Βάλτε το τραγούδι να παίζει.  Παντελιδης- Τα σχοινιά σου...

Τραβιεμαι και προχωράω γρήγορα προς το μαγαζί νευριασμενη. Γιατί το έκανε αυτο; Αφού του εξήγησα πως δεν νιωθω πια το ίδιο γιαυτόν. Αν μας ειδε κανείς; Κοιταζω γύρω μου, αλλά δεν βλέπω κανένα. Ξεφυσηξα. Τόση ώρα κρατουσα την αναπνοή μου.

Δ:Συγνώμη! Δεν άντεξα να μην σε φιλήσω....Συγνώμη!
Είπε καθώς με ακολουθούσε.

Γ:Σκασε γαμωτο. Μην σε ακούσει κανείς και έχουμε άλλα....

Μπηκα μεσα στο μαγαζί και είδα τις φιλες μου να κάθονται στο καναπεδακι δεξιά. Μόλις συνειδητοποιησα ότι ο Δήμος με ακολουθούσε ακόμη,γύρισα και του ζήτησα όσο πιο ήρεμα γινόταν να μην μείνει στην παρέα μου.
Έτσι εκείνος χαιρετησε τις κοπέλες και κατευθυνθηκε προς το μπαρ.

Αφού χαιρετισα την Μαρία και την Φιλιω έκατσα ανάμεσα τους.

Γ: Έχω πρόβλημα. Ηρθα να πούμε τα δικά σας και πάλι επείγον θέμα έχω.

Μ+Φ:Τι επαθες φιλεναδα;

Γ:Κοριτσια ο Δήμος μου είπε πως είναι ερωτευμένος μαζί μου.

Μ:Οοοο.

Φ:Πως ένιωσες;

Γ: Γλυκοπικρα και αμήχανα. Πριν πέθαινα γιαυτόν...Τώρα είναι πολύ αργά....Αγαπώ τον Παύλο. Ξερετε να.... ο Δήμος πριν μπούμε  με φιλησε και ενιωσα τοσο ασχημα.

Και οι δύο με κοιτουσαν με γουρλωμένα μάτια.

Μ:Τι;

Φ:Ωχ.

Γ: Μου ηρθε να ξερασω.

Φ: Τοσο ασχημα φιλαει;

Γ: Δεν ανταποκριθηκα για να ξερω πως φιλαει. Τραβηχτηκα αηδιασμενη.

Μ:Καλά πως ετυχε και ήρθατε μαζι;

Γ:Ο Χαρης θα αργούσε και ηξερε ότι ο Δήμος θα κατέβαινε νωρίτερα. Έτσι τον είπε να με φερει και τα επακόλουθα τα ξέρετε ήδη.
Αυτά από εμένα...  Εσύ Μαρακι με τον Γιωτη τα φτιάξατε επιτέλους;

Μ:. Στο ψήσιμο είμαστε ακόμη με τον Γιωτη. Τώρα μου στέλνει μηνύματα για να μου πιάσει κουβέντα.

Φ:Και τι σου λέει;

Μ: Μου στελνει χθες: Πες τον ξαδερφό σου (μενει απέναντι) να μου στείλει τον αριθμό της Λένας.
Καταλαβαίνω οτι το κανει για να ζηλεψω και του απάντησα ότι τώρα δεν μπορώ, γιατί δεν στέλνεις σε αυτον;
Στέλνει: Γιατί δεν απανταει. Εσυ τι κάνεις;
Του απαντάω: Τσαταρω με έναν κούκλο....

Φ: Χαχαχα θεα! Ζηλεψε;

Μ: Όχι μου απαντησε: Εμένα εννοείς;

Γ+Φ: Χαχαχα ψωνιοοο.

Μ: Και εγώ του ειπα. Μπα εσύ είσαι πολύ ξενέρωτος...Φέρεσαι σαν δεκάχρονο.

Γ: Οοοο και τι ειπε;

Μ:Να ερθω να σου δείξω μωρό μου πόσο μεγάλος ειμαι;

Φ: Τι βλακας!

Γ:Χαχαχα.

Μ:Του στελνω: Ελα αν και ξέρω ήδη την συνέχεια....Πάλι θα κολωσεις κοτουλα.
Μάλλον θύμωσε και δεν απάντησε ξανά.

