"Όλα καλά εκεί κάτω? "

Σέρνομαι σαν φίδι προσεκτικά κάτω απο την νταλίκα. Ο Δημήτρης με έπρηξε να πάει αυτός να πιάσει αυτό που έκρυψε ο Στέφαν αλλά που να χωρέσει εδώ κάτω ο Δημήτρης, αφού ο υπέροχος άντρας μου είναι δυο μέτρα.

"Ναι! περίμενε!"

Σέρνομαι λίγο ακόμη κάτω απο την νταλίκα, σχεδόν το βλέπω. Το δέμα που έκρυψε ήδη πριν φύγουμε το είχα εντοπίσει και περιεργαστεί και το έβαλα πίσω στην θέση του. Στο υπόλοιπο ταξίδι έσπασα το μυαλό μου να καταλάβω τι είναι και φυσικά κατέληξα σε μια πολύ καλή ιδέα.

"Βγες έξω απο την νταλίκα θα το πιασω εγώ"εκατό φορές μου το είπε

Τι ανυπόμονο αγόρι!

"Με ζάλισες δώσε μου δυο δευτερόλεπτα και θα το φτάσω"

"Πρόσεχε γαμώ "

Εμ βέβαια φοβάται μην του κάνω τίποτα την νταλίκα

"ΤΟ ΕΠΙΑΣΑ"

Σέρνομαι προσεκτικά πάλι έξω απο την νταλίκα κρατώντας τον πολύχρωμο κύβο απαλά στα χέρια μου. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το ταρακουνήσω, να το δονήσω ή τέλοσπάντων να του κάνω το οτιδήποτε

"Είσαι καλά?" Βλέπω τον Δημήτρη να έχει σκύψει και με κοιτάει αναστατωμένος" γαμώ την μαλακία μου σου είπα θα το πιασω εγώ, τόσο ξεροκέφαλη γυναίκα πρωτη φορά βλέπω "

"Δεν την έκανα τίποτα την νταλίκα σου αμάν ρε Δημήτρη"

Με αποκάλεσε γυναίκα?????

Ξεφυσά και μου δίνει το χέρι του για να συρθώ έξω απο την νταλίκα αλλά του χτυπάω το χέρι. Σιγά μην θέλω βοήθεια!

"Το 'χω"

Ξεφυσάει ξανά .

Τι άνθρωπος!

Βγαίνω εξώ και κοιτάω προσεκτικά γύρω μου. Δεν θέλω να μας παρει μάτι κανένας οτι έχω πάρει το δέμα. Το όλο θέμα είναι να το αφήσω εκεί που είναι κρυμμένο για να το πάρουν , να τους παρακολουθήσω, να βγάλω φωτογραφίες απο τους σύνδεσμους που έχουν στο εξωτερικό και να μπορέσω να έχω πιο ολοκληρωμένη υπόθεση στα χέρια μου όταν πια καλέσω την αστυνομία για τις λεπτομέρειες. Σιγά μην τους δώσω όλη την δόξα!

"Αυτό είναι?"

Φαγώθηκε να το δει.

"Ναι πάμε μέσα στην νταλίκα για να σου το δείξω"

Με κοιτάει απο πάνω ως κάτω. Με κοιτάω κι εγώ . Τινάζομαι ελαφρά είμαι γεμάτη χώματα

"Έχεις άλλα ρούχα ? "

"Τσουκ"

"Έτσι θα ξαπλώσεις ?"

Για όνομα

"Θα γδυθω ρε Δημήτρη δεν σου λερώνω την νταλικα"

Υψώνει τα μάτια στον ουρανό

-και αυτό τον πειραξε? -

"Στην κουκέτα πήγαινε πίσω απο τις θέσεις. Την έχω ανοίξει"

Κοιτάω την κουκέτα.

"Είναι μια και μονή" λεω ξενερωμενα

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑΑΑΑΑ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑ

"δεν ήξερα να βάλω και διπλό κρεβάτι"

"Καλά δεν τραβάω κανα ζόρι" λέω αδιάφορα και ανεβάινω

Πάλι ξεφυσάει.

Οτι και να λεω τον ενοχλώ!!

