«Ο αδερφός σου με μισεί έτσι;»ρώτησε ο Ορεστης μα έμοιαζε κυρίως με διαπίστωση .

«Θα έχει άδικο εάν το κάνει ;»του απάντησε σηκώνοντας το φρύδι της . Το παρελθόν πάντοτε θα τους στοιχειώνε και ο θυμός που είχε συσσωρευτεί κάποτε θα ξέσπαγε με κάθε αφορμή .

«Όχι ! Αλλά θέλω να του αποδείξω πως δεν είμαι αυτος που ήμουν κάποτε !»της απάντησε κλείνοντας τα μάτια του αφήνοντας τον αέρα να βγει από τους πνεύμονες του .

«Δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν Ορεστη . Όλο αυτό έχει να κάνει με εσένα και εμένα ! Ούτε με τον Χαρη ούτε τον πατέρα μου αλλά ούτε και τον δικό σου !»του απάντησε και έσφιξε την πετσέτα γύρω από το κορμί της . Τα μαλλιά της είχανε στεγνώσει από μόνα τους και έπεφταν άτσαλα στους ώμους της . Το βλέμμα της όμως παρέμενε μελαγχολικό .

«Δεν ξέρεις ποσό έχω μετανιώσει για τον τρόπο που χειρίστηκα τα πράγματα στο παρελθόν ! Αν σου είχα μιλήσει , αν σου είχα εξηγήσει...» έλεγε ακατάπαυστα .

«Σταματά Ορεστη ! Δεν θέλω να τα σκέφτομαι τώρα . Θέλω να νιώσω ευτυχισμένη στην ζωή μου έστω και για μερικές ώρες !»του απάντησε ξεφυσώντας . Εκείνος άπλωσε το χέρι του για να χαϊδέψει την γυμνή της σάρκα.

«Δεν θέλω τα μάτια σου να κλάψουν ποτέ ξανά για εμένα κορίτσι μου !»της είπε με τόση τρυφερότητας που η καρδια της σχεδόν έλιωσε .

«Μην τα κανείς να κλάψουν τότε !»του απάντησε με θάρρος .

«Δεν θέλω να δώσω περαιτέρω έκταση στο θέμα αλλά θέλω να σου απαντησω σε μια ερώτηση που μου έκανες πριν κάποιες μέρες ...» της είπε και εκείνη τον κοίταξε μπερδεμένη ενώ παράλληλα προσπαθούσε να βάλει τις σκέψεις της σε μια σειρά . «Με ρώτησες αν θα σε πλησίαζα ξανά αν δεν σε έβλεπα στην εταιρεία ! Θυμασαι ;»επανέφερε την μνήμη της .

«Ναι . Θυμάμαι !»του είπε και περίμενε την απάντηση του με αγωνία .

«Σε έψαχνα κάθε μέρα τα τελευταία δυο χρόνια ! Κάθε μέρα περνούσα έξω από το σπίτι σου πριν πάω στην δουλειά απλά και μόνο για να νιώσω ότι είμαι κοντά σου . Σταμάτησα όταν έπαψα να βλέπω το αυτοκίνητο σου σταθμευμένο στην θέση ... Την θέση που ήταν μόνο δίκη σου !»γέλασε μελαγχολικά . «Αν είχα μαθει για την μητέρα σου ...» είπε νευριασμένος που ποτέ κανείς δεν του αποκάλυψε το δυσάρεστο αυτό γεγονός . «Θα ήμουν δίπλα σου ...»τόνισε . «Και από τότε για να γυρίσω στο θέμα , έχασα κάθε ίχνος σου . Έβλεπα μόνο τον πατέρα σου και τον αδερφο σου και απλά πίστεψα ότι έφυγες ... μου πέρασε από το μυαλό ακόμη και ότι έφυγες από την χώρα ! Και ποιον να ρωτούσα ; Δεν είχα τα μούτρα να πιάσω τον πατέρα σου ...»της είπε στην συνέχεια και εκείνη τον κοιτούσε άναυδη . «Και ξαφνικά ένιωθα ένα τεράστιο κενό ! Πίστευα ότι έφτιαξες την ζωή σου και με είχε κάτακλυσει ένα συναίσθημα ότι δεν θα με ήθελες ποτέ ξανά στην ζωή σου !»της ψιθύρισε έτοιμος να ξεσπάσει σε κλάμματα αλλά ο εγωισμός του δεν θα τον άφηνε να πέσει τόσο χαμηλά μπροστά στα μάτια της .

