Προτιμας αυτον; Τι εννοεί ο ποιητής; Μου την πέφτει παλι; Πρέπει να σιγουρευτω.

"Απο ποιον; Απο εσενα;"

"Ναι."απαντάει και με κοιταζει εντονα.

"Παυλο...με διεκδικεις;"

"Ξεκάθαρα." Λεει καθως με πλησιάζει πολυ.

"Δεν γινεται...δεν σε συμπαθω καν. Εισαι πολύ...." κομπλαρω που τον νιώθω τοσο κοντά μου. Δεν ξερω τι εχω πάθει.

"Τι είμαι;" απαιτεί να μαθει και νιώθω οτι με καιει το βλεμμα του.

"Πεφτουλας και ψωνιο. Δεν ξεχναω πως μου μιλησες σαν καμια πορνη το απόγευμα...."λεω γρηγορα.

"Ετσι πιστευεις; Με κρινεις πριν καν με γνωρίσεις....Το απόγευμα φερθηκα απαραδεκτα και ζητησα συγνώμη. Δεν φερομαι συνηθως τοσο χυδαία" χτυπαει το χέρι του στον τοιχο και φεύγει νευριασμενος. Δεν τον εμποδιζω.

Θελω να είμαι σίγουρη για το πως νιώθω. Ο Παύλος είναι άντρας και οχι παιδαρελι. Πρέπει να αισθάνομαι εντονα συναισθήματα για αυτόν αν ειμαι μαζί του. Δεν συμβιβαζομαι με μια ηπια σχέση. Τα θελω ολα ή τίποτα!

Παω να βγω και εκείνη τη στιγμή μπαίνει μεσα ο Μάκης. Με κοιταζει εντονα...θυμωμένα...

"Τι έκανες με αυτον;"

"Ε; Με ποιόν;"

"Ασε τις μαλακιες σε εμένα. Για τον Παύλο λεω"

"Τίποτα ρε Μάκη. Έλεος!"

"Τίποτα; Εγώ ηρθα εδω να βρεθουμε λιγο μονοι και τον ειδα να βγαίνει αναστατωμενος."

"Θυμωμένος θες να πεις..."

"Αρα κατι παίχτηκε. Για πες "

"Ναι κατι παίχτηκε.... αλλα δεν θα το μαθεις ποτε. Τέλος χωριζουμε!"

"Με χωρίζεις για αυτον;" ουρλιάζει εξαγριωμενος

"Οχι. Για εμενα. Δεν αντεχεσαι πια. "φωνάζω και βγαινω.

Κατευθυνομαι στο τραπέζι.Παιρνω τα πράγματά μου και ο Μακης με ακολουθεί λέγοντας μου πως δεν υπάρχει περίπτωση να ειμαι με τον Παύλο. Δεν θα το επιτρέψει.

"Ξεκολλα. Δεν σε χωρίζω για τον Παύλο. Δεν σε αγαπαω."

"Γιατί ρε Γκελη πριν με αγαπούσες;"

"Οχι. Αλλά οτι ένιωσα παει πια τελειωσε!"

"Εγω σε αγαπάω ομως και για τους δυο"

"Σταματα να φωνάζεις. Μάκη παντα με φέρνεις σε δύσκολη θεση. Δεν με αφησες να σε αγαπήσω εξαιτίας της συμπεριφοράς σου. Εγω για να αγαπήσω κάποιον πρέπει να τον σέβομαι πρώτα και αυτο πρέπει να μου το προκαλεί αυτος. Εσυ εξευτελιζεις τον εαυτό σου καθε φορά"

"Σου επεφτα λιγος; Δεν θα βρεις αλλον να σε κάνει να λιώνεις στο κρεβάτι."

"Ναι πολύ λιγος τελικά. Οσο για το σεξ....δεν ελιωσα ποτε μαζι σου." Φτυνω την κάθε λεξη που ξεστομιζω.