Εν τω μεταξύ όσο χάλια το έχει το σπίτι του, την νταλίκα του την έχει κουκλα. Λάμπει απο καθαριότητα. Καλά..θα τον στρώσω και στο σπίτι ...θέλει δεν θέλει!

Τον βλέπω να ανεβαίνει και να ψάχνει στα ρούχα του μέσα απο το σακίδιο του. Βγάζει μια μακό μπλούζα του και -

"ΕΕΕΕΙΙΙΙΙ Τι μου την πετάς στο κεφάλι ?"

"Άλλαξε"

Αφήνω το κύβο προσεκτικά πάνω στην κουκέτα.

Τον κοιτάω.

Με κοιτάει.

Μπροστά του θα αλλάξω?

Εντάξει μπορεί να κάναμε οτι κάναμε..αλλά ήμουν μεθυσμένη..και ..τότε ακόμη εγώ τον είδα γυμνό..όχι αυτός εμένα..

Ξαφνικά σε δεύτερα το ύφος του απο σκυνθρωπό αλλάζει.

"Εμ..πάω..έξω να αλλάξω κι εγώ ρούχα"

Με ντρέπεται? απο πότε καλέ?

"Σιγά καλέ! οταν κυκλοφορεις μπροστά μου μόνο με το εσω-"

"Νίκη" λέει αυστηρά το όνομα μου

Γιατί θυμώνει?

" δεν είναι πλέον το ίδιο"

"Τι έννοεις?"

"Τίποτα δεν εννοώ. Άλλαξε "

Δεν τον καταλαβαίνω καμιά φορά.

Και με αυτά τα λόγια με αφήνει να αλλάξω. Βγάζω την μαύρη κολλητή μου φόρμα και βάζω το μπλουζάκι του. Ίσα που καλύπτει το εσώρουχο μου. Αλλά είναι φαρδύ. Τελοσπαντων ξέρω πως έτσι κι αλλιως σημασία δεν θα μου έδινε.

Κοιτάω την κουκέτα. Ίσα που χωράει τον Δημήτρη. Θα είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον...θα πιαστούμε...

ΤΕΛΕΙΑ

"Άλλαξααααα!" βγάζω το κεφάλι μου έξω απο το παράθυρο και τον βλέπω ημίγυμνο . Απο κάτω φοράει μια φόρμα μόνο και-

"Τι κοιτάς?" μου λεει κοφτά

"Πες οτι σε παίρνω και μάτι βλάκα! απλά βιάζομαι να επιστρεψω τον κύβο στην θέση του. Τελείωνε"

Τον ακούω να μουρμουράει κάτι καθώς χαζεύω το μισό σκόρδο τατουάζ να προεξέχει απο το μαύρο καλβιν κλαιν εσώρουχο του. Οι κοιλιακοί του είναι σκληροί, τα μπρατσά του είναι σαν αρχαιοελληνικό άγαλμα και ο κώ-

"Θέλεις κάτι?" σηκώνει το κεφάλι του προς εμένα

"Τσουκ" λέω αδιάφορα καθώς νιώθω τα μάγουλα μου να καινε ..και...γιατί με κοιτάει τόσο ..τοσο...

"Ζέστη όμως ε?" λεω και χώνομαι πίσω στην κουκέτα.

Στην κουκέτα μας.

Την μονή κουκέτα μας.

Αχ βαχ.

Σε λίγα δεύτερα μπαίνει μέσα και.. έχει βάλει και μπλούζα!

ποιός ?ο Μήτσος που στο σπίτι δεν τον έχω δει να κοιμάται ποτέ με μπλούζα. Α τον βλάκα..είναι ντυμένος σίγουρα ..για να μην του κάνω πέσιμο? εμ βεβαια ..με όλες έχει πάει με εμένα το φυλάει.

Βλακα.

Χαζέ.

"Τι σκέφτεσαι?" μου λέει με περιέργεια

"Την υπόθεση φυσικά"

"Θα μου δείξεις τι έκρυψαν?"

Γλυκουλης.Έχει ανέβει στην κουκέτα και με κοιτά με ανυπομονησία.

"Λοιπόν.." βγάζω το περιτύλιγμα και ο πολύχρωμος κύβος εμφανίζεται.