«Ξέρεις κάτι ; Δυο χρόνια δεν άφησα κανέναν να με αγγίξει . Εκτός από έναν βασικά που ήταν απλά μια βραδιά . Κάθε φορά που με πλησίαζε καποιος άντρας τον έδιωχνα με τον έναν η τον άλλον τρόπο γιατί στα μάτια του δεν έβλεπα εσένα . Το άγγιγμα του δεν ήταν δικό σου , δεν ήσουν εσυ ! Και ήξερα ότι θα ήμουν καταδικασμένη στο να μείνω μια ζωή μόνη κλαίγοντας για τον χαμένο μου έρωτα !»γέλασε με πικρία .

«Ας τα αφήσουμε όλα πίσω !»της είπε πιάνοντας τρυφερά την παλάμη της στην δίκη του κάνοντας την να δείχνει μικροσκοπική μπροστά του .

«Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα Ορεστη μου !»του απάντησε γλυκά .

«Πάντοτε αξίζει μια προσπάθεια !»της απάντησε σοβαρός τεντώνοντας το κορμί του .

«Εγώ δεν έχω να χάσω τίποτα ! Εσυ όμως έχεις να χάσεις πολλά . Είσαι σίγουρος πως θέλεις να προσπαθήσεις ;»τον προκάλεσε .

«Μωρό μου αν το «θα χάσω τα πάντα» σημαίνει ότι θα κερδίσω εσένα στο διάολο να πάνε όλα !»της απάντησε με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη του και εκείνη κουρνιασε στην αγκαλιά του . Την αγκαλιά που πάντοτε απολάμβανε γιατί πάντοτε την ηρεμούσε . Έβρισκε τον παράδεισο της , την γαλήνη της ...

«Σε αγαπώ Ορεστη !»ψιθύρισε και τον έσφιξε πάνω της . Εκείνος σήκωσε το πηγούνι της και ένωσε απαλά τα χείλη τους . Το κορμί της σπαρταρουσε για κάτι περισσότερο όμως εκείνος είχε αλλά σχέδια .

«Ντυσου μωρό μου ! Θα πάμε μια βόλτα !»της ανακοίνωσε και τα μάτια της έλαμψαν .

«Έχουμε δουλειά Ορεστη ! Εσυ είσαι μέτοχος εγώ όμως θα απολυθώ !»του είπε γελώντας .

«Άφησε το πάνω μου ! Θα πω στον Γιωργο ότι θα σε χρειαστώ για μια εξωτερική δουλειά . Δεν πρόκειται να μου αρνηθεί !»της είπε και εκείνη καθησυχαστηκε . Έτρεξε στο υπνοδωμάτιο της και «χώθηκε» μέσα στην ντουλάπα της αναζητώντας ένα άνετο συνολακι για την έξοδο τους ενώ ο Ορεστης μιλούσε στο τηλέφωνο του με τον φίλο και συνέταιρο Γιωργο Γεωργόπουλο ενημερώνοντας του για την απουσία τόσο την δίκη του όσο και της Ίριδας από την εταιρεία χωρίς εκείνος να του φέρει καμία αντίρρηση .

«Είμαι έτοιμη !»ανακοίνωσε και στάθηκε μπροστά του βάζοντας τα χέρια της στα πλευρά της . Το πλούσιο στήθος της έκανε την άσπρη μπλούζα της να δείχνει απίστευτα υπέροχη πάνω της . Ενώ το στενό της ανοιχτόχρωμο τζιν τόνιζε τα ψηλά της πόδια .

«Θέλω να μάθω την συνταγή !»της είπε και εκείνη στένεψε τα φρύδια της .

«Ποια συνταγή ; Τρελάθηκες ;»ξέσπασε σε γελια .

«Την συνταγή που χρησιμοποίησαν οι γονείς σου όταν σε έκαναν . Δεν μπορεί να είσαι τόσο γαμημενα όμορφη !»της είπε γελώντας παρασύροντας την και εκείνη . «Θέλω την συνταγή αυτή και για τα παιδιά μας !»επισήμανε και ένιωσε έναν κόμπο στο λαιμό της . Εβηξε ελαφρώς για να αποσυμφορήσει την κατάσταση .

«Γιατί κάθε φορά που αναφέρω κάτι για παιδιά μαζεύεσαι ;»την ρώτησε καθώς έκλεισε τα χέρια του γύρω από την μέση της χαμογελώντας της πονηρά .

«Απλά μου φαίνεται πελώριο βήμα ένα παιδί !»είπε ξερα . Φυσικά αυτό που την έκαιγε ήταν η στιγμή που πήρε την απόφαση να τερματίσει την ζωή του δικού τους μερικά χρόνια πριν .

«Δεν σου είπα να το κάνουμε αύριο ! Αν και η διαδικασία είναι πολύ ευχαριστη !»την πείραξε .

«Ορεστη !»τον μάλωσε χτυπώντας τον απαλά στο στήθος . «Θα την πάμε την βόλτα που είπαμε ;»απόρησε και εκείνος άφησε ένα πεταχτό φιλί στα χείλη της .

