Βιολέττα pov
Εφόσον είχαμε καθισει στο καναπέ, δηλαδή εκείνος στον καναπέ και εγώ στα πόδια του Tristan καθώς με είχε πιάσει από την μέση μου με το ένα χέρι του και το άλλο από την κοιλιά μου ενώ με παρηγορουσε καθώς ανησυχούσε για μένα. Εγώ βρίσκομουν σε μια κάπως περίεργη κατάσταση καθώς τα συναισθήματα μου ήταν ανάμικτα με λύπη, πόνο και με μία δόση στρες, άγχους, ταχυκαρδίας και αμηχανίας που βρισκόμουν στην αγκαλιά του αγαπημένου μου και λατρεμένου μου ειδώλου. Τότε από τίς έντονες σκέψεις μου με έβγαλε η βελούδινη φωνή του καθώς μου είπε τις σωστές επιλογές για μένα και την κατάσταση που βρίσκομαι μιας και ζήτησα την γνώμη και βοήθεια του.

Tristan pov
Βρισκόμουν στο σπίτι μου καθώς δεν υπάρχε κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα σήμερα στο κομμάτι της δουλειάς μου και είχα σηκωθεί από το πρωί για να κάνω την πρώινη μου ρουτινα στο γυμναστήριο. Έτσι μόλις τελείωσα το πρωινό μου πρόγραμμα στο γυμναστήριο είπα να ενημερώσω και να επιβεβαιώσω το ραντεβού μου με την Βιολέττα. Πραγματικά εχθές το βράδυ στο αρραβώνα της ήταν αρκετά λυπημένη, αποκαρδιωμενη και παράλληλα τόσο ενδιαφέρουσα και μυστηριώδης καθώς δεν ήξερα τους λόγους που ήταν τόσο επιθετική, αρνητική και χαμένη στην λυπη και στο σκοτάδι μίας και οι γυναίκες τους αρέσουν τα συγκεκριμένα τέλετικα θέματα. Μου θύμισε εμένα πρίν περίπου 8 χρόνια που έχασα την αγαπημένη μου κοπέλα, αδερφή, φίλη, τα πάντα μου.

