Το τηλεφώνημα ήταν απ το νησί. Πήρε μια βαθιά ανάσα και τόσο σήκωσε.

"Ναι...".

"Αν δεν σε έπαιρνα εγώ δεν είχες σκοπό να πάρεις?",η Έλλη με επιθετική διάθεση στην άκρη άκρη της γραμμής.

"Έμπλεξα με τη δουλειά ξεκίνησε η ανακαίνιση νωρίτερα από ότι υπολογίζαμε. Δεν είναι πως δεν ήθελα. Πώς είσαι?".

"Πώς να είμαι ρε μικρό. Έφυγες και το ένα γεγονός υποδέχθηκε το άλλο. Χαμός έχει γίνει εδώ".

Ανασηκώθηκε στη θέση της, τι να είχε συμβεί? Για ποια γεγονότα μιλούσε η αδερφή της.

"Δηλαδή?",ρώτησε διστακτικά.

"Δεν με ρώτησες το σημαντικότερο. Για το γάμο της Ανθής".

Η καρδιά της άρχισε να χτυπά σε υπερβολικά γρήγορο ρυθμό. Ακανόνιστα,νόμιζε πως θα πεταχτεί από το στήθος της.

"Ήταν όμορφα?"ρώτησε διστακτικά.

"Θα ήταν όμορφα,φαντάζομαι,αν είχε γίνει".

Το ακουστικό παραλίγο να πέσει απ το χέρι της που έτρεμε με ότι είχε  μόλις ακούσει. Ο Μάνος είχε ακυρώσει το γάμο.
Το είχε κάνει λοιπόν?

"Λοιπόν για να μην σε κρατάω σε αγωνία,ο γάμος δεν έγινε εντέλει. Μην ρωτήσεις γιατί αφού κι εγώ ακόμη δεν έχω μάθει,η Ανθή τον ακύρωσε ξαφνικά. Μια μέρα πριν. Δεν είναι πολύ καλά, αλλά τον λόγο που το έκανε δεν τον λέει σε κανέναν".

"Η... Ανθή? Εκείνη ακύρωσε το γάμο?".

Δεν μπορούσε να πιστέψει πως το είχε κάνει εκείνη κι όχι ο Μάνος. Έφταιγαν τα λόγια που της είπε πρωτού φύγει ή συνέβη κάτι άλλο?

Μίλησαν για λίγο και μετά το έκλεισαν. Τι έπρεπε να κάνει? Σαν φίλη θα έπρεπε να πάρει την Ανθή,να της πει μια κουβέντα. Ένα καλό λόγο,ένα...λυπάμαι.
Ομως λυπόταν στ' αλήθεια?

Μπερδεμένη όσο ποτέ έκατσε στον καναπέ με τις ενοχές να χορεύουν γύρω της.
Επιστρέφοντας ο Αντρέας τη βρήκε εκεί, αφηρημένη και σκεπτική.

"Όλα καλά? Ποιος ήταν?".

Γύρισε τα μάτια πάνω του και μην μπορώντας να αντέξει άλλο όλο αυτό,ξέσπασε σε κλάματα.
Ο Αντρέας ανήσυχος έκατσε δίπλα της και την τράβηξε στην αγκαλιά του κι εκείνη κουρνιάσει εκεί στη σιγουριά της.

"Τι έγινε μωράκι μου,τι συμβαίνει?",τη φιλούσε στο πρόσωπο και το κεφάλι ενώ χάιδευε την πλάτης της.

"Η Ανθή, χώρισε. Χώρισε και φταίω εγώ",αυθόρμητα βγήκε από το στόμα της και τρομαγμένη για την αποκάλυψη που μόλις είχε κάνει τον κοίταξε με μάτια ορθανοιχτα.

Ο Αντρέας πιάνοντας τη απ τα μπράτσα τη σήκωσε ώστε να τη βλέπει. Το βλέμμα του περίεργο δεν μπορούσε να καταλάβει τι σκεφτόταν.

"Φταις εσύ? Με ποιον τρόπο?".

Όχι δεν ήταν ο ήρεμος Αντρέας που ήξερε ως τώρα. Ο άντρας που είχε μπροστά της τώρα έκρυβε κάτι άλλο που ως τώρα δεν είχε νιώσει από εκεινον. Έδειχνε θυμωμένος, νευριασμένος μαζί της? Δεν μπορούσε να ξέρει.

Σκούπισε τα μάτια της γρήγορα και έφυγε από κοντά του.

"Δεν ξέρω ίσως επειδή τη ρώτησα αν είναι έτοιμη για αυτόν το γάμο. Και πως η απόσταση ίσως,ίσως να είναι θέμα",δεν τον κοιτούσε καθώς μίλαγε. Φοβόταν πως είχε την ικανότητα να διαβάσει το πρόσωπο της. Η έκφραση της θα την πρόδιδε.

Ο Αντρέας έσπευσε να την πάρει αγκαλιά.

"Είναι δυνατόν να χώρισε για αυτό? Κάτι άλλο θα είναι. Η Έλλη δεν σου είπε?".

"Όχι. Η Ανθή δεν έχει μιλήσει για αυτό με κανέναν".

"Με τον καιρό θα μάθουμε. Τίποτα δεν μένει κρυφό",τα τελευταία του λόγια γροθιά στο στομάχι.

