στην βρεφονηπιοκομία και πρέπει να πάω εκεί στο πλαίσιο μιας..μιας ..εργασίας που κάνω..δηλαδή την εκπονώ!"

Αναφωνώ με χαρά την τελευταία λέξη καθώς έδωσα μια πιο βαρύγδουπη επιχειρηματολογία στο ύφος μου

"Και πρέπει να πάω στην Αυστρία να την εκπονήσω. "

Με κοιτά ακόμη ανέκφραστα.

"Γιατί είναι μια σημαντική εργασία και πολύ..έτσι..εκπονιτική?"

Χαμογελάω κιόλας.

"Όχι"

"Ε δεν τρώγεσαι ρε Μήτσο τι θέλεις τώρα? αφού σου λέω πρέπει να έρθω μαζί σου! να παρακαλέσω? να ικετέψω? τι σου ζήτησα? "

"ΟΧΙ" ξαναλέει και τον βλέπω να μου γυρνά την πλάτη του ..αχ αυτή την μυώδη πλάτη του..και να με γράφει κανονικά. 

ΝΙΚΗ Η ΑΠΤΟΗΤΗ

Τρέχω απο πίσω του και ξεκινάω να τον βρίζω

"Είσαι βλάκας? είσαι ηλίθιος? είσαι βλαμμένος? ποιό είναι το πρόβλημα σου? σου λέω είναι για την σχολή μου"

Σταματά απότομα και συγκρούομαι με την πλάτη του. Το μάγουλο μου γίνεται χαλκομανία πάνω του και μυρίζω το άρωμα του ενώ νιώθω..

"Ξεκολλα γαμώ απο πάνω μου" τραβιέται στην άκρη απότομα και πέφτω στον καναπέ

"Πρώτον δεν πάω Αυστρία πάω Ελβετία"

"Δεν είμαι ρατσίστρια ξέρεις και η Ελβετία μου κάνει"

Στριφογυρίζει τα μάτια του και κάθεται στο μπράτσο του καναπέ. Βάζει τα ξυπόλητα πόδια του πάνω στο μαξιλάρι του καναπέ και παίζει ένα τσιγάρο στα χείλη του χωρίς να το ανάβει. Το σκισμένο ξεβαμμένο τζην του κολλά επικύνδυνα πάνω του δείχνοντας όλη την γυμναστική που έχει κάνει.

Εμ..αυτοοργασμός?

"Δεν θέλω γαμώ το φελέκι μου να σε πάρω"

"Φοβάσαι πως δεν θα αντισταθείς στην γοητεία μου? τι ζόρι τραβάς?"

Τον ακούω αυτόματα να γελάει. Όχι απλά να γελάει αλλά να καγχάζει δυνατά και επιδεικτικά. Όπως και επίσης να σκανάρει την μπλούζα μου και μετά πάλι εμένα.

"Καλυτερα να τον κόψω, δεν παίζει"

"Σιγά θα πνιγείς"

του λέω αποδοκιμαστικά καθώς σταματά το γέλιο του και ξεφυσά

"Θες μπύρα? και άσε τις μαλακίες . γυναίκες δεν παίρνω στην νταλίκα" τον βλέπω ξαφνικά να σκέφτεται" δηλαδή δεν παίρνω γυναίκες στην νταλίκα για ταξίδι" 

"Ρε Δημήτρηηηη" πάω να νιαουρίσω αλλά με κόβει

"Η γατούλα πιάνει μόνο όταν είμαι μεθυσμένος"

Βλάκα

"Και γι αυτό δηλαδή αμφιβάλλω"

πολύ βλάκας

Έχει χάρη που θέλω να με πάρει αλλιώς θα τον άφηνα ανάπηρο με τις βλακείες που μου λέει.

Τον βλέπω να πάει προς την κουζίνα και τον ακολουθώ σαν σκυλάκι

Δηλαδή σαν τίγρης που είναι έτοιμη να χιμήξει στο θύμα της ήθελα να σκεφτώ!

