"Μήπως έχεις πυρετό Νικούλα ? Να έρθω απο εκεί?"

Η αλήθεια είναι πως καίγομαι , όλο το κορμί μου νιώθει να έχει πάρει  φωτιά αλλά τώρα είναι πολύ καλύτερα απο πριν που έτρεμα σαν ψάρι έξω απο το νερό. 

"Μαρία θα κοιμηθώ . Ο ύπνος θα με βοηθήσει και εξάλλου ο Δημήτρης θα γυρίσει σήμερα . Αν θελήσω κάτι θα του πω"

Την ακούω να μου λέει κάτι για κομπρέσες και ξύδι αλλά δεν είμαι σε θέση να σηκωθώ απο το κρεβάτι να το κάνω. 

"Όλα καλά..ναι..θα το κάνω ..κλείσε"

Πετάω το σκέπασμα μου πέρα και βγάζω την πιτζάμα μου . Το δέρμα μου καίει αλλά ξέρω πως για όλα μου τα φταίει εκείνος. Άραγε έχει κανείς πεθάνει απο έρωτα? Γιατί εγώ ένα τσακ είμαι πριν απο το θάνατο. Θα με πεθάνει αυτή η αγάπη. 

Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να κοιμηθώ αλλά για ακόμη μια φορά η λέξη "αδερφή" παίζει μέσα στο μυαλό μου και με παίρνει το παράπονο. Κλαίω βουβά. Είναι τα σιδεράκια? Το οτι μιλάω πολύ? Τι έχει η Αμαλία δηλαδή που δεν το έχω εγώ? 

Νιώθω ασχημη, άρρωστη και μόνη. 

Νιώθω χάλια. 

Ίσως πρέπει να αγοράσω μια γάτα.

(..)

"Την Παναχαική μου μέσα , την μαλακία μου, εγώ την προσέχω , την λατρεύω ρε , την προστατεύω σαν τα μάτια μου , είναι το απόλυτο μου , κανείς δεν θα πει το αντίθετο για μένα"

Ανοίγω τα μάτια μου . Είμαι σίγουρη οτι ακούω την φωνή του Δημήτρη αλλά με το που πάω να σηκωθώ ζαλίζομαι. 

"Εσύ πες ρε Βαγγέλη δεν την αγαπάω? Δεν το ξέρουν όλοι οτι πεθαίνω ρε για εκείνη?"

Πεταρίζω τις βλεφαρίδες μου απο έκπληξη. Η Μαρία..Η Μαρία τον πήρε τηλέφωνο και του είπε οτι είμαι άρρωστη? Για μένα μιλάει?

Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή και είμαι οριακά ένα βήμα πριν το θάνατο. Να δεις που είναι ερωτευμένος και τώρα που έμαθε οτι είμαι άρρωστη του βγήκαν τα αισθήματα. Σε όλες τις αισθηματικές ιστορίες αυτό γίνεται. Ορίστε . Βγαλμένες απο την ζωή!

Η πόρτα μου ανοίγει και βλέπω τον Δημήτρη  να με κοιτά θυμωμένος. Φαίνεται κουρασμένος , ξενυχτισμένος και πανέμορφος.

"Μια στιγμή ρε Βαγγέλη" τον βλέπω να απομακρύνει το τηλέφωνο απο το αφτί του και κουνά το κεφάλι αποδοκιμαστικά.

"Καλά εσύ βλαμμένο τα τηλέφωνα που σε πήρα δεν τα είδες? Δεν φτάνει που έχω τα προβλήματα μου έχω και σένα να μην το σηκώνεις? Κάτσε εδώ να μιλήσω με το φιλαράκι και θα σου ξηγήσω δυο  φωνήεντα και σένα. "

Ανοίγω το στόμα μου και το ξανακλείνω.

Με κοιτά απο πάνω ως κάτω περίεργα και ξαναβγαίνει απο το δωμάτιο μου.

