Μαζεύοντας τα κομμάτια της το επόμενο πρωί έβαλε πλώρη για την δουλειά της . Μια δουλειά που κάποτε θα πέθαινε για να αποκτήσει και τώρα μετανιώνει την ώρα και την στιγμή που εργάζεται εκεί . Τι έκανε ο Ορεστης εκεί ; Γιατί ήταν ανάγκη να βρεθεί ξανά μπροστά της πάνω που τον είχε ξεχάσει -καλύτερα , που είχε καταλάβει το πίσω μέρος του μυαλού της-

Έφτασε στο πάρκινγκ που της παραχώρησε η εταιρεία και στάθμευσε το mini couper της . Προχώρησε προς την είσοδο και ανεβηκε στον όροφο τελευταίο όροφο του κτηρίου με κομμένη ανάσα .

«Καλημέρα Χριστίνα !»αναφώνησε .

«Καλημέρα Ίριδα , άφησε τα πράγματα σου και τρέξε στην αίθουσα συνεδριάσεων . Ο γεωργοπουλος βρίσκεται μέσα με τους χορηγούς μας και συζητάνε την ιδέα που του έδωσες χθες για το πρότζεκτ !»της είπε με μια ανάσα και η κοπέλα τα έχασε . Έτρεξε στο γραφείο της , πήρε τους φακέλους και τις σημειώσεις της και περπάτησε γρήγορα πάνω στις γόβες της προκειμένου να φτάσει έγκαιρα στο αφεντικό της . Χτύπησε τηβ πόρτα και έπειτα από λίγα δευτερολεπτα έκανε εμφανή την παρουσία της στον χώρο .

«Μόλις ενημερώθηκε κυριε Γεωργοπουλε !»του είπε κοιτάζοντας τον στα μάτια χωρίς να ρίξει το βλέμμα της τριγύρω φοβουμενη μηπως αντικρίσει ανεπιθύμητα πρόσωπα . Και όμως εκείνος ήταν εκεί ! Και το βλέμμα του την έκαιγε . Προχώρησε προς την μοναδική κενή θέση που προορίζονταν για εκείνη δίπλα από το αφεντικό της και κάθισε αθόρυβα . Το βλέμμα της παγωμένο και πάντα καρφωμένο στον εργοδότης της .

«Λοιπόν Ίριδα όπως έλεγα και στους αξιότιμους χορηγούς μας προ ολίγου , η ιδέα σου είναι άκρως εξαιρετική και καλύπτει άριστα όλες τις πτυχές του θέματος . Φανερώνει δηλαδή τον δυναμισμό και την υπέροχη που αποτελούν και τα στοιχεία κλειδιά στο πρότζεκτ που έχει αναλάβει η εταιρεία μας !»έκανε μοα παύση έπειτα από τον μακρυ λόγο του . «Όποτε το μόνο που απομένει είναι να ψηφίσετε εάν είστε υπερ η κατά της πρωτοποριακής ιδέας της νέας μου συνεργάτιδας !»αναφώνησε ο Γιώργος και η Ίριδα χαμογέλασε με ικανοποίηση .

«Γιωργο εγώ φυσικά και προτίθεμαι να χορήγησω αυτό το πρότζεκτ . Έχω μείνει έκπληκτος ! Νομίζω πως η μικρή είναι το δέκα το καλό για την εταιρεία σου !»αποκρίθηκε ένας από τους κεφαλαιούχους .

«Εγώ έχω μια ένσταση !»η φωνή του ! Η φωνή που δεν θα μπορούσε ποτέ να διαγράψει από τα αφτια της , από την μνήμη της , από την ζωή της ... Πήρα μια βαθιά ανάσα και περίμενε να ακούσει τα επόμενα λόγια του .

«Ορεστη σε ακούω !»αναφώνησε ο Γιώργος .

«Πιστεύω πως η ιδέα της υπαλλήλου σου αν και πρωτοποριακή όπως την χαρακτήρισες και εσυ είναι αρκετά κλισέ ! Ναι μεν προβάλει τον γυναικείο δυναμισμό και το τσαγανό που λέμε αλλά δεν με κάνει να θέλω να αγοράσω το προϊόν που μου προβάλλεται !»ανακοίνωσε και ένιωσε την καρδια της να χτυπά ανεξέλεγκτα τόσο που ήθελε να σηκωθεί όρθια και να τσιρίζει .