«Φύγαμε μωρό μου !»ανακοίνωσε χτυπώντας παιχνιδιάρικα τον πισινό της . Άρπαξε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και μαζί κατέβηκαν τα σκαλοπάτια των τεσσάρων ορόφων για να φτάσουν στο ισόγειο . Η μαυρη BMW του φάνταζε υπέροχη μέσα στο γκαράζ της . Εκείνος την έβγαλε με προσοχή μπροστά στην είσοδο και η Ίριδα κάθισε στην θέση του συνοδηγού .

«Θα με αφήσεις να το οδηγήσω ποτέ ;»τον ρώτησε ναζιαρικα .

«Ποτέ !»της απάντησε με ένα χαμόγελο που έφτανε μέχρι τα αφτια του .

«Είμαι καλή οδηγός !»υπερασπίστηκε τον εαυτό της.

«Να σου θυμίσω τότε που επεσες πάνω στην σταματημένη νταλίκα;»της ανέφερε ένα περιστατικό από το παρελθόν όπου η Ίριδα μπέρδεψε το γκάζι με το φρένο και χτύπησε την μούρη του αυτοκινήτου της πάνω στην νταλίκα που είχε σταθμεύσει μπροστά της . «Η μηπως τότε που παραλίγο να χτυπήσεις την γιαγουλα !»πρόσθεσε με χιούμορ.

«Σταματά διάολε ! Τότε ήμουν νέα οδηγός !»του απάντησε γελώντας με την καρδια της .

«Ο διάολος θέλει να σε πάρει μωρό μου !»της πέταξε . «Με κάθε τρόπο !»πρόσθεσε τόσο αισθησιακά που της κόπηκε η ανάσα . Ενιωθε ένα βάρος στην κοιλιά της και ήξερε πολύ καλά τι σήμαινε αυτό . Εκείνος κρυφόγέλασε καθως την έβλεπε να βασανίζεται αλλά δεν είχε σκοπό να την απαλλάξει σύντομα από το μαρτύριο της .

Σύντομα έφτασαν στον προορισμό που είχε ορίσει ο Ορεστης . Στον όμορφο Λυκαβηττό . Ένα τόσο ρομαντικό και όμορφο μέρος . Και κάποτε το αγαπημένο της Ίριδας . Εκεί είχαν επισημοποιήσει την σχέση τους και συνήθιζαν να πηγαίνουν κάθε μήνα στην ημέρα της επετείου τους .

«Από τότε έχω να έρθω εδώ !»του είπε καθώς έβγαιναν από το όχημα .

«Δεν είναι τυχαια η μέρα !»της χαμογέλασε και εκείνη μόλις διαπίστωσε ότι ο μήνας είχε 14 . Ο σειριακος αριθμός της σχέσης τους .

«Το θυμηθηκες ;»του είπε έκπληκτη .

«Πίστευες ότι θα μπορέσω να το ξεχάσω ποτέ ;»της είπε . «Με απογοητεύεις ίριδα !»την πείραξε . Εκείνη δεν μίλησε απλά προχώρησε σιωπηλά προς το παγκάκι που είχαν χαράξει καποτε τα αρχικά των ονομάτων τους . Ακόμα εκεί ήταν. Το δάχτυλο της πέρασε πάνω στο χαραγμένο ξύλο και πήρε μια βαθιά ανάσα . Ένιωσε ένα ρίγος να διαπερνάει το κορμί της .

«Πόσες αναμνήσεις μου ξυπνάει αυτό το παγκάκι !»χαμογέλασε και ατένισε την θέα που απλωνόταν μπροστά στα μάτια της .

«Εμένα να δεις !»συμφώνησε και εκείνος .

«Ορεστηη...» ψιθύρισε . «Αν έχεις σκοπό να με αφήσεις σε παρακαλώ μην παίξεις μαζί μου ! Δεν θα αντέξω να σε ξανά χάσω !»του είπε κάνοντας εμφανή την ανασφάλεια της .

«Βρε μωρό μου ...» την μάλωσε γλυκά και έπιασε το πρόσωπο της στις παλάμες του . «Αν σε χάσω θα χαθώ ...»την κοίταξε βαθιά στα μάτια . «Θα κάνω τα πάντα για εμάς . Θα γυρίσω τον κόσμο ανάποδα αν χρειαστεί !»της είπε με τόση σιγουριά όμως ακόμη κάτι μέσα της της έλεγε πως η ευτυχια της ήταν προσωρινή .

«Το ελπίζω ...» αναστέναξε και κάθισε δίπλα του σιωπηλά απολαμβάνοντας την ομορφιά του τοπίου . Ξεχάστηκαν για ώρες εκεί , χωρίς να μιλάνε γι αυτούς όμως φάνταζε πως είχαν περάσει μονάχα δευτερολεπτα .