"Τι μαλακία είναι αυτή? παιχνίδι έκρυψαν?"

Γλυκουλης .

Άντρα μου όμορφε υπέροχε λιωνω-

"Θα πεις γαμώ τι έιναι?"

"Φυσικά. Αυτό έδω είναι ένας κύβος ρούμπικ. Έχει όπως βλέπεις πολύχρωμες πλευρές και το όλο θέμα είναι να στριφογυρίσεις τις πλευρές με σκοπό κάθε πλευρά να αποκτήσει το ίδιο χρώμα"

"Ξέρω τι είναι κύβος ρούμπικ"

"Αλήθεια?"

"Ναι γαμώ δεν είμαι ηλίθιος. Εννοώ για ποιό λόγο έχουν κρύψει στην νταλίκα μου ένα παιχνίδι"

Χαμογελάω. "Λοιπόν έχω κάποιες σκέψεις γύρω απο αυτό"

Κι έπειτα του εξηγώ σε οτι κατέληξα κατά την διάρκεια του ταξιδιού.

"Πιστεύω πως όταν ολοκληρωθεί η κάθε πλευρά ο κύβος αυτόματα ανοίγει και μέσα λογικά θα κρύβει κάποιο φλασάκι, γιου εζμπι, ή έστω κάποιο τσιπάκι που κρυβει πληροφορίες. "

"Να το κάνουμε τότε να δούμε τι κρυ-"

του κάνω νόημα να σταματήσει

"Εννοείται Δημήτρη σκέφτηκα οτι μπορώ να το λύσω και να δω τι έχει μέσα. Βιντεάκια στο γιουτιουμπ υπάρχουν με λύσεις του ρούμπικ , εδώ σπίτι διέρηξα με οδηγίες απο το γιουτιουμπ"

"Το σπίτι της Θασεφάης εκείνο το βράδυ?"

με κοιτάζει σοβαρός.

Γιατί νομίζω οτι με έχει πάρει επιτελους στα σοβαρά?

"Ναι εκείνο το βράδυ που μετά-"

Εμ..

Κοιτάει χαμηλά. Και μετά κοιτάει αδιάφορα τον κύβο.

Θέμα ταμπου λοιπόν και για τους δυο μας εκείνο το βράδυ.

"Και τέλοσπαντων θα μπορούσαμε να το ανοίξουμε με οδηγίες. Αλλά μετά σκέφτηκα πως θα είχαν ήδη σκεφτεί πως αν έπεφτε σε λάθος χέρια , καλή ώρα όπως τα δικά μας, το πρωτο που θα σκέφτοταν όλοι ποιό θα ήταν?"

Σκέφτεται και δακώνει το χείλος του. Κουκλί.

"Να πάνε στους μπατσους?"

Σηκώνω τα μάτια μου στο ταβάνι της νταλίκας. Για όνομα!

"Να το ανοίξουν ρε Δημήτρη για να πάρουν τις πληροφορίες!"

"Άρα.." ανασηκώνει τους ώμους

"Άρα πιστεύω οτι θα έχουν βάλει κάποιου είδους προστασία. "

Με κοιτά με τα υπέροχα μάτια του. Τα υπέροχα γεματα χείλη του ανοίγουν ελαφρώς.

Πως κρατιεμαι και δεν τον βιάζω!

"Προστασία? τι προστασία?"

Αναστανάζω.

Κούκλος!

"Πιστεύω πως πρέπει με μια συγκεκριμένη αλγοριθμική φορά πρέπει να περιστραφούν οι πλευρές και μόνο τότε ανόιγει. Αν με λάθος τρόπο περιστραφούν ..τότε.."

"Τότε?"

"Τότε..μπουμ!"

"Εκρηκτικός μηχανισμός?"

"Ναι! φυσικά! έχουν μπει σε τόσο κόπο για να στειλουν τις πληροφορίες. Κάπως πρέπει να έχουν διαφυλαχθεί σε περίπτωση που έκλεβε κάποιος τον ρούμπικ"

Με κοιτάζει σοβαρός. Κι έπειτα τα μάτια του γυαλίζουν.

"Και πως τα σκέφτηκες όλα αυτά ουρίτσα?"

