(μην βάλετε ακόμα το τραγούδι)
Αρχίζω να βαριέμαι. Θα πάω λίγο να ξεκουραστώ για να μπορώ να σταθώ όρθια το βράδυ. Κάθισα λίγο στο κινητό αλλά μετά από λίγο ένιωσα τα μάτια μου να κλείνουν. Άφησα το κινητό στο κομοδίνο, ξάπλωσα καλύτερα στο κρεβάτι και δεν άργησα να αποκοιμήθω.
Ξύπνησα στις 8 γιατί έπρεπε να ετοιμαστώ. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο να κάνω ντουζ. Αφού ξέπλυνα
το σώμα μου βγήκα από το μπάνιο βάζοντας μια πετσέτα στο σώμα μου και μια στα μαλλιά μου. Πήγα και κάθισα λίγο στο κρεβάτι κοιτώντας για ώρα την ντουλάπα μου. Τι θα βάλω;; Είναι ήδη 9 και σε μια ώρα έρχεται ο Νεηθαν. Μάλλον θα βάλω αυτό:

Καλά μου φαίνονται. Τα φόρεσα, πήγα την πετσέτα που είχα στο σώμα μου στο μπάνιο και έβγαλα αυτήν που είχα στα μαλλιά μου. Τα στέγνωσα και τα έκανα ελαφριές μπούκλες αφού τα μαλλιά μου είναι ίσια. Βγήκα και πήρα την τσάντα μου βάζοντας μέσα κινητό, λεφτά, ταυτότητα και ότι άλλο μπορούσα να χρειαστώ εκείνη τη στιγμή.

Τα πείρα και πήγα κάτω. Τότε χτύπησε το κουδούνι. Όταν άνοιξα αντίκρισα τον Νεηθαν και τον Γιώργο. Τι; Από πότε κάνουν παρέα αυτοί;; Τέλος πάντων αυτό είναι καλό. Προχωρήσαμε στο αυτοκίνητο, μπήκαμε μέσα και σε λίγο είχαμε φτάσει. Κατεβήκαμε από το αμάξι και μπήκαμε όλοι μέσα.
(βάλτε το τραγούδι).
Ο Νεηθαν με έπιασε από την μέση. Δεν τραβήχτηκα. Μου είχε λείψει αυτό. Και ο Γιώργος το έκανε αλλά μου είχε λείψει. Το ήθελα από τον Νεηθαν. Καθίσαμε στην μπάρα και παραγγείλαμε τα ποτά μας. Εγώ με τον Νεηθαν και τον Γιώργο μιλούσαμε για διάφορα θέματα και κάποια στιγμή ο Νεηθαν μου είπε:
Νεηθαν: Τελικά με συγχωρείς;;
Εγώ: Ναι.
Νεηθαν: Αγάπη μου. Είπε και με πείρε αγκαλιά. Όταν τελειώσαμε την αγκαλιά που και αυτή μου είχε λείψει απομακρύνθηκε ο ένας από τον άλλον και καθίσαμε κανονικά στις θέσεις μας. Τότε ο Γιώργος σηκώθηκε για να πάει στην τουαλέτα αλλά πριν φύγει πλησίασε τον Νεηθαν και του είπε:
Γιώργος: Να μου την προσέχεις.
Είπε και έφυγε για την τουαλέτα. Εγώ με τον Νεηθαν κοιταχτήκαμε ταυτόχρονα αλλά συνεχίσαμε να πίνουμε το ποτό μας. Μετά ήρθε και ο Γιώργος αλλά συμπεριφέροταν σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Αν και μου φάνηκε κλαμένος. Αρχίσαμε να βαριόμαστε όλοι νομίζω και πληρώσαμε. Βγήκαμε από το μαγαζί και μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Αφήσαμε τον Γιώργο σπίτι του και ο Νεηθαν με πήγε στο δικό μου. Τον καληνύχτισα με ένα φιλί και μπήκα μέσα. Άφησα την τσάντα μου και το πανωφόρι μου στον  καλόγερο πίσω από την πόρτα, και πήγα στο δωμάτιό μου. Άλλαξα στις πιτζάμες μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Κοίταξα λίγο το κινητό μου και σκεφτόμουν αυτό που είπε ο Γιώργος πριν πάει στον τουαλέτα. Σε λίγο τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν και αφήνοντας το κινητό μου στο κομοδίνο αποκοιμήθηκα.
Το άλλο πρωί
Ξύπνησα και είχα ένα κακό προαίσθημα. Δεν ξέρω, ίσως φταίει και το χθεσινοβρασινό γεγονός. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο για να πλύνω το πρόσωπο και τα δόντια μου. Την ώρα που έπλενα το πρόσωπό μου χτύπησε το τηλέφωνό μου. Δεν μπορούσα όμως να το πιάσω γιατί είχα νερά στα χέρια. Έκλεισε. Ε δεν πειράζει. Όποιος είναι θα ξαναπάρει σε λίγο. Δεν προλαβαίνω να το πω και ξαναχτυπάει. Τελικά τα δόντια μου δεν θα τα πλύνω. Σκουπίζω τα χέρια μου στην πετσέτα, δίπλα από τον νιπτήρα, και τρέχω στο κομοδίνο. Βλέπω ότι είναι ο Νεηθαν. Τι έπαθε και με παίρνει τόσο νωρίς; Και μάλιστα επιμένει να το σηκώσω. Το σηκώνω και:
Εγώ: Έλα αγάπη μου. Τι έπαθες πρωί πρωί;
Νεηθαν: Βρε άσε τα αγάπη μου και έλα αμέσως στο νοσοκομείο...  και στον όροφο......
Εγώ: Εντάξει. Έρχομαι. Του είπα και έτρεξα να ντυθώ. Τι έπαθε; Και μάλιστα ποιος;
Ντύθηκα γρήγορα βάζοντας αυτά τα ρούχα:

