Ίριδα

«Καλημέρα !»αναφώνησε και το χαμόγελο της έφτασε μέχρι τα αφτια προκειμένου να κρύψει την αγωνία που την είχε κυρίευσει . Η πρώτη της συνέντευξη για δουλειά ! Η ίριδα είχε τελειώσει το τμήμα δημοσιογραφίας του πανεπιστήμιου Αθηνών ! Όνειρο της ήταν να ασχοληθεί με τον τομέα της διαφήμισης . Ο πατερας της ήταν σπουδαίος δημοσιογράφος της εποχής και πάντοτε θαύμαζε την δουλειά του . Από μικρό παιδί που ήταν έλεγε όταν μεγαλώσω θα γίνω δημοσιογράφος ! Και ο πατερας της ξεχυλιζε υπερήφανια . Τελείωσε την σχολή της σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ! Στα τέσσερα χρόνια της «θητείας» της ερωτεύτηκε παράφορα και πόνεσε φρικτά ! Αυτό στάθηκε εμπόδιο στην καριέρα της . Κλείστηκε στον εαυτό της , παράτησε τα πάντα , οι λιγοστοί φίλοι της ήταν αυτοί που την κρατούσαν δυνατή καθώς και ο αδερφός της που λάτρευε τόσο πολύ ! Μετά από δυο χρόνια κατάφερε να πατήσει γερά στα πόδια της και έβαλε στοίχημα με τον εαυτό της να γίνει η δυναμική γυναίκα που πάντα ονειρευόταν !

«Είστε η υποψήφια για την θέση της δημοσιογράφου ! Η Ιριδα Παπαδόπουλου σωστά ;»την ρώτησε η γλυκιά γραμματέας .

«Αυτή είμαι !»μειδιασε και έδεσε τις παλάμες της ως ένδειξη αμήχανιας και αγωνίας . Θα πέθαινε να πάρει την δουλειά . Θα ήταν το σκαλοπάτι που θα της έδινε ώθηση για το επόμενο βήμα . Και βήμα βήμα θα έφτανε στην εκπλήρωση του στόχου της .

«Λοιπόν , ο κύριος Γεωργοπούλος θα σας δεχτεί ...» έκανε παύση και κοίταξε τα χαρτιά της . «Τώρα !»της χαμογέλασε και η ανάσα της ίριδας κόπηκε . Ήρθε η στιγμή . «Δεσποινίς Παπαδόπουλου ακολουθήστε με !»της ζήτησε και η νεαρή γραμματέας προχώρησε μπροστά μέσα σε έναν στενό διάδρομο που οδηγούσε σε μια μεγάλων διαστάσεων ξύλινη επιχρυσωμένη πόρτα . Η ίριδα ακολουθούσε σαστισμένη . Η κοπέλα χτύπησε την πόρτα και μια αρρενωπή φωνή έδωσε την άδεια για να περάσει μέσα η γραμματέας .

«Κυριε Γεωργόπουλε , έξω περιμένει η δεσποινίς Παπαδόπουλου για την θέση της δημοσιογράφου !»τον ενημέρωσε .

«Να περάσει Χριστίνα !»την φώναξε με το όνομα της . Η Χριστίνα έκανε νόημα στην Ίριδα και εκείνη προχώρησε προς το ευρύχωρο γραφείο του πιθανού εργοδότη της .

«Καλημέρα κυριε Γεωργοπουλε !»αναφώνησε με ένα ζεστό χαμόγελο . Ένας άντρας γύρω στα 40 βρισκόταν καθισμένος στην καρέκλα του γραφείου του με ένα πούρο στο στόμα . Ο καπνός του τσιγάρου της προκαλεί δυσφορία πλέον ! Γοητευτικός άντρας αλλά όχι σαν εκείνον .

«Καθίστε δεσποινίς !»της είπε και με το χέρι του έδειξε την καρέκλα απέναντι του . Εκείνη κάθισε διστακτικά τραβοντας το μαυρο φόρεμα της προς τα γόνατα της καθώς αποδείχτηκε κοντοτερο από ότι περίμενε και πήρε μια βαθιά ανάσα .

«Ηρεμήστε !»της χαμογέλασε . «Δεν είμαι εδώ για να σας πάρω το κεφάλι !»αστειεύτηκε και την βοήθησε αρκετά να χαλαρώσει . «Διάβασα το βιογραφικό σας και ομολογώ ότι έχετε αξιοσημείωτες σπουδές στον χώρο της δημοσιογραφίας και το μεταπτυχιακό σας επίσης είναι ενδιαφέρον και πολλά υποσχόμενο για την εταιρεία μας απλά παρατηρώ ότι η προϋπηρεσίας σας είναι μηδενική , κάτι που δεν σας κρύβω ότι με προβληματίζει !»της ανακοίνωσε και εκείνη ξεφυσηξε .

