3 μέρες μετά

Η Κάτια με έσυρε στο δωμάτιο για να μου μιλήσει..

Μου κρατά σφιχτά το καρπό και προσπαθώ να μην εστιάσω στο στόμα της. Μου μιλάει και τα δόντια της είναι τόσο σφιγμένα που νομίζω πως θα τα σπάσει. Τα μάτια της μονίμως γουρλωμένα με κοιτάνε με απέχθεια. Νιώθω το άρωμα της στα ρουθούνια να με πνίγει. 

-Σου είπα να προσπαθήσεις, αλλά σου αρέσει να με γελοιοποιείς κακομαθημένο σκατόπραγματακι.

-Κάτια σου είπα οτι προσπάθησα αλλά είναι πολύ δύσκολο να βγάλω καλούς βαθμούς. Εκείνοι είναι πολύ καλοί κι εγώ ..

-Κι εσύ είσαι μια άχρηστη που το μόνο που έχεις μάθει είναι να κοιμάσαι και να τρως. Πως θα επιβιώσεις?Νομίζεις οτι πάντα θα είμαι υποχρεωμένη να σε ζω?Σου ζήτησα να μην με ξεφτιλίσεις στον Μαλτέζο!Του είπα οτι είσαι μελετηρή και ήσυχη και εσύ τι πας και κάνεις?

Μου λέει καθώς αρπάζει το χαρτί με τις βαθμολογίες και πάει να μου τις τρίψει στα μούτρα.

Την απεχθάνομαι. Νιώθω μόνο αηδία για εκείνην.

Μου μπήγει τα γαμψά νύχια της στο δέρμα μου και μορφάζω. 

Δεν το προχωράει περισσότερο. Η Κάτια δεν είναι η μάνα που χτυπάει στο σώμα. Εκείνη γουστάρει να χτυπά στην ψυχή. Τόσο πολύ που μπροστά της νιώθω άψυχη και δεν βρίσκει να χτυπήσει πια πουθενά. Το ξέρει πόσο απάθεια πια νιώθω και τρελαίνεται. Εκνευρίζεται που έχασε το παιχνιδάκι της. Κάποτε όταν με πλήγωνε έκλαιγα και κρυβόμουν στο μπάνιο και προσευχόμουν να πεθάνω.

Αλλά όχι πια. Τώρα μόνο αηδία νιώθω. Μόνο που την μυρίζω.

-Δεν ξέρω τι θα κάνεις , ξεσκίσου στο διάβασμα αλλά στο επόμενο εξάμηνο θα φέρεις βαθμούς. Δεν θέλω να ανακαλύψει ο Μαλτέζος οτι είσαι άχρηστη. Του πλάσαρα το παραμύθι οτι είσαι υπόδειγμα μαθήτριας και πως θα βοηθούσες και τον γιο του, λέει και γελά με κακεντρέχεια.

-τον γιο του βέβαια που να τον φτάσεις άχρηστη, είσαι ένα τίποτα..την ακούω να συνεχίζει να μιλά κατά ριπάς και αφήνω το νου μου να πετάξει απο δίπλα της. Δεν εστιάζω πια στα λόγια της.

Το βλέμμα μου πλανάται στο κρεβάτι της, σε έναν πίνακα με έντονο κόκκινο, στο κομοδίνο της ,στον καθρέπτη..

..!

Εστιάζω στον καθρέπτη και βλέπω δυο πόδια να ξεχωρίζουν απο την μισάνοιχτα πόρτα της κρεβατοκάμαρας.Κάποιος μας παρακολουθεί . 

Σηκώνω το βλέμμα μου και βλέπω τον Άλεξ να με κοιτά αινιγματικά. Τον κοιτάω με έκπληξη και γυρνάω και κοιτάω την Κάτια. Συνεχίζει να με στολίζει κατά ριπάς. Δεν έχει προσέξει πως στο διάδρομο στέκεται ο άλεξ και μας ακούει.

