Max pov
Πραγματικά είναι τόσο εγωίστρια και πείσματαρα που με τρελαινει όταν βλέπω το μικρό μουτράκι της να αντιδρά με διάφορες εκφράσεις. Όμως όταν την πλησίαζα ένιωθα την έντονη ανατρίχιλα που της δημιουργούσα, αλλά οπότε εκείνη καταλάβαινε το αίσθημα αυτό αμέσως απομακρύνοταν να φύγει. Όμως γέλασα πονηρά όταν εκείνη έκανε την σκηνή ζηλοτυπίας για την μαθήτρια μου στο χορο που βγαινω μαζί της, ώστε να την κάνω να ζηλέψει. Δεν άντεξα όμως και την κοίταξα με εξοργισμενο σοβαρό ύφος όταν εκείνη επέμενε να φύγω. Τότε ενώ την κοιτούσα επίμονα και εξοργισμενα σκέφτηκα  ένα στοίχημα μαζί της καθώς ήθελα να επιβεβαιώσω την άρνηση της και την απέχθεια που μου δείχνει σε αντίθεση με ότι νιώθει για μένα που προσπαθεί τόσο να κρύψει. Μόλις εκείνη άκουσε το ατύχημα γουρλωσε τα μάτια της και με κοίταξε με έκπληξη. Το στοίχημα ήταν αν δεχτεί να με βοηθήσει θα την αφήσω στην ησυχία που αναζητη από μένα. Περίμενα την απόφαση της και φυσικά απέφυγε να απαντήσει ευθέως στην ερώτηση και το μόνο που συμφώνησε ήταν να μου προσφέρει την βοήθεια της. Έτσι αμέσως την πήρα και ενώ τρέχαμε προς το αυτοκίνητο ένιωθα να μου σφίγγει όλο και περισσότερο το χέρι μου. Αμέσως ενώ μπήκαμε στο αυτοκίνητο ξεκινήσαμε για το εμπορικό σούπερ μάρκετ όπου εκεί θα βρήκαμε τα πράγματα που χρειαζόμαστε για το στολισμό στην θάλασσα που συχνάζουμε με τα παιδιά. Στο αυτοκίνητο δεν μιλούσε κανένας κάτι που ήταν άβολο, όμως δεν άντεξε να ρωτήσω για ποίο λόγο ήθελα την βοήθεια της. Όταν της απάντησα ότι την χρειάζομουν για μία πρόταση γάμου στην θάλασσα χωρίς να της εξηγήσω ποιος επρόκειτο να την κάνει σε ποιόν εκείνη έβαλε στο μυαλό της ότι την χρησιμοποιώ σαν προξενήτρα για εμένα. Έτσι για ακόμα μια φορά το πεισμα της, ο εγωισμός της και η αντιπάθεια που μου δείχνει βγήκε για ακόμα μια φορά στην επιφάνεια καθώς ήθελε να την γυρίσω στις εστίες της εταιριας  που κατοικούμε. Αμέσως σταμάτησα το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και γύρισα για ακόμα μια φορά με ένα νευρικό εξαγριωμένο βλέμμα ενώ εκείνη μαζεύτηκε στην θέση τής καθώς εγώ της έπιασα το πιγουνι με το χέρι μου για να την φέρω κοντά μου. Της τόνισα ότι δεν είμαι εγώ εκείνος που δεν ξέρει τι του γίνεται, αλλά εκείνη. Το μόνο που έκανε ήταν να μαζεύτει στο κάθισμα του αυτοκινήτου καθώς ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα κάτι μου έκανε την καρδιά μου να χτυπάει με έντονους πόνους. Έπρεπε να την φέρω στα όρια της ώστε να αποδεχτεί τα συναισθήματα της για μένα και να μπορέσει να μου εξομολογηθει. Έτσι απομακρυνθηκα από κοντά της καθώς μου είπε να την πάω στο εμπορικό σούπερ μάρκετ. Για ακόμα μια φορά ξεκινήσαμε για το προορισμό μάς ενώ προσπαθούσα να μην την κοιτάω γιατί δεν θα άντεχα να μην της πώ την αλήθεια καθώς δεν έπρεπε εφόσον δεν ειχει πραγματοποιήθει η πρόταση και φυσικά το σχέδιο μου. Όταν φτάσαμε της είπα να κατέβει, κάτι που εκείνη δεν άκουσε καθώς ήταν απορρόφημενη στις σκέψεις της. Έτσι βγήκα και πήγα να της ανοίξω την πόρτα καθώς τής προσφωνησα για πόσο ακόμα σκόπευε να κάτσει στο αυτοκίνητο. Εκείνη ξαφνιάστηκε και κοίταξε την θέση του συνοδηγού κάτι μου με έκανε να γελάσω ελάχιστα βάζοντας το χέρι μπροστά από το στόμα μου και εβυξα για να κόψω το γέλιο από την αξιαγάπητη έκφραση της. Εκείνη γύρισε και με κοίταξε έκπληκτη ενώ παράλληλα βγήκε από το αυτοκίνητο χωρίς να πεί τίποτα, φυσικά το ίδιο και εγώ σε όλη την διαδικασία με τα ψώνια μάς. Την άφησα να καταλάβει πως θα είναι η σχέση μάς από δώ και πέρα καθώς δέχτηκε κατά κάποιο τρόπο να απομακρύνθω από εκείνη. Έτσι όταν τελειώσαμε με τα ψώνια και βάλαμε τα παράγματα στο πορτμπαγκάζ καθώς ξεκινήσαμε για την θάλασσα, εκείνη μου είπε να σταματήσω για ακόμα μια φορά κάτι που δεν έκανα και την εξοργισα. Πίστευα ότι ήθελε για ακόμα μια φορά να με αποφύγει και να πάει σπίτι, αλλά ήθελε να πάει στο ανθοπωλείο.