Τίποτα δεν μένει κρυφό κι ίσως κι αυτός κάποια στιγμή να την άφηνε για τον ίδιο λόγο που άφησε η Ανθή το Μάνο.

Είχε αποφασίσει να μην επικοινωνήσει με την Ανθή. Θεωρούσε κοροϊδία από μέρους της να την πάρει τηλέφωνο.

Μια εβδομάδα αργότερα και η ανακαίνιση ήταν σχεδόν κατά το ήμισυ τελειωμένη.
Στο σπίτι κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια κι εκείνη κι ο Αντρέας να ξαναβρούν τους ρυθμούς τους. Να είναι και πάλι καλά, πάλι όπως παλιά.

Ήταν στο γραφείο και μιλούσε  στο τηλέφωνο με την Ηρω που δεν είχε επιστρέψει ούτε αυτή τη βδομάδα απ το πατρικό της όταν χτύπησε η πόρτα.

"Μισό να ανοίξω Ηρώ μου. Ο Αντρέας είναι θα πάμε σινεμά",άνοιξε αφηρημένα την πόρτα χωρίς να κοιτάξει και επέστρεψε να αφήσει το τηλέφωνο στη βάση του μετα το τέλος της κλήσης.
Γύρισε χαμογελαστή να τον υποδεχθεί και το γέλιο της κόπηκε απότομα.

Ο Μάνος στεκόταν στη μέση του γραφείου με τα χέρια σταυρωμένα και την κοιτούσε.

"Τι θες εσύ εδώ? Πώς... πώς με βρήκες?".

"Δεν ήταν και δύσκολο απ τη στιγμή που έμαθα το πραγματικό όνομά σου".

"Και γιατί ήρθες?",πάνω που πήγε να βάλει τη ζωή της σε τάξη εμφανίστηκε μπροστά της.

"Ο γάμος δεν έγινε. Η Ανθή, έδωσε ένα τέλος".

"Το έμαθα, λυπάμαι",του είπε ενώ  γύρισε από αμηχανία και μόνο και άρχισε να τακτοποιεί το γραφείο.

Ένα γέλιο ειρωνικό διαπέρασε τη ραχοκοκαλιά της φέρνοντας ρίγη στο κορμί της.
Γύρισε και τον κοίταξε ενώ πήρε επιθετική στάση.

"Λυπάσαι αλήθεια Λιζ?"

"Φαίδρα, Φαίδρα γαμωτο, η Λιζ δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ και ναι,  λυπάμαι",του είπε σε έντονο ύφος.

"Αφού λυπάσαι γιατί έκανες ότι περνάει από το χέρι σου για να τον αποτρέψεις? Η Ανθή είχε αμφιβολίες για το γάμο και όχι μόνο. Είχε αμφιβολίες και για μένα. Ξαφνικά δεν της έφτανε ένα σ'αγαπώ, ζητούσε αποδείξεις".

Ώστε είχε δίκιο λοιπόν. Τα δικά της λόγια έβαλαν ιδέες στην Ανθή.

"Κι εσύ γιατί δεν της έδωσες τις αποδείξεις που ζητούσε? Γιατί της άφησες αμφιβολίες?".

"Μου ζήτησε να παρατήσω τη δουλειά μου και να ζήσω μόνιμα στην Ελλάδα".

Ακόμη κι εκείνη απ το λίγο που τον είχε ζήσει,ήξερε πως η δουλειά του ήταν η ζωή του ολόκληρη, πώς έκανε αυτό το λάθος η Ανθή?

"Και τώρα τι θες? Γιατί ήρθες ?".

"Σε θέλω πίσω και θα κάνω τα πάντα μέχρι να το καταφέρω",η σιγουριά του,η απόλυτη βεβαιότητα πως μπορούσε να την έχει όποτε ήθελε, την ένιωθε κτήμα του, δεν την ρώτησε καν πως νιώθει,τι θέλει.

Με ένα μυδιασμα στα χείλη,έκανε να του απαντήσει μα δεν πρόλαβε. Την τράβηξε στην αγκαλιά του και κόλλησε τα χείλη του στα δικά της.
Της κόπηκε η ανάσα ενώ τα γόνατα της λύθηκαν.

"Πρέπει να είμαστε μαζί,δεν το βλέπεις?", ψιθυρησε πάνω στο στόμα της σφίγγοντας τη ακόμα πιο πολύ.

Την άφησε όταν ένιωσε το κορμί της να μην συμμετέχει στην ερωτικό του κάλεσμα.
Απομακρύνθηκε και την κοίταξε εξεταστικά.

"Όσα χρόνια κι αν περάσουν εσύ μια ζωή θα με θεωρείς ιδιοκτησία σου σωστά?",τον ρώτησε .

"Δεν είναι έτσι και το ξέρεις".

Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. Είχε έρθει με τον αέρα του νικητή να την πάρει πίσω. Πίσω από τι και από ποιόν?
Τον κοιτούσε τώρα και έβλεπε ξεκάθαρα τις διαφορές που είχε με τον Αντρέα.
Εκείνος δεν τη θεώρησε ούτε μια στιγμή κτήμα του. Την αγαπούσε χωρίς πρέπει και γιατί.

"Καλή επιστροφή",του απάντησε και παίρνοντας την τσάντα της βγήκε απ το γραφείο με εκείνον να την ακολουθεί,μα όταν έκλεισε η πόρτα εκείνη του είπε το τελευταίο αντίο.