«Ποσό ευτυχισμένο με κάνει αυτή η εικόνα !»ειρωνεύτηκε γελώντας με βαριά φωνή που μόνο αηδία προκαλούσε στην Ίριδα . «Παπαδόπουλου τι κανείς εσυ εδώ; Αν θυμάμαι καλά , απολύθηκες!»της πέταξε αδιάφορα ακουμπώντας τον φακελο του στην καρέκλα του γραφείου της χριστινας που ήταν πλέον άδειο καθώς εκείνη απουσίαζε για εξωτερικές δουλειές .

«Καλά θυμάστε κυρίε Κατση ! Απολύθηκα !»επανέλαβε συγκρατώντας τον θυμό της αλλά και τον μαινόμενο Ορεστη δίπλα της .

«Πατέρα μην αρχίζεις γιατί ...» ο μεγάλος πήρε τον λόγο .

«Με απειλείς Ορεστη ; Υπερασπίζεσαι το κοριτσάκι ; Για ποσό ; Ποσό θα σου πάρει μέχρι να την ξανά βαρεθείς ;»τον προκαλούσε .

«Βούλωσε το !»είπε μέσα από τα δόντια του αλλά εκείνος δεν πτοήθηκε λεπτό .

«Να μιλάς καλύτερα στον πατέρα σου Ορεστη ! Δεν σε εμαθα έτσι εγώ !»ειρωνευόταν το ίδιο του το παιδί .

«Ορεστη μου καλύτερα να φύγω ! Θα τα πούμε σπίτι !»του είπε κάνοντας του νόημα να συγκρατηθεί ώστε να μην κάνει τα πράγματα χειρότερα . Όμως το βάρυ χέρι του Δημήτρη την σταμάτησε λίγο πριν εκείνη καλέσει το ασανσέρ στον όροφο .

«Δεν τελειώσαμε !»της είπε αυστηρά ταρακουνώντας την άγρια κάνοντας την να μορφασει από το πόνο που της προκαλούσε το σφιχτό του κράτημα .

«Πάρε το γαμημενο χέρι σου απο πάνω της !»φώναξε έξαλλος ο Ορεστης μόλις το μάτι του αντίκρυσε την κίνηση του πατέρα του ως προς την ίριδα . Ο Κατσης γέλασε ! Μόνο αυτό ήξερε να κάνει πια . Να γελάει και να ειρωνεύεται ! Γιατί ουσιαστικά είχε χάσει το παιχνίδι .

«Εγώ θα το πάρω το χέρι μου ! Εσυ κοιτά να λογικευτείς . Η γυναίκα σου έχει πλαντάξει στο κλάμα από το πρωί . Η Έλενα σε αγαπάει Ορεστη όπως και το παιδί της . Και εσυ τι κανείς ; Την πετάς για αυτην ;»ούρλιαξε με μίσος . Η ίριδα σαστισε στα λόγια του . Η Έλενα είχε όντως αισθήματα για τον Ορεστη . Καλά το είχε καταλάβει !

«Αυτή η συζήτηση δεν αφορά την Ίριδα ! Και το τι κάνω εγώ με την Έλενα είναι αποκλειστικά δικό μου θέμα . Εσυ την έφερες στην ζωή μου όποτε βρες τρόπο να με απαλλάξεις !»του είπε σκληρά χωρίς να εννοεί κάθε λέξη που ξεστόμισε . Νοιαζόταν για την τυχη της ελενας αλλά μέχρι εκεί ! Τίποτα παραπάνω .

«Αλήθεια ε ;»έδειχνε να σκέφτεται «θες να μου πεις ότι σε ανάγκασα να την παντρευτείς !»κάγχασε και ο Ορεστης δεν μπορούσε παρά να γελάσει με την παρωδία που εκτυλίσσονταν μπροστά στα μάτια του . Η Ίριδα είχε σαστίσει και δεν μπορούσε ούτε βήμα να κάνει από το βαρύ κράτημα του «πεθερού»της .

