Αγαπημένη μου μαμά, πότε θα γυρίσεις? Θέλω να σε σκοτώσω.

Σου στέλνω πολλά φαντάσματα

Δυο μαγικά

Κι ένα λουλούδι

Κασσάνδρα.

"Τα έγραψες όλα , γιαγιά?"

(Απο το βιβλίο Η Κασσάνδρα και ο Λύκος, Μαργαρίτα Καραπάνου)

Είκοσι ανθρώπινες μέρες μετά.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο . Ο απολογισμός των τελευταίων είκοσι ημερών είναι ο εξής.

Δεν μου αρέσει 

το λιωμένο παγωτό , η κρύα σοκολάτα, ο γλυκός καφές, ο τρόπος που με κοιτάζει ο Μαλτέζος, τα στενά τζην, οι άριες της Κάτιας.

Μου αρέσει το νέο μου τατουάζ, το τατουάζ του Άλεξ, η αίσθηση της βελόνας στο δέρμα, η μυρωδιά του λάστιχου, η στάση 69, να παίζουμε mma με εκείνον μετά το σχολείο, η καρέκλα του Άλεξ δίπλα στην δική μου, το περίεργο ύφος της αγέλης όταν κάθομαι μόνη με τον Άλεξ στην αυλή, ο τρόπος που με κοιτάει εκείνος , οι σιωπές μας..

η ερώτηση "είσαι έτοιμη γι αυτό" πριν μπει μέσα μου

οι πληγές στα γόνατα μου 

η πλάτη του στο στήθος μου

η αίσθηση του κρύου μετάλλου

 να μου διαβάζει και να μην καταλαβαίνω τίποτα

να με αγγίζει χαμηλά στην πλάτη όταν κάνουμε μάθημα

να με παρακαλά να φάω στο διάλειμμα

το νέο φόρεμα που μου αγόρασε

Είναι σιέλ . θα το βάλω στο πάρτυ γενεθλίων μας.

στο πάρτυ γενεθλίων μας.

Στο πάρτυ γενεθλίων μας..

φοβάμαι 

το πάρτυ γενεθλίων μας.

φοβάμαι μην με διώξει απο κοντά του 

φοβάμαι την αντίδραση του 

φοβάμαι

όταν του ψιθυρίζω στο αφτί "αδερφέ μου" και του χαμογελώ με απάθεια και σκύβει το κεφάλι σιωπηλός

ο Billy μου χτύπησε ανάμεσα στα στήθη μου ένα περιστέρι που καίγεται

με πονούσε

και ο Άλεξ συνέχεια ήταν δίπλα μου και ζήλευε και θύμωνε

κι εγώ του χαμογελούσα

και ο Billy την έπινε και του έδινε ανάποδες και τον αποκαλούσε φιλαράκι

και πριν με κοιτάξω στο καθρέπτη , ο Άλεξ έμεινε ημίγυμνος στην μέση του  Billy's smash. Έμεινε γυμνός να με κοιτά και μου έδωσε την βελόνα. Και ξάπλωσε και έγυρα πάνω του . Τον πονούσα και με κοιτούσε στα μάτια. Και του χτύπησα έναν λύκο , στο στήθος του. Και είχε δυο φτερά κλειστά και μάτια μεγάλα. Και ήταν μπλε και ατίθασα . Τα κοίταξε και δεν ήξερε αν θύμιζαν τα δικά μου ή τα δικά του.

"Είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιώ πως τα μάτια μας είναι ολόιδια" μου είχε πει με απαθές βλέμμα.

Ήμουν σίγουρη Άλεξ οτι νιώθεις την αλήθεια*

"Είναι ίδια. Ναι"

του είπα κι εγώ με απάθεια. Μόνο ο Billy μας κοιτούσε απο την γωνία με ταραγμένο νου.

"Είστε ίδιοι " επιβεβαίωσε.

Γιατί πρέπει να νιώσω άσχημα? Μόνο η απόλυτη ομορφιά υπάρχει σε αυτό που ζω μαζί του.

Περιμένω..

να μου κάνει έρωτα μια φορά κοιτάζοντας με στα μάτια. Θέλω να με κρατά αγκαλιά και όσο με κάνει δική του να με κοιτά στα μάτια. Να τελειώσει ο δισταγμός. Τον θέλω ολοκληρωτικά δικό μου. Θέλω να πάψει η ενοχή του. Θέλω να νιώσει το αναπόδραστο.

Δεν έχω καμιά ηθική ευθύνη για το αναπόδραστο. Οι πουριτανοί ας προσπεράσουν την ιστορία της ζωής μου και να κοιτάξουν τα δικά τους χάλια. Είμαι πολύ ξεμπερδεμένη σε αυτό. 