«Ναι ! Έχετε δίκιο ! Δεν έχω εργαστεί ξανά λόγω προσωπικών ζητημάτων ! Όμως δεν θα σας απογοητεύσω !» Προσπάθησε να τον πείσει .

«Ξέρετε , μου αρέσει να δίνω ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους !»της είπε και οι ελπίδες της αναπτερώθηκαν . «Το γεγονός επίσης ότι ο πατερας σου είναι ο Βασίλης !» Χαμογέλασε . « Μου επιτρέπεις τον ενικό ;» Την ρώτησε . Ευγενικός εργοδότης .

«Γνωρίζετε τον πατέρα μου ;»αποκρίθηκε .

«Οποίος δεν γνωρίζει τον Βασίλη , δεν έχει θέση στην δημοσιογραφία !»της αποκρίθηκε και εκείνη ξεχυλησε από περηφάνια. 

«Είμαι τόσο περήφανη για εκείνον !»ανακοίνωσε χαμογελαστά .

«Λοιπόν Ίριδα , η θέση είναι δικιά σου , δείξε μου τι μπορείς να κανείς !»της ανακοίνωσε και με το ζόρι κατέπνιξε την κραυγή της .

«Κυριε Γεωργοπουλε σας ευχαριστώ παρά πολύ !»Τσιριξε και μόνο στην αγκαλιά του δεν έπεσε . Το πρώτο βήμα είχε γίνει ! Η συνέχεια όμως θα είναι πιο συναρπαστική ...

«Ίριδα , μην με ευχαριστείς ! Μου αρκεί να ανταποκριθείς στα καθήκοντα σου ώστε η συνεργασία μας να κυλήσει άψογα !»της είπε και εκείνη κούνησε νευρικά το κεφάλι της .

«Θα βάλω τα δυνατά μου !»είπε με σιγουριά και σηκώθηκε όρθια στρώνοντας το φόρεμα της . Μια τελευταία χειραψία και πήρε τον δρόμο της επιστροφής . Μόλις είχε μετακομίσει στο δικό της διαμέρισμα . Ένας ακόμη λόγος που χρειαζόταν αυτή την δουλειά . Τα χρήματα της ήταν απαραίτητα . Ήταν πλέον 26 χρόνων και δεν μπορούσε να στηρίζεται στους γονείς της . Δεν ήταν μικρή και το σίγουρο ήταν ότι έπρεπε να ανοίξει τα φτερά της . Γιατί ποτέ δεν είναι αργά !

Μόλις μπήκε στο μικρό διαμέρισμα της . Πέταξε τις μαύρες γόβες της άτσαλα στον χώρο και έβγαλε το κινητό της για να τηλεφωνήσει στον πατέρα της . Η μητέρα της δυστυχώς είχε φύγει από την ζωή πριν μερικούς μήνες ! Ανίατες αρρώστιες ... ο πόνος για την ίριδα όπως και για τον αδερφο της ήταν αβάσταχτος . Έχασαν το μεγαλύτερο στήριγμα τους τόσο ξαφνικά . Η αρρώστια την αποτελείωσε με ταχύτητα φωτός . Μόλις το ανακάλυψε της απέμενε μόνο ένας μήνας !

«Μπαμπάκα μου !»αναφώνησε με χαρά από το ακουστικό . Ο Βασίλης Παπαδόπουλος περήφανος πατερας και πετυχημένος δημοσιογράφος που έχει αφησει το στίγμα του στις μεγαλύτερες δημοσιογραφικές υποθέσεις λάτρευε την κόρη του . Η αδυναμία του η αλλιώς το κοριτσάκι του !

«Κοριτσάκι μου !»της είπε έκπληκτος . «Γιατί είσαι τόσο χαρούμενη ;»την ρώτησε μιας και είχε δυο χρόνια να την ακούσει να γελάει και να χαίρεται .

«Μπαμπάκα μου πήρα την δουλειά στην διαφημιστική του Γεωργοπούλου !»Τσιριξε «Μπαμπά , μπαμπά θα τρελαθώ από την χαρά μου !»φώναζε ξανά και ξανά .

«Μπραβο κοριτσάκι μου ! Είμαι τόσο περήφανος για εσένα ! Ο γεωργοπουλος είναι πολύ καλός εργοδότης , διακεκριμένος επαγγελματίας και είμαι σίγουρος πως θα τα πάτε πολύ καλά ! Μην ξεχάσεις ποτέ αυτές τις δυο τρεις συμβουλές που σου έδωσα !»της είπε στο τέλος και εκείνη χαμογέλασε .

«Ναι μπαμπά μου !»του είπε για να τον καθησυχάσει . 1η συμβουλή να είσαι επαγγελματίας , 2η δεν θα πέσεις ποτέ στον βωμό του χρήματος ,3η να αγαπάς την δουλειά σου σαν να είναι το παιδί σου ! Ποτέ δεν θα τις ξεχνούσε ...