«Εδώ γελάμε όλοι !»τον ειρωνεύτηκε με την σειρά του . Η ίριδα τον κοίταζε με προσήλωση στα μάτια για να βεβαιωθει και για την αλήθεια των λόγων του αλλά και για την κατάσταση του ίδιου . Ο πατερας του ήταν ένα κάθαρμα και δεν ήξερε για ποσό θα μπορούσε να το διαχειριστεί ακόμη .

«Γελα όσο προλαβαίνεις γιατί σύντομα θα σου κοπεί !»τον απείλησε όμως ο Ορεστης φάνηκε να αδιαφορεί .

«Πάρε τα βρωμοχερα σου τώρα από πάνω της !»σοβάρεψε απότομα και έκανε ένα βήμα προς το μέρος του πατέρα του και της ίριδα όμως ο Κατσής φρόντισε να καλύψει με το σώμα του το μικροσκοπικό κορμί της ίριδας αποτρέποντας τον από το να την πάρει από τα χέρια του . Η ίριδα μορφασε ελαφρώς από την απότομη αυτή κίνηση .

«Πρώτα θα πω όσα έχω να πω ! Και μετά θα την αφήσω !»του είπε μέσα από τα δόντια του . «Βέβαια μετά μπορεί να θέλεις να την αφήσεις και εσυ !»Γελάσε ειρωνικά . Η ίριδα φοβόταν ! Φοβόταν γιατί ήξερε ποσό αδίστακτος ήταν ! Φοβόταν κάθε του κίνηση , κάθε του λέξη και κάθε του πράξη .

«Είπα πάρε τα βρωμοχερα σου από πάνω της !»φώναξε συγκρατημένα . Με μια απότομη κίνηση του Κατση η ίριδα βρέθηκε ανάμεσα στους δυο άντρες με τα φοβισμένα μάτια της να αντικρίζουν του Ορεστη .

«Κοιτά την ! Κοιτά την στα μάτια !»είπε επιτακτικά ο πατερας του ενώ σε κάθε συλλαβή του την ταρακούνουσε χωρίς όμως να την αφήνει από το κράτημα του . «Ίριδα θες να του το πεις εσυ ή θα αφήσεις σε εμένα την χαρά ;»της είπε και η ίριδα ενιωθε το κορμί της να έχει παραλύσει . Τι είχε μαθει ; Αν ήταν αυτό που φανταζόταν μπορεί όντως ο Ορεστης να μην ήθελε να την ξανά δει μετά από αυτό . Δάκρυα έσταξαν από τα μάτια της και ο Ορεστης άπλωσε αμέσως το χέρι του για να τα απομακρύνει κοιτάζοντας την απολογητικά .

«Μην κλαις μωρό μου !»ψιθύρισε σχεδόν με αποτέλεσμα να μην εισακουστεί από τον τρανό Δημήτρη .

«Αυτό σημαίνει ότι θα του το πω εγώ ;»της είπε με τον ίδιο τόνο .

«Δεν σε καταλαβαίνω !»είπε σιγανά μέσα από τους αδύναμους λυγμούς της .

«Δεν με καταλαβαίνεις ! Μάλιστα !»έκανε μια παύση πριν αφησει τον χείμαρρο να ξεχυθεί . «Να σε βοηθήσω να καταλάβεις !»συνέχισε . «Λοιπόν γιε μου , αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει η Ιριδα ή μάλλον δεν θέλει να καταλάβει έχει να κάνει με το παιδί σου !»πέταξε την πρώτη βόμβα και η ίριδα έκλεισε σφιχτά τα μάτια της για να μην αντίκρυσει τον Ορεστη !

«Τι σχέση έχει η ίριδα με τον Δημήτρη ;»απόρησε ο Ορεστης και ο Κατση ξέσπασε σε δυνατά γελια .

«Τς τς τς !»είπε αποδοκιμαστικά . «Ποιος μίλησε για τον Δημήτρη ! Στο παιδί που είχε μέσα της αναφέρομαι !»έλεγε κοφτά και η ίριδα ενιωθε πως θα εκραγεί . «Αυτό που αποφάσισε να σκοτώσει μόλις την παρατησες ! Ίσως να της έκανες και χαρη ...»σχολίασε αδιάφορα και ο Ορεστης είχε μείνει στήλη αλατος προσπαθώντας να εισπράξει μοα κουβέντα από την γυναίκα του ! Την γυναίκα που έκλαιγε αηχα μπροστά του . Ήθελε να ακούσει μια φράση απο τα χείλη της . Ότι όλα είναι ένα ψέμα !

