Μάλλον θα καθίσω εδώ, αφού βγει από την εντατική θα πάω να την δω και μετά θα πάρω καφέ. Έτσι όπως σκεφτόμουν που έχει την πλησιέστερη καφετέρια, θυμήθηκα ότι πρέπει να πάρω τηλέφωνο την Μαρσίντα.
Αμέσως έβγαλα το τηλέφωνο, πήγα στις επαφές και πάτησα τον αριθμό της.
Μαρσίντα: Έλα Νεηθαν. Τι κάνεις; Είπε χαρούμενη.
Εγώ: Άσε τα τι κάνεις και έλα στο νοσοκομείο.... και στον όροφο.... Αμέσως της κόπηκε το γέλιο.
Μαρσίντα: Γιατί;
Εγώ: Γιατί... Μην ρωτάς. Απλά έλα και θα σου εξηγήσω. Αμέσως το έκλεισε. Δεν νομίζω πως έχω να ειδοποιήσω κάποιον άλλο. Κάθισα καλύτερα στην καρέκλα μου και έβγαλα τι κινητό για να μπω λίγο στο ίντερνετ, ώστε να μην βαριέμαι.
Μετά από κανένα δύωρο ήρθε προς το μέρος μου η ίδια νοσοκόμα. Εγώ επειδή ήμουν στο κινητό δεν την πρόσεξα και γι'αυτό με σκούντησε. Αμέσως μόλις την είδα έκλεισα το κινητό μου και σηκώθηκα από την καρέκλα.
Εγώ: Είναι καλά;;;
Νοσοκόμα: Ναι. Θα την βάλουμε σε κανονικό δωμάτιο και θα μπορείτε να την βλέπετε.
Εγώ: Τέλεια. Ευχαριστώ πολύ.
Της είπα και έφυγε προς το γραφείο της. Ωραία. Όπως γύρισα το κεφάλι μου, είδα την Μαρσίντα να τρέχει προς το μέρος μου.
Εγώ: ΜΑΡΣΙΝΤΑ ΠΡΟΣΕΧΕ!!!!!!!!!
Της φώναξα αλλά δεν πρόλαβα. Έτσι όπως έτρεχε, περνούσε από μπροστά ένα φορείο με έναν ασθενή και την χτύπησε. Εκείνη έπεσε κάτω κρατώντας σφιχτά τον καρπό της και ήταν έτοιμη να κλάψει. Αμέσως έτρεξα προς το μέρος της.
Εγώ: Είσαι καλά;
Μαρσίντα: Πονάει το χέρι μου.
Εγώ: Έλα να σε βοηθήσω να σηκωθείς να πάμε σε ένα γιατρό για να κοιτάξει το χέρι σου. Της είπα και την βοήθησα να σηκωθεί. Αφού σηκώθηκε και πήγε σε έναν γιατρό δίπλα από το δωμάτιο που έχουν βάλει την Αριάννα με μεγάλη δυσκολία, εγώ περίμενα απ' έξω. Μετά από λίγο βγήκε με δεμένο χέρι και ήρθε κοντά μου.
Μαρσίντα: Πως είναι;
Εγώ: Λογικά καλά. Μου έχουν πει ότι την έχουν σε αυτό το δωμάτιο ακριβώς απέναντί μας.
Μαρσίντα: Θα πας να την δεις;;
Εγώ: Ναι, τώρα. Εσένα περίμενα για να βγεις.
Μαρσίντα: Οκ. Πήγαινε όμως για να μπω κι εγώ μετά.
Μου είπε και εγώ σηκώθηκα από την καρέκλα και μπήκα στο δωμάτιο. Είναι πολύ γαλήνια τώρα που κοιμάται. Κάθισα δίπλα στο κρεβάτι που είχε μια πολυθρόνα και την κοιτούσα μιλώντας της για διάφορα πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι όταν ξυπνήσει πρέπει να της εξηγήσω τι έγινε με τον Γιώργο.
...............
Μετά από αρκετή ώρα βγήκα και άφησα και την Μαρσίντα να μπει. Μετά από λίγη ώρα βγήκε και εκείνη και καθίσαμε πάλι μαζί στις άβολες καρέκλες του νοσοκομείου.
Μαρσίντα: Και πως; Αφού εσύ πριν είπες ότι εσένα ήθελε να πυροβολήσει ο Γιώργος. Η Αριάννα που κολλάει;
Νεηθαν: Την τελευταία στιγμή μπήκε μπροστά μου, ο Γιώργος δεν την είδε γιατί δεν πρόλαβε και αντί για εμένα πυροβόλησε την Αριάννα.
Μαρσίντα: Μάλιστα. Είπε ξεφυσώντας.
Μαρσίντα: Και που ακριβώς την  πυροβόλησε;
Νεηθαν: Λίγο πιο πάνω από την κοιλιά. Ελπίζω πάντως να ξυπνήσει γρήγορα. Δεν μπορώ να μην της μιλάω, δεν μπορώ να την βλέπω έτσι, δεν αντέχω άλλο.
Μαρσίντα: Και εγώ το ελπίζω αυτό.
Μα σου πω. Θα πάω να πάρω καφέδες από κάτω. Θες;
Νεηθαν: Θέλω αλλά από που από κάτω;
Μαρσίντα: Υπάρχει κι άλλο κάτω. Το κυλικείο φυσικά.
Νεηθαν: Αν είναι από το κυλικείο άστο. Δεν θέλω.
Μαρσίντα: Γιατί;
Νεηθαν: Γιατί πήγα εγώ πριν.
Μαρσίντα: Και αφού πηγές εσύ γιατί να μην πάω εγώ;
Νεηθαν: Γιατί αν πας στο κυλικείο δεν πρόκειται να πιεις καφέ. Είναι από κάτω μία κοπέλα ο Θεός να την κάνει και είναι τελείως άσχετη από αυτό το επάγγελμα.
Μαρσίντα: Α. Καλά. Θα πάω τότε εδώ πιο κάτω που έχει μια καντίνα που πουλάει καφέδες και την είδα καθώς ερχόμουν.
Νεηθαν: Οκ. Της είπα και άρχισε να περπατάει προς την έξοδο του νοσοκομείου.
Τότε το κινητό μου άρχισε να δονείται. Όταν είδα το όνομα του χρήστη άρχισα να βγάζω ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ καπνούς..........

Γειά σας. Ελπίζω να είστε καλά και ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο. Το ξέρω ότι είχα πάρα πολύ καιρό να ανεβάσω αλλάάάάάάά........ Τι να κάνω;;;
Τεσπα. Φιλάκια. Θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο. ΓΕΙΑΑΑΑΑΑ......