https://youtu.be/i3AtRBlRQ-I

Εκείνος δεν ήξερε τι να κάνει. Την κοίταξε σα χαμένος. Από την μία εκείνη η μουσική που έβγαινε από μέσα της κι από την άλλην εκείνη... Ήταν τόσο παράξενη, τόσο γοητευτική, απόμακρη κι ερωτευσιμη.

-Γεια σου, της είπε.. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως θα σε ξαναδώ .. Παίζεις πολύ όμορφα. Σχεδόν μαγευτικά θα μπορούσα να πω..
-Ούτε εγώ κύριε ( Πού να ήξερε πως τον έβλεπε για πολύ καιρό εδώ και κάθε μέρα. Μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια, παρατηρούσε πάνω του). Σας ευχαριστώ!
-Άρα με θυμάσαι;
-Φυσικά και σας θυμάμαι. Αλίμονο!

Την κοίταξε σαν να ήταν το μόνο πλάσμα πάνω στη γη.. Δεν ήταν;

-Τι μπορώ να παίξω για εσάς;
-Δεν έχει σημασία. Παίξε ό,τι θες, φτάνει να σε ακούω. Πραγματικά είναι υπέροχη η μελωδία που βγαίνει από το παίξιμό σου.

Συνέχισε να παίζει η Γιασμίν.
Τον κοιτούσε.. ένιωθε να καίγεται, να σπαρταράει. Ένιωθε πως θα έσπαγε η καρδιά της.

-Με άκουσες;
-Συγγνώμη κύριε, όχι. Τι είπατε;
-Θα είμαι, λέω, στο πάρκο αύριο, στις εννιά και θα σε περιμένω. Θέλω πολύ να σε γνωρίσω. Πιστεύω πως δεν έχουμε συναντηθεί τυχαία.

Δε μπορούσε να του αρνηθεί αν και έπρεπε. Δεν μπορούσε να μην τον ξαναδεί. Ήθελε να δει αν καίγεται κι αυτός. Να δει αν ήταν αμοιβαίο, αληθινό. Να δει αν όντως μπορεί να εκραγεί η καρδιά της.

-Θα προσπαθήσω, του είπε.

Ήταν τόσο πρωτόγνωρο αυτό που τον τραβούσε σ' αυτήν...Της χαμογέλασε κι έκανε να φύγει...

-Κύριε;
-Λέγε με Πέτρο...
-Λοιπόν.. Πέτρο;
-Σε ακούω...( Τι ωραία που ακούγονταν το όνομα του με τη φωνή της. Πρώτη φορά χάρηκε που τον ονόμασαν έτσι!)
-Αν δεν καταφέρω να έρθω... να ξέρεις, πως κι εγώ θέλω πολύ να σε ξανασυναντήσω.
-Τότε θα έρθεις. Γιατί να μην έρθεις;
-Πέτρο είμαι μια απλή τσιγγάνα. Δεν έχουμε χώρο ούτε χρόνο εμείς.
-Θέλω απλά να σε ξαναδώ. Ξέρω πως θα ξαναγίνει, τώρα που το διαπίστωσα...αλλά δε θέλω να γίνει τυχαία. Θέλω να επιδιώξω τη γνωριμία μας.

-Γιαμόρ Πετρίνι. Με φωνάζουν Γιασμίν. Θα προσπαθήσω να έρθω. Χάρηκα για τη γνωριμία και τη πρόσκληση Πέτρο. . .

Την πλησίασε. Με το ένα του χέρι της έπιασε το δικό της. Με το άλλο άγγιξε το μάγουλο της και την κοίταξε κατάματα.. Ήταν μια στιγμή. Μια υπόσχεση πως όλα θα πάνε καλά...

«Θα ανυπομονώ για αύριο», της είπε κι έφυγε κοιτώντας της μέχρι να χαθεί από το οπτικό του πεδίο.