"Ψευτρα! Θα το πληρώσεις ακριβα αυτο. "
Εκεινος φευγει απ το μαγαζι και εγω
πλησιάζω το τραπέζι του Χαρη.

"Πανε με σπιτι. Δεν θέλω να κατσω αλλο εδω."

"Εγινε κατι; ."

"Χαρη δεν ειναι η κατάλληλη στιγμή...θελω να φύγω τωρα."

"Περιμενε λιγο να ειδοποιησω την Μάρα ρε μικρή. Ειναι εδω το κινητό της και πως θα της πω οτι φευγω;"

"Περιμένω εξω. Βρες την γρήγορα."

Παω εξω με την Μαρία παρέα. Της λεω τι έγινε και χαμογελαει.

"Τι ειναι αστειο και χαμογελας; "

"Πρωτο... επιτέλους χωρισες τον βλακα. Δεύτερο και καλύτερο εκδηλώθηκε ο Παύλος....εσυ όμως γιατί έκανες πισω; Νομιζα πως..."

"Νομιζες." Την διακόπτω αποτομα και νευριασμενη.

Με κοιταζει εξεταστικα.
"Νομιζα;" ρωταει πονηρά.

Ξεφυσαω δυνατα. "Εντάξει κερδισες.
Δεν ξερω αν νιώθω κατι για αυτον. "

"Ρε καψουρευτηκες!Ακου την παλια!"

"Αντε ρε."εκανα την πειραγμένη και την σκουντηξα ελαφρά. Η Μαρία κρατιοταν να μην γελάσει.

Πανω στη συζήτηση μας βλέπω τον Παύλο να βγαίνει εξω. Η Μαρία τον έχει πλάτη και δεν τον εχει δει.
"Πολλα μα πολλά χρόνια θα ζήσει."

Γυρίζει προσεκτικά και τον βλέπει.
"Πραγματι. Επισης ξερεις τι λενε οταν μελετας καποιον και εμφανίζεται; "

"Τι;" δεν ξερω αλήθεια...

"Να και η αλήθεια λένε ." Δεν κρατιέται και γελάει.

Την κοιτάζω προειδοποιητικα για να σταματήσει. Ωχ! Πλησιάζει σε εμας ο Παύλος.
"Έρχεται εδω." Παιρνω βαθιά ανάσα και προσπαθώ να είμαι χαλαρή.

"Γεια σας κορίτσια. Τι περιμενετε;"

"Λογαριασμο θα σου δωσουμε;" ειμαι πολυ αποτομη.

"Ε καλε δεν μας δαγκωσε κιολα. Απαπαπα. Συγνωμη Παύλο. Την πετυχες σε ασχημη μερα."με στραβοκοιταζει. Ενταξει ημουν πολυ αγενης.

"Το καταλαβα....Θέλετε να σας παω κάπου;"

"Οχι. Η Γκελη περιμενει τον Χάρη για να την πάει σπίτι." Γαμωτο γιατί του δίνει αναφορά;

"Ελα να σε παω εγω. Ετσι και αλλιως στη Χρυσα θα παω. Γιατι φεύγεις τοσο νωρίς;"

"Δεν γίνεται να μην ρωτάς πολλα;" πολυ κουτσομπολης ο τύπος.

"Οχι δεν γίνεται. Θελω να ξέρω οτι σε αφορά." Με πλησιαζει τοσο που νομίζω οτι θα με φιλήσει. Με κοιταζει και γυαλιζουν στα ματια του.

"Γιατι;"τρέμω και δεν ξερω τι να κανω. Κοιταζω αμηχανα τη Μαρία η οποία εχει ενα χαζο χαμόγελο. Σε λιγο θα παρει πατατακια, αναψυκτικό και μια καρέκλα και θα στηθεί εκει σαν να βλέπει ταινία.

"Ξερεις."λεει και με καρφωνει με το βλεμμα του στα ματια και έπειτα κοιτα επίμονα τα χειλη μου για μερικές στιγμές.

