«Ορεστη θα με αγαπάς για πάντα ;»του ψιθύρισε γλυκά στο αφτι καθώς προσπαθούσε να τον ξυπνήσει απαλά χωρίς να τον τρομάξει .

«Ναι μωρό μου !»απάντησε με κλειστά μάτια και βραχνή φωνή .

«Και αν ποτέ με αφήσεις ; Τι θα κάνω εγω χωρίς εσένα ;»είπε και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του τυλιγοντας τα χέρια της γύρω από την μέση του . Εκείνος αναδεύτηκε και έπειτα την έσφιξε πάνω του .

«Δεν πρόκειται να σε αφήσω !»την καθησύχασε όμως εκείνη είχε ακόμη τις αμφιβολίες της .

«Και αν το κανείς ;»επέμεινε .

«Αν το κάνω θα είμαι ο μεγαλύτερος μαλακας του κόσμου !»της απάντησε και εκείνη χαμογέλασε διάπλατα στο άκουσμα της απάντησης του .

«Σε αγαπώ πολύ μωρό μου !»του είπε αφήνοντας ένα ρουφηχτο φιλί στο ύψος του αφαλό του .

Το ξυπνητήρι !

«Τι ώρα είναι ;»δυσανασχέτησε καθώς με το χέρι της πέταξε το ξυπνητήρι στον τοίχο κάνοντας το χίλια κομμάτια . Ήταν νευριασμενη γιατί χτύπησε στην διάρκεια του πιο ζωντανού ονείρου που είχε τον τελευταίο καιρό . Και όμως δεν ήταν απλά ένα όνειρο αλλά μια ανάμνηση του παρελθόντος . Πράγματι τον είχε ρωτήσει πολλές φορές στο παρελθόν εάν θα την αγαπούσε για πάντα και η απάντηση του ήταν πάντα μια δεν υπάρχω εγώ χωρίς εσένα !

Λόγια λόγια λόγια ! Έλεγε από μέσα της. Από πράξεις τίποτα. Τουλάχιστον όπως όλα έδειχναν . Και αυτό που πονούσε περισσότερο ήταν η προδοσία που ενιωθε . Και το κερασάκι στην τούρτα το παιδί ! Ένα παιδί όχι του δικού τους έρωτα . Του δικού τους δεν πρόλαβε καν να δει τον πραγματικο κόσμο καθώς η ζωή του τερματίστηκε τόσο άδοξα .

Αφήνοντας τις σκέψεις της πίσω βρέθηκε ξανά στον χώρο εργασίας της . Μια τυπική μέρα στην δουλειά . Μια ακόμη συνεδρίαση σχετικά με το νέο διαφημιστικό . Όλα ήταν έτοιμα πλέον . Είχε βρει την καλύτερη ιδέα και ενιωθε περήφανη για τον εαυτό της . Έμενε μόνο να την πεταξει στο τραπέζι και να ακούσει και την γνώμη των υπολοίπων .

«Καλημέρα σας κύριες και κυρίοι !»αναφώνησε ο Γιώργος πιο σοβαρός από ποτέ . Μερικοί ανταπέδωσαν την καλημέρα του ενώ άλλοι παρέμεναν σιωπηλοί όπως ο Ορεστης . Το μυαλο του τριγυρνούσε οπουδήποτε άλλου εκτός από την δουλειά .

«Η δεσποινίς Παπαδόπουλου θα μας εκθέσει την νέα της εργασία γι αυτό παρακαλώ απόλυτη ησυχία και προσοχή !»ο τόνος του πολύ σοβαρός και ο πληθυντικός ασυνήθιστος για εκείνον . Η Ίριδα υπέθεσε πως αυτό συνέβαινε εξαιτίας της άρνησης της στην πρόταση του για ποτό καθώς και στις σκέψεις που του είχαν καρφωθεί στο μυαλό σχετικά με την σχέση της με τον Ορεστη .

Η Ίριδα σηκώθηκε από την καρέκλα της και τους παρατηρούσε όλους από ψηλά . Ο λόγος της μεστός και περιεκτικός . Η φωνή της άλλοτε σιγανή και άλλοτε δυνατή για να τονίσει τα κυριότερα σημεία της εργασίας της που αφορούσε το διαφημιστικό της Τράπεζας . Με το τηλεχειριστήριο που κρατούσε στα χέρια της άλλαζε τις σελίδες και τις εικόνες στον διαδραστικό πίνακα που βρισκόταν στο κέντρο της αίθουσας πάνω στο γραφείο .