Γέλασα 

με είχε στα 4 και με έπαιρνε απο πίσω. Η Καραμήτρου μας έπιασε ως τώρα δυο φορές ιδρωμένους ο ένας πάνω στον άλλον.

Αλλά οι γονείς μας ποτέ.

Όταν άκουσα το αυτοκίνητο τους στην αυλή, ο Άλεξ δεν τραβήχτηκε .

"Αν δεν τελειώσουμε δεν σηκώνεσαι"

Τελειώσαμε μαζί και λίγο πριν μας δουν είχε ήδη σκουπιστεί με φύλλα.
 

Γελάσαμε. Γελάμε βασικά πολύ. Είναι ωραία. Όλα είναι ωραία όταν είμαι με τον Άλεξ.

Απολαμβάνω 

το τρίτο γράμμα στο μπράτσο μου.

Χάραξα το Λ ενώ με χάιδευα μπροστά του. Αυτός το ζήτησε.

Όταν τελείωσα μου έγλυψε την πληγή και με πήρε αγκαλιά. Μου κόπηκαν τα γόνατα απο το πάθος . Και τα δικά του. Με έγλυφε σαν λύκος . 

Δεν Μπορώ να το εξηγήσω αλλά δεν είμαστε πια άνθρωποι. Παίζουμε τους ρόλους μας  για λίγο στο σχολείο. Κοιταζόμαστε στα μάτια πάντα συνωμοτικά. Και πίσω απο τις πόρτες αποκτηνωνόμαστε. Και είναι ωραία.

Απολαμβάνω

το τέταρτο γράμμα στο μπράτσο μου

Ένα Ξ αιμάτινο. Μου το χάραξε όταν με είδε να μιλάω με τον Ορέστη. Τρελάθηκε και για ώρα μου ούρλιαζε . Πάρα πολύ. Μαθεύτηκε στο σχολείο πως είμαστε αδέρφια και ο Ορέστης ήθελε να το επιβεβαιώσει. Απλά με πλησίασε και μου μίλησε για λίγο. 

Χτύπησε και τον Ορέστη. 

Είναι υπέροχα:

η ουλή στο μπράτσο μου που γράφει ΑΛΕΞ

το ιδρωμένο περιστέρι στο στήθος μου

τα μάτια μας στον λύκο του Άλεξ

το χέρι του μέσα στο δικό μου

το σιέλ πουκάμισο που του αγόρασα για το πάρτυ μας

Υποσχέθηκε :

πως θα σκοτώσει τον Λεό

"θα μείνουμε χωρίς θεό?" του είπα

"θα είμαστε εμείς οι θεοί" μου απάντησε και χαμογελούσαμε για ώρα χωρίς λόγο.

Υποσχέθηκα:

 να σκοτώσω τον Adam

με φίλησε και μου είπε πως αυτό θέλει να το κάνει εκείνος

στα 18 του. Θα είναι το δώρο του για την ενηλικίωση του. Κάτι σαν τάμα . Το σεβάστηκα και δεν επέμενα.

Αηδιάζω

Είδε η Κάτια στο μπράτσο μου το όνομα του.

Mε  ταρακουνούσε και με έβριζε κατά ριπάς. Ρυθμός, ήχοι και η μυρωδιά της απο βαρύ άρωμα και λακ. Συχαίνομαι την λακ.

"Μην τολμήσεις να το διανοηθείς.." η φράση κυλά απο τα δόντια της Κάτιας

Η καρφίτσα της είναι στρογγυλή και έχει ένα κεχριμπάρι στο κέντρο. Μέσα της ζει ακίνητη μια μέλισσα. Τα φρύδια της τα μάδησε προ πολλού και τώρα έχει δυο βαμμένα μαύρα τόξα για φρύδια. Αν ιδρώσει αρχίζουν να λιώνουν.

"Ούτε να το σκεφτείς .." η φιδίσια γλώσσα της συνηγορεί με τα δόντια

Παλιά κάπνιζε πολύ. Κάτι ροζ σλιμ τσιγάρα. Μικρή τα έβαζα στο στόμα και φορούσα τα εσώρουχα της. Με κοιτούσα στον καθρέπτη και τρόμαζα.

