Γύρισα στο σπίτι νωρίτερα από το σχολείο. Τις τελευταίες δυο ώρες μας ενημέρωσαν πως δεν θα κανουμε μαθημα γιατι αρρωστησε ο καθηγητης.

Δεν ηταν κανεις εκει....Η μαμα μου ηταν στο χωραφι το πρωι σίγουρα αλλα δωδεκα κοντευει και εχει ζέστη για να τσαπιζει ακομη. Ανεβαινω στο μηχανακι και παω στο χωριο να την βρω. Μαλλον θα πινει καφε με την νονα μου ή τις φιλες της.

Τελικά τη βρίσκω να πινει καφε στην κυρία Ελενη. Χτυπαω την πόρτα και έρχεται μου ανοιγει η Μαριτα η κορη της.

«Α. Τι κανεις εσυ εδώ καλε; Σχολειο δεν ειχες;»ρωταει εκπληκτη.

«Ειχα. Καλησπέρα και σε σενα χαμένη.»

«Καλησπέρα μαρη. Θα κατσεις να πιουμε καφε;»

«Φυσικα... να κανω και κανένα τσιγάρο...»λεω ψιθυριστα.
«Η μανα μου τωρα ήρθε; »

«Οχι. Εχει καμια ωρα.»

«Τελεια.»

«Ποιος ειναι Μαρίτα; »φωναζει η Ελένη.

«Η Γκελη»

«Έψαχνα την μανα μου και ηρθα να την βρω.»λεω τραγουδιστα γελώντας.

Η Μαριτα γελουσε και με εσπρωχνε λεγοντας με χαμενη και βλαμενη.

«Σιγα ρε.... μην σκουντας θα βρω απέναντι...»

Μπαινουμε στο σαλονι και χαιρετώ την Ελενη.

«Πως και γυρισες τοσο νωρίς;» ρωτα καχύποπτη η μαμα μου η Γεωργία.

«Ελειπε ο καθηγητής και μας διωξανε. Εσυ φαγητο ποτε θα πας να κανεις κυρια μου; Δωδεκα πηγε. Τι θα με ταισεις;»

«Τιποτα. Διαιτα απο σήμερα. »

«Χα. Γελασαμε» Ειπα χαμογελώντας ειρωνικα.

«Μπριζολες με πατατες θα κανω... σε κανα μισαωρο φεύγουμε.»

«Γιατί μαζι ηρθαμε-τε; »
Το ειπα μαζι με την Μαριτα και κοιταχτηκαμε γελωντας.

«Καλα ελα αργότερα εσυ.»

«Οκ. Μαριτα κανε ενα φραπε και παμε μεσα να παιξουμε χαρτακι.»

«Ναι ναι»κουναει το κεφαλι συμφωνοντας.

Πήγα αγκαλιασα την Ελένη. Ειναι σαν θεια μου.... Και με την Μαρίτα παντα τα πηγαιναμε καλα. Ειναι μεγαλύτερη απο εμενα σιγουρα 4 χρονια. Ο μπαμπας της ο θειος Λαμπης ειναι και αυτος χρυσος άνθρωπος.

«Εσυ γαιδούρα ποσες μέρες εχεις να φανεις απο εδω;» λέει η Ελενη.

«Καμια δεκαρια. Ειχα τις μερες μου και κρυωμα,οποτε δεν καβαλησα το μηχανάκι μου. Βλέπεις η κυρια διπλα σου με εκανε λουτσα στο χωραφι με το νερο το προηγούμενο Σάββατο και μεχρι να φθασουμε σπίτι με το μηχανάκι την αρπαξα. Εγω φταιω που πηγα να βοηθήσω.»

«Καλα μαρη το μπουγελωσες το παιδι;»

«Ναι ζέστη ειχε και ειπα να την δροσισω. Οι βλακειες πληρώνονται. Μετα αρρωστησε και με έσκασε.»

«Καλα να παθεις μάνα. Αν τολμας ξανακαντο.»

«Οοοχι δεν αντεχεσαι, με εφαγαν και οι τύψεις.»

