Οι ώρες παρέμεναν κρίσιμες και η ζωή της Ίριδας κρεμόταν κυριολεκτικά από μια κλωστή . Η απόφαση της να βάλει το παιδί της πάνω από όλα έκρυβε κινδύνους . Όμως δεν θα το άντεχε ! Τιμωρούσε τον εαυτό της κατά κάποιον τρόπο . Δεν θα μπορούσε να ζήσει γνωρίζοντας ότι δολοφόνησε για ακόμη μια φορά τον καρπό του έρωτα της .

Όσο η Ίριδα παρέμενε στην εντατική απέξω είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι δικοί της άνθρωποι . Ο πατερας της , ο αδερφός της , ο Ορεστης , η Μελινα με τον άντρα της τον Αργυρή !

«Πηγαίνετε σπίτια σας να ξεκουραστείτε ! Θα μείνω εγώ εδώ ...» Ψελισσε ο Ορεστης .

«Ορεστη εσυ να πας σπίτι , να κανείς ένα μπάνιο , να αλλάξεις και να χαλαρώσεις . Και εσείς κυριε Βασίλη , θα καθίσω εγώ με την φίλη μου !»αποκρίθηκε η Μελινα τόσο στον Ορεστη όσο και στον πατέρα της Ίριδας οι οποίοι είχαν τρεις μέρες να φύγουν από το πλευρό της .

«Κορίτσι μου εγώ δεν φεύγω από εδώ ! Δεν πρόκειται να αφήσω το παιδί μου !»είπε ο σπουδαίος δημοσιογράφος όμως η κούραση ήταν εμφανής στην φωνή του .

«Και εγώ Μελινα , δεν πρόκειται να φύγω !»είπε κατηγορηματικά ο Ορεστης .

«Όπως νομίζετε ! Δεν θέλω να πιέσω κανέναν , ξέρω όλοι πως νιώθουμε ...» παραδόθηκε η κοπέλα . Ήξερε πως κανείς δεν θέλει να αφησει τον άνθρωπο του στις δύσκολες στιγμές . Και η Ίριδα ήταν αυτος ο άνθρωπος ... Την ίδια στιγμή ο γιατρός της τους πλησίασε . Όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα νέα δεδομένα .

«Έρχομαι χαρούμενος αυτή την φορά !»ανακοίνωσε κάνοντας εμφανές ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του και οι καρδιές όλων βρήκαν μια σχετική ηρεμία . «Η κατάσταση της παραμείνει ίδια μεν αλλά μπορούμε να πούμε πλέον ότι έχει σταθεροποιηθεί . Το έμβρυο αναπτύσσεται ομαλα χωρίς καμία αμφιβολία ... όποτε θα την κρατήσουμε προληπτικά μέχρι αύριο και έπειτα θα μπορέσετε να την πάρετε σπίτι σας !»ολοκλήρωσε .

«Γιατρέ όσον αφορά την αποκατάσταση της ;»αναρωτηθηκε ο Χάρης .

«Κοιτάξτε ! Εννοείται πως θα μπει σε προγραμμα φυσικόθεραπειών ειδάλλως οι μυς θα ατροφησουν και κατά συνέπεια χάνουμε κάθε ελπίδα να ξανά περπατήσει . Για να μην παρεξηγηθώ και δημιουργήσω ψεύτικες ελπίδες , χωρίς το χειρουργείο η πιθανότητα αυτή αγγίζει το μηδέν απλά η εμπειρία μου μου λέει πως θαύματα πάντοτε συμβαίνουν !»τόνισε .

«Γιατρέ μπορώ να δω το παιδί μου ;»πετάχτηκε ο κύριος Βασίλης .

«Ναι για λίγο μπορείτε ! Δεν θέλω να την κουράζετε πολύ !»του απάντησε με ένα συγκαταβατικο χαμόγελο στα χείλη. «Έλατε μαζί μου !»του είπε και ο άντρας ακολούθησε τα βήματα του γιατρού . Δεν την είχε δει έως τώρα και φοβόταν την εικόνα της όταν θα την πρωτοαντικρυζε . Οι νοσοκόμες ανέλαβαν να του δώσουν τον απαραίτητο αποστηρωμενο εξοπλισμό και έπειτα τον οδήγησαν στο δωμάτιο της . Η Ίριδα ήταν ξαπλωμένη χωρίς να κινείται . Έμοιαζε τόσο αδύναμη ... δεν ήταν η κόρη του αυτή !