Τον βλέπω να ανοίγει την πόρτα του ψυγείου και να διαλογίζεται

Τι κοιτά εκεί μέσα δέκα ώρες? μόνο μπύρες έχει

"Θα σου καθαρίζω το μπάνιο"

Δεν γυρνά ούτε να με κοιτάξει." αυτό το κάνεις ήδη. Θυμάσαι? με ανάγκασες να σε φιλήσω για να γλυτώσεις απο  τους λυκάνθρωπους"

Πιάνει μια μπύρα απο μέσα και την ανοίγει

Την βάζει στο στόμα του και την πίνει 

Του δίνω μια δυνατή στο μπράτσο και πνίγεται

"Δεν σε ανάγκασα να με φιλήσεις παλιοψεύτη"

"Είπες οτι απειλείται η ζωή σου"

Με κοιτά βλοσυρά και πίνει μια γουλιά ακόμη κλείνοντας με δύναμη την πόρτα του ψυγείου

"Και τώρα Νίκη κάντην γιατί έχω δουλειά"

"Ραντεβού?"

"Σε νοιάζει?"

"Σκασίλα μου"

Τον βλέπω να συννεφιάζει ξαφνικά. Δεν θα ήταν η μάρκα του η μπύρα δεν εξηγείται διαφορετικά

"Θα πάω συνεργείο. Αύριο βράδυ ξεκινάω για το ταξίδι"

Δαγκώνω τα χείλη μου σκεφτικά.

Με κοιτάζει.

Τον κοιτάζω.

"Πάρε με " 

του λέω σοβαρά

"είναι σημαντικό. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω. Όχι ακόμη. Αλλά είναι σημαντικό για μένα"

Με κοιτά σοβαρός κι αυτός. Με πλησιάζει και αφήνει το κουτάκι της μπύρας δίπλα του.

Κάνει ένα βήμα ακόμη και τώρα ανεπαίσθητα η πράσινη μπλούζα του αγγίζει το λογότυπο της πίτσας που έχω πάνω στην μπλούζα μου. Η ανάσα μου βγαίνει γρήγορη σαν αλογάκι που καλπάζει στα κύματα.

"Απλά.." λέει αργά 

"Ναι?"

λέω κι εγώ αργά γιατί είμαι έτοιμη για καρδιακό

"παραδέξου πως όλα αυτά τα κάνεις γιατί με γουστάρεις και θα σε πάρω"

Τα μάτια του λαμπυρίζουν απο έπαρση και μου χαμογελά λοξά.

Α τον Βλάκα!και νόμιζα προς στιγμή πως θα μου μιλούσε σοβαρά! 

"Ε είσαι μεγάλος βλάκας!"

"Δεν σε παίρνω!" μου λέει απότομα και με προσπερνά

"ΘΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ"

"ΜΟΥ ΤΑ ΠΡΗΖΕΙΣ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ!"

Κι ενώ βριζόμαστε δίχως αύριο και δυο τρεις φορές επιχείρησα να του χώσω μπουνιά αλλά πρόλαβε και μου έπιασε το χέρι όλες τις φορές..κάπου εκεί..αρχίζω να σκέφτομαι πως αφού ο Μήτσος αρνείται να με πάρει με το καλό..

ΘΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΚΌ.

Αποφασίζω να κρυφτώ στην νταλίκα του Μήτσου το επόμενο βράδυ χωρίς να με καταλάβει και να φύγω μαζί του στην Ελβετία σε μια άκρως μυστική και υποχθόνια αποστολή κατασκοπείας.

Και Λυκανθρώπων.

Αρχίζω να καταστρώνω το σχέδιο μου νοερά ενώ ακόμη βριζόμαστε με τον Μήτσο.

"ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΑΤΑ ΣΟΥ! ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ ΘΑ ΠΙΑΣΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ"

"ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΔΕΝ ΠΛΕΝΟΥΝ !ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ"

"ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΣΕΞΙΣΤΗΣ!"

"Απο αυτό είμαι σίγουρα" μου λέει καθώς μου κλείνει το μάτι πονηρά.

Να δεις που δεν κατάλαβε τι σημαίνει.