«Βλέπεις γιε μου ! Αν δεν υπήρχα και εγώ δεν θα το μάθαινες ποτέ !»επισήμανε υπεροπτικά . Το ένα μέρος του μυαλού του του έλεγε να αρχίσει να ουρλιάζει για το ψέμα της καθώς και για την πράξη της αλλά το άλλο δεν του επέτρεπε να δώσει τόση χαρά στον πατέρα του . Έσφιξε τα δόντια του και κοίταξε τον άντρα με ψυχραιμία .

«Το ήξερα !»ψυχραιμία . Η ίριδα άνοιξε τα μάτια της σοκαρισμένη . Δεν είναι δυνατόν να το ήξερε ! Κανείς δεν το ήξερε ! Και απορούσε πως το είχε μαθει και ο Κατσής ! Το βλέμμα του ψυχρού και αδίστακτου άντρα άλλαξε εκατό εκφράσεις .

«Δεν μπορεί να το ήξερες Ορεστη !»επέμεινε .

«Το ήξερα πολύ πριν το μάθεις εσυ !»μια διαμάχη είχε ξεκινήσει και η ίριδα μπορούσε να καταλάβει το ψέμα που χρησιμοποίησε για να υπερασπιστεί τόσο εκείνη όσο και την σχέση τους μπροστά στον πατέρα του .

«Και τι είχες να πεις γι αυτό ;»τον τσιγκλισε . «Ξέρεις κάτι γιε μου ! Δεν νομίζω πως υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή για έναν άντρα απο το να σκοτώνει η «γυναίκα» του το παιδί τους πριν καν αυτό γεννηθεί !»πρόσθεσε η Ίριδα ενιωθε τον θυμό της τώρα ξεχυλιζει .

«Άντε στο διάολο !»ξέφυγε από το κράτημα του και γύρισε προς το μέρος του . «Σε έχει σιχαθεί η ψυχή μου ! Και τουλάχιστον χαίρομαι που δεν με σύνδεει τίποτα με το κωλο όνομα σου ! Ότι έχω με τον γιο σου είναι δικό μου και δικό του θέμα !»ούρλιαξε ενώ τα δάκρυα της έτρεχαν χωρίς σταματημό και έπειτα σιωπή ! Τελειως απρόοπτα το βαρύ χέρι του Δημήτρη Κατση προσγειώθηκε στο μάγουλο της . Όλα έγιναν ξαφνικά . Ο Ορεστης τον έπιασε από το λαιμό κολλωντας τον στον τοίχο ενώ εσμπρωξε την ίριδα με προσοχή από μπροστά του.

«Τι νομίζεις πως κανείς Ορεστη;»είπε σοβαρά ο πατερας του καθώς προσπαθούσε να ανασάνει από το σφιχτό του κράτημα .

«Εγώ και εσυ από εδώ και στο εξής είμαστε δυο ξένοι !»τόνισε την κάθε του λέξη απελευθερώνοντας τον . «Ίριδα πάρε τα πράγματα σου να σε πάω σπίτι !»της είπε και ο θυμός του ήταν έκδηλος . Η ίριδα σχεδόν μηχανικά ακολούθησε τις εντολές του και χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα επιβιβάστηκαν στο αυτοκίνητο του Ορεστη . Εκείνη μαζεύτηκε στην γωνία της κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο .

«Θα μου το έλεγες ποτέ ;»έσπασε την σιωπή του και εκείνη ταράχτηκε .

«Ορεστη ...» ψιθύρισε .

«Σε ρώτησα κάτι !»είπε αυστηρά χωρίς να την κοιτάζει .

«Το έχω μετανιώσει όσο δεν μπορείς να φανταστεις !»του είπε από την καρδια της ενώ η φωνή της έσπασε ελαφρώς .

«Αδιαφορώ ! Θα μου το έλεγες ποτέ ;»επέμεινε με τρομερή δόση ψυχρότητας .