"Δεν ξέρω." Αυτο ακούστηκε πολυ πιο προκλητικό απ οτι θα ήθελα.

"Γιατι σε θελω γαμωτο."
Με γραπωνει ανάμεσα στα στιβαρά του μπρατσα και με κολλάει πανω του.
Το στομα του ενώνεται με το δικο μου και οι γλώσσες μας χορεύουν στο δικο τους ρυθμό. Μεθυστικο φιλι....ζαλιζομαι και οι παλμοι μου εχουν ανεβει επικίνδυνα.Νιωθω λες και πεταω. Μα πράγματι δεν παταω κατω....με εχει σηκωσει στα χέρια του....πιανει τα πόδια μου και με κρατάει σαν νυφη και εγω τον πιανω απ το λαιμό. Ειναι υπέροχα. Σταματάει το φιλι και νιωθω άδεια. Παιρνω μια ανασα και τον επεξεργαζομαι. Ειναι πολύ ωραιος τελικα και εχει μια παράξενη επιρροή πανω μου....προσπαθώ να συνέλθω.

"Να πατησω στη γη παρακαλώ;" ρωταω και του χαμογελαω τρυφερά.

"Βεβαίως ωραία μου πριγκιπεσσα." Ξαφνιαζομαι αρχικα και μετα γελαω. Με αφηνει να πατήσω κάτω αλλα δεν με αφήνει απ την αγκαλιά του.

"Πριγκιπεσσα; χαχαχαχ"

"Ναι. Εισαι σπάνια.... μοναδική... πολύτιμη....σου ταιριάζει ο τίτλος."

"Εσυ τι εισαι; Ο βάτραχος που τον φιλησε η πριγκιπεσσα και εγινε πρίγκιπας;"

"Μμμμ ναι. Τώρα τι λες να χωρισεις τον βλακα και να ζήσουμε το παραμύθι μας;"λεει αισθησιακά.

"Επ τι γίνεται εδω;" μας διακόπτει ο Χάρης και φαινεται νευριασμενος.

Απομακρυνομαστε σαν να μας χτυπησε ηλεκτρικό ρευμα. Κατεβάζω το κεφάλι μου ,να μην με δουν κοκκινη απ τη ντροπή.
"Ε.... τα λεγαμε ιδιαιτέρως..."απαντησε ο Παύλος.

Χ: "Μονο που τα ιδιαίτερα με πολλούς προκαλούν μπελάδες....ε αδερφή; Μηπως πρέπει να περιορίσουμε τον αριθμό;"

"Ε...τον περιορισα ηδη..."

"Παλι καλα. Παμε σπίτι."με κοιτάζει υποτιμητικά.

Π:"Να την παω εγω;"προτείνει και τον κοιταζω έκπληκτη.
"Θα παω στη θεια μου ετσι και αλλιως για λιγο." Δικαιολογειται.

Χ: "Οχι."λεει ξερα.
"Μικρή εμεις έχουμε να πουμε πολλά." Με προειδοποιεί.

"Θα με βάλεις τιμωρία;" μουρμουρισα ειρωνικά. Ήμουν ενοχλημένη απ τον τρόπο του.

"Κοψε το δούλεμα και προχώρα μην γίνει χαμός"

Δεν ήθελα να τον προκαλεσω άλλο. Μπήκαμε στο αμάξι και φύγαμε.
Μολις φθάσαμε σπιτι αρχίσε να μου τα ψέλνει μεσα στο αυτοκίνητο.

"Φέρεσαι σαν καμια ξεπεταγμενη. Δεν ειναι σωστό να τα έχεις με δυο αγόρια."ειναι πολυ θυμωμένος και έχει κοκκινισει.

"Με κανενα δεν ειμαι.Χωρισα τον Μακη."

"Και έτσι να ειναι δεν μπορουσες να περιμένεις λιγο πριν αρχίσεις να ψάχνεις τον επόμενο; "

"Βασικα αυτος με βρήκε εγω δεν τον εψαξα. Ενα φιλί δωσαμε και μου πρότεινε να είμαστε μαζι."