«Χαχαχα το ξερω.Εβγαζα το λαδι σου επειδή με εβρεξες. »

Βλεπω την Μαριτα να βγαινει απ την κουζινα με το καφε και κεκακια σε ενα δισκο.

«Ετοιμα. Παμε μεσα;»

«Ναι. Θεια εσυ τα εκανες αυτα;» ρωτω και αρπαζω ενα κεκακι καθως ακολουθω την Μαριτα μεσα στο δωμάτιό της.

«Ναι. Φαε αφοβα.»

«Μανα αντε....» ειπε η Μαρίτα κανοντας την θιγμενη αλλα δεν αντεξε,γελασε.

Την τελευταία φορά που εκανε η Μαρίτα κεικ αντι για ενα μπεικιν, εβαλε δυο κουταλιες της σουπας αμμωνια. Βρωμουσε το σύμπαν. Πολύ γελιο ριξαμε. Εκείνη παλι ειχε ενα υφος σαν καημενο και ετσι σταματησαμε να γελαμε να μην στεναχωριεται.

Πηγαμε στο δωματιο της και μολις κατσαμε ηρθε και αλλη παρεα. Η Δαφνη και η Κάτια είδαν το μηχανάκι και καταλαβαν οτι βρίσκομαι εδω. Ωραια τεκε θα το κανουμε το δωμάτιο.

«Παω να κανω καφεδες και μην πείτε  νεα μεχρι να ερθω, σας εσκισα.»

Μολις κλεινει την πόρτα η Δαφνη με ρωταει για το αγορι μου πως τα παμε. Της λεω μεσες άκρες πως ειναι πολυ διαχυτικός και με ενοχλει...νιώθω πως δεν σέβεται τιποτα.

«

Ναι ρε βλακα. Πολυ χλαπα χλουπα φιλια.» Λεει η Κατια με αηδια.

«Γκελη και εγω με τον Ντεμη που σας εβλεπα αυτο λεγαμε. Πολυ άσχημο φαίνεται.»

«Ξέρω και προσπαθώ με συζήτηση να του το εξηγήσω, αλλα δεν ξεκολλαει. »

«Συγγνώμη κιόλας,αλλα δεν ειναι ωραιος. Τι του βρίσκεις;»

«Κακίες...Στην αρχη τα ματια του μου αρεσαν και ο τρόπος που με προσεγγισε. Μετα.....εεε δεν λέω, ντρεπομαι...»

Γελουσαμε δυνατα και μπαινει η Μαριτα μεσα κοιτώντας μας και καλα αγρια.
«Τι ειπα εγω;;; Νεα λετε;;»

«Οχι ρε χαλαρωσε παλια λέμε.» Της λεω και ξαναγελαμε.

Κλεινει την πορτα και μολις δινει στα κορίτσια τους καφέδες της τα ειπαμε να μην νομίζει πως την αφηνουμε απ εξω. Αναψαμε τσιγάρο και λεγαμε τα πολυσυζητημένα νεα  μας. Ξεκινησανε να λενε παλι η Μαριτα με την Κάτια για τα παραξενα ονειρα που ειδαν χθες. Εγω σκεφτόμουν και δεν ακουγα. Δεν ειναι δυνατον να βλεπω το ίδιο ατομο ενα μηνα τωρα στον υπνο μου....

Σταμανε να μιλουν και με σκουντανε.
«Εεε»λεει η Δαφνη.

«Που ταξιδευεις;»λεει η Μαριτα.

«Στον Μαααακηηη;»λεει πονηρα η Κάτια.

«Οχι. Κοριτσια κατι δεν πάει καλά. Ενα μηνα βλεπω το ιδιο ατομο στον υπνο μου.»

«Ααα ερωτευτηκες μωρη τσουλιτσα αλλον; Ξερνα τα ολα»λεει η Κάτια και με κοιτανε ολες γελώντας πονηρα.

«Ομορφος ειναι αλλα δεν τον εχω δει ποτε μου. Άγνωστος τελειως. Ενας ξανθος γαλανοματης,λιγο μπρατσαρας και με φαρδιές πλατες.»