Ίσως απο τις λίγες φορες που δεν θέλω να τον σκοτώσω που με αποκαλεί έτσι. Γιατί το λέει..με μια διαφορετική χροιά φωνής..με μια ένδειξη...θαυμασμου?

"Είχα πολύ χρόνο για σκέψη στην καρότσα της νταλίκας. Κι επίσης θέλω να λύσω το μυστήριο και να συλλέξω πληροφορίες, όσες γίνεται περισσότερες πριν παραδώσω την υπόθεση στην αστυνομία"

Με κοιτά πολύ σοβαρός

Παίρνει απο τα χέρια μου τον ρούμπικ και το αφηνει απαλά στην άκρη

"Και γιατί να μπεις σε όλη αυτή την διαδικασία?" με κοιτά αινιγματικά, ενώ γλύφει ελαφρά το κάτω χείλος του.

Λοιπόν..το έκανα.. για δυο λόγους.

"Πρώτον..ξέρω πως έγω και το μεγάλο μου στόμα , έμπλεξαν την νταλίκα και εσένα μαζί. Άρα το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω για να μην βρεις μπελά είναι να ξεσκεπάσω την υπόθεση χωρίς να εμπλακεί το όνομα σου και να μην μάθει τίποτα το αφεντικό σου. Ξέρω πως δεν θέλεις να δίνεις δικαιωματα και πως είναι ξέφτιλα να ανακαλύψει η εταιρεία σου οτι περνούσαν τόσο καιρό δέματα κρυφά με την νταλίκα σου χωρίς να καταλάβεις τίποτα"

Τον βλέπω να συνοφρυώνεται-

ε καλα δεν τον είπα και καμπούρη!

και μετά χαλαρώνει..χαλαρώνει πολύ...

και..

ΚΑΛΕ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΟΣΟ?

"Δηλαδή..." μου αγγίζει τα μαλλιά. Τα κοιτά φευγαλέα και μετά τα τραβά στην άκρη. Με πλησιάζει κι αλλο.

"Τι ..τι κάνεις? ήδη έχεις παρει το μεγαλύτερο μερίδιο της κουκέτας θέλεις και το δικό μου?"

Με πλησιάζει κι αλλο

Η καρδούλα μου έτοιμη να σπασει

ΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΜΟ ΣΟΣ ΣΟΣ ΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΜΟ

Έχω κοκκινησει καθώς το βλέμμα του βυθίζεται στο δικό μου που κάνει τιτάνιες προσπαθειες να μην κρυφτεί μέσα στην μπλούζα

"Για να καταλάβω..ρισκάρες τόσα..έκανες παρακολούθηση..διέρηξες το σπίτι της γιαγιας που ξέρω οτι φοβάσαι..κρύφτηκες στην νταλίκα μου..και όλα αυτά γιατι δεν θέλεις να βρω τον μπελά μου? "

Γιατί το λέει τόσο τρυφερά?

Επίσης που είναι το παράξενο?

Για τον Δημήτρη και σε γκρεμό θα έπεφτα!

"Εννοείται!" ανασηκώνω τους ώμους χωρίς να καταλαβαίνω τι του κάνει εντύπωση

Σκύβει κι αλλο προς εμένα

"Έχω κάτι?"

"Νίκη.. ήμουν σίγουρος οτι με αγα-"

"Α!"

Και ο δευτερος λόγος!

"Και φυσικά κάτι θα κερδίσω κι εγώ απο την υπόθεση! είμαι σίγουρη πως στο κύβο έχει μέσα πληροφορίες για αγέλες λυκανθρώπων, ίσως για αδέσποτους! καταλαβαίνεις πως θα αποκτήσω μεγάλη φήμη οταν λύσω την υπόθεση! ίσως να ανοίξω ένα δικό μου γραφείο ντετε-"

Πέφτει πίσω με φόρα ξενερωμένος

"ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣ ΕΤΣΙ? ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΛΥΣΩ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ?"

Δεν μιλάει

Α τον βλάκα! καμία εμπιστοσύνη στις δυναμεις μου!