Γ: Μην τον μειώνεις έτσι.

Μ:Ε βαρέθηκα φίλη. Ολο θα...ειναι. Ας κάνει  μια φορά πράξη όσα υπονοεί...

Φ: Έρχεται!

Γι: Γειά σας κορίτσια!Μαρία να σου πω λίγο;

Γ+Φ+Μ: Γειαααα.

Μ: Εμ.. Ναι.

Τους βλέπω που μιλάνε...Η Μαρία είναι κατακόκκινη...Ο Γιωτης κοιτάζει τα χειλη της. Την φέρνει κοντά του πιάνοντας την απ την μέση και την φιλάει με παθος. Η Φιλιω σφυρίζει δυνατα και εγώ τους χειροκροτω χαρούμενη.

Εκατσαν μαζί μας και ολο μελια ηταν. Δεν χορταινα να τους χαζεύω.
Πέρασε μια ωρα κοντά και ο Παυλος δεν ήρθε ακόμη. Αποφάσισα να του στείλω μήνυμα.

Γ:Μωράκι μου έρχεσαι;
Το μήνυμα στάλθηκε και μου ήρθε αναφορά ότι το πήρε.

Περίμενα αρκετή ώρα και ξαναεστειλα μήνυμα.
Γ: Ανησυχώ αγάπη μου. Απαντα!

Π: Ανησυχείς για εμενα; Ειρωνικό όταν φιλιεσαι με άλλον!

Κοίταζα με γουρλωμένα μάτια την οθόνη. Δεν είναι δυνατόν! Έδειξα το μήνυμα στην Φιλιω.

Φ: Τι στο καλο; Ποιος σε ειδε;

Γ: Δεν ξέρω γαμωτο...

Τον παιρνω τηλεφωνο και το σηκώνει αμέσως .
Γ:Που το έμαθες κιόλας;
Θα στο έλεγα χαζουλη... Ελα να μιλήσουμε.

Π:Στο έλεγα να μείνεις μακριά του και εσύ τι εκανες; Τον φίλησες! Καλά να περάσετε με τον Δημο....Τελειώσαμε εμεις!

Γ:Ρε μωρο μου....Αυτός με φιλησε. Δεν πρόλαβα να τραβηχτω!

Π:Ναι καλά! Αφού τον γουστάρεις! Αστα αυτα σε εμένα! Χωρίζουμε!

Μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα. Τον ξανακαλεσα πολλές φορές αλλά δεν το σήκωνε!
Έκλαιγα και έπινα μέχρι που ζαλίστηκα. Σταμάτησα να πινω γιατί δεν μου άρεσε ποτέ η ιδέα να μεθυσω και να κινδυνεψω να γινω έρμαιο του κάθε άσχετου.

Ο Δήμος ήρθε να μάθει τι έχω και  του φώναξα :"ΦΥΓΕ ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΠΟΥ ΜΕ  ΧΩΡΙΣΕ. "
----------------------------------------------------------

Ο Δήμος έφυγε από κοντά της και βγηκε εξω απ το μαγαζί....
Εξαιτίας του πονούσε και δεν το άντεχε. Ήξερε πως δεν θα την έχει ποτέ και προτίμησε να την δει ευτυχισμένη στο πλευρό του Παυλου.
Πηρε το κινητό του στο χέρι και κάλεσε τον αντίζηλο του.

Π: Πήρες να μου πεις πως τα κατάφερες;
Του είπε ειρωνικά.

Δ:Δεν είναι έτσι. Ασε με να σου μιλήσω.

Ο Δημος εξήγησε τα πάντα στον Παύλο. Εκεινος έδειξε να πείθεται.
Την ιδια χρονικη στιγμή η Γκελη ζήτησε απ τον Χάρη να την πάει σπίτι,γιατί ήταν χάλια και βγαίνοντας ήρθαν μούρη με μούρη με τον Δήμο.

Γ: Εσύ φταις και δεν θα στο συγχωρήσω ΠΌΤΕ!
Τα μάτια της τον κοιτουσαν με μίσος.

Χ:Τι έγινε ρε παιδιά;

Γ: Πες του ρε! Πες!
Τον έπιασε απ το μπράτσο με δυναμη και τον έστησε απέναντι απ τον Χάρη.