"Θα με βάλεις σε μεγάλα μπλεξίματα, κι εσύ μαζί μου θα μπλέξεις..κανόνισε..ο Μαλτέζος θα σου εξασφαλίσει τα πάντα..κανόνισε μην κάνεις το χειρότερο, μην μπλέξεις μαζί του, θα τα διαλύσεις όλα στον αέρα"

Ο κώλος της είναι αφύσικα σηκωμένος για την ηλικία της. Ο Μαλτέζος της πιάνει τον κώλο πολλές φορές μπροστά μας. Είμαι σίγουρη πως έχει μεγάλο οπίσθιο ταλέντο.

"Τα λεφτά είναι πολλά Αρετή..κανόνισε.." η γλώσσα της είναι διχαλωτή και το δέρμα της έχει φολίδες

Όταν δεν τραγουδούσε , ψώνιζε πελάτες απο λόμπι ακριβών ξενοδοχείων. Ποτέ δεν έφερε πελάτη σπίτι μας. Εκτός απο τους τρεις που παντρεύτηκε.

"Είναι πολλά που δεν ξέρεις Αρετή.."

Τα βράδια έβγαινε και καθόμουν παρέα με την τηλεόραση. Είδα τον Αντίχριστο ένα , δύο και τρία, στην ηλικία των εννιά ετών. Το ίδιο βράδυ. Ως το ξημέρωμα. Το λάτρεψα. Για χρόνια έπειτα είχα εφιάλτες. 

Έτσι πια δεν τρομάζω εύκολα. 

Πολύ θρίλερ έπαιξε γενικά στη ζωή μου. 

Την κοιτάω μέσα στα μάτια και ελαφρώς μου ξεφεύγει ένα χαμόγελο. Ένα νικητήριο χαμόγελο, μέσα απο φλόγες που κατέκαψαν τα πάντα . Είμαι δυνατή.Σκύβω ελαφρώς μπροστά της και κοιτάω τις κόρες των ματιών της να διαστέλλονται απότομα.

Στην τράπεζα έχω στο λογαριασμό μου πολλά λεφτά. Μου τα άφησε ο πεθαμένος." Γιατί σε είχε σαν κόρη του "μου είπε η Κάτια . Έμπαινε μέσα μου ο πα-τέρας για ένα χρόνο , δυο μήνες και τρεις μέρες. "Το μπαστούνι μου και το λιπαντικό" μου ζητούσε απο εμένα να τα φέρω. Ελπίζω να ψοφάς κάθε μέρα ροζιασμένε ποντικέ.

Χαιδεύω με την άκρη του δαχτύλου μου την εγκλωβισμένη μέλισσα και γυρνώ πάλι τα μάτια μου σε εκείνην.

"Ξέρεις.." η φωνή της χλωμή στερείται αέρα.

Της χαμογελώ εύθυμα. Το διασκεδάζω. Διασκεδάζω που ζορίζεται. Και ζορίζεται μόνο για τα φράγκα. Φοβάται την αντίδραση του Μαλτέζου.

"Ξέρεις Αρετή..ξέρεις..και συνεχίζεις..ξέρεις Αρετή..δεν ξέρω πως ..πως το έμαθες..αλλά ξέρεις..και συνεχίζεις..ενώ ξέρεις..Αρετή...ξέρω πως ποτέ εγώ...αλλά ...Αρετή...σε άγγιξε?"

Της χαμογελώ διάπλατα.

"Δεν σε καταλαβαίνω μη..τέρα" 

Οοο. Ναι. Σαδιστικά το απολαμβάνω να σε βλέπω να ασπρίζεις, το αίμα να εξαφανίζεται απο μέσα σου, λούσου τις επιλογές σου, τις πράξεις σου, τις απραξίες σου, τα λάθη, τις σπόντες , τις κακίες, φθάσαμε στο λόφο της ανοησίας σου, εγώ απλά σκαρφάλωσα και σου κουνώ σημαία.

"Είναι πολύ..πολύ αργά μανούλα.." της λέω και της χαιδεύω τα μαλλιά.

Έκανε ένα βήμα πίσω τρομαγμένη. Καλά κάνει που φοβάται. 

Ο μανούλα, ξέρεις κι εσύ όμως το τέλος της ιστορίας έτσι δεν είναι?

Ετοιμάζομαι 

Πριν σκοτεινιάσει , φοράω το σιέλ φόρεμα. Βουρτσίζω τα μαλλιά μου και βάζω πολύ λακ. Η αηδία που μου φέρνει το άρωμα με κάνει να ξεχνώ πόσο φοβάμαι.

 Μόνο για σένα θα φοβόμουν Άλεξ. Τίποτα άλλο δεν με φοβίζει. Τόσο γαμημένα γενναία το κορίτσι σου.

Σε λίγη ώρα Άλεξ ..θα φανεί..αν αυτή η ιστορία ήταν μια αληθινή ιστορία αγάπης.