«Δεν συμφωνώ Ορεστη ! Αλλά εάν υπάρχουν και άλλοι που έχουν την ίδια άποψη με εσένα μπορούμε να ζητήσουμε από την ίριδα να σκεφτεί κάτι καινούριο ή ίσως να κάνει μερικές τροποποιήσεις !»του απάντησε . «Ίριδα εσυ είσαι σύμφωνη με αυτό ;»γύρισε να την κοιτάξει .

«Κυριε Γεωργοπουλε εννοείται ! Στην ανάγκη το πετάμε στα σκουπίδια και ψάχνουμε κάτι καλύτερο !»του απάντησε εκείνη .

«Εσείς οι υπόλοιποι τι γνώμη έχετε ;»ρώτησε και για μερικά δευτερολεπτα Ακουγόταν ψίθυροι στον χώρο . Ένας από αυτούς πήρε τον λόγο .

«Εγώ δεν βρίσκω τον λόγο να κάνουμε τροποποιήσεις . Η ιδέα είναι αυτό που ψάχνουμε !»απάντησε εκ μέρους της πλειοψηφίας .

«Όποτε το αφήνουμε ως έχει !»επισήμανε ο Γιώργος και χτύπησε τα χέρια του στην μακριά τραπεζαρία συνεδριάσεων δίνοντας έτσι το σήμα για την λήξη της συνεδρίασης . Η ίριδα στάθηκε στο πλευρό του . Για μια στιγμή το βλέμμα της έπεσε πάνω στου Ορεστη όμως γρήγορα έσπευσε να το απομακρύνει . Την επηρέαζε ακόμη τόσο πολύ ! Παρόλο που είχε μαθει ότι είχε παντρευτεί με μια άλλη γυναίκα και θα έπρεπε να τον σιχαίνεται εκείνη ακόμη τον ποθούσε το ίδιο απλά ενιωθε μέσα της κενή .

«Ίριδα , σε δέκα λεπτά σε περιμένω στο γραφείο μου !»της ζήτησε ο Γιώργος και εκείνη έγνεψε καταφατικά . Η αίθουσα είχε αδειάσει . Και πλέον είχε μείνει μόνη αυτή ο Ορεστης και άλλος ένας μεγάλης ηλικία κυρίος ο οποίος συνομιλούσε μαζί του . Οι δυο αντρες στέκονταν μπροστά στην πόρτα και την εμπόδιζαν την έξοδο της από τον χώρο που της προκαλούσε δυσφορία .

«Συγγνωμη μπορώ να περάσω ;»ρώτησε δειλά και ο Ορεστης την κάρφωσε με το βλέμμα του .

«Ορεστη , κάνε στην άκρη να περάσει η δεσποινίς !»γέλασε ο άλλος ο άντρας και η Ίριδα έσκυψε το βλέμμα της από αμηχανία . «Δεσποινίς μου είστε εξαιρετικη ! Σας αξίζουν συγχαρητήρια για την γρήγορη και αποτελεσματική δουλειά σας !»την επιβράβευσε .

«Σας ευχαριστώ πολύ !»απάντησε εκείνη απλά και προσπάθησε να φύγει για ακόμη μια φορά με αποτυχία . Καθώς ο άντρας ήθελε να της πιάσει την κουβέντα και να μαθει περισσότερα για εκείνη .

«Με συγχωρείτε αλλά πρέπει να φύγω ! Με περιμένει το αφεντικό μου !»προσπάθησε να σταματήσει την συζήτηση . Ο άντρας το όνομα του οποίου παρέμενε άγνωστο της χαμογελάσε συγκαταβατικά και έφυγε πρώτος από την αίθουσα αφήνοντας την για μερικά δευτερολεπτα μόνη της με τον άντρα που την είχε πληγώσει ανεπανόρθωτα .

«Ούτε στα μάτια δεν μπορείς να με κοιτάξεις !»άκουσε την φωνή του καθώς προχωρούσε στον μακρυ διάδρομο . Πήρε μια βαθιά ανάσα και γύρισε προς το μέρος του .

«Σε εμένα μιλάτε κυριε Κατση ;»του αποκρίθηκε με ειρωνία προκαλώντας του ένα μειδιασμα στα χείλη .

«Ίριδα !»της είπε με απειλητικό τόνο .