"Υπάρχει κάποιος οδηγός ρε Βαγγέλη στην πιάτσα που να μην ξέρει οτι η νταλίκα μου είναι οτι πιο ιερό για μένα?Που θα μου πει το αφεντικό οτι δεν την πρόσεχα? Αλλά δεν θα βρω τα κωλόπαιδα που μου την διέρρηξαν θα τους γαμήσω ανάποδα ρε χωρίς να φτύσω "

Ανακάθομαι στον πωπό μου και προσπαθώ να ακούσω .

Του διέρρηξαν την νταλίκα?

Πότε έγινε αυτό ? Στην Ιταλία? 

Δαγκώνω το χείλος μου νευρικά. Όντως με πήρε δυο τηλέφωνα αλλά ήμουν θυμωμένη και πληγωμένη και δεν τα σήκωσα. 

Σηκώνομαι πάνω , τα πάντα γυρνάνε, αλλά κάνω προσπάθεια να ισορροπήσω. Βγαίνω έξω και τον βλέπω να κοπανάει την πόρτα του ψυγείου κρατώντας μια μπύρα. 

Με προσπερνά χωρίς να με κοιτάξει , βγάζει την μπλούζα του-

Αχ. Ο πυρετός στο 40 μου ανέβηκε το νιώθω-

Και βάζει τα πόδια πάνω στο τραπεζάκι αφού πρώτα τον βλέπω να εκτοξεύει τα ορειβατικά του σε κάθε κατεύθυνση.

Τα μαζεύω με κόπο και πάω και κάθομαι δίπλα του.

"Έκλεψαν την νταλίκα?" του λέω με αγωνία και με αγριοκοιτάζει.

"Ναι ρε Βαγγέλη το τρελό είναι πως το φορτίο ήταν απείραχτο , αλλά η πόρτα ήταν παραβιασμένη. Εγώ για ένα κατούρημα σηκώθηκα μέσα στο βράδυ , πότε τα ρεμάλια μπούκαραν? Θα τους γαμήσω ρε , έχω και το αφεντικό να μου την λέει. Ποιόν ρε μαλάκα?Εμένα? Εγώ που θα έδινα την ζωή μου ρε για την νταλίκα μου?"

Τον βλέπω να πίνει με την μια την μπύρα του και στάλες πέφτουν απο το στόμα του . Μια κατηφορίζει απο τα χείλια του στο λαιμό του και σταματά πάνω στο στέρνο του.

Πυρετός 41 βαθμούς και χάνομαι. Βλάκα.

"Εσύ γιατί είσαι ξαναμμένη σαν φοράδα σε οίστρο?"με κοιτά με απορία

"Μοιάζω σαν φοράδα?" λέω με έκπληξη

Με κοιτάω . τον κοιτάω.Με κοιτά πιο ανήσυχα.

"Κλείσε ρε μαλακά το μικρό είναι άρρωστο "

"Πρέπει να έχω λίγο πυρετό" του λέω και με κοιτά απο πάνω ως κάτω" τι εννοείς φοράδα? χοντρή σαν φοράδα?"

"Έβαλες θερμόμετρο?" μου βάζει το χέρι στο μέτωπο μου, το νιώθω κρύο και υπέροχο.

"Δεν έχεις στο σπίτι και ζαλίζομαι να πάω στο φαρμακείο"

Σκύβει πάνω μου και με φιλά στο μέτωπο .

"Είσαι πολύ ζεστή ρε Νίκη"

Με φιλά στα μάγουλα.

"Καις"

Καίωωωωωω.

Με φιλά στο λαιμό .Δεν είναι ακριβώς φιλί. Χώνει το πρόσωπο του στην καμπύλη του λαιμού μου και αφήνει τα χείλια του εκεί.

Υπερκαίγομαι θα πεθάνω.

"Τι..τι κάνεις?" ψελλίζω καθώς τραβιέται απο κοντά μου.

"Καις υπερβολικά πολύ την μαλακία μου. Πήρες παυσίπονα?"

"Όχι , αφού ζαλιζόμουν"

Τα όμορφα μάτια του στενεύουν και σουφρώνει τα χείλια του όπως όταν εκνευρίζεται πολύ. 

