"Λοιπόν μικρή σιγανοπαπαδιά,πες τα μας όλα. Πού τον γνώρισες, πώς τον γνώρισες, πώς τον λένε,τι δουλειά κάνει....", η Έλλη έβαλε το χέρι της πάνω στο χέρι της αδερφή της και της το πίεσε να σταματήσει.

"Ένα ένα βρε κορίτσια,όλα θα σας τα πω", παραπονέθηκε η Ανθή με τις τόσες ερωτήσεις που της είχε θέσει η Φαίδρα.

"Λοιπόν,έψαχνα στο ιντερνέτ να βρω καινούριο εμπόρευμα για το μαγαζί. Πιο μοντέρνα,πιο ιδιαίτερα πράγματα. Βρήκα ενδιαφέροντα προϊόντα αλλά τα περισσότερα από Ιταλία.
Το συζήτησα με τον πατέρα και αποφάσισα να κάνω το μεγάλο βήμα.
Βρήκα δύο τρεις εμπόρους από Ρώμη κι έναν από Φλωρεντία.
Ταξίδεψα για να τα δω από κοντά και αν μπορούσα να κλείσω μία καλή συμφωνία.
Ανάμεσα στους εμπόρους  λοιπόν ήταν κι ο Μάνος. Αργότερα έμαθα ότι είχε ελληνικές ρίζες απ'τη μητέρα​ του.
Στην αρχή πήγαινα μία φορά το τρίμηνο,τα περισσότερα τα εκανα απ' τον υπολογιστή.
Μέχρι που άρχισε να εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για μένα και έτσι  φτάσαμε αισίως στο γάμο".

"Πωπω,σαν παραμύθι ακούγεται",πετάχτηκε η Ηρώ,ενώ η Φαίδρα της χάιδεψε την πλάτη.

"Και αυτός μένει εκεί στη Ρώμη,θέλω να πω πώς θα τα βολέψετε?"

"Ναι Ρώμη αλλά η επιχείρηση έχει έδρα τη Φλωρεντία τα τελευταία χρόνια...Αυτό είναι ένα θέμα. Εγώ δεν μπορώ να αφήσω το μαγαζί και τον πατέρα, κι εκείνος εκεί έχει ολόκληρη επιχείρηση.
Μάλλον θα τα μοιράζουμε",είπε στο τέλος κάπως μελαγχολικά.

"Κι εσύ είσαι ευχαριστημένη με αυτό Ανθή μου?",ρώτησε εύλογα η Φαίδρα.

"Προς το παρόν θα γίνει έτσι. Αργότερα βλέπουμε. Είναι όμως άμα τον δεις...πες Έλλη", απευθύνθηκε στην Έλλη ζητώντας τη γνώμη της.

"Ασε, μας έβαλε τα γυαλιά η Ανθούλα. Κούκλος ο ιταλός. Κι αυτός όμως, στα μάτια την κοιτά".

"Και που είναι τώρα το κελεπούρι? Ποτέ θα τον γνωρίσω εγώ?",θέλησε να μάθει..

"Έρχεται αύριο. Ήρθες την κατάλληλη στιγμή μικρό μου. Τέλεια θα περάσουμε. Εσύ που μιλάς ιταλικά και είχες μείνει ένα χρόνο στη Φλωρεντία θα βρείτε πολλά να πείτε".

"Ναι...",είπε  προσπαθώντας να δείξει ενθουσιασμό που όμως ποτέ δεν έφτασε στα μάτια της.
Η Φλωρεντία δεν ήταν ποτέ για την ίδια αυτό που πίστευαν όλοι.
Έγιναν πράγματα εκεί για τα οποία ντρεπόταν κι ήθελε να μην θυμάται.
Να τα ξεχάσει,να τα διαγράψει απ' τη μνήμη της ήθελε κι αυτά, αλλά κι εκείνον.

"Εσύ Ηρώ,έχεις κάποια σχέση? Βέρα βλέπω δεν φοράς",ρώτησε η Ανθή.

"Δυστυχώς όχι. Ελπίζω πάντα μπας και βρω κάποιον εδώ. Είστε πολύ ζέστη άνθρωποι",είπε η Ηρώ χαριτολογώντας κοιτάζοντας τα κορίτσια.

"Όχι όλοι πίστεψε μας",πετάχτηκαν κι οι τρεις μαζί κι έβαλαν τα γέλια.

"Μπα τι έχουμε εδώ?",ο Ορέστης με τον Αντρέα είχαν έρθει να τις συναντήσουν.
"Τι σου είπα ρε ότι θα τις βρούμε εδώ να μπεκρουλιάζουν. Εσύ ελπίζω να μην έβαλες αλκοόλ στο στόμα σου", γύρισε στην Έλλη παίρνοντας το αυστηρό του ύφος.

"Μόνο πορτοκαλάδα το κορίτσι σου",πετάχτηκε η Φαίδρα κρατώντας στα χέρια το μπουκάλι και κουνώντας το πέρα δώθε.

"Έτσι μπράβο",πρόσθεσε ο Ορέστης αφήνοντας ένα τρυφερό φιλί στα χείλη της Έλλης.

"Εσείς βλέπω του δίνεται και καταλαβαίνει", πεταχτηκε ο Αντρέας μετρώντας τα μπουκαλάκια του τσίπουρου.
"Ανθή τι κάνεις? Με το καλό",ο Αντρέας έπιασε την κοπέλα αγκαλιά και τη φίλησε.