"Πρέπει να ωριμάσεις. Και τα φιλια τι ειναι καλημερες; Όποιος βρεθεί μπροστά σου θα τον φιλάς; "

Τον κοιταζω ντροπιασμενη απ τα λογια του αρχικα και μετα παίρνω μια βαθιά ανασα και αποφασιστικα του απαντω.
"Ο συγκεκριμενος δεν είναι όποιος και όποιος. Τον έβλεπα στον υπνο μου ενα μηνα χωρις να τον γνωρίζω και τον ειδα σήμερα. Οσο αστείο και αν σου φαίνεται αυτο που θα σου πω...μπορεί να ήταν μοιραίο να τον συναντησω. Δεν τον συμπαθώ είναι η αλήθεια ,αλλα σαν άντρας με τραβάει. Δεν ηταν σωστο να κανω κάτι μαζι του σήμερα, αλλα ηταν αδύνατο να το αποφυγω."

"Ωπα! Με αιφνιδιασες! Τον εβλεπες στον ύπνο σου; Για πες... "
Υστερα λένε τις γυναίκες κουτσομπολες....

Του ειπα το όνειρο μου και με κοιτουσε περιεργα.
"Να ξερεις πως ο Παύλος δεν είναι σαν τον Μακη και ειναι φιλος μου...Επίσης δεν θέλω να εισαι επιπόλαια γιατι θα σου βγει το ονομα... γιαυτό αντέδρασα έτσι."

"Χαρη δεν ειμαι μωρο...Ουτε με νοιάζει ο κόσμος ιδιαίτερα.Έτσι και αλλιώς οσο σωστή και αν ειμαι,κατι στραβο θα βρουν να πουν."ειπα ντροπαλά

"Ναι κάτι εχω καταλάβει για το ποσο μεγαλωσες."ειπε ειρωνικά.

"Οπως και ολα τα κορίτσια της ηλικίας μου... "
Συμπληρωσα σιγανα.

"Τελοσπαντων. Εγω στα ειπα κανε ότι θες. Φεύγω."

"Καλα να περάσεις..."βγαινω απ το αυτοκίνητο.

Φευγει και εγω καθομαι να κανω ενα τσιγάρο. Δεν ξερει ο Χάρης οτι καπνιζω. Είναι πολυ αυστηρός αδερφος και έχουμε αρκετά χρόνια διαφορά, οπότε μου το παίζει μπαμπάς συνέχεια... Μόλις αναβω τσιγάρο ακούω ενα θόρυβο πισω μου, κοντα στο πάρκινγκ. Ρίχνω το τσιγάρο γρήγορα κατω και το πατάω με το πόδι μου να σβήσει. Προχωρώ προς την αυλή για να μπω μέσα, αλλα ενα χέρι με σταματάει.
Γυριζω αποτομα και τρομάζω. Το βλέμμα του ειναι αγριο και δεν ξέρω πως να αντιδρασω. Φοβάμαι....

"Τι κάνεις εδω;" ρωταω ξεψυχισμενα.

"Ηρθα για να σου αποδειξω πως μπορώ να σε κανω να λιώσεις απο ηδονη...." η φωνη του Μακη ειναι απειλητική και προσπαθώ να ελευθερωσω το χερι μου,αλλα ματαια...

"Ασε με! Δεν σε θελω!"

"Μεχρι χθες αλλα μου έλεγες αλλα βέβαια... τωρα θελεις αλλον."

"Χαζεψες; Τι λες;"

"Σας ειδα....Αλλα κατι κανονισα και για αυτον....Θα περάσει καλα σήμερα."

"Τι εκανες;"

Τι θα γίνει άραγε; Τι παγιδα εστησε στον Παύλο ο Μάκης;

Ευχαριστώ οσους διαβάζουν την ιστορία μου! Αν σας αρεσε το παρτ βάλτε το πολυπόθητο αστερακι....