«Κοριτσάκι μου !»αναφώνησε και με μανια συγκράτησε τα δάκρυα του . Δεν ήθελε να τον δει ευάλωτο το ίδιο του το παιδί .

«Μπαμπάκα μου !»γύρισε το κεφάλι της στο μέρος του . «Μου ελειψες !»γέλασε άχνα .

«Με τρόμαξες Ίριδα . Με κατά τρόμαξες ... έχασα τριάντα χρόνια από την ζωή μου παιδί μου . Γέρασα πριν την ώρα μου !»έβγαλε την αγωνία του προς τα έξω . Εκείνη του χαμογέλασε . Πάντα χαμογελούσε το κορίτσι του .

«Δεν γερνάει ο Βασίλης !»φώναξε όσο μπορούσε κάνοντας τον να γελάσει . «Βέβαια δεν ξέρω τώρα που θα γίνει και παππούς !»πρόσθεσε και τα μάτια του καρφώθηκαν στα δικά της . Φυσικά και χαιρόταν για το εγγόνι που ερχόταν αλλά δεν μπορούσε να δεχτεί ότι εξαιτίας αυτού η κόρη του θα μείνει καθηλωμένη μια ζωή σε ένα αναπηρικό καροτσάκι .

«Είσαι σίγουρη γι'αυτο ;»την ρώτησε ελπίζοντας βαθιά μέσα του να σκεφτεί διαφορετικά τα πράγματα .

«Ναι μπαμπά !»είπε ευθύς αμέσως . «Δεν μπορώ να ξανά σκοτώσω το παιδί μου !»έκλεισε τα μάτια της . Το βλέμμα του Βασίλη έδειχνε μπερδεμένο , σαν να μην είχε καταλάβει τι είχε ξεστομίσει . «Είχα κάνει έκτρωση στο παρελθόν ! Όταν χώρισα ... μάλλον όταν με χώρισε ο Ορεστης ήμουν εγκυος . Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν τότε ! Βασικά δεν σκέφτηκα τίποτα . Απλά έκλεισα ένα ραντεβού και το έκανα !»τα μάτια της δάκρυσαν . «Μπαμπά δεν μπορούσα να το ξανά κάνω !»ξέσπασε σε λυγμούς . «Θα πέθαινα από τις τύψεις ...» συμπλήρωσε σκουπίζοντας τα δάκρυα της . Ο πατερας της τα είχε χαμενα έπειτα από αυτή την εξομολόγηση.

«Γιατί δεν μας είπες ποτέ τίποτα ;»την ρώτησε χωρίς ακόμα να έχει συνειδητοποιήσει τι του είχε πει .

«Γιατί ήμουν ηλίθια !»φώναξε .

«Όχι κορίτσι μου ! Πάει τελείωσε αυτό ... εγώ θα είμαι δίπλα σου μέχρι να πεθάνω !»οι παλάμη του χάιδεψε τα μαλλιά της και έπειτα τα ροζ μάγουλα της . «Ότι και να γίνει εγώ δεν θα το κουνήσω ρουπι ! Με άκουσες ;»τα λόγια του την συγκίνησαν .

«Συγνώμη μπαμπά !»είπε αφήνοντας για ακόμη μια φορά τα δάκρυα της ελεύθερα . «Δεν θέλω να γίνω βάρος σε κανέναν ! Θα τα βγάλω πέρα μόνη μου !»μονολογούσε .

«Θα σε μαλώσω Ίριδα και δεν το θέλω ! Τι είναι αυτά που λες ; Θα μου γίνει εμένα βάρος το παιδί μου ;»πάλευε να συγκρατήσει τον χείμαρρο συναισθημάτων που απειλούσε να εκτοξευτεί .

«Σε αγαπώ πολύ !»Ψελισσε και τον τράβηξε πάνω της εισπνέοντας το άρωμα του . «Παρά πολύ !»ψιθύρισε .

