Τύφλωση.

Το πρώτο όνειρο είχε ως: Εμένα και τον πλέον πρώην μου, τον Θ. στο Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης.

Ήμασταν λέει αρχικά στον κεντρικό διάδρομο του Τ.Ε.Ι. μαζί με κάποια άλλα παιδιά που ήταν συμφοιτητές μου, και μεταφερθήκαμε σε έναν χώρο που έμοιαζε μεταξύ κουζίνας στρατού και τουαλέτας.

Κάποια στιγμή ήθελα να πάω στην τουαλέτα για τις ανάγκες μου. Εκεί που προχωρούσα με κατεύθυνση προς στην τουαλέτα, σκόνταψα χωρίς να το καταλάβω και χτύπησα στο κεφάλι μου στο πάτωμα. Περίμενα κάποια βοήθεια από τα παιδιά όσο ήμουν αναίσθητη, αλλά αντί να με βοηθήσουν, γελάγανε. Ο πρώην μου δεν έχει πάρει χαμπάρι το όλο συμβάν.

Όταν συνήλθα, με τρόμο ανακάλυψα ότι τυφλώθηκα από το χτύπημα στο κεφάλι μου και έφυγα από εκεί βιαστικά ψάχνοντας τον Θ. Όσοι με βλέπανε δεν βλέπανε μια τυφλή, αλλά μια περίεργη. Μέχρι να το συνειδητοποιήσουν ότι εντέλει τυφλώθηκα, είχα φύγει πια από τον χώρο. Είχε πια σουρουπώσει και περπατούσα στον σχεδόν άδειο διάδρομο του Τ.Ε.Ι. όπου υπήρχαν δυο καθαρίστριες που σφουγγάρισαν τον διάδρομο. Ψηλαφίζοντας τους τοίχους και ταυτόχρονα ψάχνοντας τον πρώην μου μέχρι που τελικά τον βρήκα.

Άγγιζα το πρόσωπό του για να "δω" ποιος ήταν το άτομο που ήταν μπροστά μου.

Ψώνια.

Το δεύτερο όνειρο είναι πιο σύντομο.

Ήμασταν δυο ζευγάρια, εγώ, ο Θ.(ο πρώην μου), η κολλητή μου η Σ. και ο Α.(πλέον πρώην της).

Ήμασταν στο χωριό μου. Τα αγόρια πήγαν να ψωνίσουν πράγματα για το δείπνο μας, ενώ εμείς οι δυο τους περιμέναμε. Πέρασε αρκετή ώρα και αγχωθήκαμε.

Καθόμουν πάνω στο τσιμεντένιο πεζούλι κοντά στο μπακάλικο της γειτονιάς μου. Κάποια στιγμή αποφάσισαν να επιστρέψουν πίσω σε εμάς φορτωμένοι με τα ψώνια.

Όταν σταμάτησαν μπροστά μας, τους ρωτήσαμε που έλειπαν τόση ώρα, αλλά δεν πήραμε απάντηση παρά μόνο χασκογελούσαν.