«Χαίρομαι που σε ακούω έτσι Ίριδα !»ο τόνος του σοβάρεψε .

«Δεν το άξιζα και εγώ μπαμπά ;»του είπε με παράπονο αναφερόμενη στο σκληρό παρελθόν της .

«Και με το παράπανω κορίτσι μου ! Αχ και να τον είχα μπροστά μου ...» είπε στην θύμηση του παρελθόντος που δεν στοίχισε μόνο στην Ίριδα αλλά και σε ολόκληρη την οικογένεια που την έβλεπαν να βυθίζεται μέρα με την μέρα αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να την βοηθήσουν.

«Μπαμπά σταματά !»του ζήτησε . Δεν ήθελε να ακούει τίποτα πια για εκείνον . Που όχι μόνο την εκμεταλλεύτηκε την αγάπη της αλλά στο τέλος την εξαπάτησε και παντρεύτηκε μια άλλη . Τουλάχιστον όλα έτσι έδειχναν ...

«Νέα αρχή ! Το βράδυ σε περιμένω να έρθεις για φαγητό στο σπίτι ! Θα είναι και ο αδερφός σου εδώ !»της είπε και χαμογέλασε . Ο αδερφός της ο Χάρης ήταν δυο χρόνια μεγαλύτερος της και ήταν το στήριγμα της στα δύσκολα. Εκείνος είχε τελειώσει το μαθηματικό στο πανεπιστήμιο Αθηνών ! Ήθελε να μοιάσει στην μητέρα του ! Εκείνη σπουδαία φυσικός για την εποχή της ! Βέβαια ο τομέας του στην Ελλάδα της κρίσης δεν είχε πολύ Ψωμι ! Πάλευε με φροντιστήρια και μερικά ιδιαίτερα αλλά με δυσκολία τα έβγαζε πέρα .

«Έγινε μπαμπά μου ! Δεν θα έχανα ποτέ την Ευκαιρία να γευτώ τις σπεσιαλιτέ σου !»τον πείραξε και αφού συνέχισαν ανταλλάσσοντας γλυκόλογα τερματησαν την κλήση .

Η αγωνία των προηγούμενων ωρών ξέσπασε στο κορμί της σαν κούραση . Έβγαλε τα ρούχα της και έπεσε στο κρεβάτι μένοντας με τα εσώρουχα . Κοιτούσε το ταβάνι και σκεφτόταν απλά ποσό γρήγορα άλλαξε η ζωή της μέσα σε λίγες ώρες έπειτα από δυο χρόνια .

Δυο χρόνια πριν ...

«Ορεστη τι λες ; Θες να χωρίσουμε ;»είπε ενώ τα δάκρυα έτρεχαν ακατάπαυστα από τα μάτια της . Τέσσερα χρόνια ήταν μαζί και ένα πρωί της ανακοίνωσε τον χωρισμό τους . Χωρίς ένα δείγμα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά τόσο καιρό , ότι δυσφορούσε , έτσι απλά έδωσε ένα τέλος .

«Μου τελείωσε Ίριδα !» Της πέταξε ψυχρά ο άνθρωπος που θεωρούσε άντρα της ζωής της.

«Πως ;»η φωνή της έσπασε .

«Δεν έχει πως και γιατί !»φώναξε «περάσαμε καλά και ο καθένας τώρα θα πάρει τον δρόμο του ! Σου εύχομαι να είσαι ευτυχισμένη !»της είπε και εκείνη ένιωσε την γη να καταρρέει .

«Άντε μου στο διάολο Ορεστη !»έφτυσε και η παλάμη της προσγειώθηκε στο μάγουλο του και έτρεξε μακριά του .

Βέβαια τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται . Ο Ορεστης Κατσής ήταν γόνος επιχειρηματία , δεν είχε η καμία σχέση όμως με χρήματα και τις επιχειρήσεις του πατέρα του , διέφερε μίλια από εκείνον . Η Ίριδα έμαθε για την πλούσια καταγωγή του αφού είχε περάσει ήδη ένας χρόνος από την σχέση τους . Ήταν αρκετά ολιγαρκής και μετριόφρων άνθρωπος , δεν ήθελε να περηφανεύεται για τα λεφτα που είχε και ποτέ δεν το έκανε . Ο πατερας του όμως είχε άλλη γνώμη και αλλά σχέδια . Ήθελε να τον παντρέψει με την κόρη του πάμπλουτου Δημήτρη Στεργιου προκειμένου να επεκτείνει την περιουσία του και να μετατρέψει την επιχείρηση του σε έναν κολοσσό . Ο Ορεστης αρνήθηκε , τσακώθηκε μόνο που δεν σφαχτηκε με τον πατέρα του καθώς ο έρωτας του για την Ίριδα δεν μπορούσε να υποθει με λόγια . Όμως ο πατερας του τον απειλούσε πως αν δεν το έκανε θα κατέστρεφε την οικογένεια της . Θα «βρωμιζε»την φήμη του πατέρα της και μετά θα ψάχνουν να τρώνε από τους κάδους ! Έλεγε χαρακτηριστικά . Ο Ορεστης ήταν με δεμένα τα χέρια ! Ήξερε ότι θα την πληγώσει όμως δεν είχε άλλη επιλογή . Της φέρθηκε σκληρά προκειμένου να τον μισήσει . Όμως αυτό ήταν αδύνατο ...