«Μπορεί και όχι !»είπε ειλικρινά ξεφυσώντας .

«Τόσο καιρό με κοροιδευες έτσι ; Όταν σου έλεγα για παιδιά και μαλακιες ... γελούσες μαζί μου έτσι ;»φώναζε έξαλλος και εκείνη δεν μπορούσε να σταματήσει τα δάκρυα της .

«Όχι ρε Ορεστη !»ψελισσε αδύναμα .

«Σκάσε Ίριδα ! Σκάσε ...»έβρισε .

«ΕΙΣΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ !»ξέσπασε ξαφνικά γεμίζοντας τον χώρο με τις φωνές της . «ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΣΕΣ ΗΤΑΝ Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑ ! ΤΙ ΗΘΕΛΕΣ ; ΝΑ ΠΕΣΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ ; ΠΟΣΟ ΞΕΦΤΙΛΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΩ ;»τα χέρια της χτυπούσαν μια το παράθυρο και μια το ταμπλό του αυτοκινήτου .

«Αν μου το έλεγες δεν θα σε είχα αφησει ποτέ !»της είπε θυμωμένος στρέφοντας την προσοχή του στον δρόμο .

«ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΟΡΕΣΤΗ !»Τσιριξε . «Ακους τι λες ; Που ήθελες να φανταστώ ότι όλα ήταν ένα φιάσκο ; Ήρθες ποτέ να μου μιλήσεις ; Να μου εξηγήσεις ... κάτι τέλος πάντων ! Πως μπορούσα εγώ να έρθω και να σου πω «Ορεστη μου περιμένω το παιδί μας !»»συνέχιζε να φωνάζει ενώ εκείνος έβγαζε καπνούς από το στόμα την μύτη ακόμη και τα αφτια .

«Θέλεις να σε δικαιολογήσω ίριδα ;»της είπε σχεδόν ειρωνικά .

«Όχι ! Η πράξη μου είναι αδικαιολόγητη και έχω χτυπήσει χιλιάδες φορές το κεφάλι μου που το έκανα ! Αλλά δεν δέχομαι από εσένα να μου συμπεριφέρεσαι έτσι ! Όχι μετά από όσα μου έχεις κάνει !»ξέσπασε . «Σου έχω συγχωρήσει τα πάντα γαμωτο ! Κυριολεκτικά τα πάντα ! Και εσυ τι ; Με σταυρώνεις με την πρώτη ευκαιρία !»του είπε το παράπονο του .

«Μην μου το πας άλλου !»είπε απότομα . «Δεν ξεχνάω τα λάθη μου αλλά αυτό ; Λυπάμαι δεν μπορώ ! Και κυρίως δεν μπορώ να χωνέψω ότι δεν το εμαθα από εσένα αλλά από τον μπάσταρδο τον πατέρα μου ! Νόμιζα ότι με εμπιστευόσουν !»είπε στο τέλος με απογοήτευση .

«Δηλαδή αν σου το έλεγα εγώ τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά ; Θα μου το συγχωρούσες ;»τον ρώτησε ήρεμα .

«Θα προσπαθούσα !»της πέταξε ψυχρά και τα μάτια της δάκρυσαν ασυναίσθητα .

«Δηλαδή τώρα τι ; Δεν θα μου το συγχωρέσεις Ορεστη ;»τον ρώτησε καγχαζοντας . Εκείνος δεν γύρισε να την κοιτάξει . Γκάζωσε για να ξεσπάσει τον θυμό του . «ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ ΚΑΤΙ ;»ούρλιαξε και το επόμενο δευτερόλεπτο η μαυρη bmw έκανε δυο τούμπες πάνω στην άσφαλτο και ένας εκκωφαντικός ήχος τρύπησε τα αφτια της . Κοίταξε τον Ορεστη ! Ίσως και για τελευταία φορά . Εκείνος προσπάθησε να της πει κάτι . Υπέθεσε πως ήταν η απάντηση στην ερώτηση της . Όμως δεν πρόλαβε να την ακούσει . Τα μάτια της έκλεισαν και όλα μαύρισαν .