«Α. Κουλο τελειως. Ονειροκριτη ειδες;» Λεει η Δαφνη

«Οχι. Δεν εχω ίντερνετ σπιτι και στο φροντιστήριο δεν μας το εχουν ενεργο....Στο σχολείο μπορώ αλλα δεν θελω να δουν τι ψαχνω.Καρτα εχω να βαλω δυο μηνες»

«Και τι παίζεται με αυτον στο όνειρο; »λεει η Κατια και ολες με κοιτουν ανυπομονα.

«Ανοίγει την πορτα του σπιτιού μου και κατεβαινει τις σκαλες. Εγω καπου μεσα ειμαι και οταν καταλαβαινω πως φευγει τρεχω να τον προλάβω και κραταω στο χερι μου....»σταματαω απότομα. Ειναι πολυ παραξενο αυτο....

«Τι κρατας;»ρωταει με αγωνια η Δαφνη.

«Μια σακουλα με αιματα μεσα.»

Μια αμηχανη στιγμη δεν μιλαει καμια και μετα πετάγεται πάλι η Μαρίτα.

«Να τσεκαρεις τον αιματοκριτη σου καλου κακού.»

«Σκασε ρε μαλακα.»Της λεει η Κάτια  και κοιταμε την Μαριτα ολες τσατισμενα.

Η Κάτια  και η Δαφνη με κοιτουσαν σαν να προσπαθούν να δουν τι σκεφτομαι.
Την σιωπή σπαει η Δάφνη.

«Ρε Γκελη αυτο το όνειρο ειναι παραξενο και λιγο τρομαχτικό. Το αιμα λενε ειναι σημαδι πως θα γινει συντομα το ονειρο. Παρακατω τι βλεπεις;»

«Προσπαθώ να τον φωναξω αλλα ξαφνικα θυμαμαι πως δεν γνωριζω το ονομα του και εκείνη τη στιγμή γυρίζει και μου χαριζει ενα υπέροχο χαμόγελο... αλλα εχει μια στεναχωρια στα ματια του ...σαν να μου εκανε κατι κακο και το μετανιωσε και ετσι παραμενουν αγελαστα. Του
Φωναζω ευχαριστώ και χαμογελαω. Εκεινος θλιμμενος λεει στο χρωστουσα, κατεβαζει το κεφάλι και φευγει.»

«Σιγουρα δεν τον ξέρεις;» Η Μαριτα με κοιταζει με απορία.

«Δεν τον εχω δει ποτέ.
Φθανει τοσα που ειπαμε για το ονειρο. Για πείτε μου θα πατε διακοπές καπου φέτος; »

«Εγώ θα παω στη Χαλκιδική πεντε μέρες με τον Ντέμη, την Κάτια και τον Βαγγέλη» ανακοίνωσε η Δάφνη.

«Πω τέλεια. Ζευγαρακια φαση.»

«Ναι αλλα οι δικοι μας νομίζουν οτι θα ειμαστε οι δυο μας.»δειχνει την Καιτη και εκείνη.

«Εννοείται αυτο ρε. Δεν είμαι χαζή.»

«Εγω με τον Γιωργο θα ειμαι Σέρρες. Λεμε να δωσουμε λόγο ή αν μπορεσουμε οικονομικά να κάνουμε αρραβώνα το καλοκαίρι.» Μας λέει η Μαρίτα και η ευτυχία είναι ζωγραφισμενη στο προσωπο της.

«Μπραβο. Συγχαρητήρια Μαρίτα. Με το καλό. » της ευχηθηκαμε και την αγκαλιασαμε.

Παιξαμε χαρτια και νικησα εγω αυτη τη φορά. Συνηθως εγω ή η Δάφνη κερδιζουμε. Αν ομως κάνουμε ζαβολια, μας νικά η Μαριτα πάντα. Οταν το καταλαβαμε σταματησαμε το κλεψιμο.

Εφυγα μετα απο μια ωρα και στο μυαλο μου ηταν πάλι εκείνος....
Πως γίνεται να τον βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου;

Καινουργιο βιβλιο!!!! Θελω την υποστήριξη σας με αστερακια και θα χαρω πολύ να δω σχόλια με ιδεες για το τι θελετε να γίνει παρακάτω.