Κεφάλαιο 37
Είδα τον Γιώργο με ενα περίστροφο να είναι έτοιμος να πυροβολήσει τον Νεηθαν.
Εγώ: Γιώργο μηηηηηηηη.
Γιώργος: Γιατί να μην το κάνω και να σε απαλλάξω και εσένα και αυτόν;
Νεηθαν: Αριάννα φύγε. Μπορεί να σε χτυπήσει.
Εγώ: Αν χτυπήσει εσένα έχει χτυπήσει και εμένα.
Νεηθαν: Αριάννα Σ'ΑΓΑΠΩ. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό.
Εγώ: Και εγώ Σ'ΑΓΑΠΩ αγάπη μου. Είπα και έτρεξα και μπήκα μπροστά από τον Νεηθαν. Εκείνη τη στιγμή ο Γιώργος δεν με είδε γιατί δεν πρόλαβε και με πυροβόλησε πάνω από την κοιλιά. Μετά δεν θυμάμαι τίποτα άλλο εκτός από τον Νεηθαν να φωνάζει Αριάννα Αριάννα αγάπη μου και τον Γιώργο να γελάει. Μετά όλα σκοτάδι.
......................................................................
Νεηθαν pov
Είμαι στο σπίτι και περιμένω την Αριάννα να έρθει. Κάθομαι για λίγο στον καναπέ. Μετά από λίγο χτυπάει το κουδούνι. Α. Ήρθε. Όχι δεν ήρθε. Αν ήταν η Αριάννα θα άνοιγε. Έχεις κλειδιά. Ποιος είναι.
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Γιώργο. Τι θέλει αυτός εδώ νυχτιάτικα.
Γιώργος: Βρε βρε. Καιρό έχουμε να τα πούμε. Είπε, μπήκε μέσα στο σπίτι σπρώχνοντάς με όλο και πιο πίσω και έβγαλε από το δερμάτινο μπουφάν του ένα περίστροφο.
Νεηθαν: Γιώργο τι κάνεις;
Γιώργος: Καλά είμαι. Εσύ;
Νεηθαν: Δεν το εννοούσα έτσι. Γιατί έβγαλες το περίστροφο;
Γιώργος: Γιατί αν δεν σε βγάλω από την μέση δεν πρόκειται να καταλάβεις ότι η Αριάννα είναι δική μου. Είπε παίρνοντας μία ανάσα και συνέχισε.
Γιώργος: Ενώ αν σε βγάλω από την μέση θα το βλέπεις κάθε μέρα από εκεί πάνω και θα το διαπιστώνεις. Είπε δείχνοντας τον ουρανό με το δείκτη του.
Νεηθαν: Μην αγγίξεις την Αριάννα μου γιατί δεν θα αργήσεις να έρθεις και εσύ μαζί μου.
Ο διάλογος
Γιώργος: Χαχαχα.
Νεηθαν: Ηλίθιε. Ηλίθιε. Ηλίθιε.
Είπα ουρλιάζοντας. Εκείνος έκλεισε την πόρτα και έφυγε.
Νεηθαν: Αριάννα. Γιατί μπήκες στη μέση; Καλύτερα να σκότωνε εμένα. Είπα και πλέων είχα αρχίσει να κλαίω.
Πήρα τρέμοντας το τηλέφωνο και κάλεσα ασθενοφόρο. Σε πέντε λεπτά ήμασταν στο νοσοκομείο.
Γαμώτο γιατί το έκανε αφού ήταν δίπλα της. Όταν είχαμε μαλώσει εμείς, ο Ηλίθιος {με το ήτα κεφαλαίο} ήταν δίπλα της. Γιατί την πυροβόλησε. Τώρα όμως την έχουν στο χειρουργείο. Ελπίζω να μην πεθάνει. Δεν θα το αντέξω. Ηλίθιε Νεηθαν. Δεν πρόκειται να πεθάνει.
Λέω να πάω να πάρω έναν καφέ μετά που θα βγει από το χειρουργείο. Μόλις το σκέφτηκα ήρθε προς το μέρος της μια νοσοκόμα.
Νοσοκόμα: Είστε συγγενείς;;
Εγώ: Είμαι το αγόρι της. Πείτε μου είναι καλά;;;
Νοσοκόμα: Της αφαιρέσαμε την σφαίρα αλλά θα πρέπει να μπει στην εντατική. Δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τον κίνδυνο.
Εγώ: Θα πεθάνει;;
Νοσοκόμα: Δεν νομίζω. Είναι πολύ δυνατή. Θα ζήσει. Μου είπε και έφυγε. Αμέσως εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου ένα τεράστιο χαμόγελο. Αφού βγήκε από το χειρουργείο θα πάω να πάρω έναν καφέ γιατί δεν πρόκειται να μείνω όρθιος το βράδυ. Να κοιμηθώ αποκλείεται οπότε. Το μόνο που μένει είναι να πάρω καφέ. Κατευθύνθηκα προς το ασανσέρ και πάτησα το κουμπί, ώστε να πάω στον τελευταίο όροφο όπου είναι το κυλικείο. Όταν έφτασα είδα ότι είχε πάρα πολλή ουρά. Στάθηκα στο τέλος και περίμενα την σειρά μου. Όταν έφτασε επιτέλους είπα στην κοπέλα.
Εγώ: Έναν nescafe με γάλα.
Κοπέλα: Γάλα να βάλω;;
Αχ δεν θα τα πάμε καλά με αυτήν εδώ.
Εγώ: Μόλις σας το είπα.
Κοπέλα: Τελικά να βάλω ή να μην βάλω γάλα;
Αααα!! 😈😈😤😤😠😠
Εγώ: Να βάλετε.
Κοπέλα: Πολύ ή λίγο;
Εγώ: Λίγο.
Κοπέλα: Σε πλαστικό ή σε χάρτινο ποτήρι;;
Εγώ: Άστο κοπελιά. Ένα φυσικό χυμό δώσε μου.
Κοπέλα: Από πορτοκαλί ή από λεμόνι;;
Εγώ: Φυσικό χυμό λέμε. Εσύ τι καταλαβαίνεις; Λεμόνι;;
Της είπα φωνάζοντας. Έ μα. Με έχει φέρει μέχρι εδώ🙋. Και εδώ μη σου πω🙆.
Κοπέλα: Τελικά από πορτοκαλί ή λεμόνι;;
Εγώ: ΑΠΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ. 😠😠😠😠😡😡😡😡🙅🙅🙅🙅🙏🙏🙏🙏😾😾😾😾
Κοπέλα: Να βάλω καλαμάκι;
Εγώ: Άστο κοπελιά. Δεν το έχεις. Να πας σε κανένα ψυχίατρο. Ή μάλλον όχι. Μην πας σε ψυχίατρο. Δεν φταίει και αυτός σε τίποτα να τρέχει και εκείνος σε ψυχίατρο. Της είπα και έφυγα πολύ νευριασμένος. Όταν έφτασα έξω από την εντατική κάθισα σε μία καρέκλα. Τέλεια. Με την τρελή στο κυλικείο να δω πως θα αντέξω το βράδυ.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top