flashback

Tristan pov
Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες δύσκολες, επίπονες και καταπιάστηκες καθώς προσπαθούσα να αντέξω το υποφερτό πρόγραμμα μου πηγαινοντας από την μια εκπομπή στην άλλη και από την μια συναυλία στην άλλη καθώς προσπάθουσα πάντα να βρω χρόνο και για την αγαπημένη μου παιδική φίλη την Sara. Ήμασταν από παιδιά μαζί, αχώριστοι σαν αδέλφια, αλλά εγώ όπως εκείνη δεν νιώθαμε έτσι καθώς στον άλλο βλέπουμε την αγάπη, το παθος και τον έρωτα, αλλά ποτέ δεν βρίσκαμε χρόνο για να εξελιχθεί σε κάτι σοβαρό μίας και εγώ βρίσκομαι πάντα στην δουλειά. Δεν μπορώ να πω λατρεύω την δουλειά μου και τον χορό που δημιουργω με βάση την μουσική. Όμως σήμερα είναι μια μέρα αρκετά σημαντική για μένα καθώς θα ζητήσω επίσημα να γίνει η κοπέλα μου. Όλα τα έχω κανονίσει στο αγαπημένο εξοχικο από τα παιδικά μάς χρόνια όπου εκεί είδαμε το πρώτο φιλί μάς. Όπου εκεί η παιδική αθώα αγάπη μετατράπηκε σε ένα γλυκό παθιασμένο φιλί που όλα τα άλλαξε. Έτσι όταν τελείωσα με το πρόγραμμα μου κατά τις 8 το βράδυ καθώς κατόρθωσα να τελειώσω γρήγορα, πήρα γρήγορα τα πράγματα μου για να πάω στο σπίτι όπου εκεί έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και ετοιμάστηκα κατάλληλα με ένα απλό μαύρο τζίν και ένα μπορντό πουκαμίσο και ένα σακάκι μαύρο, ενώ τα μαλλιά μου ήταν στο φυσικό τους χρώμα. Αμέσως χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα τα κλειδιά και καθώς κοίταξα και έλεγξα για τελευταία φορά τα σημαντικά πράγματα πίσω στο πορτμπαγκαζ, έφυγα για να πάω να παραλάβω την λατρεμένη μου Sara. Εκείνη με περίμενε όπως πάντα σε ένα πάρκο έξω από το σπίτι της και καθώς μπήκε μέσα με το απλό άσπρο φόρεμά της που έμοιαζε σαν ένα αγγελο που η τύχη και η μοίρα την έφερε στην ζωή μου, ξεκινήσαμε για το εξοχικό. Έτσι καθώς στο δρόμο μιλούσαμε για το που θα πάμε καθώς ήταν περιέργη για να μάθει ενώ εγώ προσπαθούσα να είμαι συγκεντρωμένος στο δρόμο όπως πάντα. Τότε ενώ είχαμε μπει στο δρόμο σε μία αρκετα κλειστή στροφή ενώ εγώ βρίσκομουν στην σωστή πλευρά του δρόμου και η Sara κοιτούσε έξω το υπέροχο τοπίο του δάσους καθώς το βλέμμα τής είχε μια δόση νοσταλγίας και εγώ γελάσα άχνα ενώ εκείνη γύρισε να με κοιτάξει και όπως πάντα καθώς της άρεσε να χαμογελάω με ακουμπούσε με το χέρι τής στο μάγουλο μου ενώ με χάιδευε, ξαφνικά πετάγεται από το πουθενά ένας μοτοσικλετιστης του δάσους καθώς από την ταχύτητα έχασε τον έλεγχο της στροφής και ενώ εγώ προσπαθήσα να σταθεροποίησω το τιμόνι και να μην βγω από τον δρόμο στο τέλος καταλήξαμε σε ένα δέντρο κολλημένοι από την πλευρά της Sara. Μετά από αρκετά λεπτά που άνοιξα τα μάτια κοίταξα αμέσως την Sara που ήταν δίπλα μου αναισθητη με το κεφάλι της προς τον ώμο μου και τα πόδια της είχαν γίνει κονσερβοκουτι από την μπροστινή μούρη του αυτοκινήτου ενώ εγώ εγκλωβισμενος στο κάθισμα από την τρακαρισμένη ζωή του καθισματος. Αμέσως καθώς προσπαθούσα να βγω το μάτι μου έπεσε στο μοτοσικλέτιστη που ήταν λίγα χιλιόμετρα πεσμένος στο έδαφος αναισθητος και η μηχανή στην άκρη του δρόμου. Αμέσως έβαλα το κινητό από την  τσέπη του παντελονιού και κάλεσα της πρώτες βοήθειες καθώς έτρεμα και προσπαθούσα να μείνω ψυχραιμος ενώ προσευχόμουν η αγάπημενη μου Sara να μην ... Ούτε και εγώ δεν ήθελα να σκέφτομαι εκείνη την ώρα. Μετά