Του χώνω μια δυνατη στο μπρατσο

"Γιατί χτυπάς γαμώ?"με κοιτά αγριεμενος

Τον χτυπάω ακόμη μια

"Γιατί δεν πιστεύεις σε εμένα και τις δυνατότητες μου!"

Του χώνω ακόμη μια . Του χώνω ακόμη μια και-

"ΑΣΕ ΜΕ ΚΑΤΩ ΡΕ ΔΕΝ ΧΤΥΠΑΝΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ"

Με έχει πιασει και με έχει βάλει απο κάτω του

"δεν σε χτυπάω αλλά κάτσε φρόνιμα γαμώ το φελέκι μου"

Τον δαγκώνω στο μπρατσο

"ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΜΟΥ ΡΕ ΝΙΚΗ "

"ΑΣΕ ΜΕ "

"ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΔΑΓΚΩΝΕΙΣ"

"ΠΕΣ ΠΡΩΤΑ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΝΤΑΤΕΚΤΙΒ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΝΩ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ"

Μου πιανει και τα δυο χέρια και με καβαλα

"θα με σκάσεις είσαι βαρυς ξεκαβάλα"

Προσπαθώ να βρώ το χέρι του να δαγκώσω και σκύβει το πρόσωπο του προς εμένα

"Πόσο είσαι δεκαπέντε?" μου λεει και με τρελαίνει

"Επειδή είμαι κορίτσι δεν πιστευεις σε εμένα? ΣΕΞΙΣΤΗ!"

Κοιτάω τα χείλη του και-

Θα τον πονέσω για τα καλά!!

Δαγκώνω το κάτω χείλος του με δύναμη !

οταν συνηδητοποιώ ...

Μμμμ..

Ξαφνικά μένουμε και οι δυο ακίνητοι.

Πολύ ακίνητοι.

Εγώ ακόμη δαγκώνω

Ενώ ο Δημήτρης..

Γιατί δεν μου χώνει καμία για να γλυτώσει?

Το βλέμμα του είναι περίεργο και βαθύ καθώς μαλακά αφήνω τα δόντια μου απο το χείλος του

ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗΗΗΗΗ

Εμ..

Μήπως..το παράκανα?

Με κοιτάζει αινιγματικά καθώς τα πρόσωπα μας είναι κοντά, η ανάσα του είναι καυτή πάνω στα χείλη μου

. Λες να παρεξήγησε την κίνηση μου? λες να νομίζω ο βλάκας οτι του έκανα πέσιμο?Σίγουρα θα το πάρει πάνω του και θα λέει μετά οτι τον γουστάρω!

"Εεε..να κοιμηθούμε καλύτερα?" του λέω αλλά συνεχίζει να με κοιτάει μη διαχειρίσιμα

Δεν απαντάει τίποτα. Αλλά ξαφνικά-

Με ξεκαβαλάει απότομα και πάω αυτόματα τερμα γωνία της κουκέτας και γίνομαι χαλκομανία με το σίδερο της νταλίκας . Η καρδιά μου χτυπά απίστευτα δυνατα.

Γιατί δεν λέει κάτι?

Γιατί δεν μιλάει?

Γιατί κάθεται ακίνητος απο πίσω μου?

Να γυρίσω να τον κοιτάξω ή να συνεχίσω να κοιτάω το σίδερο της νταλίκας?

Κλείνω τα μάτια σφιχτά.

"Νίκη.."Ακούω το όνομα μου..να βγαίνει απο τα χείλη του βραχνά..σεξυ ...

Και λαχανιασμένα?

"Τι ?" λεω κοφτά και αυστηρά

Σιωπή

Τον ακούω να ξαπλώνει δίπλα μου. Νιώθω το ύφασμα της φόρμας του να αγγίζει ελαφρά το σώμα μου.

Πεθαίνω λιωνω τον αγαπώ είναι τελειος υπέροχος καβλ-

"Τίποτα" λέει κι αυτός κοφτά και τον ακούω να γυρίζει πλευρό.

Α τον ..

Κρυφοκοιτάω...

Ναι..μου γύρισε και πλάτη!

Πως κάνει έτσι???? τοσο πια δεν με αντέχει????

...Εγώ τώρα ..να κοιμηθώ ή να κλαψω?