«Κάπου εδώ τελειώνει και η παρουσίαση μου ! Πιστεύω πως έχω καλύψει εκτενέστατα κάθε πτυχή του θέματος !»είπε κλείνοντας την ψηφιακή οθόνη . Όλοι ήταν μαγεμένοι από τα λόγια της καθώς και την δουλειά της. Είχαν ένα διαμάντι στα χέρια τους και δεν είχα καταλάβει ακόμα την ανεκτίμητη αξία του .

«Εγώ το βρίσκω λίγο κλισέ ! Ίσως και λίγο συντηρητικό όλο αυτό !» Τόνισε ο Γιώργος και η σκηνή αυτή ενιωθε πως είχε εκτυλιχθεί ξανά μόνο που την προηγούμενη φορά πρωταγωνιστής ήταν ο Ορεστης . Της πήγαινε κόντρα και αυτό ήταν ολοφάνερο !

«Γιατί το λέτε αυτό κυριε Γεωργοπουλε ;»απόρησε ήρεμη.

«Γιατί το το λογότυπο που χρησιμοποιείς το έχω δει εκατομμύρια φορές σε τέτοιου τύπου διαφήμισεις !»της απάντησε κάτι που δεν ισχύε . Το λογότυπο το έψαχνε σχεδόν δυο εικοσιτετράωρα μέχρι να καταλήξει σε αυτό .

«Πείτε μου μια διαφήμιση !» Τον προκάλεσε με έξυπνο τρόπο .

«Δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή την στιγμή !»της απάντησε εκείνος και μια ικανοποίηση την κατέκλυσε .

«Μα είναι δυνατόν να μην θυμάστε μια από τις εκατομμύρια διαφημίσεις που έχετε δει ;»τον ειρωνεύτηκε χαμογελαστά . Οι υπόλοιποι παρατηρούσαν σαν θεατές το θέαμα που παιζόταν μπροστά τους . Ο Ορεστης έβλεπε μια γυναίκα αλλιώτικη από εκείνη που είχε γνωρίσει εκείνος . Μια γυναίκα δυναμική με θάρρος και πυγμή και ήξερε πως η διεκδίκηση της θα ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση .

«Ίριδα !»της είπε απειλητικά υψώνοντας τον τόνο της φωνής του.

«Συγγνωμη αν παραφερθηκα κυριε Γεωργοπουλε απλώς θεωρώ ότι το κονσεπτ στην περίπτωση μας είναι τελειως διαφορετικό από αυτό που έχετε εσείς στο μυαλό σας. Στόχος δεν είναι να πουλήσουμε ένα σαμπουάν αλλά να πείσουμε τους θεατές ότι πρέπει να εμπιστευτούν ένα κολοσσό όπως είναι μια τράπεζα !»του εξήγησε το σκεπτικό της .

«Γιωργο έχει απόλυτο δίκιο . Νομίζω ότι είσαι λάθος !»του απευθύνθηκε ο Στεφανος .

«Εντάξει τότε ! Ας το προχωρήσουμε !»έδωσε την άδεια του και εκείνη χαμογέλασε .

«Ίριδα μπραβο σου ! Πολύ καλή δουλειά !»την συγχάρηκε ο Στεφανος με μια χειραψία και έπειτα αναχώρησε από την αίθουσα . Ο Ορεστης ήθελε και αυτος να την πλησιάσει αλλά ήθελε να μείνουν οι δυο τους .

«Γιωργο ;»αναφώνησε η κοπέλα.

«Μην πας να καταστρέψεις την συνεργασία μας εξαιτίας της χθεσινής μας κουβέντας !»προσπάθησε να τον λογικεψει και εκείνος κατάλαβε αμέσως το σφάλμα του. Βέβαια δεν το παραδέχτηκε απλά κούνησε το κεφάλι του και έπειτα αποχώρησε από την αίθουσα με εκείνη να ακολουθεί πίσω του . Το βλέμμα του Ορεστη δεν ξεκολλουσε από πάνω της όμως εκείνη ατάραχη πέρασε από μπροστά του .

«Γιωργο !»φώναξε λίγο πριν εκείνος εισέλθει στον προσωπικό του χώρο .

«Πες μου Ίριδα !»της απάντησε .

«Μπορώ να φύγω νωρίτερα σήμερα ; Έχω μια μικρή αδιαθεσία !»του είπε . Η αλήθεια ήταν πως η χθεσινή μέρα την είχε καταβάλει πολύ ψυχολογικά .