Βικτωρία pov
Σε όλη την διάρκεια με τα ψώνια δεν μιλούσε καθόλου λές και είχε καταπιεί το αμίλητο νερό. Προσπάθησα να συγκρατήθω να μην ξεσπάσω σε ουρλιαχτά και φωνές από την θλίψη και τον πόνο που με διαπερνούσε στην καρδιά μου καθώς εκείνος  με αγνοούσε. Φυσικά αυτό ήθελα, αλλά όχι τώρα, όχι τώρα που κατάλαβα ότι ζηλεύω αφόρητα που θα κάνει πρόταση γάμου στην τσουλιτσα του. Πραγματικά δεν πίστευα στο τι κάνω αυτή την στιγμή καθώς βρήκε να χρησιμοποιήσει εμένα για να τον βοηθήσω με την προταση γάμου. Τί μπορούσα να κάνω μίας και δεν είχα το δικαίωμα να τον σταματήσω καθώς πάντα του μιλούσα ειρωνίκα και υποτιμητικά ενώ δεν ήξερα ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Πόσο ηλίθια πρέπει να είμαι. Φυσικά η Βιολέττα μου είχε κρούση τους ήχους του κινδύνου, αλλά εγώ τα έβαλα μαζί της. Τώρα κάθομαι και υπομένω τον πόνο για εκείνον. Στο δρόμο προς την θάλασσα καθώς τελειώσαμε τα ψώνια, δεν μιλούσε κανένας καθώς η αμήχανια με έπνιγε σαν κόμπος στο λαιμό. Ούτε να με κοιτάξει, ούτε μίλια δεν έβγαζε και από πάνω ενώ του είπα να σταματήσει στο ανθοπωλείο για να αγοράσω την τελευταία πινελιά. Εκείνος έκανε τον κουφό κάτι που με εξοργισε και δεν άντεξα να μην αντιδράσω.