Κοιταζόμαστε στα μάτια. Εγώ είμαι γυρισμένη σε αυτόν πλάτη αλλά με βλέπει καθαρά απο τον καθρέπτη.

-Δεν θα καταφέρεις τίποτα στην ζωή σου, κοίτα πως είσαι ..λέει η Κάτια και μου τραβά επιδεικτικά την κόκκινη μπλούζα Vodafone.

Κοιτάω τον Άλεξ και μου χαμογελά.

"Έχει δίκιο για την μπλούζα " βλέπω στα χείλη του να σχηματίζεται η φράση και πιάνει συγχρόνως την μπλούζα του για να είναι σίγουρος οτι τον κατάλαβα.

Τον αγριοκοιτάω αλλά το βλέμμα μου δείχνει εύθυμο. 

Πιάνει τους κοιλιακούς του κι έπειτα το πόδι του . Το σηκώνει ελαφρά σαν να βαρά κλωτσιά.

"Την έχεις" βλέπω στα χείλη του να διαγράφονται οι λέξεις και αυτόματα οπτικοποιώ πόσο γέλιο θα είχε να έριχνα στην Κάτια κλωτσιά. Πωω αν μην τι άλλο θα έσκαγε για λίγο, με έχει πρήξει.

Τον κοιτάω και αρχίζω να γελάω . 

Με κοιτά για μια στιγμή σοβαρός. Με κοιτά με μια περίεργη διεισδητική ματιά σαν να εκπλήσσεται ,αλλά δεν ξέρω απο τι. Συνεχίζω να γελάω πιο δυνατά και η Κάτια εκνευρίζεται τόσο πολύ που με πιάνει και απο τους δυο καρπούς και με τραντάζει.

Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Γελάω τόσο πολύ. Με έκανε να νιώσω όμορφα με τον τρόπο του.

Ο Άλεξ δεν απομακρύνεται αμέσως. Με κοιτά έκπληκτα. 

Τι τον έκανε να νιώσει έκπληξη?

----

Μια εβδομάδα μετά

Δεν ξέρω τι έχω πάθει. 

Θέλω να πω μου άρεσε ο Άλεξ απο την πρώτη στιγμή.. Είναι ένα εντυπωσιακό αγόρι. 

Βασικά δεν έχω ξαναδεί τόσο όμορφο αγόρι. .Και σίγουρα νιώθω ..δεν ξέρω τι νιώθω δίπλα του..το σώμα μου αυτονομείται απο την λογική μου και συμπεριφέρεται παράξενα. Ντρέπομαι για τις αντιδράσεις μου αλλά είναι πάνω απο τις δυνάμεις μου. Τραυλίζω τα χάνω κοκκινίζω και για κάποιο λόγο όλο σωριάζομαι στα 4 μπροστά του.

Και επίσης και όταν με χτύπησε στον κώλο..ε..το σκέφτομαι πολύ..δηλαδή συνέχεια..δεν ξέρω αλλά ένιωσα..δεν περιγράφεται.

Αλλά τις τελευταίες μέρες συνέχεια θυμάμαι μόνο τα μάτια του..όπως με κοίταζαν μέσα απο τον καθρέπτη.. τα μάτια του δεν μπορώ να τα ξεχάσω..νιώθω σαν να στέκονται όλη μέρα μπροστά μου και με κοιτάνε. Δεν είναι κάτι σεξουαλικό, γιατί ως τώρα όταν τον σκεφτόμουν πάντα είχε να κάνει με το σεξ, τώρα κάτι άλλαξε.

Σκέφτομαι πως θα ήθελα να με κοιτάξει πάλι με αυτό το τρόπο..σαν να με καταλάβαινε..σαν να με ένιωθε ..σαν να είμαστε ένα..εγώ και αυτός μόνοι ..

Δεν ήξερα πως είχα ανάγκη να με κοιτάξουν έτσι..

----

Δυο μέρες μετά

Όλα μια βαθιά ανάσα είναι . Πάρε μια και στην εκπνοή απλά γύρνα το πόμολο. Θέλω να τον δω. Θέλω να μιλήσουμε.