«Ναι πήγαινε !»της απάντησε εκείνος και της έκλεισε την πόρτα . Εκείνη μάζεψε γρήγορα τα πράγματα της και έφυγε . Μια απροσδόκητη έκπληξη όμως την περίμενε.

Μπήκε στο διαμέρισμα της και πέταξε την τσάντα της στον χώρο . Ενιωθε τόσο περίεργα . Δεν ήξερε πως να αντιδράσει . Να Τσιρίξει , να φωνάξει , να κλάψει , να γελάσει ... απλά ήταν χαμένη . Και έπρεπε να βοηθήσει το εαυτό της πριν βυθιστεί ξανά στο παρελθόν .

Το κουδούνι !

«Ποιος είναι ;»ρώτησε όμως δεν πήρε καμία απάντηση . Δυστυχώς ο ενοικιαστής της δεν την άφησε να τρυπήσει το ξύλο της πόρτα για να εγκαταστήσει το ματάκι που ήθελε προκειμένου να γνωρίζει ποιος βρίσκεται στο κατώφλι της . Βαριεστημένα προχώρησε προς την είσοδο ανοίγοντας απότομα την πόρτα .

Πάγωσε ...

«Τι θες εσυ εδώ ;»ρώτησε . Η αντρική αυτή μορφή μόνο στον Ορεστη θα μπορούσε να ανήκει .

«Πρέπει να με ακούσεις !»της απάντησε και έκανε ένα βήμα να μπει μέσα στο σπίτι όμως εκείνη προσπάθησε αποτυχημένα να του κλείσει την πόρτα . Το μυώδες χέρι του απέτρεψε την κίνηση της αυτή .

«Φύγε γαμωτο !»Τσιριξε και μερικά δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της . «Φύγε από την ζωή μου ! Φύγε ...» ούρλιαζε οπισθοχωροντας προς τα πίσω . Ο Ορεστης έκλεισε την πόρτα πίσω του και προχώρησε προς το μέρος της .

«Μωρό μου !»ψιθύρισε και την τράβηξε πάνω του για να την βοηθήσει να ηρεμήσει .

«Δεν είμαι το μωρό σου που να σε πάρει ο διάολος !»τα χέρια της χτυπούσαν ασταμάτητα το στήθος του . Εκείνος προσπάθησε να την ακινητοποιήσει αλλά στην συνέχεια προτίμησε να την αφησει να ξεσπάσει . Την είχε ακολουθήσει ! Αυτό έκανε ! Την ακολούθησε και ανακάλυψε την φωλιά της .

«Ήσουν , είσαι και πάντα θα είσαι !»της απάντησε κρατώντας το πρόσωπο μέσα στις παλάμες του.

«Τι έγινε Ορεστη ; Δεν σε ικανοποιεί η γυναίκα σου και είπες να έρθεις να ρίξεις κανένα πήδημα στο παιχνιδάκι σου ;»του απάντησε πικρόχολα . «Μην ταράζεσαι ! Όλοι το κατάλαβαν ! Αυτό ήμουν για εσένα . Ένα γαμημενο παιχνιδάκι για να ξεσκας .» Του φώναξε . Οι δυνάμεις της την εγκαταλείπαν. Το γόνατα της λύγισαν εκείνος όμως την κράτησε όρθια .

«Πως μπορείς να πιστεύεις ότι αυτό ήσουν για εμένα !»της απάντησε νευριασμένος.

«Εσυ με έκανες να το πιστεύω ! Εξαιτίας σου κατέστρεψα την ζωή μου καθώς και του ...» παιδιού μου !

«Ποιανου που να σε πάρει ;»φώναξε .

«Του περίγυρου μου !»το έσωσε . «Πιστεύεις οι γονείς μου χαιρόταν να με βλέπουν σαν μια ζωντανή νεκρή ;» Του πέταξε και η καρδια του σφίχτηκε. Της είχε κάνει τόσο κακό .

«Νομίζεις εγώ ήμουν καλύτερα ;»Γελάσε ειρωνικά .

«ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙΣ ;»Τσιριξε ξανά χάνοντας τον αυτοέλεγχο της . «Παντρεύτηκες , έκανες την ζωή σου , το παιδί σου ... και εμένα ;»η φωνή της λύγισε . «Εμένα με πεταξες από κοντά σου σαν σκουπίδι . Δεν πρόλαβες να με χωρίσεις και παντρεύτηκες !»του υπενθύμισε .

«Ο γάμος μου ήταν και είναι λευκός !»της απάντησε βγάζοντας από μέσα του το καλά κρυμμένο μυστικό .

Ποια θα είναι η συνέχεια ;