"Εδώ, λέμε ποιός έχει σειρά μετά",απάντησε στον Αντρέα κλείνοντας του το μάτι.

"Ποιος άραγε...",είπε εκείνος κοιτάζοντας όλο νόημα την Φαίδρα.

"Συνωμοσία μυρίζομαι...",έκανε ένα μορφασμό προς όλη την παρέα αλλά κοιτάζοντας τον Αντρέας περισσότερο.

"Πώς κι από δω όμως παλικάρια?",ο Ορέστης θα έπρεπε να είναι ακόμα στο μαγαζί κι ο Αντρέας  στο αμπέλι με τον πατέρα τους όπως είχαν κανονίσει το πρωί.

"Τι έγινε Ελλάκι,εμείς δεν έχουμε δικαίωμα για βολτιτσα?".

"Ορέστη,σαν πολύ θάρρος πήρες με τους επισκέπτες μας",πετάχτηκε εκείνη έχοντας επιθετική διάθεση απέναντι του.
Όλοι γέλασαν όταν η Φαίδρα κούνησε την παλάμη σαν να του λέγε θα φας ξύλο .

"Και ο γαμπρός?",ρώτησε ο Αντρέας.

"Αύριο έρχεται", πετάχτηκε η Φαίδρα. "Πότε θα κανονίσεις συνάντηση Ανθή?"

"Αύριο βράδυ για ποτό? Τι λέτε στο γνωστό μέρος?", κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και κούνησαν το κεφάλι.
Μονάχα η Έλλη δεν ενθουσιάστηκε και κοίταξε πικραμένη τον Ορέστη.

"Τι είναι μωρό μου. Εντάξει ένα ποτήρι κρασί θα σε αφήσουμε να το πιείς. Άλλωστε ο γιατρός το επιτρέπει",ο Ορέστης που τη λάτρευε, την έσφιξε πάνω του.

"Και δεν θα πιείτε σφηνάκια,ούτε θα μεθύσετε", απαίτησε η Έλλη κοιτώντας τους έναν έναν.

"Ε!Τώρα νομίζω πως ζητάς πολλά. Εσύ ένα ποτήρι κρασί κι εμείς...Το Βόσπορο",είπε πειράζοντας τη κι εκείνη γκρίνιαξε για άλλη μία φορά.

"Όταν τα λέω εγώ",μονολόγησε η Ανθή για να εισπράξει το δολοφονικό βλέμμα της Έλλης.

"Εντάξει, τότε αύριο χωρίς μελοδραματισμούς ",πετάχτηκε η Φαίδρα προσπαθώντας να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα.
"Άντε πάμε τώρα γιατί η μαμά θα μας περιμένει".

Σηκώθηκαν και χαιρέτησαν την Ανθή. Εκείνη θα επέστρεφε στο μαγαζί ενώ οι υπόλοιποι θα γύριζαν στο σπίτι.

Η Αγγελίνα για δεύτερη μέρα είχε φτιάξει της Παναγιάς τα μάτια και τους​ περίμενε για φαγητό.
Δεν την απογοήτευσαν. Η Φαίδρα ήθελε να περάσει όσο περισσότερο χρόνο μπορούσε με τους γονείς της.
Από χειμώνα  θα έπεφτε πολύ δουλειά και ποιος ξέρει πότε θα τους έβλεπε πάλι.

Άρχισε να στρώνει το τραπέζι,ενώ η Ηρώ προσφέρθηκε να βοηθήσει.
Η Έλλη είχε κάτσει στην πολυθρόνα να ξεκουραστεί όταν είδε τον Αντρέα στην αυλή να της κάνει νόημα πως θέλει να της μιλήσει.

Βγήκε έξω με τρόπο χωρίς να την καταλάβουν και τον έψαξε ανάμεσα  απ' τις  τριανταφυλλιές.

"Τι είναι, τι έγινε?",τον ρώτησε όταν τον είδε.
Εξινε το κεφάλι του από αμηχανία και έσκαβε με το παπούτσι του το παρτέρι.
"Ρε Έλλη πότε λες είναι η κατάλληλη στιγμή?"

"Για πιό πράγμα",ρώτησε εκείνη αφηρημένα.

"Συνέλθει ρε, ξέρεις για το δαχτυλίδι".

"Τι λέτε εσείς εδώ?",η Ηρώ προστέθηκε στην παρέα κι η Έλλη έκανε να αλλάξει κουβέντα.

"Ξέρει,για ενισχύσεις την κουβάλησα στο νησί τι νόμιζες",της είπε ο Αντρέας κι εκείνη χαμογέλασε.

"Πότε να το δώσω το δαχτυλίδι γαμώτο. Δεν είμαι καλός σε αυτά,βοηθήστε με".

Τα δύο κορίτσια συμφώνησαν πως καλά θα ήταν να της το δώσει όταν θα ήταν οι δυο τους Φαίδρα ήταν αυτή,απρόβλεπτη μία ζωή με τις αντιδράσεις της.

Έτσι αποφάσισε να της το δώσει την ημέρα του γάμου της Ανθής  και οι δύο τους θα τον βοηθούσαν ώστε να είναι άκρως ρομαντικό που δεν θα μπορούσε να αντισταθεί λέγοντας του παρά μόνο το ΝΑΙ.