Τέλος

Δυο ώρες πέρασαν και η Ίριδα δεν είχε μετακινηθεί από το κρεβάτι . Σκεφτόταν τα πάντα . Το παρόν , το παρελθόν , το μέλλον ...

Σηκώθηκε και μπήκε για ένα σύντομο ντουζακι προκειμένου να αρχίσει να ετοιμάζεται για το δείπνο στο πατρικό της . Φόρεσε το τζιν παντελόνι της και το ασπρο της πουκαμισο τα οποία συνδιασε άψογα με τις μαύρες τις γόβες . Λίγο κόκκινο κραγιόν και έγινε πάλι η Ίριδα που όλοι ήξεραν πριν από μερικά χρόνια .

Πήρε τα κλειδιά του mini couper που της είχε κάνει δώρο ο πατερας της μόλις αποφοίτησε από την σχολή της και ξεκίνησε προς το σπίτι του . Πάρκαρε στην θέση της , αυτή που μόνο το όνομα της δεν έγραφε . Μπροστά βρισκόταν το αυτοκίνητο του αδερφου της . Κατέβηκε με δυναμισμό πλέον και προχώρησε προς την είσοδο . Χωρίς να χτυπήσει άνοιξε με τα κλειδιά της .

«Άντρες του σπιτιού !»φώναξε και ο αδερφός της ξεπρόβαλε από την κουζίνα τρέχοντας προς τα πάνω της έτοιμος να την κατασπαράξει .

«Συγχαρητήρια μωρό μου !»φώναξε και την σήκωσε στην αγκαλιά του , φέρνοντας την μια στροφή γύρω από τον εαυτό του . «Πάντα επιτυχίες να έχεις !»της ευχήθηκε.

«Σε ευχαριστώ αδερφάκι μου ! Και εσυ να έχεις ότι καλύτερο σε κάθε σου βήμα !»ανταπέδωσε τις ευχές .

«Βρε βρε τα καμάρια μου !»ακούστηκε η φωνή του πατέρα της και εκείνος εμφανίστηκε στο χώρο του σαλονιού με δυο πιατέλες στο χέρι . Είχε γίνει ο κύριος του σπιτιού πλέον .

«Μμμ μπαμπάκα μου , τι καλό μας έφτιαξες ;»ρώτησε η Ίριδα και της έτρεξαν τα σάλια .

«Το αγαπημένο σου ! Γαριδομακαρονάδα !»της ανακοίνωσε και το βλέμμα της έλαμψε .

«Τέλεια γιατί είχα και μια πείνα ...» γέλασαν όλοι. Κάθισαν στο τραπέζι όλοι μαζί όπως παλιά έχοντας βέβαια μια σπουδαία απώλεια. Γέλασαν , είπαν τα καθιερωμένα τους ανέκδοτα . Ο Χάρης ήταν επαγγέλματιας σε αυτά !

«Ώρα να φύγω αγάπες μου !»ανακοίνωσε και έκανε να σηκωθεί από το τραπέζι .

«Γιατί δεν μένεις εδώ απόψε ;»πρότεινε ο Χάρης.

«Όχι αδερφέ μου , θα πάω σπίτι μου . Δεν μπορώ να μείνω εδώ πλέον !»είπε αναφερόμενη στο γεγονός του θανάτου της μητέρα της . Όλοι κατανοούσαν . Κανένας δεν την πίεσε .

«Καλό βράδυ κοριτσάκι μου ! Θα τα πούμε !»της είπε και σηκώθηκε και αυτος με την σειρά του να την φιλήσει .

Βγαίνοντας από το σπίτι την έπιασε μια μελαγχολία . «Αχ μανούλα μου ! Γιατί να μην είσαι εδώ απόψε !»μονολόγησε κοιτάζοντας τον ουρανό. Δάκρυα κύλησαν από το πρόσωπο της όμως γρήγορα ανέκτησε την δύναμη της και επέστρεψε στο σπίτι της ...

Οι επόμενες μέρες σίγουρα δεν θα περνούσαν απαρατήρητες ...