Και πήρα και το τσαντάκι μου:

Που έβαλα μέσα τα απαραίτητα. Βγήκα έξω και πήγα μέχρι την στάση του λεωφορείου. Μπήκα μέσα και σε λίγα λεπτά είχα φτάσει στην περιοχή όπου ήταν το νοσοκομείο. Το λεωφορείο δεν φτάνει ακριβώς έξω από το νοσοκομείο οπότε πρέπει να περπατήσω. Έφτασε ακριβώς μπήκα βιαστικά μέσα. Έφτασα στον όροφο που μου είπε ο Νεηθαν και τον είδα να κάθεται σε μια καρέκλα του διαδρόμου με ακουμπισμένα τα χέρια στο κεφάλι και να κλαίει. Έτρεξα γρήγορα και τον πείρα αγκαλιά.
Αμέσως ένιωσε καλύτερα.
Εγώ: Τι έγινε;; Γιατί κλαίς;;;;
Νεηθαν: Μπορεί να σου φανεί περίεργο αλλά κλαίω για τον Γιώργο. Χτύπησε με το αυτοκίνητο. Μετά που τον αφήσαμε σπίτι του πείρε τηλέφωνο έναν φίλο του και ξαναβγήκαν. Εκείνος ήπιε πάρα πολύ. Ο φίλος του του είπε να οδηγήσει αλλά αυτός δεν ήθελε. Κάποια στιγμή τον είδε να κλαίει και μου είπε ότι ήταν και πολύ νευριασμένος. Οδηγούσε σε επικίνδυνο δρόμο, πάτησε το γκάζι και τράκαραν. Μου είπε επίσης ότι το γκάζι το πάτησε επίτηδες. Εκείνη την ώρα είχε πιει κιόλας και δεν καταλάβαινε το τι έκανε. Ο φίλος του ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα. Θα έρθει σε λίγο γιατί είχε κάτι γρατζουνιές και κάτι άλλα σημάδια και οι νοσοκόμες τον πείραν για να του φτιάξουν τις πληγές. Άνοιξε λοιπόν το κινητό του και με πείρε γιατί θεώρησε ότι ήμουν και εγώ ένας από τους φίλους του. Τώρα τον έχουν στην εντατική. Μου είπε. Εγώ έχω φρικάρει. Αρχίζω να κλαίω και ο Νεηθαν με παίρνει αγκαλιά και με φιλάει.
Νεηθαν: Βρε μωρό μου μην ανησυχείς. Δεν ξέρουμε την πορεία του. Μπορεί και να ζήσει. Μην σκέφτεσαι αρνητικά. Να σκέφτεσαι θετικά. Το μόνο που θα τον βοηθήσει είναι αυτό. Η παρέα μας, το χαμόγελό μας και οι θετικές σκέψεις. Εντάξει;; Είπε και έγνεψα. Εκεί που μιλούσαμε ήρθε ο γιατρός. Σηκωθήκαμε κατευθείαν και πήγαμε προς το μέρος του.
Εγώ: Γιατρέ. Πείτε μου ότι είναι καλά.
Γιατρός: Δεν μπορούμε να υποσχεθούμε τίποτα. Δεν ξέρουμε καν αν θα ζήσει. Μόλις το είπε εγώ άρχισα πάλι να κλαίω.
Γιατρός: Λυπάμαι πολύ.
Εγώ: Μπορώ να τον δω;
Γιατρός: Δεν επιτρέπεται.
Εγώ: ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΙΤΡΈΠΕΤΑΙ;; ΕΊΠΑ ΘΈΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ. Είπα φωνάζοντας.
Γιατρός: Σας είπα δεν επιτρέπεται. Και εδώ είναι νοσοκομείο.
Εγώ: Ναι. Εσένα νομίζεις περιμέναμε να μας το πεις. Ολόκληρη ταμπέλα έχει έξω εσύ θα μας πεις ότι είναι νοσοκομείο.
Γιατρός: Εδώ είναι νοσοκομείο. Δεν είναι παιδότοπος για να φωνάζετε.
Εγώ: Βρε άι παράτα με και εσύ και το νοσοκομείο σου. Του είπα και του έριξα μια μπουνιά στο πρόσωπο. Οι άλλοι γιατροί ήρθαν και τον πείραν από το πάτωμα χωρίς να μου πουν τίποτα. Ας τολμούσαν και θα σου έλεγα εγώ.
Γύρισα προς το μέρος του Νεηθαν. Τον έπιασα από το χέρι και μπήκαμε μέσα στην εντατική.
Μόλις τον είδα άρχισα να κλαίω. Πάνω που είχα ηρεμήσει. Πήγα κοντά του,του έπιασα το χέρι και άρχισα να το χαϊδεύω.
Εγώ: Γιώργο;;;;;;;;;