από 1 ώρα το ασθενοφόρο ήρθε μαζί με την πυροσβεστική ώστε να βάλουν την Sara που βρισκόταν ακόμα αναισθητη στο εγκλωβισμενο κάθισμα. Στο ασθενοφόρο μάς έβαλαν μαζί και εγώ ενώ ο γιατρός τής έβαζε γάζες στα πόδια και τον όρο εγώ της κρατούσα το χέρι και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου καθώς κοιτούσα τα πόδια της και απλά θα θελα να βρισκόμουν στην θέση της. Στο νοσοκομείο που μάς νοσηλεψαν και τους δύο καθώς εγώ είχα σπασμένα πλευρά και σπασμένο χέρι και βρίσκομουν δίπλα της ο Γιατρός γύρισε και με κοίταξε καθώς μου είπε ότι η Sara θα εμένε για πάντα ανάπηρη. Η καρδιά μου κόπηκε στα δύο, το σκοτάδι με πλημμύρισε και τα δάκρυα έτρεχαν ανεξέλεγκτα. Ενώ βρισκόμουν στο κρεβάτι του νοσοκομείου χτύπουσα τον εαυτό μου στο στήθος μου με το ένα χέρι καθώς πονούσα τόσο πολύ που θα την δώ έτσι και τα τόσα δάκρυα και πόνο που θα αποκτήσει όταν εκείνη το μάθει. Αυτός φταίει για όλα. Έτσι έβγαλα τον όρο και προχώρησα με βαριά αργά βήματα με δάκρυα πόνου προς το δωμάτιο του μοτοσικλέτιστη, αλλά όταν έφτασα εκεί καθώς ήθελα να τον σπάσω στο ξύλο όσπου να μείνει και αυτός ανάπηρος, η νοσοκόμα που τον κοίταξε, μου είπε ότι είναι σε κωματοδης κατάσταση. Αμέσως έπεσα κάτω στα γόνατα μου μπροστά στην πόρτα και έκλαιγα ενώ κρατούσα με το ένα χέρι τα μαλλιά μου. Εγώ δεν είμαι έτσι, τι προσπαθούσα να κάνω σε ένα τέτοιο άνθρωπο. Όμως ο πόνος μου δεν σταμάτησε εδώ, έπρεπε να αντέξω καθώς τα κανάλια δεν άργησαν να έρθουν, αλλά ούτε και οι γονείς του νεαρού μοτοσυκλέτιστη και της Sara.  Οι γονείς της όταν το μάθανε αρχισαν να κατηγορούν τούς γονεις του μοτοσικλέτιστη και όλοι κατηγορούσαν εμένα. Τα κανάλια κατέγραφαν τα πάντα και έτσι στις ειδήσεις βγήκε όπως πάντα η κακία, σατανική πλευρά των πραγμάτων καθώς κατηγορουσαν εμένα. Μετά από ένα μήνα καθώς η Sara είχε ξυπνήσει και εγώ προσπάθησα να μαζέψω τα κομμάτια μου ενώ μίας και εκείνη βρισκόταν σε σοβαρή βαριά κατάθλιψη καθώς είχα και την δουλειά που είχε γίνει αχουρι από τους θαυμαστές που με κατηγορούσαν και θέλαν να πεθάνω. Η Sara έβλεπε όλοι αυτή την κατάσταση στο νοσοκομείο καθώς βρίσκοταν στο κρεβάτι μίας και οι γονείς της όσο και εγώ θέλαμε να ερευνηθεί η κατάσταση της μήπως βρίσκανε μια έστω και αμυδρή λύση και μπορέσει να περπατήσει. Αλλά εκείνη απόφασισε να αυτοκτόνησει αργά το βράδυ περνοντας μια ισχυρή δόση ναρκωτικου από το νοσοκομείο. Είχε προνοήσει να μου γράψει ένα γράμμα που δεν διάβασα για 2 χρόνια καθώς ο πόνος που με είχε καταβάλει και το σκοτάδι δεν με άφηναν για να ζήσω. Το μόνο που έκανα ήταν να πήγαινω σπίτι και δουλειά σαν να είμαι ένα κινουμενο άψυχο σώμα και όσο πίο πολύ δουλειά τόσο πίο σκληρός πόνος για μένα. Χόρευα, στραμπουλουσα, έσπαγα το πόδι μου ή ματωνα από το χορο, όμως ο πόνος που ένιωθα ήταν αρκετός για να μην νιώθω.

Νέο κεφάλαιο από μένα για σάς. Και φυσικά όχι χαρούμενο.

Δεν είχα γράψει στο τετράδιό την πλευρά του Tristan και τι έχει κερδίσει για να  είναι τόσο αγγελικά πλασμένος.
*** Αλλά μια αναγνώστης ήθελε να δεί την πλευρά του Tristan και τι πέρασε για να είναι τόσο γλυκός, χαρούμενος και οριμός, σοβαρός. Έτσι κάθισα και σκέφτηκα σήμερα για 1 ώρα και  το Pov του παρελθόντος του Tristan μάς.****

Να έχετε μια καλή μέρα ❤️✨.

Και λυπάμαι για αυτό το οδυνηρό κεφαλαίο. 💔