Μπορώ να με κρύψω τόσο καλά,  που κανείς δεν βλέπει ποια είμαι στ'αλήθεια. 

Είμαι άτρωτη. Ατρόμητη.

..................................................

Ο Άλεξ έφυγε με τον Μιχάλη και την Σίσσυ εδώ και μια ώρα.

Εγώ είμαι μόνη στο βουνό και ο γλοιώδης τύπος που δουλεύει στην καντίνα μου έχει ζητήσει ήδη επιτακτικά να φάω το λουκάνικο του. Του είπα οτι δεν πεινάω αλλά επιμένει. 

Επίσης δεν έχω το τηλέφωνο του Άλεξ..Είμαι σίγουρη όμως οτι θα επιστρέψει να με πάρει...

Επίσης ανακάλυψα ακόμη οτι οι δίδυμες μετά τις εννιά το βράδυ δεν βγαίνουν απο το σπίτι. Μόνο που της ζήτησα να έρθουν να με πάρουν σοκαρίστηκαν...

Η Κάτια και ο Μαλτέζος σήμερα το βράδυ θα είναι σε δεξίωση. Καλά όχι οτι θα ζητούσα απο αυτούς βοήθεια..

Επίσης νομίζω οτι ακούω λύκους. Αν και νομίζω οτι ο καντινιέρης γρυλίζει, ίσα για να με πείσει να πάω προς τα εκεί. Τι κόλλημα να φάω το λουκάνικο του?Του είπα όχι!

Να το κόψω με τα πόδια προς τα κάτω?στο σκοτάδι?μόνη?....ε..εντάξει δεν είμαι και η Λάρα Κροφτ..

Απελπισία ...

ΧΤΥΠΑ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ!

-Ντονατέλο δώσε μου...μισή ωρίτσα ...αααααα..., ακούω την φωνή του Άλεξ και παθαίνω πανικό. 

Είναι φανερό οτι έχει πάθει κάτι κακό.. Το κουκλί μου έχει πρόβλημα!

-Πού είσαι? έρχομαι για βοήθεια ,στηρίξου πάνω μου!του λέω επιτακτικά και κάθε φόβος για λύκους και σκοτάδι μου εξανεμίστηκαν.

-Πηδά....ω...

-Δραπετεύεις απο κάπου?λέω και τα μάτια μου έχουν γουρλώσει. Που έχει μπλέξει?πόσα δεν ξέρω ακόμη για αυτόν?

-Γαμά..ω...εννοώ...κι έρχομαι..

-ΚΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ ΕΝΩ ΓΑ...ΠΗ....ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΩΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙΣ?

Συγνώμη ακούω κάποια να βογγάει?

-Είσαι πολύ βλάκας τελικά..να μην έρθεις καθόλου..

-Μήπως γίνεσαι υπερβολική?μου λέει τώρα με πιο κοφτό ύφος.

-Μήπως με παίρνεις επίτηδες πάνω στην ...πράξη γιατί με θέλεις τρελά και σε φτιάχνω τελικά?

-Ε?...

-Άστο..παίρνω τον Ορέστη!του λέω και κλείνω το κινητό.

Αχ να μου απαντήσει ο Ορέστης.

Κι επίσης...

Πόσο ανώμαλο που συζητούσαμε ενώ πηδούσε?

(...)

-Ορέστη με έσωσες..και συγνώμη που σου το ακύρωσα..

-Ακόμη δεν μου είπες τι έκανες πάνω στο βουνό..ξέρεις μπορείς να μου πεις τα πάντα..

Με κοιτά με πολύ γοητευτικό ύφος. Κοιτάω πίσω μου.

Τίποτα μαύρο σκοτάδι. Εμένα κοιτάει.

Είναι και κουκλί.

Βέβαια δεν είναι και Άλεξ..

-Αυτό δεν είναι το σπίτι του Μαλτέζου?μου λέει καθώς έχουμε φτάσει έξω απο το σπίτι.

Τα φώτα του σπιτιού είναι αναμμένα.

Κανονικά ο Άλεξ πρέπει να με περιμένει εξαγριωμένος και αναστατωμένος έξω απο το σπίτι. Έτσι δεν συμβαίνει στις ιστορίες? Επίσης να έχει ζηλέψει, να μου κάνει σκηνή και μετά να με φιλήσει με πάθος. Αχ φουντώνω μόνο που το σκέφτομαι! Αλλά είναι πολύ βλάκας που με άφησε μόνη στο βουνό. Και που με πήρε ενώ έβγαζε τα μάτια του.

-Γιατί κοκκίνησες?είπα κάτι?μου λέει ο Ορέστης ενώ τακτοποιεί ένα τσουλούφι απο τα μαλλιά μου πίσω απο το αφτί.

"τελικά θα μου πεις? τι δουλειά έχεις στο σπίτι του Μαλτέζου?"