«Δεν επιτρέπω τον ενικό σε αγνώστους ! Θέλατε κάτι από εμένα η να φυγω ; Γιατί όπως είπα και πριν με περιμένει το αφεντικό μου !»συνέχιζε στον ίδιο τόνο .

«Σε πηδάει ;»Την προσέβαλε και τα μάτια της γυάλισαν από θυμό . Το χέρι της με φορά προσγειώθηκε στο μάγουλο του όπως την τελευταία φορά που είχαν βρεθεί πριν από δυο χρόνια . Εκείνος ακούμπησε το πονεμένο του σημείο και τα μάτια του πέταγαν πλέον σπίθες . «Θα στα κόψω τα χέρια !»της είπε πιάνοντας την από τους καρπούς της φέρνοντας της ένα βήμα πιο κοντά σε εκείνον .

«Άφησε με !»του είπε μέσα από τα δόντια της κάνοντας έναν μορφασμό πόνου.

«Δεν μου απάντησες σε αυτό που σε ρώτησα ;»επέμεινε . Την αγαπούσε ακόμη όπως και πριν . Για εκείνη τα έκανε όλα . Όμως κάθε απόφαση του θα ήταν δίκοπο μαχαίρι . Και έτσι επέλεξε την ευτυχια της οικογένειας της και συγχρόνως την δυστυχία και των δυο .

«Όπως πηδάς εσυ την γυναίκα σου έτσι με πηδάνε και εμένα άλλοι !»του απάντησε με θάρρος κάτι που δεν ήταν στοιχείο του χαρακτήρα της στο παρελθόν . Ήταν περισσότερο ένα χαμηλών τόνων κορίτσι που δεχόταν τα πάντα αμασητα . «Καλή σου μέρα Ορεστη !»Πέταξε και ξέφυγε από το κράτημα του αφήνοντας τον παγωμένο εκεί στην μέση του φωτεινού διάδρομου . Προχώρησε μπροστά συγκρατώντας με νύχια και με δόντια τα δάκρυα της που απειλούσαν με αιφνίδια έξοδο και αφού κατάφερε να ηρεμήσει τον εαυτό της εισήλθε στο γραφείου του Γιώργου .

«Γιωργο , να περάσω !»του είπε στον ενικό . Όταν ήταν οι δυο τους της έβγαινε αβίαστα , μπροστά σε κόσμο όμως δεν ήθελε να δινει δικαιώματα και τον αποκαλούσε πάντα με το επίθετο του και σε πληθυντικό αριθμό !

«Ίριδα δεν έχω λόγια ! Δεύτερη μέρα στην δουλειά και με έχεις εκπλήξει αφάνταστα !»ομολόγησε και το χαμόγελο της άστραψε .

«Χαίρομαι...» απάντησε ντροπαλά .

«Είσαι ένα εξαιρετικό πλάσμα ! Είσαι το μυαλό που χρειαζόμουν ! Η θέση σου να ξέρεις έχει κατοχυρωθεί ! Αύριο κιόλας θα σου δώσω να υπογράψεις τα συμβόλαια. Ξέρεις ... εγώ θέλω να είμαι εντάξει απέναντι στους υπαλλήλους μου ! Θα σου παρέχω έναν καλό μισθό , ασφάλεια και πάνω από όλα θα σου εξασφαλίσω ένα μονοετές συμβόλαιο με την εταιρία μου το οποίο κάθε χρόνο και εφόσον όλα θα κυλούν ομαλά θα ανανεώνεται !»την ενημέρωσε .

«Υπέροχα !»αναφώνησε εκείνη .

«Μπορείς να πηγαίνεις , μην σε καθυστερώ !» Της χαμογέλασε .

«Σε ευχαριστώ Γιωργο ! Ότι με χρειαστείς θα με βρεις το γραφείο μου !» Του είπε και έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω της . Στο δρόμο για τον γραφείο της είδε πάλι τον Ορεστη . Αυτή την φορά μιλούσε με την Χριστίνα . Πέρασε μπροστά του αγέρωχη χωρίς να του δώσει σημασία και μπήκε στο γραφείο της .

«Θα τα καταφέρεις Ίριδα!»επανέλαβε ξανά και ξανά στον εαυτό της . Μπορούσε να τα καταφέρει γιατί δεν ήταν πλέον αδύναμη ! Είχε μαζί της βαρύ εξοπλισμό και ήταν έτοιμη για την μάχη ...