Δ: Συγνώμη γαμωτο.
Είπε και έφυγε τρέχοντας πριν τον δουν να δακρύζει.

Χ:Γκελη; Γιατί έγινε όλο αυτο; Τι σου έκανε;

Γ: Άστο θα σου πω αύριο. Πάνε με σπίτι.

Την πήγε σπίτι και μολις η Γκελη ανεβηκε πανω,ο Χαρης καλεσε τον Δήμο.

Χ:Πες μου.
Απαίτησε να μάθει.

Δ:Την...αγαπαω.

Χ: Αυτό το ξέρω ηλιθιε.

Δ:Πως;

Χ:Μπαμ κάνει. Τι έγινε θα μου πεις μαλακα;

Δ: Την φίλησα και μας ειδε μια πρώην του. Εκεινη έστειλε φωτογραφίες  στον Παύλο.

Χ:Ωχ! Χωρισανε;

Δ:Ακριβώς.

Χ:Σκατα τα έκανες!

Το κλείσανε,αφού αποφάσισαν  να πιουνε ενα ποτο ακόμη στο στεκι,για να συζητήσουν εκεί.

Μια αντρικη φιγούρα πρόβαλε απ την πίσω μεριά του σπιτιού. Τελείωσε την δουλειά που ξεκίνησε πριν έρθουν τα αδέρφια στο σπίτι και έστειλε ένα μήνυμα.
"Όλα καλά. Φεύγω τώρα. "
-----------------------------------

Το πρωί ξύπνησα με εναν ανυποφορο  πονοκέφαλο. Με ενοχλούσε ακόμη και η δέσμη φωτός που έμπαινε ανάμεσα απ τα κλειστά ξύλινα παντζούρια.
Εικόνες από χθες εισήλθαν στο μυαλό μου και άρχισα να κλαίω πάλι με λυγμούς. Άκουσα θόρυβο απ εξω και ισα που πρόλαβα να σκουπίσω τα δάκρυα μου και να κάνω πως κοιμάμαι. Η μητέρα μου μπηκε στο δωμάτιο για να απλώσει τα ρούχα  στο μπαλκόνι. Σίγουρα με άκουσε,γιαυτό μόλις πήγε εξω σηκώθηκα και πηγα στο μπανιο να πλύνω το πρόσωπό μου.

Εψαξα στην κουζινα- στο φαρμακείο- για ένα παυσιπονο και ήπια το κατάλληλο. Έπειτα έκανα έναν καφέ και γύρισα στο δωμάτιο για να ντυθώ και να πάρω κρυφά τα τσιγάρα μου πριν μπει η μαμα μέσα ξανά.

Έβαλα ένα σορτσάκι τζιν, ένα μπλε κοντομάνικο μπλουζάκι και τα σταρακια μου.

"Καλημερα μαμα."

"Καλημερα. Που πας πρωι πρωι;"

"Στην Όλια."

"Ενταξει."

Έφυγα γρήγορα παίρνοντας τα κλειδιά απ το μηχανάκι.
Ο προορισμός μου όμως, δεν ήταν το σπίτι της  Όλιας. Ηταν το μέρος που πήγαινα όταν δεν ήμουν καλά. Ενα μικρο λοφο που με έκρυβε από τα αδιακριτα βλέμματα και βρισκόταν  αρκετά μακριά απ τον κεντρικό  δρόμο. Ξεκινησα λοιπόν για εκει, αλλά από άλλη διαδρομή,για να μην προδωθω -σε περίπτωση που κοιταζε η μαμα μου απ το παράθυρο. Πέρασα την πρώτη στροφή για να μπω στο χωριό. Στη δεύτερη στροφή ,κοντα στο σπιτι της Ολιας,απο τον δρόμο δεξια ένα αυτοκίνητο ερχόταν. Πήγα να κοψω ταχυτητα και να στρίψω στο δρόμο δεξιά,  αλλά τα φρένα δεν λειτουργουσαν πια. Το αυτοκίνητο ήταν ήδη πολύ κοντά και δεν πρόλαβε κάνεις να αντιδράσει. Το σώμα μου εκτινάχθηκε στον αέρα κατά την πρόσκρουση. Κενό.......

Θα συγχωρήσει ο Παυλος την Γκελη αραγε;

Γιατί δεν λειτούργησαν τα φρενα;;;