Βικτωρία: Αρκετά! Έλεος πια! Τώρα κανείς ότι δεν ακούς κιόλας!!!
Max: Πίστευα ότι για ακόμα μια φορά ήθελες να πας σπίτι.
Βικτωρία: Πραγματικά είσαι τρελός! Δεν σε αντέχω άλλο! ( Του είπα και κατέβηκα από το αυτοκίνητο χτυποντας δυνατά την πορτα του αυτοκινήτου)

Βικτωρία pov
Πριν φτάσω στο ανθοπωλείο στάθηκα λίγο έξω από την είσοδο και σκούπισα τα ελάχιστα δάκρυα μου. Όταν μπήκα μέσα η υπέροχη μαγευτική μυρωδιά από το άρωμα των λουλουδιών πλημμύρισε τα ρουθούνια μου. Έτσι ενώ έσκυψα για να δώ τι λουδουδια θα διαλέξω, εκείνη την ώρα με πλησίασε ο ανθοπολης και ενώ σήκωσα το βλέμμα μου είδα ένα αρκετά ωραία και γοητευτικό άνδρα. Εκείνος μου χαμογέλασε, το ίδιο και εγώ καθώς δεν ήθελα να δείξω τα χάλια μου σε ένα άγνωστο. Αμέσως εκείνος με πλάτυ χαμόγελο με ρώτησε τι θα προτιμούσα από την ποικιλία του.

Ανθοπολης: Καλως ήρθατε στο ανθοπωλείο μου. Τί θα ήθελε η υπέροχη πελάττισα μου?! ( Μου είπε με ένα πλάτυ χαμόγελο).
Βικτωρία: Χαχα!!! Ευχαριστώ πολύ για το κοπλιμεντο! ( Του είπα ενώ του χαμογέλασα).
Ανθοπολης: Φυσικά το αξίζεις. Λοιπόν τί προτιμάτε?!
Βικτωρία: Θα ήθελα ένα μικρό μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα, Παρακαλώ!

Βικτωρία pov
Αμέσως εκείνος χωρίς πολλά, πολλά πήγε για να ετοιμάσει το μπουκέτο με τα τρίανταφυλλα. Μετά από 2 λεπτά ήρθε και μου τα πρόσφερε και καθώς πήγα να πληρώσω μου έπεσε η κάρτα κάτω. Όταν σηκώθηκα τα μαλλιά μου μπλέχτηκαν στα αγκάθια των τριαντάφυλλων κάτι που έκανε τον υπέροχο ανθοπωλη να έρθει κοντά για να μου ξεμπλεξει τα μαλλιά μου. Τότε ήταν που ένιωσα ένα καυτό έντονο βλέμμα να με παρακολουθεί, κάτι που με έκανε να ανατριχιασω ολόκληρη. Εφόσον με βοήθησε με τα μαλλιά μου και το μπλέξιμο μου, πλήρωσα και γύρισα πίσω στο αυτοκίνητο του τρελού μου, αλλοπρόσαλλου Max μου. Όμως τί κάθομαι και σκέφτομαι καθώς εκείνος θα κάνει πρόταση σε εκείνη την τσουλιτσα του. Πρέπει να απομακρύνθω, να σταματήσω τα τρελά αισθήματα μου για πάθος και έρωτα για εκείνον. Όμως καθώς ξεκίνησε με νεύρα και μεγάλη ταχύτητα ο Max, ένιωσα για κάποιο λόγο να είναι εξαγριόμενος, εξοργισμένος με λίγη δόση οργής και τρέλας μαζί μου.

Γειά φατσούλες μου ❤️. Το κεφάλαιο που εχθές δεν μπορούσα να ανεβάσω.
Φυσικά όχι ακριβώς ίδια καθώς εκείνα που είχα αλλάξει δεν μπορούσα να τα σκεφτώ ακριβώς όπως τα είχα φανταστεί εχθές.

Αρκετά απογοήτευτικο για μένα καθώς αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε ένα πρόσωπο που λατρεύω ❤️🥀.

Τί λέτε να έπαθε ο Max στο τέλος του κεφαλαίου?!

Τί λέτε να γίνει στην θάλασσα?!

Η Βικτώρια θα άντεξει να χάσει τον  Max που τόσο είναι τρελαμενη μαζί του?!

Στο επόμενο που θα γράψω ακριβώς τώρα καθώς έχω όρεξη σήμερα. Είπα ότι αυτά τα κεφάλαια τα λατρεύω ❤️🥀