Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Φτάσαμε σε ένα δάσος κοντά στην θάλασσα. Τότε ο Νεηθαν μου έκλεισε τα μάτια με ένα μαντίλι.
Νεηθαν: Μην ανησυχείς. Απλώς είναι μία έκπληξη.
Εγώ: Εντάξει.
Ήρθε και μου άνοιξε την πόρτα. Με πήρε από το χέρι και προχωρήσαμε.
Νεηθαν: Τώρα μπορείς να βγάλεις το μαντίλι.
Έβγαλα το μαντίλι και αυτό που είδα με έκανε να ΜΕΙΝΩ.

Πραγματικά αυτό ήταν ότι καλύτερο είχε κάνει μέχρι στιγμής.
Εγώ: Τι είναι όλα αυτά μωρό;
Νεηθαν: Ήθελα να επανορθώσω.
Είπε και αμέσως έτρεξα, τον αγκάλιασα και τον φίλησα.
Νεηθαν: Χαχα θα με πνίξεις. Έλα να φάμε.
Εγώ: Αγάπη μου είναι όλα τέλεια.
Νεηθαν: Το ήξερα πως θα σου άρεσε.
Εγώ: Μα-
Νεηθαν: Πως το ήξερα; Με βοήθησε η Μαρσίντα. Αφού φάγαμε το φαγητό μας ο Νεηθαν είχε στρώσει κάτω μία κουβέρτα και ξαπλώσαμε πάνω της. Καθώς κοιτούσαμε τα αστέρια,
Νεηθαν: Αριάννα;
Εγώ: Ναι;
Νεηθαν: ΣΕ ΑΓΑΠΩ.
Εγώ: Κι εγώ αγάπη μου του είπα και τον φίλησα πεταχτά στο στόμα.

Συγνώμη ήταν πολύ μικρό. Ελπίζω να σας άρεσε. Θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο. ΓΕΙΑ!!!!!