«Ξεκουράσου κοριτσάκι μου ! Θα έρθει και ο αδερφός σου αργότερα !»της χαμογέλασε και εκείνη έκλεισε τα μάτια της για να ηρεμήσει . Η κατάσταση της ήταν ακόμα επιβαρυμένη και το παραμικρό την κούραζε . Ο Βασίλης βγήκε από τον θάλαμο της εντατικής ξεσπώντας σε κλάματα . Το παιδί του πονούσε και εκείνος ζούσε στην άγνοια . Ο Χάρης έτρεξε κατά πάνω του μόλις τον είδε σε αυτή την κατάσταση .

«Μπαμπά !»φώναξε αγχωμένος τρομάζοντας και τους υπόλοιπους . Ο Ορεστης πετάχτηκε σαν ελατήριο από την θέση του . Η Ίριδα ...

«Έπαθε κάτι ; Είναι καλά ;»Ακούστηκαν διάσπαρτες φωνές .

«Γιατί δεν μου το είπε κανείς ; ΓΙΑΤΙ ;»πρώτη φορά ξεσπούσε έτσι . Ο Βασίλης ήταν ο πιο ήρεμος άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο . Δεν φώναζε , δεν έβριζε , δεν είχε τσακωθεί ποτέ με κανέναν . Όμως τώρα ήταν προσωπικό το ζήτημα . Είχε να κάνει με το παιδί του . «Η κόρη μου πονούσε τόσα χρόνια και εγώ δεν ήξερα τίποτα ;»κανείς δεν κατάλαβαινε το ξέσπασμα του .

«Κυριε Βασίλη ...» έκανε να πει η Μελινα .

«Ήταν εγκυος ! Το ξέρατε και μου το κρύψατε .»όλοι πάγωσαν . Η ίριδα είχε μιλήσει .

«Μπαμπά κανείς δεν το ήξερε ! Και εγώ πριν λίγο καιρό το εμαθα !»είπε ο Χάρης σε μια προσπάθεια να τον ηρεμήσει .

«Καταδικάζει τον εαυτό της για το λάθος της !»χτύπησε το κεφάλι του στον τοίχο . «Κάνε το θαύμα σου θεε μου !»κοίταξε ψηλά αποζητώντας μια ελπίδα σωτηρίας . Όχι για εκείνον ! Για το σπλάχνο του ...

«Θέλω να της μιλήσω ...!» Είπε ο Ορεστης και τότε τον λόγο ξανά πήρε η Μελινα . Η φίλη της ! Ο μοναδικός άνθρωπος που ήξερε για το σφάλμα της .

«Θα την αφήσεις να κάνει αυτό που θέλει !»είπε αυστηρά . «Θα σε μισήσει Ορεστη . Θα σε μισήσει αν την πείσεις να κάνει κάτι που δεν θέλει πραγματικά . Θα σε μισήσει όπως μίσησε τον εαυτό της όταν συνειδητοποίησε ότι είχε σκοτώσει το παιδί της !»Συνέχισε .

«Καλύτερα να με μισήσει !»Ψελισσε . «Εγώ φταίω !» Λύγισε . «Καλύτερα να μην με είχε γνωρίσει ποτέ !»παράλογιζόταν .

«Σταματήστε !»φώναξε ο Χάρης . «Δεν οφελεί κανέναν να σκαλίζει το παρελθόν . Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε το μέλλον ! Γιατί θα είναι δύσκολο ...»συμπλήρωσε και όλοι τον κοίταξαν . Είχε δίκιο . Το μέλλον ήταν το δυσκολότερο κομμάτι !

Συγνώμη για την καθυστέρηση και το μικρό κεφάλαιο αλλα η γρίπη μου ξανά χτύπησε την πόρτα και εγώ δεν μπορώ να πάρω ούτε τα πόδια μου ούτε τα χέρια μου 🤣
Θα σας ανταμείψω μόλις καλυτέρευσω !
Μην ξεχνάτε ότι φτάνουμε στο τέλος σιγά σιγά καθώς επίσης και ότι κάτι καινούριο ΕΡΧΕΤΑΙ ! ❤️❤️❤️