"Θέλεις μπάνιο με κρύο νερό"

"Ζαλίζομαι, δεν μπορώ να σταθώ όρθια"

"Την μαλακία μου" τον ακούω να λέει και ανοίγει μια μπύρα ακόμη. Την κατεβάζει όλη με την μια. 

"Ακόμη δεν γύρισα και πρέπει να σε νταντέψω"

"Μην με νταντέψεις δεν σου το ζήτησα!"

Σηκώνομαι πάνω πολύ παρεξηγημένη και νιώθω την ίδια στιγμή το πάτωμα να κουνιέται.

"Το πάτωμα-" δεν τελειώνω την φράση μου γιατί νιώθω τα χέρια του Δημήτρη να με πιάνουν απο την μέση και να με σηκώνουν στον αέρα σαν σακί με πατατες.

"Τι..τι κάνεις?"

"Θα σε βάλω κάτω απο το νερό και μετά θα σου φέρω αντιπυρετικό"

"Κράτα με πιο μαλακά , με σφίγγεις απο το στομαχι"

Με ρίχνει στον ώμο του και κάνω προσπάθεια να κατεβάσω το μπλουζάκι μου που ανέβηκε ως την μέση μου.

"Βρακί με γατούλες .." μουρμουρίζει αποδοκιμαστικά και κλείνω τα μάτια μου απο ντροπή. 

"Είναι σέξυ..αρέσει ξέρεις σε κάποιους"

"Οι ανώμαλοι δεν μετράνε" 

Με ξεφορτώνει μέσα στην ντουζιέρα 

"Ζαλίζομαι..ααααα!"

Τσιρίζω γιατί ανοίγει το πιστολάκι του νερού και με καταβρέχει.

"Μη ..μη!" του φωνάζω απελπισμένα και χάνω την ισορροπία μου.

"Ούτε όρθια δεν στέκεσαι την μαλακία μου και δεν έχω κάνει ούτε ένα τσιγάρο ακόμη κι εχω χαρμανιάσει απο εδώ ως την Ιταλία να οδηγάω"

Τον ακούω να βρίζει καθώς με το ένα χέρι του κρατά εμένα σταθερή και με το άλλο βγάζει τις κάλτσες του. Τον βλέπω να ξεκουμπώνει το τζην του αλλά μένει ακίνητο το χέρι του ξαφνικά.

"Καλά γάμα το τζην ας βραχεί"

Και με αυτή την κουβέντα τον βλέπω να μπαίνει μέσα στην ντουζιέρα

"Τι..τι κάνεις?"

Παναγίτσα μου τι κάνει?

"Τι να κάνω ρε Νίκη ?" μου λέει αγανακτισμένος και με κρατά σταθερα πάνω του ενώ με το άλλο χέρι τοποθετεί το πιστολάκι πάνω στο πιαστράκι του τοίχου. Με κρατά και με τα δυο χέρια του πάνω του σφιχτά ενω βρεχόμαστε

"Ζαλίζεσαι?"

Μου λέει ήρεμα και με φιλά στο μέτωπο ενώ τα νερά τρέχουν πάνω μας

"Πολύ ..ζαλίζομαι" λέω ξεψυχισμένα και χωρίς να το θέλω κοιτάω τα χείλια του. Ζω ένα όνειρο?

Με κοιτά κι αυτός που κοιτάω τα χείλια του

"Όλα καλά Νίκη?" 

Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό μου ακούστηκε πολύ αυστηρό. Τραβάω ντροπιασμένη τα μάτια μου απο τα χείλη του που τα χαίρεται η Αμαλία και τον κοιτάζω. Τα νερό πέφτει πάνω στα μαλλιά του και το σώμα του είναι όλο βρεγμένο και με κρατά σφιχτά. Η μπλούζα μου έχει κολλήσει πάνω μου και οι ρόγες μου σκληρές πιέζουν τους πάνω κοιλιακούς του.

Υπάρχει αυτόματος οργασμός? είμαι έτοιμη να τον πάθω. Αυτοανάφλεξη υπάρχει. Αυτοοργασμός?