Γυρνάω το πόμολο χωρίς να χτυπήσω. Όπως άλλωστε έκανε και αυτός την τελευταία φορά που εισέβαλλε στο δωμάτιο μου.

Μπαίνω μέσα και τον βλέπω ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Διακρίνω το πίσω μέρος του κεφαλιού του. Φοράει ακουστικά και ένα μαύρο φούτερ.

Χαμογελάω για την υπέροχη τύχη μου. Πέημπακ ταιμ.

Περπατάω σαν γάτα και τον πλησιάζω . Παίρνω στα χέρια μου ένα μαξιλάρι απο το μικρό καναπέ και τον πλησιάζω αργά. Θα φάει μια στο κεφάλι όλη δική του. Ελπίζω να τρομάξει και τι καλά να έπεφτε τρομαγμένος στα 4 μπροστά μου..θεία δίκη!

Σχεδόν με νικητήριο ύφος πλησιάζω και άλλο το κρεβάτι. Ακούω ένα βογγητό και σφίγγομαι. Γέρνω το κεφάλι προς τα μπροστά και γουρλώνω τα μάτια. 

Οχ. θεούλη μου..

Εμ..την παίζει..

Έχω μείνει άγαλμα και προσεύχομαι να μην γυρίσει.

Το μάτι μου πέφτει στην οθόνη του υπολογιστή.

Απο το σοκ μου πέφτει το μαξιλάρι κάτω.

Η κοπέλα στην οθόνη είναι κρεμασμένη σαν πολυέλαιος με γάντζους απο ένα ταβάνι ενώ ένας αλλος ..οχ..τι βλέπει?

Προσπαθώ να ηρεμήσω  και να οπισθοχωρήσω ολοταχώς πριν με δει. Γυρνάω και βλέπω την πόρτα να στέκει πέντε μέτρα μακριά μου. Πέντε μέτρα και είμαι ελεύθερη.

Πάω να σηκώσω το πόδι μου , όταν ακούω ένα  βογγητό να γλιστρά απο το στόμα του.

Κάνω ένα διστακτικό βήμα ..όταν ακόμη ένα βογγητό ακούγεται πιο δυνατό. Δεν κρατιέμαι. Γυρνάω και τον κοιτάω.

Οι φλέβες του λαιμού του είναι τεντωμένες και σκέφτομαι να τον φιλούσα εκεί στο λαιμό κάτω απο το λοβό του αφτιού του. Νομίζω οτι μου φεύγει ένας αναστεναγμός και ηρεμώ στην σκέψη πως φοράει ακουστικά. Η όλη κατάσταση είναι..παράξενη.

Τα χείλη του είναι μισάνοιχτα και ακούω να ψελλίζει κάτι.

Σκατά πρέπει να φύγω απο εδώ τώρα πριν με καταλάβει.

Το πρόσωπο του συσπάται και τα χαρακτηριστικά του αγριεύουν. 

Ακούω να ψελλίζει πάλι..λέει ένα όνομα και κάνει ένα μορφασμό σαν άγριο ζώο..λέει ..λέει 

- Αρετή..

Λέει το όνομα μου..δεν καταλαβαίνω..λέει το δικό μου όνομα..γιατί ενώ πιάνει το ..λέει το δικό μου όνομα και βλέπει και αυτή την ταινία?

Πάω να φύγω βιαστικά, το πόδι μου σκαλώνει στο μαξιλάρι που πριν άφησα να μου πέσει απο τα χέρια, στραβοπατώ και πέφτω κάτω με δύναμη.

-Τι σκατά!ακούω την βραχνή φωνή του Άλεξ απο πίσω μου.

Χωρίς να σηκωθώ , καθισμένη στα 4 γυρνάω ελαφρά το κεφάλι μου και τον κοιτώ.

Φαίνεται αγριεμένος..

-Θα σε σκίσω ντονατέλλο γαμώ την μαλακία μου μέσα!τον ακούω να ωρύεται ενώ σηκώνει την φόρμα του πάνω.