-Ε...εμ..

Καλά είμαι φοβερή..η συζήτηση είναι το δυνατό μου χαρτί.

-Η μαμά μου...ε...δουλεύει εδώ..ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ! λέω σχεδόν υπερχαρούμενα για την τέλεια δικαιολογία που βρήκα. Εννοείται ξέρω οτι ο Άλεξ τραβάει ζόρι μην αποκαλύψω την πραγματική μας σχέση. Γιατί θα ρεζιλευτεί λέει..

Οτι και να λέει εγώ λέω οτι με θέλει. Περνάει περίοδο άρνησης απλά. Δεν πιστεύει πως του αρέσω εγώ! Ε τον καταλαβαίνω..δεν μπορώ να του θυμώσω! Αλλά το νιώθω οτι με θέλει.

-Θα ήθελες να συναντηθούμε αύριο?

Μμμμ..αύριο έχω να υλοποιήσω το μυστικό μου σχέδιο. Θα ομορφύνω το σχολείο μου. Την οπίσθια όψη με γκράφιτι. Βρήκα τέλειο σχέδιο.

-Μεθαύριο?λέω διστακτικά.

Βλέπω οτι τα μάτια του σκοτεινιάζουν και πιέζει τα δάχτυλα του στο τιμόνι.

Αχ μην μας βγει και αυτός σαδιστής...

-Καλά..λέει με σφιγμένο στόμα..

-Γεια!λέω και πετάγομαι σαν ελατήριο απο το αυτοκίνητο. Έχω δει στις ταινίες οτι όλοι πάνε να φιλήσουν το κορίτσι στο τέλος. Και εγώ κρατάω το φιλί μου για τον Άλεξ..Το πρώτο μου..Αυτό που του έριξα στο βουνό δεν μετράει..ίσως έπρεπε να του ανοίξω το στόμα με πιο πυγμή. 

Εγώ όμως  θα του φανερώσω το πραγματικό δρόμο για την αγάπη..το νιώθω οτι είναι γραφτό μας να είμαστε μαζί.

Μπαίνω βιαστικά στο δωμάτιο μου . Θέλω επειγόντως ένα ζεστό μπάνιο.

Ανοίγω τα φώτα και βλέπω τον Άλεξ ξαπλωμένο στο κρεβάτι μου.

Θα μου κάνει σκηνή γιατί ζήλεψε! 

Σηκώνεται πάνω απότομα και έρχεται νευριασμένος κατά πάνω μου.

Μου πιάνει με δύναμη τον καρπό.

Ορίστε τι έλεγα?του χαμογελάω διάπλατα.

-Του είπες οτι είμαστε αδέρφια?μου λέει και τα μάτια του πετάνε σπίθες.

-ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ! Και του είπα οτι η μαμά μου είναι καθαρίστρια εδώ..

-Καλό κορίτσι..μου λέει και ξεφυσά ανακουφισμένος. Μου χαιδεύει και το πάνω μέρος του κεφαλιού μου σαν σκυλάκι.Και χαμογελά. Γλυκά. 

-Σιγά δεν είμαι σκυλάκι ,λέω απογοητευμένα,..σε λίγο θα μου φορέσεις και κολλάρο , θα πέσω στα 4 και θα γαυγίζω... 

Τον κοιτάω οτι η ανάσα του είναι ακανόνιστη. Έρχεται πιο κοντά μου και με κοιτά στο λαιμό.

Με το δείχτη του μου χαιδεύει την βάση του λαιμού και ξεφυσά.

-Κολλάρο ε?μου λέει με βραχνή φωνή.

-Ε αισταδιάλο βλάκα  τι σκέφτηκες?

-Εσύ δεν σταματάς να με προκαλείς! Σου είπα δεν ενδιαφέρομαι και μου αραδιάζεις ψύχραιμα ερωτικές φαντασιώσεις!μου λέει αγανακτισμένος.

-Πόσο ανώμαλος είσαι?

-Εσύ είσαι περισσότερο!

-Βγες απο το δωμάτιο μου! Α και που είσαι ..ένα συγνώμη που με παράτησες μόνη στο βουνό δεν βλάπτει!

Εντάξει τον θέλω πολύ..αλλά έχω και μια αξιοπρέπεια.

-Συγνώμη!

-Δεν την δέχομαι!

-Σκασίλα!

Κοιταζόμαστε και οι δυο μέσα στα μάτια . 

Αμίλητοι.

Και έχει και πολύ ζέστη.

Ιδρώνω ξαφνικά πολύ.

Κι αυτός.

-Ε...Α-αλεξ...νομίζω πως...

-ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ!μου λέει και σταυρώνει τα χέρια του μπροστά στο στήθος.

-Καληνύχτα θα έλεγα βλάκα!

Είπαμε είναι σε φάση άρνησης!

-