"Γιατί δεν σήκωνες τα τηλέφωνα? Ανησύχησα .Και δεν ήθελα να πάρω και την θεία να μην την αναστατώσω"

"Συγνώμη δεν το άκουσα"

"Λες ψέμματα. Τι έκανα και πειράχτηκες πάλι?"

Με φιλά στο μάγουλο

"Είσαι πιο κρύα"συμπληρώνει

"Απλά δεν ήμουν στα καλά μου"

"Θέλεις να το συζητήσουμε?"

Γλιστράω και με πιάνει πιο σφιχτά πάνω του. Η καρδιά μου χτυπά δυνατά.

"Μπα..όχι" ξεροκαταπίνω και σκύβω το κεφάλι. Το βάζω στο στήθος του και το δυνατό κράτημα του απο την μέση γίνεται αγκαλιά.

Νιώθω τα χείλη του στο αφτί μου

"Όλα θα τα λες σε μένα ."

"Καλά" Πεθαίνω πολύ πολύ και  πολύ λέμε.

Με σηκώνει σαν νύφη.

Και κανονική νύφη παναγίτσα μου να δώσει ο θεός να με σηκώσει!

"Θα σε ξαπλώσω και θα πάω στο φαρμακείο"

Δεν ξέρω τι λέει έχω αλλοιθωρίσει απο την ευτυχία. Ή απο το πολύ πυρετό

"Αχ " αναστενάζω και βάζω τα χέρια μου γύρω απο το λαιμό του

"Την μαλακία μου χάλια είσαι, α ρε Νίκη ξύλο που θέλεις"

"Ναι" χώνω το πρόσωπο μου στο βρεγμένο στέρνο του

Με αφήνει στην άκρη του κρεβατιού και τον βλέπω να πηγαίνει στην ντουλάπα μου. Σταζει ολόκληρος αλλά δεν δείχνει να τον ενοχλεί.

Μου πετά μια πετσέτα και σκουπίζομαι και στη συνέχεια τον βλέπω να βγάζει τις καθαρές πυζαμες μου με μονόκερους και ένα πράσινο μπραζίλιεν βρακάκι που είχα αγοράσει πριν μέρες απο την λαική.

Γυρνά σε μένα 

"Να σε βοηθήσω να γδυθείς ή μπορείς?" μου λέει σοβαρά και δυο φωνούλες ακούγονται μέσα μου

Το μοιραίο θηλυκό φωνάζει ναι και η παρθένα μέσα μου έχει κοκκινίσει και λέει όχι

"Εμ..όχι μπορώ"

"Καλά. Πάω να αλλάξω κι εγώ"

Μου γυρνά πλάτη και μουντζώνομαι.

Βγάζω τα βρεγμένα και βάζω τα καθαρά και ξαπλώνω.

Τι ευτυχίες ζω? Μπανιαρίστηκα μόλις με τον Δημήτρη?

"Να μπώ?"

Τον βλέπω να με κοιτά απο την μισάνοιχτη πόρτα

"Ναι ντύθηκα" 

Μπαίνει μέσα. Φοράει μόνο ένα μποξεράκι και κρατά μια μπύρα

"Βάλε αυτό στο μέτωπο σου. Ντύνομαι και πάω  φαρμακείο"

"Καλά"

Χαμογελάω ευτυχισμένα. Είναι μανάρι  υπέροχο ο Μητσάρας μου. 

"Φαίνεσαι καλύτερα"

"Νιώθω καλύτερα"

"Ωραία" μου γνέφει και με φιλά ξανά στο μέτωπο

"Θα πάρω και ενα θερμόμετρο"

Κατσουφιάζω. Μια χαρά ήταν και τα φιλιά του

"Αν χτυπήσει το θηροτηλέφωνο μην σηκωθείς να ανοίξεις θα είναι η Αμαλία . Άς την να περιμένει θα της ανοίξω εγώ"

"Αχ" λέω θλιμμένα

"Δεν είσαι καλά ?" μου λέει αναστατωμένος

"Πως..μια χαρά..ευχαριστώ"